Ο τουρισμός βοήθησε πολύ στην οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και μαζί με τις αρχαιότητες ήταν πάντα στο σχέδιο να διαφημίζονται τα πανέμορφα νησιά της Ελλάδας.

Το πρώτο σημαντικό γεγονός που έστρεψε το παγκόσμιο ενδιαφέρον στα νησιά της πατρίδας μας συνέβη τον Αύγουστο του 1954, όταν πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη «Κρουαζιέρα των Εστεμμένων». Ήταν μια ιδέα που είχε η Βασίλισσα Φρειδερίκη: Εκατό περίπου Βασιλείς, Πρίγκιπες και Πριγκίπισσες, προσκεκλημένοι των Ελλήνων Βασιλέων, έκαναν κρουαζιέρα στις ακτές και τα νησιά της Ελλάδας.

Πέρα από την κριτική που διατυπώθηκε τότε από ορισμένες πλευρές για το κόστος της κρουαζιέρας, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ξένοι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ που παρακολούθησαν εκείνη τη βασιλική κρουαζιέρα μετέδωσαν στο εξωτερικό εικόνες απίστευτης φυσικής ομορφιάς, με αποτέλεσμα γρήγορα να προσελκυσθούν χιλιάδες τουρίστες.

Ένας από τους σταθμούς εκείνης της κρουαζιέρας ήταν και η Μύκονος, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι τότε ξεχώρισε περισσότερο από τα άλλα νησιά που επισκέφθηκαν οι εστεμμένοι. Τα γεγονότα που θα στρέψουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον ειδικά στη Μύκονο συνέβησαν λίγα χρόνια μετά.

Πώς δημιουργήθηκε ο μύθος στο νησί της Μυκόνου

Το πρώτο σημαντικό βήμα για να δημιουργηθεί ο μύθος της Μυκόνου, σημειώνεται τον Ιούνιο του 1960, όταν η Σοράγια απομονώθηκε στη Μύκονο ύστερα από τον χωρισμό της από τον Σάχη τελευταίο βασιλιά της περσικής δυναστείας. Η Σοράγια δεν μπορούσε να κάνει παιδιά και για αυτό τον λόγο ο Σάχης που ήθελε να αποκτήσει διάδοχο, την είχε χωρίσει. Εκείνη την εποχή η ιστορία αυτή συγκίνησε όλο τον κόσμο και οι δημοσιογράφοι από όλα τα μέρη της γης, έγραφαν για την άτυχη «πριγκίπισσα με τα θλιμμένα μάτια».

Τότε για πρώτη φορά έγινε γνωστός στο εξωτερικό και ο περίφημος πελεκάνος Πέτρος της Μυκόνου. Διότι οι ανταποκρίσεις για την προσπάθεια της Σοράγια να βρει ισορροπία μετά τον χωρισμό συνοδεύονταν από τις φωτογραφίες να χαϊδεύει τον πελεκάνο στην ακτή της Μυκόνου.

Αλλά η απογείωση της Μυκόνου θα συνέβαινε την επόμενη χρονιά τον Ιούνιο του 1961. Τότε ήρθε η πρώτη κυρία των ΗΠΑ Τζάκι Κένεντι στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση της Αμαλίας Μεγαπάνου, συζύγου του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η Τζάκι θέλησε να πάει στη Μύκονο πιθανότατα επηρεασμένη από τα όσα είχε διαβάσει για την εκεί προηγούμενη επίσκεψη της Σοράγια. Ακολούθησαν πολλοί δημοσιογράφοι και το περιοδικό LIFE δημοσίευσε εκπληκτικές φωτογραφίες.

Στην υποδοχή οι νησιώτες είχαν τον πελεκάνο Πέτρο. Σε άλλες φωτογραφίες μαζί με τις ομορφιές και τους γραφικούς κατοίκους του νησιού εμφανιζόταν πάλι ο πελεκάνος έτσι που έγινε διάσημος και μαθεύτηκε η ιστορία του, που συγκίνησε τους φιλόζωους σε όλο τον κόσμο. Τον πελεκάνο είχε βρει τραυματισμένο στη θάλασσα ο Μυκονιάτης ψαράς Αντώνης Χαριτόπουλος, τον Οκτώβριο του 1955. Ο καπετάν Αντώνης τον έσωσε και τον έδωσε στον ψαρά Θοδωρή Κυραντώνη, ο οποίος τον ονόμασε «Πέτρο», από τον Πέτρο Δρακόπουλο, έναν Μυκονιάτη ήρωα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ακούγοντας την ιστορία του πελεκάνου, η Τζάκι Κένεντι συγκινήθηκε και υποσχέθηκε να στείλει στο νησί άλλους δύο πελεκάνους, για να έχει παρέα ο Πέτρος. Πραγματικά, τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς (1961) εστάλησαν από την Αμερική δύο πελεκάνοι, ο Αλφόνσος και η Ωμέγα, με σούπερ τζετ της TWA.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι εκείνα τα χρόνια η Μύκονος διατηρούσε μια απλότητα στον τρόπο ζωής, που έδινε μια υπέροχη αίσθηση ελευθερίας. Καλλιτέχνες, διανοητές και μποέμ τύποι άρχισαν να περνούν τα καλοκαίρια τους εκεί, αλλά και πολιτικοί, και επιχειρηματίες όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης, που υπήρξε από τους παλαιότερους επισκέπτες. Όλοι τους ανακάλυπταν στη Μύκονο τον δικό τους παράδεισο.

