Ο άδοξος και παράξενος θάνατος του Αισχύλου που λίγοι γνωρίζουν

Ο Αισχύλος – ο αρχαίος τραγικός ποιητής, που θεωρείται ο πατέρας της τραγωδίας – είχε ένα πραγματικά άδοξο τέλος. Άδοξο και πολύ περίεργο, αν αληθεύει ο μύθος περί τον θάνατό του.

Ο δημιουργός των περίφημων τραγωδιών «Πέρσαι», «Επτά επί Θήβας», «Ικέτιδες», «Ορέστεια» (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμένιδες) και «Προμηθέας Δεσμώτης» γεννήθηκε το 525 π.Χ. ή το 524 π.Χ. και ήταν γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας του δήμου Ελευσίνας.

Ως Αθηναίος πολίτης μετείχε στις μάχες κατά των Περσών. Μαζί του πολέμησαν στη μάχη του Μαραθώνα και οι δύο αδελφοί του, ο Αμυνίας και ο Κυναίγειρος.

Στο έργο του Αισχύλου συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Σύμφωνα με τον G. Thomson, υπήρξε οπαδός του Πυθαγόρα και τα δράματά του είναι γεμάτα από πυθαγόρειες ιδέες. Ο ίδιος θεωρούσε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του τη συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία του Αρτεμισίου και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Στην ακμή της ζωής του ο Αισχύλος ταξίδεψε στη Σικελία, προσκεκλημένος του τυράννου Ιέρωνα, ενός ισχυρού άρχοντα που καλούσε στην αυλή του στις Συρακούσες μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής του. Εκεί πιθανολογείται ότι παρουσίασε για δεύτερη φορά τους Πέρσες.

Ταξίδεψε και δεύτερη φορά στη Σικελία – πιθανώς εξαιτίας της διαφωνίας του με το αθηναϊκό κοινό, όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους του Αριστοφάνη.