Το πρωί της 19ης Νοεμβρίου 1985, μια τρελαμένη ατημέλητη άστεγη γυναίκα εισήλθε στην αίθουσα υποδοχής της θρυλικής εταιρίας της Wall Street, Deak-Perera. Κουβαλούσε ένα σακίδιομε ένα αλουμινένιο ρόπαλο του μπέιζμπολ να εξέχει από την κορυφή, και το πρόσωπό της κρυβόταν εν μέρει πίσω από γκρίζες, λιγδωμένες τούφες μαλλιών που έπεφταν από ένα καπέλο.
Ζήτησε να μιλήσει με τον 80χρονο ιδρυτή και πρόεδρο της εταιρείας, Νίκολας Ντικ (Nicholas Deak). Το όνομα της 44χρονης περιπλανήτριας ήταν Λόις Λανγκ (Lois Lang). Είχε φθάσει στην Λιμενική Αρχή της Νέας Υόρκης εκείνο το πρωί. Ήταν η τελευταία της στάση σε ένα ταξίδι με υπεραστικό λεωφορείο διάρκειας ενός μήνα που ξεκίνησε από το Σιάτλ.
Η ρεσεψιονίστ της Deak-Perera, Frances Lauder, είπε στη γυναίκα ότι ο Deak ήταν εκτός. Η Lang (φωτό) άρχισε να ταράζεται και κατηγόρησε την Lauder ότι έλεγε ψέματα. Προσπαθώντας να εκτονώσει την κατάσταση, η ρεσεψιονίστ οδήγησε την απεριποίητη γυναίκα στο διάδρομο και της έδειξε το άδειο γραφείο του Deak.
«Θα τα ξαναπούμε», είπε η Lang και πήγε σ’ ένα καφέ στη γωνία. Από τη θέση της δίπλα στο παράθυρο, παρατηρούσε προσεκτικά τον αριθμό 29 της οδού Broadway, ένα αρ ντεκό ουρανοξύστη, που βρισκόταν διαγώνια από τον διάσημο Ταύρο του Bowling Green.
Η Deak-Perera είχε την έδρα της στον 20ο και τον 21ο όροφο του κτιρίου από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ο Nick Deak, γνωστός ως «ο James Bond του χρήματος», ίδρυσε την εταιρεία το 1947 με την οικονομική υποστήριξη της CIA.
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες η εταιρεία λειτουργούσε ως ανεπίσημος βραχίονας της υπηρεσίας πληροφοριών και ήταν ένα βασικό πλεονέκτημα για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο.
Από τις ταπεινές αρχές της ως βιτρίνα για κατασκοπεία και ως επιχείρηση εισαγωγής λουλουδιών, η επιχείρηση μεγάλωσε και έφτασε στο σημείο να γίνει η μεγαλύτερη εταιρεία συναλλάγματος και πολύτιμων μετάλλων στο Δυτικό Ημισφαίριο, αν όχι στον κόσμο.
Αλλά εκείνη την μέρα του Νοεμβρίου, τα γραφεία ήταν μισοάδεια και οι υπάλληλοι λιγοστοί. Η Deak-Perera είχε αποδεκατιστεί την προηγούμενη χρονιά εξαιτίας μιας ομοσπονδιακής έρευνας για τις σχέσεις της με συνδικάτα του οργανωμένου εγκλήματος από το Μπουένος Άιρες μέχρι την Μανίλα.
Οι πρώην συνεργάτες του Ντικ στην CIA δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν την δημόσια κατρακύλα. Η Deak-Perera κήρυξε πτώχευση τον Δεκέμβριο του 1984, πυροδοτώντας πανικόβλητες και μερικές φορές βίαιες επιδρομές στα γραφεία της στη Λατινική Αμερική και την Ασία.
Η Λόις Λανγκ παρατηρούσε την Broadway 29 για δύο ώρες όταν μια λιμουζίνα άφησε τον Ντικ και τον γιο του, Λέσλι στην περιστρεφόμενη πόρτα στην πίσω είσοδου του κτιρίου. Πήραν το ασανσέρ για τον 21ο όροφο, όπου η Lauder ενημέρωσε τον Deak για την περίεργη επισκέπτρια.
Ο Ντικ απλώς σήκωσε τους ώμους και έκατσε στο γραφείο του όταν άκουσε φασαρία στην αίθουσα υποδοχής. Η Λανγκ είχε επιστρέψει. Η Frances Lauder ξεστόμισε έναν φοβισμένο «Ωω» που διεκόπη από δύο κρότους από ένα περίστροφο των 38 χιλιοστών.
Η πρώτη σφαίρα αστόχησε. Η δεύτερη βρήκε τη γραμματέα ανάμεσα στα μάτια και βγήκε από το πίσω μέρος του κρανίου της.
Ο Ντικ (φωτό), αδύνατος και ακμαίος στα 80 του, έτρεξε έξω από το γραφείο του. «Τι ήταν αυτό;» φώναξε. Η Λανγκ τον είδε και έστριψε από την γωνία επίτηδες, κρατώντας το πιστόλι και με τα δύο χέρια. Όταν είχε τον Ντικ στο οπτικό πεδίο της, έμεινε ακίνητη. «Ήταν σαν να είχε βρει τελικά αυτό που έψαχνε», κατέθεσε αργότερα ένας μάρτυρας.
Ο Ντικ την στιγμή της παύσης βρήκε την ευκαιρία να χιμήξει και να πιάσει τον λαιμό της Λανγκ και με τα δυο του χέρια, πιέζοντας το σώμα του πάνω στο δικό της. Η Λανγκ πυροβόλησε μία φορά δίπλα στο αυτί του Ντικ και αστόχησε τελείως, προτού τον σπρώξει αρκετά μακριά ώστε να ακουμπήσει το όπλο στο σώμα του και να ρίξει μια βολή πάνω από την καρδιά του. Η σφαίρα εξοστρακίστηκε στην κλείδα του και ξέσκισε τα όργανα του.
