Μια τραγωδία ώθησε τον Σάιμον Πάρκερ να αφήσει τα πάντα και να εγκατασταθεί μόνος του σε ένα απομονωμένο νησί
Ο Άγγλος ποιητής και ιερέας Τζον Ντον το 1624 σε ένα βιβλίο του έγραψε την διάσημη φράση του «No man is an island», κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, υπονοώντας ότι κανένας δεν μπορεί να ζήσει ως μονάδα. Τέσσερις αιώνες μετά ο Σάιμον Πάρκερ… ανέλαβε να τον διαψεύσει.
Ο 38χρονος Πάρκερ εργαζόταν για πολλά χρόνια στον τομέα της αεροπλοΐας και ήταν μηχανικός αεροσκαφών αρχικά στο Πολεμικό Ναυτικό και αργότερα στην Πολεμική Αεροπορία της Βρετανίας. Μέχρι που εξαιτίας ενός τραγικού γεγονότος αποφάσισε να αλλάξει τα πάντα στη ζωή του.
Το «σοκ»
«Μερικές φορές χρειάζεται ένα μικρό σοκ για να σε ξυπνήσει, κάτι, και συνήθως είναι κάτι κακό αυτό που θα σε κάνει να σταθείς και να παρατηρήσεις τα πράγματα γύρω σου. Τότε, συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η ζωή», αναφέρει ο ίδιος σχολιάζοντας το πώς αποφάσισε να φέρει τα πάνω κάτω και να μετακομίσει τον Μάρτιο του 2023 στο απομονωμένο νησί Φλατ Χολμ, το οποίο βρίσκεται στο κανάλι του Μπρίστολ κοντά στις ακτές του Κάρντιφ στην Ουαλία, ώστε να γίνει ο φύλακας του νησιού και ο μοναδικός του κάτοικος.
Το «σοκ» που υπέστη ο ίδιος ήταν ο ξαφνικός θάνατος ενός πολύ στενού του φίλου. Ο Πάρκερ και ο φίλος του είχαν γνωριστεί όταν εργάζονταν και οι δύο στο Πολεμικό Ναυτικό. Ο φίλος του κάποια στιγμή τα παράτησε για να ακολουθήσει το όνειρό του και να γίνει διασώστης. Ωστόσο, μια μέρα σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα πηγαίνοντας στην δουλειά του.
Η τραγωδία αυτή ώθησε τον Πάρκερ να επανεκτιμήσει τις αξίες στην ζωή: «Είναι ενδιαφέρον το πώς μερικές φορές βολευόμαστε στη ζώνη ασφάλειάς μας και συνεχίζουμε πάντα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Μπορεί να έχουμε όλες αυτές τις ιδέες στο μυαλό μας ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι, αλλά ταυτόχρονα είμαστε αρκετά βολεμένοι οπότε συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο», αναφέρει.
«Μερικές φορές χρειάζεται ένα μικρό σοκ για να σε ξυπνήσει, κάτι, και συνήθως είναι κάτι κακό αυτό που θα σε κάνει να σταθείς και να παρατηρήσεις τα πράγματα γύρω σου. Τότε, συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η ζωή και νομίζω ότι για μένα αυτή ήταν η στιγμή (ο θάνατος του φίλου του). Και μετά πρέπει να κάνεις αυτό που λέει το ένστικτό σου, να το ακούσεις και απλώς να το κάνεις. Αυτό έκανα κι εγώ», προσθέτει.
«Πέρασα μερικά άσχημα χρόνια και έχασα τον εαυτό μου», λέει ο Πάρκερ, αναφερόμενος στην περίοδο μετά τον θάνατο του στενού φίλου του, γεγονός που τον οδήγησε να πάρει την απόφαση να εγκατασταθεί στο νησί.
Την ίδια περίοδο έπεσε πάνω σε μια αίτηση που ζητούσε έναν φύλακα, ο οποίος θα ζούσε μόνος του στο μικρό νησάκι της Ουαλίας, Φλατ Χολμ, και ο Πάρκερ θεώρησε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία να αλλάξει τη ζωή του.
«Ήταν μια προσφορά που δεν μπορούσα να αγνοήσω», εξομολογήθηκε, μιλώντας στο BBC, το οποίο ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για την απομονωμένη ζωή του στο νησί.
