Την ιδιαίτερη ιστορία αγάπης του, η οποία μοιάζει με σενάριο ταινίας, περιγράφει ένα ζευγάρι που γνωρίστηκε σε ένα αεροδρόμιο. Ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος. Πλέον είναι τριάντα χρόνια μαζί, ενώ έχουν αποκτήσει και μία κόρη.

Αύγουστος 1991. Η Irja Uotila, μία Φινλανδή υπάλληλος εκδόσεων που ζούσε τότε στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να εκπληρώσει επιτέλους ένα όνειρο που είχε χρόνια, να επισκεφτεί τη Λατινική Αμερική.

Ήθελε από τότε που ήταν έφηβη να ταξιδέψει στους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής και στις γραφικές πόλεις. Τώρα, στις αρχές της δεκαετίας των τριάντα, η Irja ένιωθε εξαντλημένη από ένα μεγάλο καλοκαίρι με απολύσεις στον χώρο εργασίας της, ενώ αντιμετώπιζε και ορισμένες προκλήσεις στην προσωπική της ζωή.

Αυτή ήταν η ώρα να το κάνει, αποφάσισε η Irja. Θα πήγαινε εκείνες τις διακοπές που τόσο επιθυμούσε και θα απολάμβανε αυτό το ονειρικό ταξίδι. Ήθελε διακοπές όπου θα μπορούσε να χαλαρώσει, αλλά και να γνωρίσει τον πολιτισμό και την ιστορία του προορισμού της. Μετά από εκτενή έρευνα, η Irja επισήμανε το Oaxaca του Μεξικού ως το τέλειο σημείο.

Υπήρχε μόνο ένα ζήτημα. Δεν υπήρχαν απευθείας πτήσεις από τη Νέα Υόρκη προς την πόλη Oaxaca, οπότε θα έπρεπε να αλλάξει πτήσεις στην Πόλη του Μεξικού και να διανυκτερεύσει.

«Ήμουν αρκετά έμπειρη ως ταξιδιώτης. Αλλά η προοπτική να προσγειωθώ στην Πόλη του Μεξικού γύρω στις 10 μ.μ., σε μια πόλη 20 εκατομμυρίων κατοίκων, χωρίς να μιλάω ισπανικά, δεν ήταν πολύ ελκυστική», λέει η Irja στο CNN Travel σήμερα.

Συζήτησε τα σχέδιά της για διακοπές με φίλους, συμπεριλαμβανομένου του Marcus, πρώην συνεργάτη της που μεγάλωσε στο Μεξικό. «Έχω έναν φίλο», θυμήθηκε τότε ο Marcus. «Ξέρεις ήταν εδώ στη Νέα Υόρκη πρόσφατα. Ίσως μπορεί να σας βοηθήσει», της είπε.

Ο Marcus σκεφτόταν έναν παλιό του φίλο από το λύκειο, τον Jesús Estrella Jurado. Ο Marcus τηλεφώνησε στον Jesús και ρώτησε αν θα μπορούσε να συναντήσει την Irja στο αεροδρόμιο.

Η κλήση στο εξωτερικό ήταν δαπανηρή, οπότε ο Marcus μετέφερε τις βασικές λεπτομέρειες: το όνομά της Irja, το ότι είναι από τη Φινλανδία και ζει στη Νέα Υόρκη, τα στοιχεία της πτήσης της και ότι θα προσγειωθεί σε λίγες μέρες.

Ο Jesús είπε ναι αμέσως. Σίγουρα, δεν ήξερε πολλά για την Irja, αλλά ήθελε να βοηθήσει τον φίλο του. «Δεν ξέρω ποια είναι αυτή που έρχεται, αλλά θα κάνω ό, τι μπορώ», θυμάται να σκέφτεται, γράφοντας το όνομα της Irja σε μια αυτοσχέδια πινακίδα και αγοράζοντας ένα μπουκέτο λουλούδια για να της τη δώσει κατά την άφιξή της.
Έρωτας με την πρώτη ματιά

Όταν η Irja ξεπρόβαλε ανάμεσα από τον κόσμο στις αφίξεις του αεροδρομίου της Πόλης του Μεξικού, ο Jesús εντυπωσιάστηκε αμέσως από αυτήν. «Μόνο το χαμόγελό της, τα μάτια της…», θυμάται τώρα.

