Η απίστευτη ιστορία του Θορ Πέντερσεν που κατάφερε να περάσει από κάθε χώρα του κόσμου ακόμα και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες. Κι όλα αυτά χωρίς να μπει ποτέ σε αεροπλάνο!
Στις 10 Οκτωβρίου του 2013, ο Τόρμπιορν «Θορ» Πέντερσεν άφησε τη δουλειά του, την κοπέλα του και την οικογένειά του στη Δανία για να ξεκινήσει ένα επικό ταξίδι. Ο στόχος του; Να επισκεφτεί κάθε χώρα του κόσμου χωρίς να χρησιμοποιήσει αεροπλάνο.
Ο Πέντερσεν έθεσε μερικούς κανόνες. Θα περνούσε τουλάχιστον 24 ώρες σε κάθε χώρα, δεν θα περνούσε από την πατρίδα του μέχρι να ολοκληρώσει την αποστολή του και θα έκανε ό,τι μπορούσε για να ζήσει με έναν προϋπολογισμό περίπου 20 ευρώ την ημέρα.
Η ώρα της επιστροφής
Στις 24 Μαΐου 2023 έφτασε επιτέλους η μεγάλη μέρα. Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια ταξιδιού ο Πέντερσεν επισκέφτηκε την 203η και τελευταία χώρα του, τις Μαλδίβες, και ξεκίνησε το πολυαναμενόμενο ταξίδι της επιστροφής του πίσω στη Δανία. Θα μπορούσε να γυρίσει στην πατρίδα του με αεροπλάνο αλλά έμεινε πιστός στους κανόνες του ως το τέλος.
Ο 44χρονος έφτασε στη Μαλαισία μέσω Σρι Λάνκα για να επιβιβαστεί στο τεράστιο MV Milan Maersk, ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων μήκους περίπου 400 μέτρων ή περίπου στο μέγεθος 3,5 γηπέδων ποδοσφαίρου, για το ταξίδι 33 ημερών μέχρι την πατρίδα του.
«Υπάρχει μια ιστορική αίσθηση της επιστροφής στην πατρίδα με πλοίο. Μπορείς να δεις τη γη στον ορίζοντα, να σταθείς και να κουνήσεις το χέρι καθώς κατεβαίνεις τη σκάλα. Ήταν ο κατάλληλος τρόπος για να ολοκληρώσω το ταξίδι μου» λέει ο Πέντερσεν, ο οποίος ταξίδεψε ως πρεσβευτής καλής θέλησης του Δανικού Ερυθρού Σταυρού.
«Στην καμπίνα μου, κοίταξα έξω από το φινιστρίνι όσο ήμασταν στη Μαλαισία και κατάλαβα ότι κάθε μέρα η θέα θα άλλαζε σταδιακά μέχρι να γίνει τελικά Δανία. Ακόμα κι αν έσπαγα το πόδι μου σε εκείνο το σημείο, θα επέστρεφα σπίτι. Δεν υπάρχουν πια φίδια, άγρια σκυλιά, ελονοσία ή βίζα για να εξασφαλίσω. Έπρεπε απλώς να αποφύγω να πέσω στη θάλασσα!» προσθέτει.
Στις 26 Ιουλίου, αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Ααρχους, στην ανατολική ακτή της Δανίας, όπου περίπου 150 άνθρωποι τον περίμεναν για να γιορτάσουν. Ανάμεσα στον κόσμο που τον υποδέχθηκε ήταν η σύζυγός του (της έκανε πρόταση γάμου στην κορυφή ενός όρους στην Κένυα το 2016 και παντρεύτηκαν το 2021), ο πατέρας, τα αδέρφια, οι φίλοι, συνεργάτες του πρότζεκτ και πολλοί υποστηρικτές που παρακολουθούσαν το blog του, Once Upon a Saga, και τις αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Είδα πολλά δακρυσμένα μάτια όταν επέστρεψα. Οι άνθρωποι ήρθαν να με αγκαλιάσουν κλαίγοντας. Έλαβα επίσης πολλά δώρα και γνώρισα ανθρώπους που ακολουθούσαν τα social media μου από την Κολομβία, την Αυστραλία, τη Νορβηγία. Ήταν καταπληκτικό.
