Η φωτογραφία τραβήχτηκε περίπου το 1925. Τότε που τα φοινικόδεντρα και άλλα φυτά κοσμούσαν τον κήπο του Πανεπιστημίου, της Βιβλιοθήκης και της Ακαδημίας Αθηνών. Στο κέντρο, πίσω από τον κήπο διακρίνεται το Οφθαλμιατρείο, έργο του Τόμας Χάνσεν και του Λύσανδρου Καυταντζόγλου και ακριβώς από πίσω του φαίνεται ο Αγιος Διονύσιος των Καθολικών που σχεδιάστηκε από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε αλλά τροποποιήθηκε από τον Καυτατζόγλου. Στη φωτογραφία φαίνονται τα τραμ που κυκλοφορούσαν στον μήκους περίπου 1.200 μ. δρόμο εκείνη την εποχή. Τότε η Πανεπιστημίου ήταν διπλής κατεύθυνσης και παρέμεινε έτσι μέχρι την περίοδο λίγο μετά τον εμφύλιο πόλεμο….
Σήμερα η κίνηση των οχημάτων γίνεται με κατεύθυνση προς την Ομόνοια και μόνο τα λεωφορεία κινούνται στο αντίθετο ρεύμα μέσω μίας λωρίδας κυκλοφορίας. Δρόμος όπου έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από ελληνικές ταινίες φιλοξενεί αρχιτεκτονικά αριστουργήματα όπως το Αρσάκειο, το Νομισματικό Μουσείο, το ξενοδοχείο Παλλάδιον και το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας….
Και έπειτα ήρθε στην Ελλάδα η κομμουνιστική χολέρα και έκανε την Ομόνοια και το κέντρο της Αθήνας σαν τα μούτρα τους. Θυμάμαι μας πήγαιναν οι γονείς μας στην δεκαετία του ’60 εμένα και τα αδέλφια μου τα Χριστούγεννα για να ψωνίσουμε στο Μινιόν και στου Λαμπρόπουλου και η Ομόνοια ήταν μια κούκλα. Με το συντριβάνι, κυκλική, γεμάτη φώτα, ασφαλής και κυρίως γεμάτη με Έλληνες. Τώρα πας και είναι ένας πεζόδρομος χαβούζα με ένα γλυπτό (?) υποτίθεται μοντέρνα τέχνη, οι γνωστές κομμουνιστικές αηδίες, γεμάτη λαθρομετανάστες. Πώς την κατάντησαν έτσι είναι άξιο απορίας.