Η Irja, εν τω μεταξύ, ήταν εξουθενωμένη. Είχε πάει κατευθείαν από τη δουλειά στο αεροδρόμιο, αλλά μόλις συστήθηκε στον Jesús, άρχισε να νιώθει αμέσως άνετα. «Φαίνεται ευγενικός και αξιοπρεπής», θυμάται να σκέφτεται.

Ο Jesús ρώτησε την Irja αν πεινούσε. Εκείνος έκανε δύο δουλειές εκείνη την εποχή, ως οδοντίατρος και στην επιχείρηση της οικογένειάς του. Μόλις είχε τελειώσει κι από τις δύο και είχε όρεξη να φάει κάτι. Το ίδιο και η Irja, οπότε κατευθύνθηκαν σε ένα κοντινό εστιατόριο.

Άρχισαν να κουβεντιάζουν στο αυτοκίνητο και η συζήτηση συνέχισε να ρέει στο εστιατόριο. Μίλησαν για το Μεξικό, για τη Νέα Υόρκη και τη Φινλανδία, τον κοινό φίλο τους Marcus και τα ταξίδια τους.

«Μου άρεσε η συνομιλία της», λέει ο Jesús. «Αλλά επίσης, απολάμβανα τον τρόπο που με κοίταζαν τα μάτια της. Ήταν όμορφα, λαμπερά μάτια. Δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν ερωτευμένος», προσθέτει.

Ήταν αργά όταν έφτασαν στο εστιατόριο και ακόμα πιο αργά όταν τελείωσαν. Γνωρίζονταν εδώ και λίγες ώρες μόνο, αλλά η κούραση που ένιωθαν και οι δύο νωρίτερα, είχε εξαφανιστεί και ήθελαν να συνεχίσουν τη συνομιλία τους.

Ο Jesús πρότεινε ότι, αντί να κάνει check in σε ένα ξενοδοχείο, η Irja θα μπορούσε να μείνει στο διαμέρισμα του αδερφού του, το οποίο ήταν τότε άδειο. Κοιτάζοντας πίσω, η Irja λέει ότι συνειδητοποιεί ότι έπαιρνε ρίσκο, που εμπιστευόταν κάποιον που ήταν ουσιαστικά ξένος.

«Αλλά ταυτόχρονα, σκεφτόμουν ότι είχαμε έναν κοινό φίλο, με τον οποίο και οι δυο μας ήμασταν πολύ κοντά. Και τότε απλώς είπα στον εαυτό μου: “Λοιπόν, υποθέτω ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, πρέπει να είσαι προσεκτική, αλλά ταυτόχρονα, δεν μπορείς να χάσεις όλη την εμπιστοσύνη».

Την επόμενη μέρα, ο Jesús πήγε την Irja πίσω στο αεροδρόμιο. Στο δρόμο, σταμάτησε στην επιχείρηση της οικογένειάς του, όπου η Irja συνάντησε τη μητέρα και τον αδελφό του.

Επιστρέφοντας στο αεροδρόμιο, η Irja και ο Jesús είπαν αντίο, ελπίζοντας να συναντηθούν ξανά μια εβδομάδα αργότερα, όταν η Irja θα πήγαινε πίσω στην Πόλη του Μεξικού για να επιστρέψει σπίτι της.

«Πήγα στην Oaxaca City και πιστεύω ότι εξακολουθεί να είναι μια από τις καλύτερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες», λέει η Irja.

Παρά τον ενθουσιασμό της που γνώρισε τον Jesús, κάποιον με τον οποίο είχε κάνει κλικ αμέσως, ήταν πραγματικά χαρούμενη που έκανε διακοπές μόνη της μετά από ένα σκληρό καλοκαίρι.

Στο δρόμο της επιστροφής στη Νέα Υόρκη, ο Jesús και η Irja προσπάθησαν να συναντηθούν ξανά, αλλά παραλίγο να μην τα καταφέρουν.