Η οικογένειά μου είναι πραγματικά περήφανη. Υπάρχει πολλή αγάπη. Το να γυρίσω σπίτι ήταν κάτι στο οποίο είχα επικεντρωθεί κάτι που ήθελα να υλοποιήσω εδώ και πολύ καιρό. Αλλά εξακολουθώ να επεξεργάζομαι το γεγονός το ταξίδι έχει τελειώσει και σκέφτομαι τι θα ακολουθήσει» τονίζει.
Το δεκαετές ταξίδι
Πριν ξεκινήσει την περιπέτειά του το 2013, εργαζόταν στη ναυτιλία και στη διαχείριση υλικού (logistics). Η τεχνογνωσία που διέθετε αποδείχθηκε ανεκτίμητη κατά τον σχεδιασμό της περίπλοκης διαδρομής του και για την προσαρμογή του στον ατελείωτο ταξίδι.
Στην πραγματικότητα, δεν ξέφυγε πολύ από το αρχικό του σχέδιο, εκτός από μερικές εκπλήξεις. Για παράδειγμα, δυσκολεύτηκε με την Ισημερινή Γουινέα, μια από τις πιο δύσκολα προσβάσιμες χώρες στον κόσμο. Μετά από τέσσερις μήνες και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, ο Πέντερσεν πήρε τελικά βίζα. Παρόλο που τα χερσαία σύνορα ήταν κλειστά εκείνη την εποχή, μπόρεσε να περάσει χάρη σε μια συνάντηση με έναν άγνωστο που εργαζόταν στην Ισημερινή Γουινέα και προσφέρθηκε να τον μεταφέρει.
Αργότερα, ο Δανός θεώρησε ότι θα μπορούσε να αποκτήσει κινεζική βίζα στα σύνορα με τη Μογγολία και στη συνέχεια να ταξιδέψει στο Πακιστάν. Αλλά λόγω του μεγάλου χρόνου έκδοσης, έπρεπε να γυρίσει πίσω σχεδόν 10.000 χλμ μέσω πολλών χωρών για να φτάσει στο Πακιστάν πριν λήξει η βίζα του.
Όλο αυτό το διάστημα, ο χρόνος άρχισε να αθροίζεται. Αρχικά είχε προβλέψει ότι θα χρειαζόταν τέσσερα χρόνια για να φτάσει σε 203 χώρες (ο ΟΗΕ αναγνωρίζει 195 κυρίαρχα κράτη, αλλά ο Πέντερσεν περιλάμβανε και μερικώς αναγνωρισμένα κράτη), αλλά ο… κόσμος είχε άλλα σχέδια.
Στα χρόνια που ταξίδευε υπέμεινε πολύμηνες καθυστερήσεις έκδοσης βίζας σε μέρη όπως η Συρία, το Ιράν, το Ναουρού και η Αγκόλα.
Ξεπέρασε επίσης μια σοβαρή κρίση εγκεφαλικής ελονοσίας στην Γκάνα, επέζησε από μια έντονη τετραήμερη καταιγίδα ενώ διέσχιζε τον Ατλαντικό από την Ισλανδία στον Καναδά, πέρασε κλειστά χερσαία σύνορα σε ζώνες συγκρούσεων και αναγκάστηκε να επαναπρογραμματίσει πολλά δρομολόγια λόγω κατεστραμμένων πλοίων ή της εξαντλητικής γραφειοκρατίας.
Η πανδημία του Covid-19
Η σημαντικότερη αιτία όμως καθυστέρησης ήταν πανδημία του Covid-19. Στις αρχές του 2020, ο ατρόμητος ταξιδιώτης βρέθηκε ξαφνικά κολλημένος στο Χονγκ Κονγκ για δύο χρόνια, λόγω των μέτρων για τον ιό. Του απέμεναν μόλις εννέα χώρες.
