Τελικά δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να ξυπνήσει τους λεγόμενους Καραμανλικούς. Διασύρονται, διαπομπεύονται, συνταξιοδοτούνται και στο τέλος διαγράφονται από το κόμμα του Εθνάρχη.
Η τελευταία διαγραφή του Κωνσταντίνου Μίχαλου «κολλητού» του Κώστα Καραμανλή και θερμού υποστηρικτή της υποψηφιότητας του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για την ηγεσία της ΝΔ, είναι η επίδειξη ισχύος του Μητσοτακισμού.
Η κίνηση αυτή δεν ξαφνιάζει. Ο Μίχαλος δεν ήταν βολικός και αρεστός, έτσι κι αλλιώς για πολλούς λόγους. Αυτό που ξαφνιάζει και ενοχλεί είναι ο βαθύς ύπνος των Καραμανλικών που «τρομοκρατημένοι» αποδεκατίζονται μέρα με τη μέρα και κρύβονται με το φόβο της επόμενης διαγραφής. Τόσο τρομοκρατημένοι και «λίγοι» που υποτάχθηκαν με σκυμμένο το κεφάλι στην Μητσοτακική επιλογή ενός Σημιτικού για τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κων/νος Καραμανλής. Κάποιος θα πει πως… εδώ έχουν υποταχθεί στον Αδωνισμό, η επιλογή ενός ακόμη Σημιτικού θα τους έκανε αίσθηση;
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να πιστέψει πως υπάρχει κάποιος εσωκομματικά, που μπορεί να σταματήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ από τον κατήφορο. Παρά τις ολέθριες αντεθνικές πολιτικές Τσίπρα – Καμμένου, η γαλάζια παράταξη δεν κερδίζει σε ψήφους, αυτό το κύμα της λαϊκής οργής. Και ο λόγος είναι απλός. Τη στιγμή που ο Τσίπρας αποδεκατίζει την κοινωνία, την ίδια στιγμή ο Μητσοτάκης αποδεκατίζει την κεντροδεξιά παράταξη και την κάνει ολοένα και πιο αντιπαθητική. Μαζί του, μαζί της, γίνονται αντιπαθητικοί και όσοι σιωπούν.
Το 48% (των εσωκομματικών εκλογών με εκφραστή τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη) που κοιμήθηκε βαριά και βαθιά, αποδέχεται πλέον όλες τις επιλογές του Μητσοτάκη και αρκείται σε ραντεβού φιλοφρονήσεων με τον ηγέτη Κυριάκο, για να μην χαρακτηριστεί διασπαστικό ή τόσο μόνο αντέχει και γι αυτό δικαιολογείται στα πολιτικά πηγαδάκια ποικιλοτρόπως. Στον κόσμο δεν τολμά να αναμετρηθεί και να εξηγηθεί…
Η σιωπή τώρα πλέον, είναι ξεκάθαρη συνενοχή στη συρρίκνωση της παράταξης.
Στο (νέο) κόμμα Μίχαλου – που δεν κιότεψε – η συνέχεια.
Ρηγιλλάκος