Όταν ο Jesús έφτασε στο αεροδρόμιο και δεν μπορούσε να βρει την Irja πουθενά, δεν είχε κανέναν τρόπο να επικοινωνήσει μαζί της. Ανησυχώντας όλο και περισσότερο ότι την έχασε, πλησίασε το προσωπικό του αεροδρομίου και ρώτησε αν θα μπορούσαν να κάνουν μια ανακοίνωση.

Τελικά, την βρήκε σε λίγα λεπτά. Η Irja και ο Jesús είπαν αντίο και υποσχέθηκαν να κρατήσουν επαφή, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε καμία προσδοκία.

«Το τελευταίο πράγμα που ήθελα σε εκείνο το σημείο της ζωής μου, ήταν να έχων έναν άντρα στη ζωή μου, πόσο μάλλον μια σχέση με μεγάλη απόσταση», λέει η Irja.

Αλλά πριν φύγει, τράβηξε μια φωτογραφία τον Jesús. Ήθελε να τον θυμάται. Και όταν έφτασε στο σπίτι, του έστειλε μια ευχαριστήρια κάρτα. «Την κράτησα», λέει η Jesús, ο οποίος της απάντησε, στέλνοντας μια καρτ ποστάλ διακοσμημένη με φωτογραφίες από άλλα μέρη του Μεξικού. Στο πίσω μέρος, έγραψε ότι αν γυρνούσε ποτέ πίσω, θα ήθελε να της δείξει σε όλη τη χώρα.

Η Irja και ο Jesús συνέχισαν να στέλνουν γράμματα ο ένας στον άλλο, και επίσης να μιλούν στο τηλέφωνο περιστασιακά, αλλά η επικοινωνία παρέμεινε σποραδική.

«Δεν υπήρχαν τότε email, προφανώς δεν υπήρχε FaceTime, κανένα είδος μηνύματος», λέει η Irja. «Η αλληλογραφία μέσω ταχυδρομείου μεταξύ της Νέας Υόρκης και της Πόλης του Μεξικού ήταν επίσης λίγο απρόβλεπτη. Και το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις, ήταν απλώς να καλέσεις υπεραστικές και θυμάμαι πολύ ξεκάθαρα ότι κόστιζε περίπου 90 σεντς το λεπτό», προσθέτει.
Μια έκπληξη που πήγε στραβά

Τον Νοέμβριο του 1991, τρεις μήνες μετά το ταξίδι της Irja στο Μεξικό, δημιουργήθηκε μια ευκαιρία για τον Jesús να επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη για δουλειά.

Ήταν τόσο ενθουσιασμένος με την ιδέα να δει ξανά την Irja. Αποφάσισε να της κάνει έκπληξη και να της πει μόνο ότι ήταν στη Νέα Υόρκη αφού είχε φτάσει. Μάλιστα, για να γίνει πιο έντονη η έκπληξη, σταμάτησε να επικοινωνεί με την Irja πριν από την επίσκεψή του.

Αλλά από την οπτική της Irja, ο Jesús είχε απλώς σταματήσει να την καλεί. Ένιωθε μπερδεμένη. Και όταν ανακάλυψε ότι ήταν στη Νέα Υόρκη, ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε.

«Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον κοινό φίλο μας, που μου είπε, “ξέρεις, ο Jesús είναι στην πόλη, θα ήθελες να συναντηθούμε οι τρεις μας;”. Η Irja συμφώνησε αλλά δεν ήξερε τι να σκεφτεί.

Όταν ο Jesús και ο Marcus έφτασαν στο διαμέρισμα της Irja, έγινε γρήγορα σαφές στον Jesús ότι το σχέδιό του ήταν κακό. «Ω Θεέ μου, θυμάμαι να επιστρέφω στο σπίτι του φίλου μου, γιατί έμεινα μια νύχτα μαζί του και ήμουν τόσο χάλια», λέει.

Γυρνώντας πίσω στο Μεξικό, ανησυχούσε ότι τα είχε χαλάσει όλα, ο Jesús ανακουφίστηκε όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από την Irja, την Ημέρα των Ευχαριστιών. «Δεν πίστευα ότι η συνάντηση ήταν τόσο αρνητική», λέει η Irja. «Ήμουν απλώς έκπληκτη».