Ο Deak έπεσε στο πάτωμα. «Τώρα ήρθε και η σειρά σου», είπε η Λανγκ. Ένας μάρτυρας ισχυρίστηκε αργότερα ότι αυτή έβγαλε μια φωτογραφική μηχανή και τράβηξε φωτογραφίες το θύμα της να καταλήγει. Η άστεγη άρπαξε τότε τον τραπεζίτη από τα πόδια, τον έσυρε στο γραφείο του και έκλεισε την πόρτα.
Βγήκε γρήγορα και κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ, όπου τρεις αστυνομικοί της αστυνομίας της Νέας Υόρκης είχαν πάρει θέση. Φώναξαν στην Λανγκ να μείνει ακίνητη. Όταν ακούμπησε το 38άρι της, ένας αστυνομικός την έριξε με τάκλιν στο πάτωμα.
Ένας δεύτερος αστυνομικός άρπαξε το χέρι της, ενώ ο πρώτος χτυπούσε το χέρι της με το κοντάκι του όπλου του. Μόλις αυτός έριξε το περίστροφο, η Λανγκ μετατράπηκε σ’ένα μαζεμένο παιδάκι – «σαν φοβισμένο ζώο», δήλωσε αργότερα ένας από τους αστυνομικούς.
«Παρακαλώ, μην μου κάνετε κακό», ικέτευσε η Λανγκ. «Μου είπε ότι θα μπορούσα να έχω το όπλο».
Η Λόις Λανγκ δικάστηκε, καταδικάστηκε και μπήκε σε ίδρυμα με την υπόθεση ότι ήταν τρελή. Σύμφωνα με τους ψυχιάτρους της πολιτείας, στόχευσε τον Deak εξαιτίας τυχαίων ψευδαισθήσεών της και οι χειριστές της ήταν αποκυήματα της σαλεμένης φαντασίας της.
Ο πρώτος δικαστής που εξέτασε την υπόθεση της Λανγκ, την έκρινε ακατάλληλη να δικαστεί και την έστειλε στο Εγκληματολογικό Ψυχιατρικό Κέντρο Kirby. Καταδικάστηκε οκτώ χρόνια αργότερα, το 1993, όταν ένας δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου της πολιτείας, την καταδίκασε για δύο κατηγορίες δολοφονίας δευτέρου βαθμού και την έστειλε στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα του Bedford Hills, όπου παραμένει. Το ενδεχόμενο συνωμοσίας δεν απασχόλησε ποτέ την δίκη.
Ο Αρκάντι Κούλμαν (Arkadi Kuhlmann) χλευάζει εδώ και καιρό την απόφαση του δικαστηρίου. Ο Κούλμαν (φωτό), 35 ετών τότε και νέος υπεύθυνος για τις Καναδικές επιχειρήσεις της Deak-Perera, έγινε Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) μετά το θάνατο του Deak.
Όπως και οι συνάδελφοί του στην Deak-Perera, κατάλαβε ότι πολλοί εγκληματίες κάτοχοι λογαριασμών είχαν χάσει εκατομμύρια όταν η εταιρεία χρεοκόπησε το 1984. Η επακόλουθη δολοφονία του Deak ένιωθε ότι δεν ήταν σύμπτωση.
«Ποτέ δεν πίστεψα ότι το όλο πράγμα ήταν τυχαίο», δήλωσε ο Κούλμαν, σε συνέντευξή του στο Salon. Παρομοίως και η κυβερνητική έρευνα που πυροδότησε την κατάρρευση που προηγήθηκε της επίθεσης της Λανγκ.
«Ήμασταν ο ταμίας της CIA, και αυτό ήταν λίγο ενοχλητικό γι’αυτούς», είπε. «Η εποχή μας είχε περάσει και η χρησιμότητα του να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας τρόπο είχε εξαφανιστεί.
Ο κόσμος άλλαζε τη δεκαετία του ‘80. Δεν μπορούσες να δέχεσαι απλά σακούλες με μετρητά. Η Deak άργησε να κάνει αυτές τις αλλαγές. Και όταν χάσεις τη χρηματοδότησή σου, βγαίνεις εκτός παιχνιδιού».
Ο Κούλμαν είναι ο ιδρυτικός διευθύνων σύμβουλος της ING Direct, που εξαγοράστηκε από την Capital One το 2011 για 9 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι μια εταιρεία που θεωρεί τον εαυτό της σαν την Southwest Airlines του τραπεζικού κόσμου, μια χαμηλού κόστους νεόπλουτη εταιρεία με εξαιρετική εξυπηρέτηση πελατών, και ο διευθύνων σύμβουλός της έχει την αύρα ενός παράνομου επιχειρηματία.
Του αρέσει να ζωγραφίζει και φωτογραφήθηκε καβάλα στην φτιαγμένη Harley-Davidson μηχανή του για ένα ρεπορτάζ στο περιοδικό Time το 2007. Το περιοδικό αγνοούσε όμως ότι στα υπόλοιπα χόμπι του συγκαταλέγεται και η έρευνα για την παγκόσμια συνωμοσία που πίστευε ότι βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία του παλιού φίλου και αφεντικού του. «Το ερώτημα είναι: Ποιος ήταν πραγματικά ικανός να σχεδιάσει το χτύπημα;» είπε ο Κούλμαν.
Μετά το θάνατο του Ντικ, ο Κούλμαν προσέλαβε μια ομάδα ιδιωτικών ερευνητών για να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. «Ψάξαμε σε όλα τα αρχεία προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συνέβη», είπε. «Ο Ντικ είχε περιουσιακά στοιχεία χωμένα παντού- στο Ισραήλ, στο Μακάο, στο Μόντε Κάρλο, στη Νέα Υόρκη, στη Χαβάη, στη Σαϊπάν».
