Αφού πούλησε τα πάντα στους ξένους ο φασίστας δικτάτορας Ρετζέπ Ταγγίπ Έρντογαν, ο οποίος παίζει κοτζάμ Τουρκία στα δάχτυλα και την πάει όπου ο ίδιος θέλει, πούλησε και την χώρα. Την παρέδωσε σε μια ξένη εταιρεία. Ποια είναι η McKinsey; Μια αμερικανική εταιρεία. Μια διεθνής συμβουλευτική εταιρεία.
Θα έρθει να λογαριάσει και θα βρει λύση για την οικονομική κατάρρευση στην χώρα. Η Τουρκία είναι στο βούρκο του χρέους. Δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη της. Ενώ κάποτε γελούσε επειδή χρεοκόπησε η Ελλάδα, τώρα βιώνει πολύ χειρότερα πράγματα η ίδια. Στον τουρκικό Τύπο γίνονται σχόλια που λένε ότι «οι χρεώστες διόρισαν επίτροπο στην οικονομία της Τουρκίας».
Ήταν αναπόφευκτο να περιέλθει σε αυτό το χάλι η χώρα που αφέθηκε στο έλεος ενός δικτάτορα. Στέρεψαν οι πηγές εσόδων που στηρίζονταν στο βρόμικο χρήμα. Βρίσκεται στην φυλακή ο Ρεζά Ζαρράμπ, ο οποίος κάποτε μετέφερε χρυσό στον Έρντογαν με σακούλες από την Αφρική και την Μέση Ανατολή. Δεν έχουν πλέον δύναμη οι συμμορίες του Ισλαμικού Κράτους που μετέφεραν φτηνό πετρέλαιο στον Έρντογαν από το Ιράκ και την Συρία.
Δεν μπορεί πλέον να ταΐσει όσους υποχρεούται να θρέψει ο Έρντογαν, του οποίου ο προσωπικός πλούτος και τα έξοδα ανέρχονται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Δεν μπορεί καν να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του κοπαδιού των τζιχαντιστών που έχει κάτω από τις διαταγές του στην Συρία. Μάλιστα έκοψε ακόμα και την βοήθεια προς τους Τουρκοκύπριους.
Φέτος δεν έδωσε γρόσι. Πρώτη φορά στην ιστορία της, η διοίκηση μαριονέτα στο βόρειο τμήμα του νησιού αναγκάζεται να τα βγάλει πέρα χωρίς να λαμβάνει οικονομική βοήθεια από την Τουρκία. Και οι πολιτικοί δεν διστάζουν πλέον να πουν ξεκάθαρα ότι το μέλλον θα είναι πιο ζοφερό από το παρόν. Κοντολογίς, ενώ το νότιο τμήμα του νησιού ξεπέρασε την μεγάλη οικονομική κρίση που βίωσε πριν ορισμένο χρονικό διάστημα και η Ελλάδα συνέρχεται σιγά σιγά, η τουρκική πλευρά καταρρέει.
Σέρνεται σε έναν πολιτικό και οικονομικό βούρκο. Ενόσω βουλιάζει η Τουρκία, βουλιάζει και το κράτος φάντασμα στην Κύπρο. Στο μεταξύ, στην Κύπρο δεν φαίνεται καθόλου λύση στον ορίζοντα στο σύντομο μέλλον. Η τουρκική πλευρά, που δεν μπόρεσε να υπαγορεύσει τους όρους της στην ελληνοκυπριακή πλευρά, επέστρεψε με άδεια χέρια από την Νέα Υόρκη. Ο δε Ταγίπ Έρντογαν, πουλώντας τσαμπουκά όπως πάντα, είπε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει λύση στην Κύπρο και στο Αιγαίο χωρίς την Τουρκία».
Ο βούρκος δεν είναι μόνο οικονομικός. Πιο βαθύς είναι ο πολιτικός βούρκος. Και πιο επικίνδυνος. Τι θα γίνει το Ιντλίμπ που η Τουρκία θεωρεί ως δική της επαρχία στην Συρία; Τι θα γίνει το Άφριν; Ο Πούτιν έδωσε διορία μέχρι τις 15 Οκτωβρίου στον Έρντογαν για να βγάλει τις ένοπλες συμμορίες από το Ίντλιμπ. Θα το κάνει άραγε ο Έρντογαν; Εκείνες οι συμμορίες θα δεχτούν να αφήσουν τα όπλα; Αν ο Έρντογαν καταφέρει να τις βγάλει από εκεί, πού θα τις μεταφέρει; Αυτό είναι το ουσιαστικό ερώτημα.