«Λατρεύω τις διάφορες προκλήσεις και τα απομονωμένα μέρη. Μου αρέσει πολύ η ιδέα να ζω εκτός του συνηθισμένου και μια πιο συνειδητοποιημένη ζωή. Πρέπει να σκεφτείς πώς θα βρεις το νερό που θα πιεις, το ρεύμα, το φαγητό σου και γι’ αυτό είμαι εδώ», τονίζει.
Το νησί δεν έχει δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος, ούτε τρεχούμενο νερό. «Είναι αρκετά άγριο. Κατά κάποιο τρόπο είναι επιστροφή στα βασικά. Πρέπει να βασιστείς στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οπότε δεν έχει αρκετή ενέργεια και πρέπει να φροντίζεις να την συντηρείς συνεχώς. Πρέπει επίσης να είσαι προσεκτικός στο νερό που θα χρησιμοποιήσεις και το νησί ήταν γενικά σε σχετικά άσχημη κατάσταση και ήθελε φροντίδα και αγάπη. Ήμουν τυχερός γιατί δεν είχα πολλές υποχρεώσεις κι έτσι σκέφτηκα ότι θέλω πράγματι να δώσω μια ευκαιρία και να βελτιώσω το νησί», αναφέρει στο Itv.
Η ζωή στο νησί
Ως φύλακας του νησιού, ο Πάρκερ πρέπει να προσέχει το Φλατ Χολμ και την άγρια ζωή του και να φροντίζει όσους τουρίστες πηγαίνουν στο νησί. Έτσι, είναι και ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής της μοναδικής παμπ του νησιού «The Gull and Leek». Οι τουρίστες μπορούν να επισκέπτονται το νησί την ημέρα ή και να διανυκτερεύουν εκεί και ο Πάρκερ είναι αυτός που φροντίζει να είναι όλα όπως πρέπει. Έτσι κάνει χειρωνακτικές εργασίες, τον μπάρμαν και ενίοτε και τον ξεναγό στους επισκέπτες του νησιού.
Ο Σάιμον Πάρκερ μίλησε για το πώς είναι να ζεις μόνος σου στο νησί και να το φροντίζεις:
«Το καλύτερο κομμάτι της ζωής εδώ είναι σίγουρα η ποικιλία των ανθρώπων που έρχονται στο νησί και η επαφή με όλους αυτούς, οι οποίοι έρχονται για τον δικό τους ξεχωριστό λόγο ο καθένας και είναι τόσο παθιασμένοι. Είτε είναι κολυμβητές, είτε λάτρεις της άγριας ζωής είτε απλώς θέλουν να περάσουν καλά. Και φυσικά μετά είναι η ίδια η άγρια φύση, το να βλέπεις τα πουλιά και τα λουλούδια να ανθίζουν», αναφέρει.
«Το χειρότερο όμως κομμάτι είναι κάποιες δουλειές που πρέπει να κάνει ο φύλακας. Μάλιστα, στην πρώτη μου εβδομάδα εδώ κάποιος χάλασε την τουαλέτα και δεν υπάρχει κανένας άλλος να την φτιάξει εκτός από μένα. Πρέπει να κάνεις τα πάντα εδώ. Στις πόλεις υπάρχουν άνθρωποι για να μαζέψουν τα σκουπίδια σου, να καθαρίσουν τους υπονόμους και να φτιάξουν τα υδραυλικά, όμως εδώ πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου», λέει για την αρνητική πλευρά των πραγμάτων.
Ο Πάρκερ αν και νοσταλγεί την οικογένεια και τους φίλους του και προσπαθεί να επιστρέφει σε αυτούς το πολύ μια φορά τον μήνα, δεν του λείπει καθόλου η φασαρία και η ένταση της «κανονικής» ζωής.
«Μου λείπει η οικογένειά μου, μου λείπουν οι φίλοι μου, μου λείπουν οι δραστηριότητες που κάναμε. Δεν μου λείπουν οι πόλεις και τα χωριά και σίγουρα δεν μου λείπει η οδήγηση και η κίνηση. Αυτό είναι το καλύτερο εδώ: δεν ακούω πλέον τον θόρυβο της κίνησης. Δεν μου λείπει καθόλου αυτή η φασαρία», αναφέρει.
