Είτε τους έδινε αυτό που ήθελαν, είτε έκανε ακριβώς το αντίθετο. Τους… προσέφερε αυτό που δεν επιθυμούσαν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους.

Πριν απασχολήσει τα media μέσω της ενασχόλησής του με τον αθλητισμό, πρώτα με την μπασκετική ΑΕΚ και στη συνέχεια με την ποδοσφαιρική Ένωση και την Καβάλα, ο «Αγαπούλας» είχε κατορθώσει να φτιάξει όνομα στη νύχτα. Κερδίζοντας σεβασμό μέσα από τον ιδιότυπο κώδικα τιμής του συγκεκριμένου χώρου.

Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ’80 όταν ο γιος ενός ιερέα από την Καβάλα, έχει αφήσει οριστικά πίσω του τις φήμες και τις μαρτυρίες περί σχέσεων με την Χούντα, που έφταναν στα όρια της ανάληψης προσωπικής δράσης, και ξεκινούσε την δική του πορεία ως ιδιοκτήτης ή μέτοχος σε μαγαζιού.

Αν και κατέχει μόνο ένα ποσοστό στην Αίγλη του Ζαππείου, γίνεται στόχος δολοφονικής επίθεσης. Δέχεται ακριβώς έξω από εκεί πυροβολισμό που τον τραυματίζει στο πόδι και μεταφέρεται εσπευσμένα σε νοσοκομείο. Όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδοποιείται η αστυνομία. Όταν ο Ψωμιάδης αντιλαμβάνεται την παρουσία των ένστολων –και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είναι το θύμα και όχι ο θύτης- σηκώνεται με το πόδι γεμάτο αίματα για να φύγει από το Απολλώνιο θεραπευτήριο.

Στη θέα του θηριώδους «Μάκαρου» τα χάνουν αρχικά, αλλά με το στόμα… ανοιχτό επιχειρούν να του πάρουν κατάθεση. Εκείνος δεν λέει κουβέντα. Δεν δίνει την παραμικρή πληροφορία ούτε για το περιστατικό ούτε καν για το παρουσιαστικό του παρά λίγο δολοφόνου του. Αυτή η στάση του τον κάνει να κερδίσει μέσα σε μία νύχτα τον σεβασμό της «πιάτσας» και ήταν μια φήμη που τον ακολουθούσε για χρόνια, αντίθετα από άλλες πιο «σκοτεινές» σχετικά με τα έργα και τις ημέρες του…

Λέγεται πως την εντολή για το χτύπημα την είχε δώσει ένας άνθρωπος του υποκόσμου, γνωστός με το όνομα «Ολλανδός», όμως μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Ψωμιάδης τον έχει ξεπεράσει, από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς. Η πορεία του στον χώρο είναι αλματώδης.

Η οδός Βουκουρεστίου, που εκείνη την εποχή αποτελούσε έναν από τους μεγαλύτερους πόλους έλξης κυρίως των νέων, μετατρέπεται στο δικό του –όχι και τόσο μικρό- βασίλειο. Ανοίγει διαδοχικά τέσσερα μαγαζιά, με το club King Size (σε συνεργασία με τον Βασίλη Τσιλιχρήστο) να αποτελεί την ναυαρχίδα του και να φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την έννοια των VIP δωματίων με την σπέσιαλ περιποίηση των ιδιαίτερων θαμώνων, οι οποίοι είχαν την δυνατότητα να απολαμβάνουν τα πάντα, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα της… πλέμπας.

Ακολουθούν και άλλα ξενυχτάδικα, με τα ονόματα όπως αυτά του Rumors, του Marakes και του Spartacus να γίνονται θρύλος στην αθηναϊκή νύχτα. Όσοι πρόλαβαν εκείνα τα βράδια, όσοι τα έζησαν από μέσα, έχουν ακόμα να λένε για το… χαϊλίκι που βίωναν, το οποίο μετριόταν σε κλίμακα… Moet, της σαμπάνιας δηλαδή που έρεε άφθονη, όπως και το χρήμα, εκεί όπου έκανε κουμάντο ο Μάκης Ψωμιάδης.

Πάντως –και παρά το γεγονός ότι το όνομα του «Μάκαρου» κατά καιρούς έχει συνδεθεί με λογιών-λογιών ανδραγαθήματα και… «ανδραγαθήματα»- ένα είναι το περιστατικό που ακόμη και σήμερα συζητιέται και προκαλεί θαυμασμό και τεράστια εντύπωση σε όσους γνωρίζουν από νύχτα.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος ήταν η μεγαλύτερη φίρμα στα λαϊκά μαγαζιά και την εποχή που μεσουρανούσε, περιζήτητος. Όλοι οι επιχειρηματίες ήθελαν να τον έχουν πρώτο όνομα στις μαρκίζες τους. Ωστόσο εκείνος παραμένει σκληρός διαπραγματευτής και επιλέγει μόνο τα καλύτερα, γνωρίζοντας ότι μπορεί να γεμίσει τις πίστες απλά και μόνο η αναφορά στο όνομά του. Παρόλα αυτά, ο Μάκης Ψωμιάδης βρίσκει με κάποιον τρόπο του «κουμπί» του και τον πείθει να εμφανιστεί στο Marakes, σε έναν χώρο που είναι υπόγειος. Κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ ο Βοσκόπουλος.

Μέχρι τις μέρες μας αποτελεί ένα μυστήριο πως ο «Αγαπούλας» κατάφερε να φέρει με τα νερά του τον κορυφαίο ερμηνευτή και είναι βέβαιο πως πλέον –όπου κι αν βρίσκεται (!)- έχει πάρει ολόκληρη και την πλήρη αλήθεια μαζί του. Όπως και πολλά από τα μυστικά μιας ζωής πολυτάραχης και απόλυτα γεμάτης.