Στις 25 Ιανουαρίου 1979, ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς (Robert Williams), ένας 25χρονος εργάτης σε εργοστάσιο χύτευσης της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford στο Flat Rock του Μίσιγκαν, καλείται ν’ ανέβει σε μια τεράστια μονάδα ραφιών, για να μετρήσει με το χέρι τ’ ανταλλακτικά που βρίσκονταν εκεί.
Το πενταώροφο μηχάνημα που χρησιμοποιούταν για ν’ ανακτήσει τα χυτεύματα διαβάζει λάθος αποθέματα και είναι δουλειά του Γουίλιαμς ν’ ανέβει και να διαπιστώσει πόσα είναι πραγματικά.
Ενώ ο Ουίλιαμς βρίσκεται εκεί πάνω, κάνοντας τη δουλειά που του έχει ανατεθεί, ένας βραχίονας του ρομπότ που έχει κι αυτό επιφορτιστεί με την ανάκτηση των ανταλλακτικών, κάνει τη δουλειά του. Πολύ σύντομα, το ρομπότ πλησιάζει σιωπηλά τον νεαρό άνδρα, τον χτυπά στο κεφάλι και τον σκοτώνει αμέσως. Το ρομπότ συνεχίζει να δουλεύει, αλλά ο Γουίλιαμς βρισκόταν εκεί νεκρός για 30 λεπτά προτού η σορός του εντοπιστεί από τους συναδέλφους του, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Knight-Ridder.
Εκείνη τη χειμερινή ημέρα, ο Γουίλιαμς θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που σκοτώθηκε από ένα ρομπότ. Ο θάνατος, ωστόσο, ήταν εντελώς ακούσιος. Απλώς δεν υπήρχαν τ’ αναγκαία μέτρα για την προστασία του Γουίλιαμς. Κανένας συναγερμός δεν τον ενημέρωσε για τον βραχίονα που τον πλησίαζε, και καμία τεχνολογία δεν θα μπορούσε ν’ αλλάξει τη συμπεριφορά του ρομπότ λόγω της παρουσίας ενός ανθρώπου.
Το 1979, η εν λόγω τεχνητή νοημοσύνη δεν ήταν αρκετά εξελιγμένη για να κάνει κάτι ώστε να αποτρέψει έναν τέτοιο θάνατο. Οι ένορκοι συμφώνησαν ότι δεν είχε δοθεί αρκετή προσοχή στο σχεδιασμό του ρομπότ για να αποφευχθεί ένας τέτοιος θάνατος. Η οικογένεια του Γουίλιαμς κέρδισε αγωγή ύψους 10 εκατομμυρίων δολαρίων για τον αδικαιολόγητο θάνατό του από την Unit Handling Systems, μια θυγατρική της Litton Industries, του κατασκευαστή που σχεδίασε το ρομπότ.
Η αποζημίωση αυξήθηκε στα 15 εκατομμύρια δολάρια τον Ιανουάριο του 1984. Η Litton ήρθε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με την οικογένεια του Γουίλιαμς για άγνωστο χρηματικό ποσό ως αντάλλαγμα για να την μη παραδοχή αμέλειας από την πλευρά της Litton.
Η Litton είχε ζητήσει αποζημίωση και κάλυψη των δικαστικών εξόδων από τη Ford, επειδή η Ford δεν είχε στείλει τον Γουίλιαμς σε εκπαίδευση εγκεκριμένη από την Litton και επέτρεψε στον Γουίλιαμς ν’ ανέβει στο ράφι χωρίς να χρησιμοποιήσει το σύστημα κλειδώματος.
Δεδομένου ότι η Litton είχε ήδη έρθει σε συμφωνία με την οικογένεια του Γουίλιαμς, το Εφετείο του Μίσιγκαν αρνήθηκε την προσφυγή και η απόφαση αυτή αργότερα παρέμεινε και στο Ανώτατο Δικαστήριο του Μίσιγκαν.
