Αν για οποιονδήποτε λόγο κληθείς να ονομάσεις ένα όπλο, όσο και να μη γνωρίζεις τίποτα για το αντικείμενο, το πρώτο -και ίσως το μοναδικό- όνομα που θα σου έρθει πρώτο στο μυαλό θα είναι το καλάσνικοφ.
Το καλάσνικοφ ή αλλιώς Ακ-47 είναι το πιο διαδεδομένο αυτόματο όπλο παγκοσμίως, καθώς από την μέρα που δημιουργήθηκε έως σήμερα έχουν πουληθεί περίπου 100 εκατομμύρια κομμάτια, με τα μισά -αν όχι περισσότερα- να είναι παράνομα.
Πίσω από όλες αυτές τις πληροφορίες κρύβεται κάτι πολύ ενδιαφέρον και έχει να κάνει με τον άνθρωπο που χάρισε το όνομα του σε αυτό. Αναφερόμαστε φυσικά στην ιστορία του ανθρώπου που το δημιούργησε.
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1919 σε ένα μικρό χωριό της Σιβηρίας από χωρικούς γονείς. Το 1930 η οικογένεια του απελάθηκε σε ένα χωριό της Περιφέρειας του Τομσκ, χάνοντας το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα μέλη της οικογένειας να ασχοληθούν και με το κυνήγι, γεγονός που έκανε τον 11χρονο τότε Καλάσνικοφ να έρθει σε επαφή με το τουφέκι του πατέρα του.
Το 1938 κατετάγη στον Κόκκινο Στρατό και η δεξιότητα του στην μηχανουργία τον έκανε αρχηγό πληρώματος των τεθωρακισμένων. Το μυαλό του «γεννούσε» συνεχώς νέες εφευρέσεις διαφόρων ειδών.
Ο τραυματισμός του το 1942 τον καθήλωσε στο νοσοκομείο για περίπου έναν χρόνο και αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να ακούει τα παράπονα των στρατιωτών σχετικά με τα σοβιετικά όπλα. Έτσι πήρε την απόφαση να δημιουργήσει ένα νέο όπλο που θα προσέφερε βοήθεια στον σοβιετικό στρατό.
Ο τελευταίος χρόνος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου τον βρήκε κλεισμένο σε ένα σχεδιαστήριο που του παρείχε ο Κόκκινος Στρατός ώστε να δημιουργήσει το όπλο που του ζητήθηκε. Ένα φθηνό αυτόματο πυροβόλο τουφέκι, το οποίο θα είναι εύχρηστο και θα έχει μεγάλο χρόνο ζωής.
Στην ουσία αυτά τα 3 χαρακτηριστικά του όπλου το έφεραν στην κορυφή των πωλήσεων ακόμα και στις μέρες μας.
Το 1947 είχε καταφέρει να υλοποιήσει το όπλο που θα βοηθούσε τη χώρα του, όπως ακριβώς του είχε ζητηθεί. Το καλάσνικοφ στελέχωσε όλες τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ενώ χρησιμοποιήθηκε σε περισσότερες από 70 χώρες του πλανήτη. Αυτό ήταν αρκετό ώστε να τιμηθεί με κάθε είδους διάκριση του Σοβιετικού και του Κόκκινου Στρατού.
«Ο πόνος μου είναι αφόρητος. Αν το τουφέκι μου αφαίρεσε τη ζωή ανθρώπων, εγώ ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ, γιος μιας αγρότισσας, χριστιανός ορθόδοξος, είμαι υπεύθυνος για τον θάνατο αυτών των ανθρώπων έστω και αν ήταν εχθροί», θα έλεγε αργότερα. «Οι Ναζί ήταν αυτοί που με έκαναν κατασκευαστή όπλου για την υπεράσπιση της πατρίδας μου. Εγώ πάντα ήθελα να κατασκευάσω μια μηχανή χρήσιμη για τους αγρότες, μια θεριστική μηχανή», θα συνέχιζε.
Ο ίδιος φαίνεται να είχε τύψεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του για τον πόνο που προκάλεσε η εφεύρεσή του, μιας και εκείνος προσπάθησε κατά δήλωσή του να βοηθήσει απλά τη χώρα του στο πόλεμο ενάντια στον εχθρό.
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ έφυγε από τη ζωή στις 23 Δεκεμβρίου του 2013 στη πόλη Ιβζέκ της Ρωσίας ενώ λέγεται πως λίγο πριν είχε στείλει επιστολή στον Πατριάρχη Κύριλλο, στον οποίο εξέφρασε τις ανησυχίες του για τους θανάτους που άθελα του προκάλεσε. Το μόνο σίγουρο είναι πως έφυγε από τη ζωή με τύψεις, ενώ ποτέ δεν δέχτηκε να λάβει καμία χρηματική αμοιβή για την εφεύρεση του…
