Ο Ντέλιας και το τακούνι του Θεού! (ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ)

Το έργο τέχνης του Γιάννη Κωνσταντέλια απέναντι στον Ολυμπιακό είχε την ίδια απαράμιλλη ομορφιά με την ωραιότερη ασίστ που έχει δοθεί ποτέ στα ισπανικά γήπεδα.
Μπορεί να ήταν αυτός ο αλμυρός από τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού αέρας στο «ψαροχώρι» που περιβάλει το «Ριαθόρ».

Μπορεί να ήταν κάποιου είδους ανεξήγητη κατάρα. Η Γαλικία είναι η πρωτεύουσα της δεισιδαιμονίας στην Ισπανία, το μέρος που άνθισαν από τον 13ο αιώνα μάγισσες, ξόρκια, βοτάνια, μαντζούνια και κατάρες.

Η Ρεάλ Μαδρίτης έψαχνε από το 1991 ένα τρόπο για να ξορκίσει την πιο ανεξήγητη ποδοσφαιρική παράδοση, αυτή που την ήθελε να μην κερδίζει με τίποτα επί 19 συνεχόμενα χρόνια την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια -έκτοτε σε αυτό το «στοιχειωμένο» γήπεδο μετρούσε μόλις 5 ισοπαλίες και 13 ήττες.

Οι οιωνοί δεν ήταν μαζί της ούτε και σε εκείνο το ταξίδι στην μύτη του Ατλαντικού Ωκεανού. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν τιμωρημένος από την πρώτη κόκκινη κάρτα που είχε αντικρίσει στα ισπανικά γήπεδα. Ο Πιπίτα Ιγκουαΐν ήταν κι αυτός στα πιτς, τραυματίας.

Η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιζε το πρωτάθλημα, με ήττα η Μπαρτσελόνα θα έφευγε στο +8, όμως ταξίδευε στο σπίτι της Super Depor ως πρόβατο επί σφαγής.

Η βροχή που προηγήθηκε έκανε το γήπεδο βαρύ. Το χόρτο είχε φαγωθεί, σε πολλά σημεία η μπάλα κολλούσε στην λάσπη, το χειρότερο σενάριο για τις πριμαντόνες της βασίλισσας που είχαν συνηθίζει να παίζουν σε χαλιά.

Ο Εστέμπαν Γκρανέρο έκανε από νωρίς το 0-1 (13’), όμως το γήπεδο άρχισε να κατηφορίζει. Η πίεση της Λα Κορούνια ήταν ασφυκτική, μέχρι που ξαφνικά ο χρόνος πάγωσε.

Η αντεπίθεση των Μαδριλένων ήταν σεμιναριακού επιπέδου, με τρεις επαφές βγήκε καθαρό τετ-α-τετ, το μόνο που αρκούσε ήταν ένα συμβατικό τελείωμα.

Ο αέρινη φιγούρα του Γκούτι είχε διασχίσει όλο το γήπεδο, σημειολογικά ήταν ένας από τους ελάχιστους που δεν είχαν λασπώσει την στολή τους, αγέρωχος, ατσαλάκωτος, ευθυτενής, ίσιος.

Αρκούσε ένα συμβατικό τελείωμα, μα ο Γκούτι δεν ήταν ποτέ ένας τυπικός ποδοσφαιριστής. Δεν γύρισε ποτέ το κεφάλι για να κοιτάξει πίσω. Δεν είχε οπτική επαφή με τον χώρο πίσω του. Τότε πως είδε πως ο νεαρός τότε Καρίμ Μπενζεμά ακολουθούσε την φάση; Τον άκουσε; Τον μύρισε; Τον (δι)αισθάνθηκε; Ποτέ κανείς δεν έμαθε.

Την ώρα που ανάσες όλων είχαν κοπεί λίγο πριν την ακροτελεύτια πράξη, ο κύριος 14 της βασίλισσας με ένα μαγικό άγγιγμα με το τακούνι του αριστερού του ποδιού, έκοψε την μπάλα προς τα πίσω σε μία από τις πιο συναρπαστικές εμπνεύσεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ο τερματοφύλακας της Λα Κορούνια, Ίκερ Αρανθουμπία βραχυκύκλωσε. Σωριάστηκε χάμω, έκανε να ξανασηκωθεί, μπουρδουκλώθηκε, έμοιαζε απόλυτα ανήμπορος να πράξει το οτιδήποτε, ήταν ο κομπάρσος σε ένα απόλυτο έργο τέχνης.

Αρκούσε ένα απλό tap-in από τον Καρίμ Μπενζεμά σε αδειανή εστία για να μπει ένα από τα πιο ιστορικά γκολ στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου.

«GOLAZO! QUE GOLAZO!», ούρλιαξε στο μικρόφωνο ο εκστασιασμένος σχολιαστής, κάποιοι στο γήπεδο χειροκρότησαν δειλά, οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να συγκρατήσουν το δέος και τον θαυμασμό τους.

Την επόμενη ημέρα η Marca βγήκε με πρωτοσέλιδο «Το τακούνι του Θεού».

Ο Ζινεντίν Ζιντάν δήλωσε πως: «είναι μία από τις φάσεις που θα μείνουν στην ιστορία. Ο Γκούτι έχει το μοναδικό χάρισμα να δημιουργεί πράγματα από το τίποτα».

Αυτό το «τακούνι του Θεού» ήταν το μαγικό ξόρκι που έλυσε τα μάγια 19 ετών. Ερωτηθείς για αυτή την σπάνια στιγμή έμπνευσης, ο Γκούτι δεν είχε τι να πει, πως να εξηγήσεις με λόγια κάτι που σε αφήνει άφωνο: «Απλώς, έτσι βλέπω το ποδόσφαιρο».

Έκτοτε, κάθε ασίστ στην Ισπανία που γίνεται με το τακούνι, αποκαλείται «Τacón de Dios», μόνο που καμιά δεν δύναται να ξεπεράσει τον ηλεκτρισμό που δημιούργησε η αυθεντική, η πρωτότυπη εκτέλεση.

Εκείνο το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου του 2010, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας ήταν μόλις 6 ετών, πιθανότατα δεν είχε ιδέα ποιος είναι ο Γκούτι.

Σήμερα, το δικό του έργο τέχνης στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» θα στεκόταν άνετα σε ένα ποδοσφαιρικό μουσείο απαράμιλλων καλλιτεχνικών εμπνεύσεων πλάι στο «Τacón de Dios», την πιο iconic ασίστ που δόθηκε ποτέ σε ισπανικό γήπεδο…

Σωτήρης Μήλιος /sdna.gr