Ο Πάρκερ λέει πως υπάρχουν τόσα πολλά να κάνει για να συντηρήσει το νησί που ήταν μια έκπληξη γι’ αυτόν. «Αλλάζει κάθε μέρα σε απίστευτο βαθμό. Κάποιες μέρες μπορεί να είναι πολύ χαλαρές. Όταν ο καιρός είναι λίγο κρύος και είμαι μόνος μου εδώ, είναι πολύ καλά σαν μια απόδραση. Άλλες μέρες περνάνε πολύ γρήγορα γιατί είμαι πολύ απασχολημένος και έρχονται πολλοί άνθρωποι. Ο καιρός επίσης αλλάζει συνεχώς, τα πράγματα μόνιμα αλλάζουν», τονίζει.
Ο ίδιος περνά τις ημέρες του παρακολουθώντας πτηνά, προετοιμάζοντας το νησί για την κάθε εποχή.
Με μακρά ιστορία
Από την εποχή του Μεσαίωνα, το Φλατ Χολμ ήταν ένα μέρος απομόνωσης για μοναχούς, ενώ θεωρούνταν καταφύγιο επίσης για τους Βίκινγκς, τους Αγγλοσάξονες, τους μεταλλωρύχους, τους φυγάδες, αλλά και για τα θύματα της χολέρας. Λειτούργησε ως οχυρό την βικτοριανή εποχή και επίσης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ αποτελεί καταφύγιο για μοναδικά είδη σαύρας, φυτών και πουλιών. Εκεί μάλιστα βρίσκεται το 20% του πληθυσμού των γλάρων της Ουαλίας και έχει ανακηρυχθεί σημείο ιδιαίτερου επιστημονικού ενδιαφέροντος. Το μέρος έγινε διάσημο στις 13 Μαΐου 1897 καθώς εκεί ελήφθη το πρώτο διαθαλάσσιο μήνυμα μέσω ραδιοσυχνότητας από τον Μαρκόνι.
Για τον Πάρκερ πλέον η διαμονή εκεί είναι ένας τρόπος ζωής. «Δεν μπορούν να πουν πολλοί ότι ζουν σε ένα τέτοιο μέρος. Είμαι κατά κάποιο τρόπο μόνος μου, οπότε υπάρχει ένας φόβος, αλλά αγαπώ τις προκλήσεις», συνέχισε ο ίδιος.
Από τον Μάρτιο, που ζει εκεί, έχει μάθει πολλά για το νησί, το περιβάλλον, αλλά κυρίως έχει μάθει πολλά για τον εαυτό του. Αν και συνήθως υπάρχει και ακόμα ένας εθελοντής στο νησί για την ασφάλεια του Πάρκερ, τις περισσότερες μέρες ο ίδιος τις περνά ολομόναχος.
«Έχω επηρεαστεί από την μοναξιά κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Αλλά κατάλαβα ότι αυτό συνέβαινε όταν βρισκόμουν σε μεγάλες πόλεις, καθώς ένιωθα παράταιρος, ή όταν ταξίδευα πολύ, καθώς μου ήταν δύσκολο να συνδεθώ. Νιώθω πολύ άνετος όταν έχω παρέα τον εαυτό μου και παρόλο που δεν είναι πολλοί άνθρωποι τριγύρω μου υπάρχει άφθονη άγρια φύση και με μεγάλη μου χαρά μπορώ να κάθομαι να κοιτώ τα πουλιά όλη μέρα», αναφέρει.
Εξάλλου, όπως λέει, η θέα από το σπίτι του είναι «πολύ όμορφη ειδικά αν σου αρέσουν οι γλάροι», ενώ οι μπύρες στην παμπ έχουν «πολύ καλύτερη γεύση από αυτές στην ηπειρωτική χώρα».
Ο Πάρκερ προτρέπει όποιον σκέφτεται να κάνει μια ανάλογη αλλαγή, να το τολμήσει.
«Η ζωή είναι μικρή, απλά κάντε το», αναφέρει χαρακτηριστικά ο άνδρας. «Ικανοποιήστε το παιδί μέσα σας και μπορεί να καταλήξετε σε ένα τέτοιο μέρος», συμπληρώνει.
