Ο δολοφόνος που έγινε συγγραφέας δεν έμαθε ποτέ πώς είναι να ζεις μια φυσιολογική ζωή μακριά από τα σίδερα της στενής.
Το έχουμε δει αρκετές φορές στη ζωή, ότι η νοητή γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό είναι ιδιαίτερα λεπτή. Αυτή είναι μία εκδοχή βέβαια που για ορισμένους δεν ήταν τόσο εύκολα κατανοητή, όχι μέχρις ότου παρακολουθήσουν τον Joker του Heath Ledger το 2008 και αργότερα εκείνον του Joaquin Phoenix μια δεκαετία σχεδόν αργότερα. Το ξεχωριστό και τρομακτικό origin story του Clown Prince of Crime τον έκανε πραγματικά αγαπητό, ωστόσο αυτό που «άγγιξε» το κοινό στην περίπτωσή του, πέρα από το πόσο προβληματική και ταυτόχρονα σκληρή έχει καταντήσει η σύγχρονη κοινωνία με τη συμπεριφορά της απέναντι σε ασθενείς ομάδες που χρειάζονται βοήθεια για να ανταπεξέλθουν στον δύσκολο και απαιτητικό κόσμο στον οποίο ζούμε, είναι ότι είδαν στον Fleck ένα «σκοτεινό» κομμάτι του εαυτού τους και πόσο εύκολο είναι να κατρακυλήσει κανείς σε ένα άγνωστο μονοπάτι όπως αυτό της εγκληματικότητας.
Η ταύτιση είναι μεγάλο όπλο στις μέρες μας. Ίσως είναι και αυτό που έδωσε συμπάθεια πριν από πολλά χρόνια σε έναν δολοφόνο ονόματι Jack Abbott.
Έναν τύπο που έγινε γνωστός στον κόσμο για δύο πράγματα. Για την ανισόρροπη συμπεριφορά του και την αδυναμία του να γίνει μέλος της κοινωνίας από τη μία, από την άλλη για το λογοτεχνικό του ταλέντο το οποίο μπόρεσε να αναπτύξει ως τρόφιμος της φυλακής. Είναι ο άνθρωπος που ουσιαστικά εξιστόρησε μέσω γραμμάτων τα οποία ενώθηκαν και δημιούργησαν ένα βιβλίο με τίτλο «In the Belly of the Beast», αποτυπώνοντας την καθημερινή του μάχη για επιβίωση μέσα στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Utah που τον έκανε γνωστό παγκοσμίως ως τον εγκληματία συγγραφέα, κερδίζοντας παράλληλα συμπάθειες παρά το χαοτικό μυαλό και τις θηριωδίες για τις οποίες παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν μετάνιωσε.
Πλασμένος να γίνει δολοφόνος
Αν πάρουμε ως δείγμα τα παιδικά του χρόνια μάλλον θα πειστούμε ότι η ζωή του Abbott δεν γινόταν να έχει διαφορετική κατάληξη. Γεννημένος στις 21 Ιανουαρίου του 1944 σε μια στρατιωτική βάση του Michigan, γόνος ενός Αμερικανού στρατιώτη και Κινέζας ιερόδουλης, ο μικρός Jack δεν γνώρισε ουσιαστικά ποτέ ένα μόνιμο σπίτι. Μια αγκαλιά που θα του δώσει ζεστασιά και σιγουριά για τα επόμενα βήματά του. Όπως περιγράφει στο βιβλίο ήταν μονίμως φιλοξενούμενος σε ανάδοχες οικογένειες με καμία ωστόστο να μην αποδεικνύεται ικανή να αντέξει το εσωτερικό του χάος. Το ίδιο συνέβαινε και με τους δασκάλους του στο σχολείο και φυσικό επόμενο ήταν να αποκτήσει και προβλήματα με τον νόμο. Είχε πλέον φτάσει 16 ετών όταν βρήκε τη νέα του στέγη σε αναμορφωτήριο.
Ο αντισυμβατικός χαρακτήρας του και η διαφορετική οπτική που έβλεπε τον κόσμο ουσιαστικά δεν μπορούσαν να συνετήσουν τον οξύθυμο χαρακτήρα αλλά και τη διαφορετική νοοτροπία που αντιλαμβανόταν γύρω του. Η αδυναμία του στο να καταλάβει τους ανθρώπους ουσιαστικά ήταν αυτή που τον «βυθιζε» καθημερινά στον εαυτό του και τα αδιέξοδα, αλλά και να του δώσει μια ευκαιρία να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του. Η ζωή του βρισκόταν μονίμως μεταξύ κελιού και απομόνωσης, καθώς η παρουσία του πλάι σε άλλο κόσμο έβαζε ταυτόχρονα σε κίνδυνο τους γύρω του. Αυτό συνέβη το 1965 όταν ο σκότωσε τον συγκρατούμενό του επειδή σύμφωνα με τον ίδιο προσπάθησε να τον βιάσει παρά το γεγονός ότι στο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Το αποτέλεσμα ήταν η ποινή του να μεγαλώσει κατά 20 έτη, ενώ το 1971 αυξήθηκε κατά άλλα 19 καθώς απέδρασε και λήστεψε μια τράπεζα στο Colorado. Ξεκάθαρα ο κόσμος δεν ήταν για αυτόν.
