Η Deutsche Welle, το προπαγανδιστικό όργανο των ανθρώπων του κυβερνητικού συνασπισμού του «φωτεινού σηματοδότη» στο Βερολίνο, το κατέστησε απολύτως σαφές σε ένα σύντομο πορτρέτο επτά γραμμών και σε απλή γλώσσα: Ο Ραφαέλε Φίτο, διορισμένος Επίτροπος της ΕΕ και Αντιπρόεδρος της Κομισιόν, χαρακτηρίστηκε τέσσερις φορές «ακροδεξιός» – για να το καταλάβει και ο τελευταίος!
Ο σημερινός υπουργός των «Αδελφών της Ιταλίας» προέρχεται στην πραγματικότητα από μια χριστιανοδημοκρατική οικογένεια του καλύτερου είδους. Ο πατέρας του ήταν περιφερειακός πρόεδρος της Απουλίας, της πανέμορφης αλλά, ακόμη και μετά από εβδομήντα χρόνια επιδοτήσεων, πικρά φτωχής φτέρνας της μπότας της Ιταλίας, όπου ο Ραφαέλε γεννήθηκε το 1969 στην κοινότητα Μάλιε, που σήμερα αριθμεί 13.000 κατοίκους.
Στα νιάτα του, τον ενδιέφεραν μόνο οι ντίσκο, οι μοτοσικλέτες και το ποδόσφαιρο. Αλλά μετά τον θάνατο του πατέρα του σε τροχαίο δυστύχημα το 1988, ο 19χρονος μετατράπηκε σε ένα πρότυπο φοιτητή νομικής – ο οποίος σε ηλικία είκοσι ετών έγινε μέλος του περιφερειακού συμβουλίου για τους Χριστιανοδημοκράτες, όπου σύντομα αναρριχήθηκε και έγινε αντιπρόεδρος.
Η εκλογική νίκη της Μελόνι καθιστά τον Φίτο υπουργό
Όταν τα παλαιά κόμματα της Ιταλίας βυθίστηκαν σε ένα βάλτο διαφθοράς και διαλύθηκαν ως αποτέλεσμα του σκανδάλου Tangentopoli το 1992, ο Φίτο δοκίμασε αρχικά συντηρητικά-χριστιανικά μικρά κόμματα από την κληρονομιά της άλλοτε κραταιάς Democrazia Cristiana, στη συνέχεια από το 2001 με τη Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τέλος το 2015 με το δικό του κόμμα, το Conservatori e Riformisti (Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές), κατά το πρότυπο των βρετανικών Τόρις. Αυτό συγχωνεύτηκε με άλλα μικρά κόμματα το 2017 για να σχηματίσει την Direzione Italia (Κατεύθυνση: Ιταλία), η οποία με τη σειρά της συγχωνεύτηκε με τα Αδέλφια της Ιταλίας της Μελόνι το 2019. Συνολικά, ο Φίτο έχει υπάρξει μέλος τουλάχιστον εννέα κεντροδεξιών κομμάτων.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τρεις φορές. Από το 2000, ο Φίτο, όπως και ο πατέρας του, κατείχε το αξίωμα του περιφερειακού προέδρου της Απουλίας πριν ηττηθεί από τους κομμουνιστές το 2005. Επί Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο 38χρονος τότε Φίτο έγινε για πρώτη φορά υπουργός Περιφερειακών Υποθέσεων το 2008 και έγινε φίλος με την ακόμη νεώτερη συνάδελφό του στο υπουργικό συμβούλιο, την 31χρονη υπουργό Νεολαίας και Αθλητισμού Τζόρτζια Μελόνι. Ωστόσο, το 2015 υπήρξε ρήξη με τον Μπερλουσκόνι σχετικά με το αίτημα για αλλαγή γενιάς.
Μετά την εκλογική νίκη της Μελόνι το 2022, ο Φίτο είναι και πάλι υπουργός, αρμόδιος για την Ευρώπη και, επομένως, για την κατανομή των 192 δισεκατομμυρίων ευρώ που λαμβάνει η Ιταλία από την ΕΕ σε βοήθεια του Covid. Ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση Ντράγκι ήθελε να τα σπαταλήσει για παράδειγμα σε ποδοσφαιρικά γήπεδα στη Φλωρεντία και τη Βενετία, υπό τον Φίτο τα χρήματα κατανέμονται προφανώς πιο επαγγελματικά, καθώς η συνήθης κατηγορία για παράνομη χρηματοδότηση κομμάτων του αποδόθηκε με αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου.
Το «αντιφασιστικό αμυντικό τείχος» θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν;
Στη νέα Επιτροπή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, θα είναι υπεύθυνος για τα περιφερειακά και κοινωνικά ταμεία, δηλαδή για τη διάθεση των χρημάτων της ΕΕ στα ανατολικά κράτη-μέλη και τον ηλιόλουστο Νότο, θα ενεργεί ως σύνδεσμος με την κυβέρνηση στη Ρώμη και θα είναι ένας από τους έξι αντιπροέδρους. Η αυταρχική πρόεδρος της Επιτροπής έχει μοιράσει τα χαρτοφυλάκια με επικαλυπτόμενο τρόπο, ώστε να έχει πάντα τον τελευταίο, αποφασιστικό λόγο στις αναπόφευκτες διαφωνίες μεταξύ των επιτρόπων της.
Αλλά οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές, οι πράσινοι και οι αριστεροί φιλελεύθεροι στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέλουν να εμποδίσουν την τελευταία στιγμή τον Φίτο και να τον απορρίψουν ως «ακροδεξιά μαριονέτα της Μελόνι». Από την άλλη, ο επικεφαλής της ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, τον θεωρεί «ιδανικό γεφυροποιό». Αν συμφωνήσουν και οι τρεις δεξιές ομάδες – οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR), οι Πατριώτες για την Ευρώπη (PfE) και η Ευρώπη των Κυρίαρχων Εθνών (ESN), στην οποία ανήκει η AfD – τότε ο Ραφαέλε Φίτο θα έχει και την ευλογία του Κοινοβουλίου και, όταν η νέα Επιτροπή αναλάβει τα καθήκοντά της την 1η Νοεμβρίου, το «αντιφασιστικό προστατευτικό τείχος» κατά της Δεξιάς θα είναι παρελθόν, τουλάχιστον στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο.