Σύμφωνα με πρώην στελέχη της Deak, η εταιρεία ήταν χωρισμένη με τέτοιο τρόπο που μόνο ο Διευθύνων Σύμβουλος κατανοούσε ακριβώς, καθιστώντας τις προσπάθειες για τον εντοπισμό των καταθέσεων, σαν την είσοδο σ’ ένα λαβύρινθο.
«Προσπαθήσαμε να βρούμε αν υπήρχε αρχείο με λογαριασμό της Λανγκ, ίσως με ψευδώνυμο», συνέχισε ο Κούλμαν. «Ή αν υπήρχε μια ρομαντική διάσταση».
Ενώ ο Κούλμαν ταξίδευε σ’ όλο τον κόσμο προσπαθώντας να φτιάξει τις σχέσεις, να εντοπίσει χαμένα περιουσιακά στοιχεία και να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας του Ντικ, χώθηκε όλο και πιο βαθιά στην υπόθεση. Μία από τις στάσεις του ήταν στο Μακάο, όπου ο διευθυντής των γραφείων της Deak εξαφανίστηκε χωρίς ν’αφήσει ίχνος μετά την κατάρρευση.
Ο Κούλμαν εισήλθε στα γραφεία που ήταν γεμάτα σκορπισμένα χαρτιά και βρήκε τη φίλη του διευθυντή να κάθεται στο παλιό γραφείο του φίλου της. Αυτή άνοιξε ένα συρτάρι και έβγαλε μια φωτογραφία που βρήκε εκεί: ένα ασπρόμαυρο στιγμιότυπο με κόκκους του Νίκολας Ντικ, να αιμορραγεί στο πάτωμα του γραφείου του, μόλις λίγα λεπτά πριν πεθάνει.
Η φωτογραφία, που φαίνεται να την τράβηξε η Λανγκ, δεν είχε δημοσιοποιηθεί ποτέ. Λίγο αργότερα, δύο από τους ερευνητές του Κούλμαν ανέφεραν ότι η Λανγκ είχε συναντηθεί με δύο Αργεντινούς στο Μαϊάμι πριν το ταξίδι της με λεωφορείο στη Νέα Υόρκη.
Ο Κούλμαν έχει καταγράψει όλα όσα γνωρίζει για τη δολοφονία του Ντικ σε ένα ερμάριο γεμάτο σημειώσεις, για ένα βιβλίο με τον προσωρινό τίτλο «Η Προδοσία του Νίκολας Ντικ». Δηλώνει ότι δεν αποκαλύπτει κάποιο από το υλικό του μέχρι να πεθάνουν κάποια συγκεκριμένα εμπλεκόμενα άτομα.
Αλλά τα στοιχεία που είναι πρόθυμος να συζητήσει ο Κούλμαν -όπως και οι πληροφορίες που αποκαλύφθηκαν από το Salon- υποστηρίζουν τις αμφιβολίες του Κούλμαν και άλλων, ότι δήθεν η τύχη οδήγησε μια τρελή γυναίκα να σκοτώσει τον Νικ Ντικ, κάποτε κορυφαία προσωπικότητα της Wall Street και της CIA.
Έτσι, αν δεν έστειλαν οι θεοί της τύχης και οι δαίμονες της τρέλας μια ψυχικά άρρωστη, άστεγη γυναίκα να δολοφονήσει έναν γίγαντα των συγκεκαλυμμένων επιχειρήσεων (covert ops) του Ψυχρού Πολέμου, τότε ποιος το έκανε;
Αν ο Νίκολας Ντικ δεν υπήρχε ποτέ, ο Graham Greene θα είχε δοκιμάσει- και θα αποτύχει – να τον εφεύρει. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τρανσυλβανία κατά την τελευταία δεκαετία της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Ο Ντικ πήρε διδακτορικό στα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Neuchâtel το 1929 και κατείχε θέσεις στο Ουγγρικό Εμπορικό Ινστιτούτο και στην Υπερπόντια Τράπεζα του Λονδίνου, προτού αναλάβει μια θέση στο οικονομικό τμήμα της Κοινωνίας των Εθνών λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έφυγε από την Ευρώπη για τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1939, κατατάχθηκε ως αλεξιπτωτιστής το 1942 και σύντομα στρατολογήθηκε από το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), τον πρόδρομο της CIA την εποχή του Β’Παγκοσμίου Πολέμου.
Μεταξύ των πρώτων αποστολών του ήταν η ανάπτυξη ενός σχεδιού για να πέσουν με αλεξίπτωτο στα Βαλκάνια στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών μεταμφιεσμένοι ως Ρουμάνοι πυροσβέστες για να σαμποτάρουν τις γραμμές προμήθειας ενέργειας του Άξονα. (Δυστυχώς, δεν εφαρμόστηκε ποτέ.)
Πέρασε το τελευταίο έτος του πολέμου στη Βιρμανία (σημερινή Μιανμάρ), όπου στρατολόγησε ντόπιους σε αντάρτικες μονάδες για να πολεμήσουν την Ιαπωνική κατοχή. Ο Ιάπωνας κυβερνήτης της Βιρμανίας παρέδωσε στο τέλος του πλέμου το σπαθί σαμουράι του στον Ντικ, ένα ενθύμιο που αργότερα ο Ντικ κρατούσε στην σοφίτα του στο Scarsdale της Νέας Υόρκης.