Μήπως είναι δυνατόν να τις μεταφέρει αλλού εκτός από την Τουρκία; Τις τελευταίες μέρες προβλήθηκαν κάποιοι ισχυρισμοί. Σκέφτονται, λέει, να τους μεταφέρουν στις περιοχές της Καισάρειας και του Ικονίου. Δεν μπορούν να τους μεταφέρουν και στην Κύπρο; Γιατί να μην τους μεταφέρουν; Μήπως υπάρχει κάποιο εμπόδιο; Μήπως είναι σε θέση να φέρει αντίρρηση σε αυτό η διοίκηση μαριονέττα που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού; Η πόρτα της κατεχόμενης περιοχής είναι πόρτα πανδοχείου. Εκείνοι που έρχονται από την Τουρκία για εγκατάσταση είναι απειράριθμοι!
Τον τελευταίο καιρό συναντιόνται στους δρόμους μας πάρα πολλοί Σύριοι. Δεν θα κάνουμε λάθος, αν πούμε το εξής. Ενόσω ο Ταγγίπ Έρντογαν αγκαλιάζεται με αυτούς τους αιμοβόρους τζιχαντιστές, η Κύπρος θα είναι πάντα όμηρος αυτών των συμμοριών. Κινδυνεύει και η ελληνοκυπριακή πλευρά, όχι μόνο η τουρκική.
Η ελληνοκυπριακή αστυνομία επαγρυπνεί και παίρνει μέτρα έναντι αυτών, λέει. Αλλά ό,τι μέτρα και αν λάβει, δεν θα ωφελήσουν και πολύ αφότου είναι εύκολη η είσοδός τους στο νησί από τον βορρά. Η τουρκοκυπριακή αστυνομία βρίσκεται κάτω από τις διαταγές του Ταγγίπ Έρντογαν. Επομένως, κανένα μέτρο της δεν μπορεί να τους αποτρέψει. Παράδειγμα γι’ αυτό, άλλωστε, φάνηκε και κατά το λιντσάρισμα που διοργανώθηκε εναντίον της εφημερίδας μας.
Η αστυνομία μας ενήργησε όπως διέταξε ο Έρντογαν. Ο γενικός διευθυντής της αστυνομίας μας έδωσε οδηγίες να μην υπάρξει καμία επέμβαση στους δράστες της επίθεσης. Και δεν επενέβησαν. Ο αστυνομικός δεν γύρισε καν να κοιτάξει τον άνδρα που έσκυψε δίπλα του, πήρε πέτρα και την πέταξε στην εφημερίδα μας. Άναψε το τσιγάρο του και παρακολούθησε. Όλοι περίμεναν να δολοφονηθούμε.
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα σερνόμαστε πίσω από την Τουρκία, η οποία πορεύεται προς πιο βαθύ σκοτάδι από αυτό που βρίσκεται σήμερα. Αν και η μοναδική μας επιλογή ως τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι να συμφωνήσουμε στο τραπέζι με την ελληνοκυπριακή πλευρά, οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να απαλλαχτούν από την Τουρκία.
Επιμένουν να απαιτούν περισσότερα από αυτά που δικαιούνται στο τραπέζι και να δυσκολεύουν την συμφωνία. Ενώ η ασφάλεια βρίσκεται καθημερινά υπό απειλή σε σημείο που να μην μπορούν να βγουν στον δρόμο λόγω της εγκληματικότητας που αυξάνεται σοβαρά καθημερινά, απαιτούν ακόμα ασφάλεια και εγγυήσεις έναντι των Ελληνοκυπρίων.
Όμως, ο ουσιαστικός κίνδυνος έρχεται από τον βορρά, από την Τουρκία και όχι από τον νότο. Ακόμα και αν η Τουρκία τους προστατεύσει έναντι των Ελληνοκυπρίων, ποιος θα τους προστατεύσει έναντι της Τουρκίας;
Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