Από τότε που επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, η Irja είχε αρχίσει να κάνει μαθήματα ισπανικών και να διαβάζει πολλά βιβλία για την ιστορία και τον πολιτισμό του Μεξικού.

Αποφάσισε να προγραμματίσει ένα άλλο ταξίδι για τον Ιανουάριο του 1992, αυτή τη φορά μένοντας εκεί για 10 ημέρες. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, η Irja και ο Jesús είχαν τελικά την ευκαιρία να χτίσουν τη σύνδεση που είχε ξεκινήσει στο αεροδρόμιο της Πόλης του Μεξικού. Πέρασαν αρκετές μέρες μαζί και ταξίδεψαν στην Taxco, μια πόλη γνωστή για την αρχιτεκτονική και τα άγρια ορεινά περίχωρά της.

«Είναι πολύ δημοφιλές στους τουρίστες. Και είναι πολύ ρομαντική. Αν είναι να ερωτευτείς, αυτό είναι ίσως το μέρος», δηλώνει. Σύμφωνα με τον Jesús, το ταξίδι αυτό ήταν μεγάλη επιτυχία, με την Irja να σημειώνει πως ήταν ένα σημείο καμπής. «Μετά από αυτό, τα πράγματα ήταν λίγο πιο σταθερά», συμφωνεί ο Jesús. Οι δυο τους επέστρεψαν στα σπίτια τους, αποφασισμένοι να κάνουν μια σχέση εξ αποστάσεως.

Μια σχέση από πολύ μεγάλη απόσταση

Τον Μάρτιο, η Irja ταξίδεψε στο Μεξικό, συναντώντας τον Jesús για ένα Σαββατοκύριακο που συνέπεσε με τα γενέθλιά της. Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάιο του 1992, ο Jesús ήρθε στη Νέα Υόρκη. «Φυσικά, με περίμενε στο αεροδρόμιο», θυμάται με ένα χαμόγελο.

Μεταξύ των ταξιδιών, το ζευγάρι μιλούσε μέσω υπεραστικών τηλεφωνικών κλήσεων. Η Irja είχε γνωρίσει κάποια μέλη από την οικογένεια του Jesús στο Μεξικό κατά την πρώτη της συνάντηση, αλλά το ζευγάρι δεν ταξίδεψε στη Φινλανδία για να γνωρίσει την οικογένεια της Irja μέχρι το 1994.

Τον προηγούμενο χρόνο, η Irja υπέφερε από κάποια προβλήματα υγείας και οι γονείς της, που ήδη τους άρεσε όπως ακουγόταν ο Jesús, τον αγάπησαν ακόμα περισσότερο όταν ανακάλυψαν πώς ήταν εκεί για εκείνη τη δύσκολη περίοδο. Τους είχε κερδίσει. Οι φίλοι τους ήταν επίσης χαρούμενοι γι ‘αυτούς, ιδιαίτερα ο Marcus, ο φίλος που τους είχε φέρει μαζί.

Τον Δεκέμβριο του 1995, η Irja και ο Jesús παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο, ενώ τον επόμενο χρόνο, ακολούθησε μια μικρή θρησκευτική τελετή στη Νέα Υόρκη.

Η Irja, που είχε ζήσει στη Νέα Υόρκη για αρκετά χρόνια, είχε μια πράσινη κάρτα των ΗΠΑ. Μετά τον γάμο τους, ο Jesús πέρασε μια μακρά διαδικασία μετανάστευσης στις ΗΠΑ. Τελικά, το ζευγάρι θα μπορούσε να είναι μαζί στην ίδια χώρα, μόνιμα. Αλλά αυτό δεν ήρθε χωρίς τις δυσκολίες του.

Ο Jesús εγκατέλειψε την οδοντιατρική αφού ανακάλυψε ότι θα έπρεπε να επανεκπαιδεύσει για αρκετά χρόνια προτού την εξασκήσει στις ΗΠΑ. Αντ’ αυτού, ξεκίνησε μια επιχείρηση φωτογραφιών και βίντεο.