«Κοιτάζω πίσω την περίοδο στο Χονγκ Κονγκ και είναι λίγο παράδοξη. Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου και η καλύτερη στιγμή της ζωής μου, κατά κάποιο τρόπο. Έπρεπε να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Προσπαθούσα να αποφασίσω αν έπρεπε να εγκαταλείψω την αποστολή μου εννέα χώρες πριν την ολοκλήρωσή.
Έπρεπε να αναρωτηθώ: πόση από τη ζωή μου θα δώσω σε αυτό. Όμως ενώ περίμενα να ανοίξει ο κόσμος, έχτισα μια ζωή στο Χονγκ Κονγκ και σφυρηλάτησα τόσες πολλές ιδιαίτερες σχέσεις».
Ο Πέντερσεν έκανε παρέες, περπατούσε μέσα στην αχανή πόλη, συνεργάστηκε με τον Ερυθρό Σταυρό, δίνοντας ομιλίες και εργαζόταν στην Εκκλησία των Δανών Ναυτικών.
Έχοντας αποκτήσει βίζα εργασίας και άδεια διαμονής στο Χονγκ Κονγκ, παντρεύτηκε την αρραβωνιαστικιά του Λε, η οποία ήταν στη Δανία, μέσω μιας υπηρεσίας διαδικτυακού γάμου. Δεν ήταν ο γάμος που είχε οραματιστεί το ζευγάρι αλλά έτσι η Λε κατάφερε να πάρει βίζα για το Χονγκ Κονγκ και να επισκεφθεί τον σύζυγο της.
«Περάσαμε 100 μέρες μαζί, κάτι που ήταν υπέροχο. Ήταν ο περισσότερος χρόνος που είχαμε περάσει μαζί από το 2013. Έπρεπε να γνωρίσει τους φίλους μου και να καταλάβει τη ζωή μου. Μας αρέσει η πεζοπορία στο Χονγκ Κονγκ και περπατήσαμε μαζί το μονοπάτι MacLehose, το οποίο έχει μήκος 62 μίλια και στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής το υψόμετρο είναι το μισό από αυτό στο Έβερεστ» λέει ο Δανός.
Στις 5 Ιανουαρίου 2022, κατάφερε τελικά να φύγει από το Χονγκ Κονγκ και να συνεχίσει στον Ειρηνικό. Η πρώτη του στάση ήταν το Παλάου. Χρειάστηκαν έξι μήνες διαπραγματεύσεων με την τοπική κυβέρνηση για να τον αφήσουν να φτάσει μέσω πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Μετά από 15 ημέρες στη θάλασσα, πέρασε οκτώ από τις 14 ημέρες του στο Παλάου σε καραντίνα σε ξενοδοχείο λόγω επιδημίας στο νησί. Επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ όπου έμεινε επίσης σε καραντίνα.
Περίπου ένα μήνα αργότερα, συνέχισε στην Αυστραλία, στη συνέχεια στη Νέα Ζηλανδία, τη Σαμόα και την Τόνγκα.
«Έπρεπε να παρακαλέσω σχεδόν κάθε κυβέρνηση. Για την Τόνγκα, ήμασταν σε επαφή με το υπουργείο Υγείας, το ναυτικό και τον στρατό. Κανείς δεν ήθελε να πει ναι και να πάει κόντρα στον πρωθυπουργό επειδή η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας. Ξαφνικά ένα βράδυ, έλαβα ένα email από τον πρωθυπουργό που απλά έλεγε: Δεν πειράζει, αφήστε τον να μπει».
Μετά την Τόνγκα, ο Πέντερσεν πήγε στο Βανουάτου, όπου ξαναέσμιξε με την Λε για να παντρευτούν δια ζώσης αυτή τη φορά.
Η στάση στην Ελλάδα
Ο Πέντερσεν πέρασε φυσικά και από την χώρα μας. Η πρώτη του δημοσίευση από την Ελλάδα ήταν στις 25 Αυγούστου του 2017. «Μπορείτε να μαντέψετε τη χώρα;» ρωτούσε τους ακολούθους του.