Μετά το τέλος του πολέμου, ο Ντικ τοποθετήθηκε στο Ανόι και ήταν επικεφαλής των επιχειρήσεων των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στη Γαλλική Ινδοκίνα. Βοήθησε στην προμήθεια όπλων τις Γαλλικές αποικιακές δυνάμεις και σε ενημερώσεις προς την Ουάσινγκτον συνέστησε την αποστολή ανεπίσημων Αμερικανών «συμβούλων» σε πολεμικές επιχειρήσεις, βοηθώντας στο να στρωθεί ο δρόμος για την εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Ανάμεσα στους στενούς συναδέλφους του στο OSS ήταν οι μελλοντικοί Διευθυντές της CIA, William Casey και William Colby, καθώς και ο επικεφαλής της αντικατασκοπείας της CIA, James Jesus Angleton (φωτό με τον Ντικ).
Ο Ντικ ήταν ένα μοναδικό ταλέντο σε μια μοναδική εποχή για την Αμερικανική ιστορία. Με την Ευρώπη στα συντρίμμια, η χώρα βγήκε από τον πόλεμο ως μια πραγματική παγκόσμια δύναμη που είχε ανάγκη από αυτοκρατορική τεχνογνωσία.
Μέσα στις τάξεις του OSS, ο Ντικ ξεχώριζε. Οι γαλαζοαίματοι απόφοιτοι του Yale που κυριαρχούσαν στην υπηρεσία είχαν μικρή εμπειρία στις παγκόσμιες υποθέσεις και ακόμη μικρότερη στην παγκόσμια οικονομία. Έτσι στράφηκαν στον κοσμοπολίτη, Εβραίο κατά το ήμισυ, ξένο για να βοηθήσει στην μετακίνηση του χρήματος της εκκολαπτόμενης αυτοκρατορίας γύρω από τη στρατηγική σκακιέρα.
Λίγο μετά το τέλος του πολέμου, η Αμερικανική κυβέρνηση παρείχε τα κεφάλαια για την ίδρυση της Deak and Co., μια εταιρείας-βιτρίνα που ξεκίνησε ως παγκόσμια επιχείρηση διανομής λουλουδιών στο Hilo της Χαβάης.
Σύντομα εξελίχθηκε σε μια κανονική τράπεζα με αυξανόμενη νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητα ως χρηματομεσίτης ξένων νομισμάτων με υποκαταστήματα σε όλο τον κόσμο, από τη Βηρυτό έως το Μπουένος Άιρες.
Την εποχή αυστηρών παγκόσμιων κεφαλαιακών ελέγχων, όταν η τραπεζική ήταν περισσότερο βαρετή και προβλέψιμη, η εταιρία Deak προσέλκυσε κορυφαία ταλέντα και φιλόδοξους χρηματοοικονομικούς αντικομφορμιστές εξαιτίας της φήμης της ως μία από τις πιο συναρπαστικές, κορυφαίες εταιρείες της Wall Street.
Όμως, ο σημαντικότερος πελάτης της εταιρείας ήταν πάντα η CIA. Από την ίδρυσή της μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η επιχείρηση του Ντικ ήταν ο βασικός οικονομικός βραχίονας του Αμερικανικού συμπλέγματος των μυστικών υπηρεσιών. Επειδή διεξήγαγε συναλλαγές συναλλάγματος ιδιωτών, η Deak και η Co. μπορούσει να παρακολουθήσει ποιος έβγαζε ή έβαζε χρήματα και σε ποιες χώρες.
Το 1962, για παράδειγμα, ο Ντικ προειδοποίησε τη CIA ότι η Κίνα σχεδίαζε να εισβάλει στην Ινδία, αφού το υποκατάστημα της εταιρείας του στο Χονγκ Κονγκ είχε κατακλυστεί από Κινεζικές παραγγελίες για Ινδικές ρουπίες που προορίζονταν για τους προελαύνοντες στρατιώτες.
Τα γραφεία του Ντικ ήταν κάτι παραπάνω από παρατηρητήρια. Η εταιρεία του διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εκτέλεση ορισμένων από τις πιο περίφημες συγκεκαλυμμένες επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το 1953, ο Διευθυντής της CIA, Alan Dulles, ανέθεσε στο Deak να εισάγει παράνομα 1 εκατομμύριο δολάρια στο Ιράν μέσω των γραφείων του στο Λίβανο και την Ελβετία. Τα μετρητά πήγαν σε κακοποιούς του δρόμου και ομάδες της αντιπολίτευσης που βοήθησαν στην ανατροπή του πρωθυπουργού του Ιράν, Μοχάμεντ Μοσαντέκ, υπέρ του Σάχη που ενέκριναν οι ΗΠΑ. Το δίκτυο του χρηματοδότησε επίσης τα υποβοηθούμενα από την CIA πραξικοπήματα στη Γουατεμάλα και στο Κονγκό.
Εν τω μεταξύ, η φωτεινή πλευρά της επιχείρησης του Ντικ, άνθιζε. Η λιανική επιχείρηση συναλλάγματος, που τώρα είχε ανασυσταθεί, είχε νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς και είναι γνωστή παντού ως Thomas Cooke, υπήρχε σ’όλα τα αεροδρόμια, και τα πακέτα φράγκων και μάρκων έγιναν σύμβολα των Ευρωπαϊκών διακοπών κάθε Αμερικανικής οικογένειας.
Η επιχείρηση λιανικής πώλησης πολύτιμων μετάλλων της Deak κυριάρχησε στην αγορά μετά τη νομιμοποίηση των πωλήσεων χρυσού. Μετά από μια σειρά πωλήσεων και επανασυστάσεων, είναι σήμερα γνωστή ως Goldline, μεγάλος χορηγός του Glenn Beck (σ.σ: συντηρητικός Αμερικανός παρουσιαστής) και υποκείμενο πρόσφατου διακανονισμού για απάτη.