Το καλοκαίρι του 1970 είναι ένα κομβικό σημείο στην εξέλιξη του Μύθου της Μυκόνου. Έχει προηγηθεί η εκδίωξη των χίπις από τις σπηλιές στα Μάταλα Κρήτης και τα Παιδιά των Λουλουδιών «μετακομίζουν» κυρίως στη Μύκονο. Δημιουργείται η παραλία με τους γυμνιστές, αλλά οι Μυκονιάτες, παρά τα δημοσιεύματα της εποχής, δεν κάνουν το λάθος να ξεσηκωθούν. Όχι μόνο ανέχθηκαν αλλά ίσως και να καλοδέχθηκαν τους γυμνιστές, και αυτό αναμφίβολα ήταν μια έξυπνη στάση, αφού ο γυμνισμός συνετέλεσε να μεγαλώσει ο Μύθος της «παραδεισένιας» Μυκόνου και να έρθουν περισσότεροι τουρίστες.

Το 1973 ανοίγει και το gay-friendly κλαμπ Pierro’s στο νησί και αρχίζουν extravagance βραδιές και απίστευτα πάρτι. Στη δεκαετία του 1970, επίσης, ο σχεδιαστής μόδας Γιάννης Γαλάτης δημιουργεί τρελά ξεφαντώματα και επιδείξεις μόδας παρά θίν’ αλός, που προκαλούν φανταστικές εντυπώσεις.

Το 1978 έρχεται και ο Γιώργος Βανάκος στο νησί και στήνει το καλοκαιρινό του Remember, μία μπουτίκ με πολύ προχωρημένα έως ντανταϊστικά ρούχα. Από το σημείο αυτό η Μύκονος αλλάζει.

Σήμερα η Μύκονος δεν είναι το νησί που επισκέφθηκαν η Σοράγια και η Τζάκι Κένεντι. Σήμερα, η Μύκονος ξεπερνά την Ίμπιζα, είναι ένα από τα πιο καυτά σημεία του πλανήτη για χιλιάδες κλάμπερ.

Παραπονιούνται κάποιοι για αυτή την αλλαγή, λέγοντας πως η Μύκονος από «ασπρονήσι» έγινε «γλεντονήσι». Το 2017, για παράδειγμα, ξεσηκώθηκαν άλλοι, θεωρώντας εικόνες ντροπής τις καμήλες που έφερε το Nammos στη Μύκονο, ως εξωτικό ντεκόρ, για τη συναυλία του Ρέμου. Και αναρωτήθηκαν αν το επιτρέπει ο νόμος. Αλλά οι Μυκονιάτες δεν ενοχλήθηκαν από τις καμήλες. Οι πλούσιοι Άραβες, που πήγαν και γλέντησαν στο νησί (σε ένα σούπερ πολυτελές πάρτι, με χορεύτριες οριεντάλ, και άλλα πανάκριβα κόλπα) άφησαν και λεφτά στη Μύκονο και όχι μόνο στο Nammos, και αυτό δεν το παραβλέπουν οι πανέξυπνοι Μυκονιάτες.

Το νησί σήμερα

Σήμερα, η Μύκονος έχει χάσει ίσως κάτι από την παλιά απλότητα στον τρόπο ζωής, όμως κερδίζει πολύ σε τουρίστες. Η μετατροπή από «ασπρονήσι» σε «γλεντονήσι» είναι ένα νέο κεφάλαιο, αναπόφευκτο και όχι απαραιτήτως κακό. Άλλωστε και το «γλεντονήσι» είναι ένας τίτλος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Η μαγεία της Μυκόνου δεν είναι τόσο το γλέντι όσο η αναμφισβήτητη διεθνώς ομορφιά του νησιού που διατηρείται και σήμερα στις παραλίες, τη θάλασσα και τη μοναδική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική που καθηλώνει. Και σήμερα υπάρχουν πολλά από το παλιό γραφικό «ασπρονήσι».