Ο επόμενος θάνατος από ρομπότ συνέβη λίγο περισσότερο από δύο χρόνια αργότερα, στην Ιαπωνία, υπό παρόμοιες συνθήκες: Ένας βραχίονας από ρομπότ απέτυχε και πάλι ν’ αντιληφθεί έναν εργαζόμενο, τον 37χρονο Kenji Urada, και τον έσπρωξε κατά λάθος με αποτέλεσμα τον θάνατό του.
Τα επόμενα χρόνια, ρομποτιστές, επιστήμονες υπολογιστών και ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη συνέχισαν ν’ ασχολούνται με το ζήτημα του πώς τα ρομπότ μπορούν να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με ασφάλεια, χωρίς να τους προκαλούν βλάβη.
Δεκαετίες αργότερα, τα ρεπορτάζ για θανάτους ανθρώπων που προκαλούνται από ρομπότ ή τεχνητή νοημοσύνη μοιάζουν περισσότερο συνηθισμένα. Η Uber και η Tesla έγιναν θέματα στις ειδήσεις για τα αυτόνομα και αυτοκινούμενα αυτοκίνητά τους, αντίστοιχα, που ήταν υπεύθυνα για ατυχήματα, σκοτώνοντας επιβάτες ή χτυπώντας πεζούς. Αν και υπάρχουν πολλά μέτρα ασφαλείας, το πρόβλημα εξακολουθεί να μην έχει λυθεί.
Κανένας από αυτούς τους θανάτους δεν προκαλείται από τη βούληση του ρομπότ, μάλλον είναι τυχαίοι. Αλλά υπάρχει μια ανησυχία, που εξαπλώνεται λόγω των ταινιών και των ιστοριών επιστημονικής φαντασίας, όπως οι σειρές ταινιών «Εξολοθρευτής» (“Terminator”) και “Matrix”, ότι μια τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να αναπτύξει τη δική της βούληση και, λόγω αυτής της εξέλιξης, την επιθυμία να βλάψει έναν άνθρωπο.
Ο Shimon Whiteson, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα της Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επικεφαλής επιστήμονας και συνιδρυτής των Morpheus Labs, το χαρακτηρίζει αυτό ως «ανθρωπομορφική πλάνη».
Ο Whiteson περιγράφει την πλάνη ως «την υπόθεση ότι ένα σύστημα με νοημοσύνη σαν του ανθρώπου, πρέπει επίσης να έχει επιθυμίες όπως ένας άνθρωπος, π.χ. να επιβιώνει, να είναι ελεύθερο, να έχει αξιοπρέπεια κ.λπ. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για να συμβεί αυτό, μιας και ένα τέτοιο σύστημα θα έχει μόνο τις επιθυμίες που του δίνουμε εμείς».
Η κακή ευθυγράμμιση της αξίας, υποστηρίζει, είναι η μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή, όταν δηλαδή υπάρχει χάσμα μεταξύ του τι λέει ένας προγραμματιστής σε μια μηχανή να κάνει και τι πραγματικά θέλει ο προγραμματιστής να συμβεί.
«Πώς μεταδίδεις τις αξίες σου σε ένα νοήμον σύστημα έτσι ώστε οι ενέργειες που πραγματοποιεί να εκπληρώνουν τις αληθινές σου προθέσεις; Η ασυμφωνία μεταξύ των δύο έχει μεγαλύτερες συνέπειες καθώς ο υπολογιστής γίνεται πιο έξυπνος και αυτόνομος», εξηγεί ο Whiteson.
Αντιθέτως, ο Whiteson λέει ότι η μεγαλύτερη απειλή είναι οι επιστήμονες να σχεδιάζουν σκοπίμως ρομπότ που μπορούν να σκοτώσουν ανθρώπινους στόχους χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, για στρατιωτικούς σκοπούς.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ερευνητές της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής σε όλο τον κόσμο δημοσίευσαν μια ανοιχτή επιστολή που ζητούσε την παγκόσμια απαγόρευση αυτής της τεχνολογίας. Γι’ αυτό και τον Οκτώβριο του 2020 στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, 37 χώρες αναφέρθηκαν στα ρομπότ-δολοφόνους.
Πηγή: thetruth