Η Ελλάδα ήταν ο 133ος σταθμός της απίθανης περιπέτειάς του, όπως ενημέρωνε σε άλλο ποστ με φωτογραφία από τον Ισθμό της Κορίνθου. «Ας δούμε, λοιπόν, περί τίνος πρόκειται» ανέφερε.
Ο «Θορ», κατά την παραμονή του στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να επισκεφτεί ιστορικά μνημεία ενώ, άγνωστο πώς, παραβρέθηκε και σε μια βάφτιση, του μικρού Δημήτρη όπως ενημέρωνε τότε, με το φαγητό και το ποτό να του κάνει μεγαλύτερη εντύπωση από το μυστήριο.
Τελευταία φωτογραφία που ανέβασε στη χώρα μας ήταν από τη βροχερή Θεσσαλονίκη στις 30 Αυγούστου του 2017, κάτι που μαρτυρά ότι η παραμονή του στην ελληνική επικράτεια δεν κράτησε ούτε μια εβδομάδα, με τον επόμενο σταθμό του να είναι η Βόρεια Μακεδονία προτού συνεχίσει στα υπόλοιπα Βαλκάνια.
Οι τελευταίοι σταθμοί
Ο Πέντερσεν ξεκίνησε για την τελευταία χώρα του Ειρηνικού, το Τουβαλού ιδιαίτερα επιφυλακτικός.
Με εννέα νησιά και μόλις 11.600 ανθρώπους, το Τουβαλού είναι ένα από τα μικρότερα και πιο απομακρυσμένα έθνη του κόσμου, επομένως μπορεί να είναι δύσκολο να βρεις ανταλλακτικά για σκάφη.
«Είναι πανέμορφο. Το σερφ είναι εκπληκτικό, ο ουρανός είναι όμορφος και οι άνθρωποι ήταν τόσο ευγενικοί και εξυπηρετικοί, όμως δεν περίμενα να είμαι εκεί για δύο μήνες», τονίζει και προσθέτει: «Τα πλοία παρουσίαζαν συνέχεια βλάβες. Μπήκα σε ένα και είχε τρύπα στη γάστρα. Δοκίμασα έναν άλλο και δεν ξεκίνησε ποτέ».
Τελικά, ο Πέντερσεν κατάφερε να επιστρέψει στα Φίτζι με ένα ρυμουλκό. Από εκεί, ένα ταξίδι 24 ημερών με ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων τον οδήγησε στη Σιγκαπούρη, όπου τον συνάντησε η Λε.
Η σύζυγος του επέστρεψε στη Δανία και αυτός διέσχισε τα χερσαία σύνορα με τη Μαλαισία και πήρε ένα πλοίο για τη Σρι Λάνκα πριν αποπλεύσει στην τελευταία χώρα: τις Μαλδίβες.
Όταν ο Πέντερσεν έφτασε στο λιμάνι στο Μαλέ, την πρωτεύουσα, εντόπισε μια ομάδα ανθρώπων να κυματίζουν μικρές δανικές σημαίες και σημαιάκια ενός από τους χορηγούς του, την Ross Energy. Ένας από αυτούς που τον υποδέχθηκαν ήταν ο Νορβηγός ταξιδιώτης Γκούναρ Γκάρφορς, ο πρώτος άνθρωπος που επισκέφτηκε κάθε χώρα στον κόσμο δύο φορές.
«Όταν ήμουν στις Μαλδίβες δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τι είχα κάνει. Ήμουν ψυχικά εξουθενωμένος και βίωνα ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών υπήρχε μια μόνιμη αβεβαιότητα. Ήμουν λοιπόν τόσο καιρό σε μια κατάσταση επιφυλακής την οποία συνήθισα και με έκανε να νιώθω ασφαλής. Επιστρέφοντας σπίτι θα ξεκινούσε ένα άλλο επίπεδο αβεβαιότητας. Θα ήμουν ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω. Να πάω οπουδήποτε ή να μην πάω πουθενά» τονίζει.
