Τι συμβαίνει στη Γεωργία στον απόηχο των βουλευτικών εκλογών του 2024, τις οποίες η τοπική αντιπολίτευση αρνήθηκε να αναγνωρίσει και η Δύση βρήκε ότι είχαν… λάθος αποτέλεσμα;
Γιατί η χώρα μετατράπηκε από «φάρος ελευθερίας» σε πρόβλημα για τη δυτική γεωπολιτική;
Πώς οι «ιστορικές εκλογές» που έπρεπε να απαντήσουν στο ερώτημα «με την Ευρώπη ή με τη Ρωσία» μετατράπηκαν σε ιδεολογική ήττα για το φιλοδυτικό πολιτικό κατεστημένο στη χώρα;
Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρει να απακτήσει η ανάλυση του Archil Sikharulidze μέλος του ρωσικού think tank Valdai Discussion Club.
Η κυβέρνηση του Γεωργιανού Ονείρου (GD), το κόμμα το οποίο κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του 2024, λαμβάνοντας τις περισσότερες έδρες στο νομοθετικό σώμα.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, η διαδικασία της άμεσης εκλογής του αρχηγού του κράτους θα αντικατασταθεί από ένα «αμερικανικού τύπου μοντέλο» όπου ο νέος πρόεδρος θα επιλέγεται από ειδικό συμβούλιο.
Θα αποτελείται από εκπροσώπους του κοινοβουλίου και άλλων περιφερειακών αρχών, κάτι που στην ουσία σημαίνει εγγυημένο διορισμό υποψηφίου από το κυβερνών κόμμα.
Ως αποτέλεσμα, στις 16 Δεκεμβρίου 2024, η νυν Πρόεδρος Salome Zurabishvili θα έπρεπε να είχε εγκαταλείψει τη θέση της για να τη διαδεχθεί ο Mikheil Kavelashvili.
Οι βουλευτές του Γεωργιανού Ονείρου επέλεξαν για αυτή τη θέση τον πρώην ποδοσφαιριστή, μέλος του κόμματος «Λαϊκή Εξουσία» και ανοιχτό επικριτή της δυτικής πολιτικής.
Δεν υπάρχουν πολιτικές ή νομικές προϋποθέσεις για το τέλος του τρέχοντος έτους ώστε το Γεωργιανό Όνειρο να μην μπορέσει να εξασφαλίσει πλήρη κυριαρχία τόσο στη νομοθετική όσο και στην εκτελεστική εξουσία, εδραιώνοντας την εξουσία του και διορίζοντας έναν «φιλοκυβερνητικό» πρόεδρο, ο οποίος με βάση τις συνταγματική τάξη πρέπει να λειτουργήσει ενοποιητικά για τον γεωργιανό λαό.
Η αντιπολίτευση εξακολουθεί να αρνείται να αναγνωρίσει τα εκλογικά αποτελέσματα και τα θεωρεί «κλεμμένα» ή «κατασκευασμένα».
Έχει δηλώσει ότι κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση διά της λαϊκης ψήφου.
Η Πρόεδρος Salome Zurabishvili επανέλαβε τις κατηγορίες, αποκαλώντας τις εξελίξεις «ειδική επιχείρηση της Ρωσίας», η οποία βοήθησε τη «φιλορωσική» κυβέρνηση του Γεωργιανού Ονείρου να αναρριχηθεί στην εξουσία με αυταρχικόπ τρόπο.
Η πρόεδρος της χώρας Salome Zurabishvili αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα εκλογικά αποτελέσματα.
Επανέλαβε αυτές τις δηλώσεις στο τηλεφώνημά της με τον Πρόεδρο της Πολωνίας Andrzej Duda.
Στιγμιότυπο_οθόνης_2024-12-21_161826.png
Οι μαζικές διαδηλώσεις δεν έλαβαν μεγάλη υποστήριξη εντός της χώρας και ανεστάλησαν ενώ οι διαφωνούντες δεν έχουν ξεκάθαρα σχέδια για την εξέλιξη των γεγονότων.
Η ελπίδα ότι η προεκλογική διαδικασία και τα αποτελέσματα δεν θα αναγνωριστούν από τη Δύση ήταν εν μέρει δικαιολογημένη, καθώς ούτε αξιωματούχοι της ΕΕ ούτε ανώτατοι δυτικοευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν συγχαρεί ανοιχτά το Γεωργιανό Όνειρο για τη νίκη του, ζητώντας αντ’ αυτού διερεύνηση τυχόν παραβιάσεων, όπως αναφέρεται σε έκθεση της επιτροπής παρακολούθησης του ΟΑΣΕ.
Η κυβέρνηση Biden έχει απηχήσει αυτήν την κριτική, αλλά σε πιο μετριοπαθή μορφή.