Ο γερουσιαστής Frank Church προκάλεσε το πρώτο πλήγμα στη δημόσια εικόνα του Ντικ το 1975. Κατά τη διάρκεια των διάσημων συνεδριάσεων του γερουσιαστή από το Idaho για τις μυστικές επιχειρήσεις της CIA, αποκαλύφθηκε ότι το υποκατάστημα της Deak στο Χονγκ Κονγκ βοήθησε την υπηρεσία στην μεταφορά εκατομμυρίων από μίζες της Lockheed (σ.σ: τεράστια Αμερικανική βιομηχανία όπλων) προς έναν Ιάπωνα αρχιμαφιάζο της Γιακούζα, ενδιάμεσο πολιτικών, και πρώην εγκληματία πολέμου «Α’ τάξης», ονόματι Yoshio Kodama.
Μία από τις πιο περίεργες λεπτομέρειες αφορούσε έναν ιερέα που έγινε εισπράκτορας της μαφίας και μετέφερε αεροπορικώς πάνω από 10 κιλά μετρητών κρυμμένα κάτω από καφάσια πορτοκαλιών μεταξύ Χονγκ Κονγκ και Τόκιο, όπου παρέδωσε τα μετρητά στους αντιπροσώπους της Lockheed.
Η εταιρεία του Ντικ δεν τιμωρήθηκε για το ρόλο της στο σκάνδαλο -η δωροδοκία ξένων αξιωματούχων δεν ήταν ακόμη παράνομη στις ΗΠΑ – αλλά η ζημιά στην εικόνα της επιχείρησης ήταν υπαρκτή.
Το σκάνδαλο έριξε την κυβέρνηση της Ιαπωνίας και κυβερνήσεις στη Δυτική Ευρώπη, οδήγησε επίσης στην ψήφιση του Νόμου περί Πρακτικών Δωροδοκίας στο Εξωτερικό (Foreign Corrupt Practices Act), την πρώτη σοβαρή προσπάθεια να τιμωρηθεί η δωροδοκία στο εξωτερικό.
Η ζημιά στη δημόσια εικόνα του Ντικ ήταν πραγματική. Επιδεινώθηκε σύντομα επίσης από μια αποκάλυψη του New Republic (φωτό) που περιέγραφε το ρόλο του Ντικ στα πραξικοπήματα του Ιράν, της Γουατεμάλας και του Κονγκό.
Σύμφωνα με όσους συνεργάζονταν μαζί του εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 ο Ντικ καταλάβαινε ότι η CIA είχε αρχίσει να βλέπει την διάσημη προσωπικότητά του –όπως και την αναπτυσσόμενη επιχείρηση ξεπλύματος χρημάτων του υπόκοσμου- ως κίνδυνο.
Αν και το όνομά του δεν ήταν πλέον συνώνυμο με τις διακοπές όλων των Αμερικανών, ο Ντικ έγινε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70 ήρωας μιας αναδυόμενης libertarian υποκουλτούρας υπέρμαχων του χρυσού.
Καθώς οι εμμονικοί με την Δευτέρα Παρουσία, συλλέκτες χρυσού έχτιζαν οικονομικά καταφύγια στη σκιά του στασιμοπληθωρισμού, ο Ντικ εμφανίστηκε ως ένας από τους πρώτους πρωτο-Libertarian γκουρού.
Μια δουλοπρεπής σκιαγράφιση του προφίλ του στο περιοδικό Reason συνέκρινε τον Ντικ με τον «Midas Mulligan ή με οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα είχε πλάσει η Ayn Rand». Με μια σειρά δημόσιων διαλέξεων και προκλητικών αποφθεγμάτων για τους δημοσιογράφους, ο Ντικ απέσπασε τον θαυμασμό από τους επίσης υπέρμαχους του χρυσού, Ron Paul και Alan Greenspan (σ.σ: Διοικητής της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας –Fed). Αλληλογραφούσε ακόμα και με τον Friedrich Hayek.
Σε ένα συνέδριο χρυσού με τους George Will και Louis Rukeyser, ο μειλίχιος τραπεζίτης με την βαριά Τρανσυλβανική προφορά απέσπασε έντονα χειροκροτήματα όταν απέδωσε τον πληθωρισμό στο «κράτος πρόνοιας» και δήλωσε: «Δεν βλέπω γιατί ο αποδέκτης της κοινωνικής πρόνοιας θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ψηφίζει, γιατί προφανώς θα ψηφίζει για περισσότερη κοινωνική πρόνοια».
Ο Ντικ υποστήριζε επίσης την Νότια Αφρική της περιόδου του απαρχάιντ. «Μου αρέσει να κάνω δουλειές με τη Νότια Αφρική», είπε κάποτε. «Χωρίς τον λευκό πληθυσμό, οι μαύροι θα ήταν στην κατάσταση που είναι στην Δυτική και την Ανατολική Αφρική».
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχαν γοητευτεί. Το Time τον αποκάλεσε «ο James Bond του Χρήματος». Ο Merv Griffin του πήρε συνέντευξη με δέος που δύσκολα μπορούσε να κρυφτεί.
«Ο Ντικ ήταν απίστευτα χαρισματικός, ο απόλυτος αριστοκράτης του παλαιού κόσμου», δήλωσε ο Κούλμαν. «Είχε αυτή την αυτοκρατορική συμπεριφορά και παρόλα αυτά ήταν πολύ γοητευτικός και εξίσου άνετος με μεγάλους χρηματιστές και εμπόρους όπλων».
Δεδομένου ότι το σκληροπυρηνικό συντηρητικό κίνημα στοιχήθηκε πίσω από τον Ρόναλντ Ρήγκαν, τα πράγματα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερα για τον Ντικ. Ο αντιδραστικός συνδυασμός Σπενγκλεριανής απαισιοδοξίας (σ.σ: σύμφωνα με την άποψη του Όσβαλντ Σπένγκλερ όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί υπόκεινται σε κυκλική εξέλιξη, δηλαδή από την γέννηση στην ωριμότητα και την παρακμή), κοινωνικού Δαρβινισμού και Αυστριακής Σχολής Οικονομικής Σκέψης, επανήλθε στη μόδα.
