Στη δημοσιότητα δόθηκε μια νέα μελέτη που εξετάζει την περίπτωση του ασθενή Μ, ενός άνδρα τον οποίο πυροβόλησαν στο κεφάλι και όταν ξύπνησε έβλεπε, διάβαζε, άκουγε αλλά και μύριζε τον κόσμο ανάποδα.
Το Science Alert αναφέρει ότι η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Neurologia και την πραγματοποίησε ο Ισπανός νευροεπιστήμονας Γκούστο Γκονθάλες, ο οποίος από το 1940 και για 50 χρόνια μελέτησε την περίπτωση του ασθενή Μ.
Το συγκεκριμένο όνομα δόθηκε σε έναν άνδρα, που πυροβόλησαν στο κεφάλι το 1938 κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, όταν ξύπνησε οι άνθρωποι και τα αντικείμενα έμοιαζαν να έρχονται από την αντίθετη πλευρά από εκείνη στην οποία βρίσκονταν στην πραγματικότητα, κάτι που επεκτεινόταν και στην ακοή και την αφή του.
Μπορούσε να διαβάσει γράμματα και αριθμούς τυπωμένα κανονικά αλλά και ανάποδα, χωρίς ο εγκέφαλός του να καταλαβαίνει κάποια διαφορά μεταξύ των δύο. Ο κόσμος του φαινόταν επίσης ανάποδα.
Για παράδειγμα, μπερδευόταν όταν έβλεπε τους εργάτες στις σκαλωσιές που εργάζονταν κρεμασμένοι ανάποδα.
Εντούτοις, ο ίδιος τα αντιμετώπισε όλα αυτά με αρκετή ψυχραιμία, αναφέρει το Science Alert.
Τα αποτελέσματα της έρευνας
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, ο νευροεπιστήμονας πρότεινε ότι ο εγκέφαλος δεν είναι μια συλλογή διακριτών τμημάτων, αλλά έχει τις διάφορες λειτουργίες του απλωμένες σε όλο το όργανο.
Μελετώντας τον ασθενή Μ και άλλους ασθενείς με εγκεφαλικές βλάβες, ο Γκονθάλο πρότεινε ότι οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το μέγεθος και τη θέση της βλάβης.
Έδειξε επίσης ότι οι τραυματισμοί αυτοί δεν καταστρέφουν συγκεκριμένες λειτουργίες, αλλά επηρεάζουν την ισορροπία διαφόρων λειτουργιών – όπως συνέβη στην περίπτωση του ασθενούς Μ.
Ο νευροεπιστήμονας χώρισε τον εγκέφαλο σε τρία σύνδρομα. Το κεντρικό(διαταραχές σε πολλές αισθήσεις), το παρακεντρικό (όπου οι επιπτώσεις δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες) και το οριακό (επηρεάζει τις εγκεφαλικές οδούς για συγκεκριμένες αισθήσεις).
«Τότε ο εγκέφαλος αντιμετωπιζόταν σαν μικρά κουτάκια», είπε χαρακτηριστικά ο νευροψυχολόγος Αλμπέρτο Γκαρσία Μολίνα, από το Ινστιτούτο Guttmann στην Ισπανία.
«Όταν τροποποιούσες ένα κουτί, υποτίθεται ότι προέκυπτε μια συγκεκριμένη επίπτωση. Για τον δρ Γκονθάλο, αυτή η θεωρία δεν μπορούσε να απαντήσει στα ερωτήματα που προέκυψαν με τον ασθενή Μ, οπότε άρχισε να δημιουργεί τη δική του θεωρία για τη δυναμική του εγκεφάλου, αμφισβητώντας την τότε τρέχουσα θεωρία για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος», πρόσθεσε στη συνέχεια.