Από την άλλη πλευρά, το κυβερνών κόμμα είχε ξαφνικά στρατηγικούς εταίρους όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία, οι οποίοι δεν επέτρεψαν σε εκπροσώπους της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας να προβούν σε «τιμωρητικά» μέτρα εναντίον γεωργιανών πολιτικών.
Επιπλέον, η κυβέρνηση του Γεωργιανού Ονείρου έλαβε άμεση αναγνώριση και έγκριση από τις γειτονικές χώρες της Γεωργίας και την Κίνα.
Η ανυπόστατες κατηγορίες
Συνοψίζοντας την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η απογοήτευση από το αποτέλεσμα είναι προφανής, αλλά ακόμη και ένα μήνα μετά τις εκλογές, ούτε η πρόεδρος Salome Zurabishvili, ούτε εκπρόσωποι της τοπικής αντιπολίτευσης και των ΜΚΟ μπόρεσαν να παράσχουν στους ξένους συναδέλφους τους πραγματικά στοιχεία για ρωσική παρέμβαση ή εκλογική νοθεία.
Η έκθεση του ΟΑΣΕ δεν περιέχει καμία ουσιαστικά επικριτική παρατήρηση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά του Γεωργιανού Ονείρου.
Οι εκλογές αναγνωρίστηκαν ως κανονικές, ανταγωνιστικές και τα αποτελέσματα δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ.
Στιγμιότυπο_οθόνης_2024-12-21_161532.png
Από αποτυχημένο κράτος αναδείχθηκε σε γεωπολιτικό παίκτη
Η Γεωργία, ως ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι της γεωπολιτικής σκακιέρας, είναι εδώ και καιρό προβληματική, μια πρόκληση για το κύριο πολιτικό κατεστημένο στη Δύση.
Από ένα αποτυχημένο κράτος υπό τον Eduard Shevardnadze, υποβλήθηκε σε μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις υπό την κυβέρνηση του Mikheil Saakashvili, και στη συνέχεια πήρε τη σημερινή μορφή ενός ισορροπημένου και πραγματιστή παίκτη στην παγκόσμια σκηνή.
Με τα χρόνια, τα καθεστώτα άλλαξαν, όπως και τα επιτεύγματά τους όσον αφορά την ελευθερία του λόγου και τη Δημοκρατία, αλλά ποτέ η Δύση δεν ήταν τόσο εχθρική προς την κυβέρνησή της χώρας όσο είναι σήμερα.
Αυτό λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η χώρα, με επικεφαλής το Γεωργιανό Όνειρο τα τελευταία δώδεκα χρόνια, βρίσκεται μπροστά όχι μόνο από τη Μολδαβία και την Ουκρανία, αλλά και από πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλους σχεδόν τους στατιστικούς και αντικειμενικούς δείκτες.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις εκθέσεις της ίδιας της Επιτροπής της ΕΕ, η Τιφλίδα προηγείται στους περισσότερους τομείς, σε σύγκριση με το Κισινάου και το Κίεβο και παρόλα αυτά καθυστέρησε να χορηγήσει το καθεστώς της υποψήφιας χώρας, και τώρα ανακοίνωσε ότι αναστέλλει την ένταξη στην ένωση.
Το τέλος της Γεωργίας ως «φάρος ελευθερίας» ή «νησί της ελευθερίας» στο δυτικό πολιτικό αφήγημα συνδέεται άμεσα με την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία.
Η επίδραση του Ουκρανικού
Το Γεωργιανό Όνειρο, που επαινείται για την πολιτική «κατευνασμού» έναντι της Ρωσίας, αρνήθηκε να αλλάξει την πολιτική του πλατφόρμα και να ενταχθούν στον αντιρωσικό συνασπισμό χωρών που υποτίθεται ότι θα προκαλούσαν μια «στρατηγική ήττα» στη Μόσχα.
Η κυβερνώσα δύναμη απέρριψε τα αιτήματα να εφαρμόσει τις πιο σημαντικές οικονομικές κυρώσεις, καθώς και τις εκκλήσεις να στείλει επίσημα εθελοντές να πολεμήσουν για την Ουκρανία και να ανοίξουν ένα «δεύτερο μέτωπο» στην Αμπχαζία και το Τσινβάλι.
Αυτό προκλήθηκε όχι μόνο από τον απλό πολιτικό πραγματισμό, την επιθυμία να μην καταστρέψουν το εκλογικό τους δυναμικό, αλλά και από την επιθυμία να αποτραπεί η απειλή κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης με τη Μόσχα και μια πιθανή οικονομική κρίση στη χώρα.
Αποτυγχανουν γιατι τους πηραν χαμπαρι …