Ο φίλος του, Bill Casey, ανέλαβε την CIA επί Ρήγκαν, με εντολή να ξαναστήσει το δίκτυο των παλαιών φίλων. Άνθρωποι έκαναν ουρές σε όλο τον κόσμο για να αγοράσουν χρυσά «Νομίσματα Ντικ», που είχαν πάνω τους την αετίσια μούρη του (φωτό) και το σύνθημα «Διεθνοποίηση των Χρημάτων του Ήχου». Έμοιαζε με την αρχή μιας σπουδαίας δεύτερης πράξης. Αλλά δεν ήταν.
Ο Οίκος των Ντικ ξεκίνησε την ταχεία κατάρρευσή του το 1983, όταν ένας ομοσπονδιακός πληροφοριοδότης κατηγόρησε την επιχείρηση για ξέπλυμα μετρητών αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που ανήκαν σε καρτέλ της Κολομβίας.
Της επίθεσης του Υπουργείου Οικονομικών ηγούταν ο John M. Walker, πρώτος ξάδελφος του τότε αντιπροέδρου (και μετέπειτα Προέδρου) George Herbert Walker Bush, ο οποίος διετέλεσε επικεφαλής της CIA στην κυβέρνηση του Gerald Ford.
Ξαφνικά η σχέση δεκαετιών του Ντικ με τον Casey δεν σήμαινε τίποτα. Πλέον τα μαχαίρια είχαν βγει. Ένα από τα στελέχη της Deak, η Theana Katens, θυμάται να περνάει από την Broadway 29 και να βλέπει ένα νέο μέλος του Κογκρέσου ονόματι Chuck Schumer να κάθεται στην καρέκλα του γραφείου του Ντικ, με τα πόδια του επάνω στο γραφείο, κοιτώντας μέσα σε χαρτιά.
«Ένιωσε βαθιά προδομένος», δήλωσε η Kastens, της οποίας ο πατέρας, ο Βουλευτής από την Pennsylvania, Gus Yatron, υπηρέτησε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων κατά τη διάρκεια των ακροάσεων για την υπόθεση Ιράν-Κόντρας. «Ήταν πικραμένος και απελπισμένος».
Όταν το υπουργείο Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Ρήγκαν ίδρυσε προεδρική επιτροπή για να διερευνήσει τις κατηγορίες, ο εξοργισμένος Deak αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κάτι θεωρούσε ως δίκη-παρωδία. Τον κάλεσαν να καταθέσει στην Ουάσινγκτον και αρνήθηκε.
Τελικά, στις 29 Νοεμβρίου 1984, το FBI τον έσυρε μπροστά στις κάμερες, με κλήτευση για δημόσια επίπληξη. Ο Ντικ εξέφρασε ανοιχτά την περιφρόνησή του για τη διαδικασία. Σαρδόνιος και αδιάφορος, απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με την Εβλετικού τύπου πολιτική της εταιρείας του για την αποδοχή όλων των καταθέσεων, υποστηρίζοντας ότι ήταν έργο των αρχών, και όχι δικό του, να εντοπίζουν χρήματα από ναρκωτικά.
Η οργή του επειδή τον ξεχώρισαν ήταν κατανοητή. Εκείνη την εποχή, ο Διευθυντής της CIA, Casey συνεργάζονταν στενά με τους αντάρτες Κόντρας της Νικαράγουα, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τις αγορές όπλων τους με κέρδη από το εμπόριο κοκαΐνης, με πλήρη γνώση της CIA, μια παλιά συνήθεια της υπηρεσίας που χρονολογείται από τις επιχειρήσεις μεταφοράς ναρκωτικών στο «χρυσό τρίγωνο» (τα σύνορα μεταξύ Ταϊλάνδης, Λάος και Μιανμάρ –τότε Βιρμανίας ή Μπούρμα).
Φυσικά, η ακριβής αιτιολογία για το «κάψιμο» του Ντικ δεν είχε σημασία. Και όπως και με τις συνεδριάσεις του Church, η εταιρεία του δεν διώχτηκε ποτέ. Το μήνυμα προς τον Ντικ και τους πελάτες του από τον υπόκοσμο ήταν πιο σημαντικό: η Deak-Perera (φωτό) είχε χάσει την προστασία της και βρισκόταν στο στόχαστρο.
Ο αντίκτυπος ήταν άμεσος. Η εμφάνιση του Ντικ στην επιτροπή για το οργανωμένο έγκλημα προκάλεσε παγκόσμια απόσυρση των καταθέσεων της εταιρείας. Πλήθη κατέκλυσαν τα γραφεία της Deak στην Αργεντινή και το Χονγκ Κονγκ.
Εκατομμύρια δολάρια γκρίζων και μαύρων καταθέσεων εξαφανίστηκαν. Μεταξύ των πελατών που εγκατέλειψαν υπήρξαν οι Τριάδες (σ.σ: Κινέζικη Μαφία) του Μακάο και τα Λατινοαμερικάνικα καρτέλ ναρκωτικών .
Ένας συνταξιούχος αξιωματούχος της DEA (Αμερικανική Δίωξη Ναρκωτικών), ο οποίος εργάστηκε στο Χονγκ Κονγκ τη δεκαετία του ‘80, δήλωσε: «Ο Νικ Ντικ την έφερε σε πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης της Μαφίας του Μακάο».