Από την αρχή μέχρι το τέλος του ταξιδιού του, ο Πέντερσεν κατέγραψε μερικά απίστευτα στατιστικά στοιχεία: 3.576 ημέρες, 37 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, 158 τρένα, 351 λεωφορεία, 219 ταξί, 33 βάρκες και 43 rickshaw (σ.σ. ποδήλατο-ταξί).
Διέσχισε 223.000 μίλια (354.000 χλμ), ή το ισοδύναμο εννέα γύρων της Γης και αυτό δεν περιλαμβάνει το μακρύ ταξίδι της επιστροφής. Αλλά, όπως λέει, δεν το έκανε για τους αριθμούς.
«Ξεκίνησα σε αυτό το ταξίδι με ένα σύνθημα: Ένας ξένος είναι ένας φίλος που δεν έχεις ξανασυναντήσει. Είδα ξανά και ξανά ότι αυτό είναι αλήθεια. Αν αλληλοεπιδράς με ανθρώπους συνήθως αποδεικνύεται αυτό. Γνώρισα ζεστούς, φιλικούς, εξυπηρετικούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μου προσέφεραν τσάι, γεύματα, μεταφορά, μετάφραση ή απλώς έδωσαν οδηγίες.
Έμεινα στα σπίτια πάρα πολλών αγνώστων κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου και πέρασα σε όλες τις χώρες του κόσμου. Από χώρες με ένοπλες συγκρούσεις, από χώρες με έξαρση της πανδημίας. Βγήκα αλώβητος.
Είτε είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον πλανήτη, είτε ο κόσμος είναι ένα καλύτερο μέρος από την εικόνα που έχουν δημιουργήσει οι δραματικές ειδήσεις στην τηλεόραση και τα social media» τονίζει ο Πέντερσεν.
Το ταξίδι είναι επίσης απόδειξη της επιμονής του. Έφτασε κοντά στο να τα παρατήσει μερικές φορές, αλλά αρνήθηκε να το κάνει.
«Κάποιος μου έγραψε ότι κέρδισα πρώτο, δεύτερο και τρίτο βραβείο σε πείσμα. Πάντα υπήρχε λύση. Απλώς έπρεπε να το ψάξω πολύ σκληρά μερικές φορές. Ήθελα να δείξω στον κόσμο ότι μπορεί να κάνει ό,τι θελήσει. Είχα τον πιο τρελό στόχο. Αν κατάφερα να τον πετύχω τότε όλοι μας μπορούμε να πετύχουμε ότι θέλουμε. Να χάσουμε βάρος, να μάθουμε έναν όργανο ή μια γλώσσα, να μορφωθούμε, να βρούμε δουλειά. Ό,τι θέλουμε».
Πλέον ο Πέντερσεν έχει μπει σε ένα νέο κεφάλαιο της ζωής του.
«Ακόμα δεν έχω επεξεργαστεί πλήρως ότι αυτή η αποστολή ολοκληρώθηκε. Λένε ότι αν θέλεις να εντάξεις μια νέα συνήθεια στη ζωή σου, πρέπει να την επαναλάβεις για 30 μέρες. Το έκανα αυτό για περισσότερες από 3.500 ημέρες και πλέον είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι», τονίζει.
Πλέον θέλει να περάσει περισσότερο χρόνο με τη σύζυγο του και να δημιουργήσουν οικογένεια. «Έχουμε τόσο πράγματα να γιορτάσουμε. Το διάστημα που εγώ ταξίδευα πήρε το πτυχίο της ιατρικής, τελείωσε το διδακτορικό της, άρχισε να εργάζεται σε μια φαρμακευτική εταιρεία, πήρε προαγωγή, ολοκλήρωσε δύο πλήρη Ironman (αγώνες τριάθλου. Είναι superwoman», λέει ο Πέντερσεν.
