Ο αλαζόνας Σολτς τορπιλίζει τα όνειρα της ΕΕ να γίνει οικονομική υπερδύναμη – Στο κενό η τραπεζική ένωση

Μια ιταλική τράπεζα που κάνει μια μεγάλη κίνηση για να εξαγοράσει μια γερμανική τράπεζα ακούγεται ακριβώς σαν το είδος της σύμπραξης για την οποία οι ηγέτες της Ευρώπης πιέζουν εδώ και χρόνια, έτσι ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να μπορέσει να αναδείξει περισσότερους εγχώριους εταιρικούς πρωταθλητές βαρέων βαρών για να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ και την Ασία.
Ωστόσο, σημειώνει το Politico, τώρα που η UniCredit έκανε πράγματι μια επιθετική πρόταση στην Commerzbank, οι θιασώτες της βαθύτερης ολοκλήρωσης της ΕΕ φαίνεται ότι θα απογοητευτούν, καθώς τα εγχώρια συμφέροντα του Βερολίνου – για άλλη μια φορά – υπερτερούν των πανευρωπαϊκών ονείρων.
Η άμεση καταδίκη της «μη φιλικής επίθεσης» της UniCredit από τον Γερμανό καγκελάριο Olaf Scholz, υποδηλώνει ότι οι φιλοδοξίες για τη διασυνοριακή αναβάθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα της ΕΕ θα παραμείνουν, όπως ήταν εδώ και μια δεκαετία, απλώς κενά λόγια.

Δεύτερες σκέψεις από τη Γερμανία – Οργή από την ΕΕ

«Όλα τα κράτη μέλη, όχι μόνο η Γερμανία, ζητούν μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση, αλλά όταν έρχονται αντιμέτωπα με την πιθανή εξαγορά των εθνικών πρωταθλητών αρχίζουν να κάνουν «δεύτερες σκέψεις»», δήλωσε η Ιταλίδα ευρωβουλευτής Irene Tinagli, πρώην πρόεδρος της επιτροπής οικονομίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ο φόβος στο Βερολίνο είναι ότι οι Ιταλοί, εάν αποκτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο στην Commerzbank από ό,τι η γερμανική κυβέρνηση, θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν τον δανεισμό προς την πολύτιμη Mittelstand της Γερμανίας, τους μικρομεσαίους κατασκευαστές που θεωρούνται η ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Αυτή η εχθρότητα του Scholz εξοργίζει πολιτικούς και οικονομολόγους από άλλες χώρες της ΕΕ, οι οποίοι κατηγορούν εδώ και καιρό τη Γερμανία ότι δίνει προτεραιότητα στα δικά της συμφέροντα εις βάρος της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.
Πολλοί κατηγόρησαν το Βερολίνο κατά τη διάρκεια της κρίσης της covid και του ενεργειακού σοκ του 2022 που σχετιζόταν με την Ουκρανία, όταν το προστατευτικό του ένστικτο ήταν να επιδοτεί μαζικά την εγχώρια βιομηχανία του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη ζημιά στην εσωτερική αγορά, ιδίως σε μικρότερες χώρες της ΕΕ που δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τέτοιες γενναιοδωρίες.
«Θα ήταν ένα πολύ κακό μήνυμα για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής αγοράς … αν αυτό μπλοκαριστεί όχι με βάση τις αξιολογήσεις των μετόχων, αλλά με βάση καθαρά πολιτικές και προστατευτικές εκτιμήσεις», δήλωσε ο Giovanni Sabatini, ανώτερος σύμβουλος της δικηγορικής εταιρείας Grimaldi Alliance και πρώην επικεφαλής της Ένωσης Ιταλικών Τραπεζών.
«Όσο περισσότερο καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μεγάλους τραπεζικούς ομίλους στην Ευρώπη που θα είναι κοντά σε μέγεθος και βάρος στους αμερικανικούς ανταγωνιστές τους, τόσο το καλύτερο για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας», πρόσθεσε ο Sabatini.

Όνειρο θερινής νυκτός η Tραπεζική Ένωση

Η οικοδόμηση κλίμακας και διασύνδεσης μεταξύ των χρηματοπιστωτικών τομέων των χωρών της ΕΕ αποτελεί στόχο των Ευρωπαίων ηγετών εδώ και μια δεκαετία και ακούει στο όνομα Τραπεζική Ένωση, σημειώνει το Politico.
Αυτό σημαίνει, εν μέρει, να επιτραπούν οι συγχωνεύσεις για τη δημιουργία μεγάλων τραπεζών που υπερβαίνουν τα σύνορα και δεν είναι συνδεδεμένες με τις τύχες των κυβερνήσεων των χωρών καταγωγής τους – μια σχέση που κόστισε ακριβά στην περιοχή πριν από μια δεκαετία.
Δεδομένης της κυριαρχίας των τραπεζών στον χρηματοπιστωτικό τομέα της Ευρώπης, η Τραπεζική Ένωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το σχέδιο της ΕΕ για την Ένωση Κεφαλαιαγορών.
Στην πρόσφατη έκθεσή του, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Mario Draghi επισήμανε ότι το κατακερματισμένο χρηματοπιστωτικό τοπίο αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη και τη δημιουργία πλούτου .
Η μεγαλύτερη αμερικανική τράπεζα, η JPMorgan Chase, αξίζει περισσότερο από ό,τι οι 10 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες μαζί.

Ένας πιο ενοποιημένος ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας θα αύξανε την αποτελεσματικότητα και θα μπορούσε να μειώσει το κόστος κεφαλαίου για τις επιχειρήσεις, έγραψε ο Draghi, κάνοντας περισσότερα για να μετατρέψουν τις τεράστιες αποταμιεύσεις των Ευρωπαίων σε επενδύσεις.
«Χρειαζόμαστε αυτές τις συγχωνεύσεις», δήλωσε ο Karel Lannoo, ο οποίος είναι επικεφαλής της δεξαμενής σκέψης CEPS με έδρα τις Βρυξέλλες.
«Θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά ευτυχείς που υπάρχει κάποιος σαν τον διευθύνοντα σύμβουλο της UniCredit Andrea Orcel. Έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει. Έχει υπερδιπλασιάσει την αγοραία αξία της UniCredit – ακόμη και πριν μπει στο παιχνίδι η Commerzbank».