Ο Philip Bowering, ανταποκριτής στο Χονγκ Κονγκ για την Far Eastern Economic Review τη δεκαετία του 1980, δήλωσε ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ντικ έκανε πολλούς εχθρούς εκείνη την χρονιά. «Τσάντισε έναν από την μαφία του Μακάο», είπε. «Αλλά για ποιο ζήτημα, δεν έχω ιδέα».
Μετά την δήλωση πτώχευσης τον Δεκέμβριο του 1984, ο Ντικ προσπάθησε να μην σκέφτεται τους νέους εχθρούς του και επικεντρώθηκε στο να βάλει σε τάξη τα υπολείμματα της εταιρείας του.
Πέρασε το 1985 ταξιδεύοντας σ’όλο τον κόσμο με τον γιο του Leslie, προσπαθώντας αναποτελεσματικά να αναβιώσει την επιχείρηση. Στη συνέχεια, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, με τις γιορτές να πλησιάζουν και το μουσικό θέμα του “Miami Vice” να βρίσκεται στην κορυφή των charts του Billboard, μια άστεγη γυναίκα από το Σιάτλ ονόματι Λανγκ, εμφανίστηκε στην Broadway 29 και έθεσε τέλος στην μακρά και ιστορική πορεία του Νικ Ντικ.
Τίποτα στην ιστορία της Λόις Λανγκ δεν έβγαζε ποτέ νόημα. Αλλά και πάλι, γιατί θα ‘πρεπε να βγάζει νόημα κάτι σε σχέση με μια παρανοϊκή-σχιζοφρενή άστεγη; Αυτή είναι η αιτιολόγηση που έστειλε την Λανγκ στη φυλακή και ικανοποίησε το δικαστήριο.
Αλλά εκείνοι που βρίσκονται κοντύτερα στην υπόθεση – συμπεριλαμβανομένων των πρώην στελεχών της Deak, τον κατήγορο βοηθό εισαγγελέα, και την κόρη της γραμματέας του Ντικ, Bonnie Lauder – δεν πείστηκαν ποτέ.
«Πάντα πίστευα», δήλωσε η Lauder στο Salon από το σπίτι της στο Staten Island, «ότι υπήρχε κάποιο λάθος στην ιστορία που μου είπαν για το πώς σκοτώθηκε η μητέρα μου από μια τυχαία άστεχη».
Η Lauder δεν είναι η μόνη που υποψιάζεται ότι κρύβονται σκοτεινότερες δυνάμεις από πίσω. «Δεν έχαψα ποτέ την ιστορία-οπερέτα ότι μια τρελή γυναίκα σκότωσε τον κυνηγό ελεφάντων στο γραφείο του», δήλωσε ο Antal Fekete, ένας Καναδός οικονομολόγος που συνάντησε τον Deak όταν δίδασκε στο Princeton τη δεκαετία του 1970.
«Συχνά πιστεύω ότι οι παραγωγοί της CIA θα ‘πρεπε να επιλέγουν ένα πιο αξιόπιστο σενάριο όταν σχεδιάζουν την εξάλειψη ορισμένων πρώην υπαλλήλων τους που μιλάνε πολύ».
Ο Otto Roethenmund, πρώην στέλεχος της εταιρείας του Ντικ που βρισκόταν στο γραφείο την ημέρα της δολοφονίας, λέει ότι η δολοφονία του Deak «ήταν ένα πολύ, ας πούμε, ενδιαφέρον πράγμα. Αλλά προτιμώ να μην κάνω εικασίες».
Νέες αποκαλύψεις σχετικά με την μετατροπή της Λόις Λανγκ από βασίλισσα του χορού του σχολείου της σε άστεγη δολοφόνο παρέχουν εξαιρετικό υλικό για βάσιμες εικασίες, αν όχι για το εκ νέου άνοιγμα της υπόθεσης Ντικ.
Μια διαπρεπής αθλήτρια του κολλεγίου με μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, η Λανγκ παντρεύτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 και έπιασε δουλειά ως προπονήτρια στις γυναικείες ομάδες τένις και ξιφασκίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στην Σάντα Μπάρμπαρα.
Μια παλιά επετηρίδα (yearbook) του πανεπιστημίου δείχνει την προπονήτρια Λανγκ να εικονίζεται ψηλά σε μια ομαδική φωτογραφία. Ήταν περίπου εκείνη την εποχή που άρχισε να χάνει τα λογικά της, βλέποντας «ψεύτικους» γύρω της, ξένους τους οποίους κατηγορούσε ότι παρίσταναν ότι ήταν μέλη της οικογένειάς της, ο σύζυγός της και σε μια άσχετη κηδεία με ανοιχτό φέρετρο, πίστευε ότι έβλεπε τη σορό της μητέρας της.
Το 1970, το πανεπιστήμιο αρνήθηκε να ανανεώσει το συμβόλαιό της ως προπονήτρια. Η Λανγκ και ο σύζυγός της σύντομα πήραν διαζύγιο. Η ζωή της γρήγορα έγινε θολή. Η Λανγκ διαμαρτυρήθηκε για την «αμνησία» και είπε ότι ο συνέταιρος του πρώην συζύγου της την μετέφερε σε ένα διαμέρισμα στο Mountain View της Καλιφόρνια, όπου ζούσε με «επιδόματα» και «έκανε μαθήματα για πιλοτάρισμα». (Η Ναυτική Βάση του Moffett Field και το Κέντρο Ερευνών Ames της NASA Κέντρο βρίσκονται εκεί).
Είπε στους ψυχιάτρους το 1985 ότι αυτός ο συνέταιρος ή οι «ψεύτικοί» του την πήγαν στα γραφεία του Ντικ στην Broadway 29 το 1971. Είπε ότι «φίλοι» της την έμαθαν να πυροβολεί σε σκοπευτήρια. Τον Αύγουστο του 1975, τα αρχεία δείχνουν ότι η Λανγκ βρέθηκε γυμνή και κατατονική σε ένα δωμάτιο μοτέλ στην Santa Clara.