Ο Jack ωστόσο πέραν της κλίσης του προς την αποστροφή και την εγκληματικότητα, είχε λογοτεχνικά ερεθίσματα τα οποία ωστόσο δεν είχε ανακαλύψει ακόμα. Αυτά ξύπνησαν μέσα του, μόλις έμαθε ότι ο συγγραφέας Norman Mailer ετοίμαζε ένα βιβλίο για τον θανατοποινίτη, Garry Gilmore. Μέσω του Mailer ο οποίος ερχόταν συχνά στην ίδια φυλακή, ο Abbott ξεκίνησε να αλληλογραφεί επί μία τριετία με τον συγγραφέα, συνθέτοντας ιστορίες μέσα από τη στενή, τις δύσκολες συνθήκες που βίωνε, την εξέλιξη από μια απλή ποινή φυλάκισης σε πιο βαριές κατηγορίες και τιμωρίες, κατηγορώντας ουσιαστικά τον τρόπο λειτουργίας του αμερικανικού δικαστικού συστήματος.
Το story του Abbott – σε ελληνική μετάφραση «Στην κοιλιά του κτήνους», έγινε ανάρπαστο στις αρχές του ’80 και η δημοφιλία του πρωταγωνιστή σύντομα του έδωσε άλλη μια ευκαιρία για μια ελεύθερη ζωή του 1981. Ο Abbott δεν ήταν απλώς ένας συγγραφέας, ήταν ένα φαινόμενο. Ο κατάδικος που για πρώτη φορά όλοι είχαν βρει την ταύτιση μέσα τους.
Σύντομα όμως η «τραυματισμένη» του ψυχή θα επέστρεφε
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από την έξοδό του από τη φυλακή και η αποφυλάκισή του αποδεικνύεται τεράστιο λάθος. Ο Abbott έχει διαπληκτισμό με τον γιο ενός καταστηματάρχη στο Manhattan ο οποίος δεν τον αφήνει να χρησιμοποιήσει το μπάνιο του προσωπικού. Ο λογοτεχνικός «ήρωας» σαν να μην συμβαίνει τίποτα, αρπάζει ένα μαχαίρι και το καρφώνει βαθιά στο στήθος του νεαρού Richard Adan.
Λίγο καιρό αργότερα οι Αρχές προχωρούν στη σύλληψή του και παρά το ότι έχει τη στήριξη αρκετών διασημοτήτων (βλ. Susan Sarandon) αρνούμενος να παραδεχτεί τα λάθη του, καταδικάζεται για 15 χρόνια έως ισόβια, ενώ βλέπει τα έσοδα του βιβλίου του να πηγαίνουν σχεδόν όλα στη χήρα Adan προκειμένου να καλυφθεί η μήνυση των 7.5 εκατομμυρίων για το φόνο του άντρα της.
Μετά από λίγα ακόμα χρόνια ο Abbott θα δημοσιεύσει ένα ακόμα βιβλίο μέσα από τη φυλακή με τίτλο «My Return» ωστόσο αυτή τη φορά το κοινό δεν συμφωνεί μαζί του. Μέσα από τις σελίδες του και χωρίς τη συνδρομή του Mailer, ο Abbott ουσιαστικά πείθει τον κόσμο για το «αρρωστημένο» μυαλό του, βρίσκοντας με κάθε τρόπο αφορμή να ρίξει ευθύνες για τα λάθη του στο σύστημα των φυλακών, την κυβέρνηση αλλά και την ίδια την αμερικάνικη κοινωνία. Οι σελίδες «αυτολύπησης» δεν έχουν πέραση και ο κόσμος που τόσο τον συμπαθούσε, πλέον τον έχει ξεχάσει.
Το 2002 η αίτησή του για αποφυλάκιση έχει ανάλογη επιτυχία με το τελευταίο του σύγγραμμα –δηλαδή απορρίπτεται- λόγω των πολλών πειθαρχικών του παραπτωμάτων εντός φυλακής αλλά κυρίως για την αμετάβλητη στάση του να μην δηλώσει μετάνοια για τα όσα έκανε. Στις 10 Φεβρουαρίου του 2002, ο Abbott τελικά βρίσκει τρόπο να «ξεφύγει» για τελευταία φορά από το σωφρονιστικό ίδρυμα. Ο ίδιος έχει «αποδράσει», οι φύλακες θα βρουν το σώμα του μέσα στο κελί να κρέμεται από μια θηλιά στο λαιμό.
Στο πλάι βρίσκεται ένα σημείωμα αυτοκτονίας. Ακόμα και σήμερα κανείς δεν γνωρίζει το περιεχόμενό του.