«Ήρθα στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησα μια νέα ζωή εδώ υπό συνθήκες που δεν φαντάστηκα, επειδή γνώρισα την Irja», λέει ο Jesús. «Αλλά σίγουρα, μπορώ να σας πω αυτό το συναίσθημα, που νιώθεις μέσα σου – κάνει τη ζωή όμορφη παντού».

Μερικά χρόνια αργότερα, το ζευγάρι καλωσόρισε μια κόρη, την Erica.
«Επιλέξαμε ένα όνομα που λειτουργεί στη Φινλανδία, το Μεξικό και τις ΗΠΑ», λέει η Irja.

Το ζευγάρι 30 χρόνια αργότερα

Σήμερα, η Irja και ο Jesús εξακολουθούν να ζουν στη Νέα Υόρκη, και οι δύο εργάζονται σε νοσοκομεία της πόλης και διευθύνουν την επιχείρηση φωτογραφιών και βίντεο. Η Irja -που μιλά τώρα άπταιστα ισπανικά, καθώς και φινλανδικά, αγγλικά και σουηδικά- εργάζεται σε μεταφραστικές υπηρεσίες για το νοσοκομείο.

«Και οι δύο έχουμε περάσει τον εφιάλτη του Covid-19 στη Νέα Υόρκη», λέει η Irja.Όμως οι δύο είναι ευγνώμονες για την υποστήριξη που έχουν δείξει ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους. «Νομίζω ότι ήταν μια από τις ισχυρότερες εμπειρίες που είχαμε μαζί», λέει η Irja.

Το 2021, η Irja και ο Jesús θα γιορτάσουν 30 χρόνια από τότε που συναντήθηκαν στο αεροδρόμιο της Πόλης του Μεξικού και 25 χρόνια από τότε που γιόρτασαν το γάμο τους στη Νέα Υόρκη.

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν επισκεφτεί την Taxco πολλές φορές, και μαζί με την κόρη τους, Erica. Η οικογένεια έχει επίσης περάσει χρόνο στη Φινλανδία και ταξίδεψε μαζί στην Ευρώπη.

«Τα ταξίδια σου δίνουν μια διαφορετική προοπτική», λέει η Irja, προσθέτοντας ότι ήταν σημαντικό για το ζευγάρι να μεταδώσει την αγάπη τους για τα ταξίδια στην Erica.

«Η ιστορία του πώς γνωρίστηκαν και η σχέση τους γενικά με κάνει σίγουρα να πιστέψω στην αληθινή αγάπη, σαν ένα είδος ρομαντικού παραμυθιού», λέει η Erica, η οποία είναι λίγο παραπάνω από 20 χρονών και έχει κάνει σπουδές πάνω στον τουρισμό.

«Πιστεύω επίσης ότι είναι πολύ μοναδικό και συναρπαστικό πώς δύο άνθρωποι από αντίθετες πλευρές του κόσμου κατέληξαν να συναντηθούν και να έχουν μια κόρη που είναι μισή Μεξικανή και μισή Φινλανδή», προσθέτει. «Θεωρώ τον εαυτό μου cool και μοναδικό για αυτόν τον λόγο!».

Τριάντα χρόνια από τότε που συναντήθηκαν για πρώτη φορά, τόσο η Irja όσο και ο Jesús εξακολουθούν να απολαμβάνουν να μαθαίνουν νέα πράγματα ο ένας για τον άλλο, τόσο τα καλά όσο και τα όχι και τόσο καλά λένε, γελώντας.

«Ακόμα κι αν έχουμε διαφορές, είναι τόσο ωραίο να είμαστε μαζί, και απλώς να απολαμβάνουμε το αίσθημα που μας έκανε να αποφασίσουμε να είμαστε μαζί, ελπίζω για πολλά χρόνια στο μέλλον», λέει ο Jesús. «Η ζωή συνεχίζει να είναι τόσο γενναιόδωρη, τόσο υπέροχη. Αυτό είναι το συναίσθημά μου, είμαι ευγνώμων για αυτό», καταλήγει.