Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν στις αρχές της θητείας του βρέθηκε αντιμέτωπος με μία απ’ τις βιαιότερες αναταραχές στην επικράτεια της Ρωσίας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης: την εξέγερση των Τσετσένων. Οι Τσετσένοι, αυτόχθονος μουσουλμανικός λαός του Καυκάσου, ουδέποτε ενσωματώθηκαν ουσιαστικά στο Ρωσικό βασίλειο και μετέπειτα κράτος.
Για τους Ρώσους εξουσιαστές αποτελούσαν ανέκαθεν «απρόβλεπτο κι ανήσυχο λαό» που όμως κατοικεί σε (γεωστρατηγικά) πολύτιμα εδάφη κατέχοντας κάποια από τα σημαντικότερα περάσματα του Καυκάσου. Παρόμοια θέση είχαν κι οι νότιοι Ιλλυριοί στην κοσμοθεωρία των Μακεδόνων Βασιλέων. Οι Ιλλυριοί, ακόμη κι όταν ήταν υποταγμένοι στο βασίλειο, δεν έπαψαν να βαίνουν εναντίον ελληνικών πόλεων και να λεηλατούν μαντεία και σημαντικά κέντρα στην Μακεδονική επικράτεια. Οι δυο αυτοί λαοί ομοιάζουν επίσης και στην βαρβαρική στρατηγική της επίθεσης σε στίφη.
Οι Έλληνες βασιλείς ακολουθούσαν μία στρατηγική αλλεπάλληλων επιδρομών με σκοπό την υποταγή ή εναλλακτικά τον διωγμό των Ιλλυριών απ’ τα εδάφη της σημερινής Νότιας και Κεντρικής Αλβανίας. Αποβλέποντας φυσικά στην επέκταση του αποικισμού και την εγκαθίδρυση φυλακίων πάνω στα περάσματα που οδηγούν στην καρδιά της Μακεδονίας. Αυτή η νοοτροπία, όπως ήταν φυσικό, διέγειρε τα αντι-μακεδονικά αισθήματα των φυλών της Ιλλυρίας, τόσο όσο και τα αντι-ρωσικά των Τσετσένων μετά τις μαζικές απελάσεις από τα εδάφη τους επί Σοβιετικής Ένωσης. Η τακτική της ευθείας σύγκρουσης με σκοπό την αποκόμιση των εδαφών του εχθρού δεν αποδείχθηκε αποτελεσματική σε καμία απ’ τις δυο αυτές περιπτώσεις.
Ο Μέγας Αλέξανδρος όμως, ακολούθησε την σοφή ρήση του Σωκράτη που μεταφέρει ο Ξενοφών: «Οικονόμου εστίν αγαθού και τοις εχθροίς επίστασθαι χρήσθαι ώστε ωφελείσθαι από των εχθρών». Πολιορκώντας το (κατειλημμένο απ’ τους Ιλλυριούς) Πήλιο, οδήγησε τον βασιλιά τους σε μία ευνοϊκή συνθηκολόγηση για την Μακεδονία κάνοντας παράλληλα μελετημένες υποχωρήσεις. Το αποκορύφωμα της βελτίωσης των σχέσεων Ιλλυριών – Μακεδονικού βασιλείου ήταν η μισθοφορική συμμετοχή τους στην εκστρατεία κατά των Περσών. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, παραχωρώντας μία de juro αυτονομία στην Τσετσενία (ελέγχοντας και τους πολιτικούς της αντιπροσώπους) ακολούθησε μία αρκετά παρόμοια τακτική. Με αποκορύφωμα την συγκέντρωση των 70.000 (για αιώνες φανατικά εχθρικών) Τσετσένων μισθοφόρων στο Νταγκεστάν υπό τις ιαχές «Ζήτω η Ρωσία».
Μην συγκρίνετε τον Αλέξανδρο με άλλον…είναι βλασφημία.Ο Αλέξανδρος ήταν ένα παιδί από μια τραυματισμένη οικογένεια που μεγάλωσε από μικρός μέσα στο πόλεμο και την ίντριγκα.Απο 18 χρόνων πολεμούσε μπροστά στο πεδίο της μάχης.Μπροστα όχι πίσω!Το πόλεμο τον είχε κάνει βίωμα του και ήταν ένα με το αίμα του.
Ο Αλέξανδρος θα απειλούσε ευθέως την Αμερικανική ηγεμονία.Ο Πούτιν δεν βλέπω να το κάνει.Ο Αλέξανδρος θα είχε όραμα για ένα νέο κόσμο καλύτερο.Ο Αλέξανδρος μιλούσε για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τους τυράννους! Ο Πούτιν δεν μιλάει ευθέως για την Νέα Παγκόσμια τάξη.
Ο Αλέξανδρος ήταν σαν τον Προμηθέα!
Και ο Κούλης την μεγάλη επανεκκίνηση