Η αστυνομία που πήγε στο δωμάτιο του μοτέλ μετέφερε την Λανγκ στο κοντινό Ιατρικό Κέντρο της Κοιλάδας της Santa Clara. Για τον επόμενο μήνα, τέθηκε υπό την επίβλεψη του Δρ Frederick Melges, ενός ψυχίατρου που είχε σχέση με το Ινστιτούτο Ερευνών του Stanford (φωτό).
Ένας από τους κύριους τομείς έρευνας του Dr. Melges ήταν η ύπνωση επαγόμενη από ναρκωτικά. Λίγα χρόνια αφότου η Λανγκ τέθηκε υπό την επίβλεψη του Melges, οι New York Times αποκάλυψαν ότι το Ινστιτούτο Ερευνών του Stanford ήταν το κέντρο για την έρευνα της CIA πάνω σε πειράματα «πλύσης εγκεφάλου» και «ελέγχου του νου» στα οποία ανυποψίαστα άτομα έπαιρναν παραισθησιογόνα ναρκωτικά και υποβάλλονταν σε ύπνωση.
Ο Melges, ο οποίος πέθανε το 1988, σήμερα είναι γνωστός στον τομέα του για την έρευνά του σχετικά με τη σχέση μεταξύ αντιλήψεων του χρόνου και ψυχικής ασθένειας.
Οι ακροάσεις του Κογκρέσου αποκάλυψαν στη συνέχεια ένα μεγάλο δίκτυο άκρως απόρρητων προγραμμάτων ψυχολογικού πολέμου που χρηματοδοτήθηκαν από την CIA και ταξινομήθηκαν χαλαρά στο πρόγραμμα MK-ULTRA. Αυτά τα προγράμματα σήμερα μοιάζουν σαν παράλογα, μυστηριώδη απομεινάρια της Ψυχροπολεμικής υστερίας.
Αλλά οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι γι’αυτά τα προγράμματα, τα οποία συνεχίστηκαν τουλάχιστον μέχρι το 1979, συχνά ήταν κορυφαίοι ερευνητές που υποστηρίζονταν από την Αμερικανική κυβέρνηση.
Τεράστιοι πόροι διατέθηκαν για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο μπορεί να ελεγχθεί η ανθρώπινη συμπεριφορά για ανακριτικούς σκοπούς και για τη δημιουργία «προγραμματισμένων» δολοφόνων και αγγελιοφόρων.
Σε μια λεπτομερή ανασκόπηση των επιχειρήσεων που σχετίζονταν με το MK-ULΤRA, το Psychology Today εξηγούσε ότι η CIA «διεξήγαγε ή χρηματοδοτούσε τουλάχιστον 419 προγράμματα μυστικών δοκιμών ναρκωτικών» σε «86 νοσοκομεία, φυλακές, πανεπιστήμια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά» και ότι «με την παραδοχή της ίδιας της υπηρεσίας, πολλά [υποκείμενα των πειραμάτων] ήταν “ανυποψίαστα”».
Το Ινστιτούτο Ερευνών του Stanford έλαβε χρηματοδότηση από τη CIA και ο Δρ Melges δημοσίευσε εργασίες σχετικά με τη χρήση νακρωτικών και ύπνωσης για τη δημιουργία «διαχωριστικών καταστάσεων», δηλ. επαγόμενης σχιζοφρένειας.
Ένας από τους συνεργάτες του Melges σε αυτά τα πειράματα ήταν ένας γιατρός ονόματι Leo E. Hollister, ο οποίος πρώτος χαπάκωσε τον Ken Kesey με LSD στο πλαίσιο ενός στρατιωτικού πειράματος το 1960. Αργότερα παραδέχτηκε στον συγγραφέα John Marks ότι διεξήγαγε έρευνα όσον αφορά ναρκωτικά για την CIA.
Το βιβλίο “Τhe Search for the Manchurian Candidate” του Marks που εκδόθηκε το 1979, περιέχει πολλές τέτοιες αποκαλύψεις και για άλλους κυβερνητικούς ερευνητές.
Με άλλα λόγια, ο γιατρός που επέβλεπε την Λανγκ στη Σάντα Κλάρα ήταν ανώτερος υπάλληλος σε ένα από τα κορυφαία ινστιτούτα που έπαιρναν επιχορηγήσεις από την CIA. Δούλευε δίπλα σε έναν ομολογημένο συνεργάτη της CIA και διεξήγαγε έρευνα για την τροποποίηση της συμπεριφοράς επαγόμενη από ναρκωτικά, που είναι γνωστό ότι χρηματοδοτούσε η υπηρεσία.
Μετά το εξιτήριό της από την επίβλεψη του Melges, η Λανγκ ξεκίνησε μια μακρά περίοδο που ζούσε ως περιπλανήτρια, έχοντας ένα συνηθισμένο ιστορικό για μια τέτοια ζωή: μικροαδικήματα, συλλήψεις, περιόδους που μπαινόβγαινε σε ψυχιατρεία. Η μόνη γνωστή δουλειά της ήταν στο πάλαι ποτέ καζίνο της μαφίας, Harrah, στα σύνορα Νεβάδα-Καλιφόρνια (όπου ο γιος του Frank Sinatra απήχθη το 1963).
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Λανγκ μετακόμισε βόρεια στη γενέτειρά της, και πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ελεύθερης ζωής της παραμονεύοντας γύρω από την πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, φορώντας ένα καπέλο του Ρομπέν των Δασών με φτερά.
Περιστασιακά την συνελάμβαναν και στην έστελναν σε κάποιο από τα κοντινά ψυχιατρεία, πριν ξαναβγεί. Ένας τοπικός αστυνομικός δήλωσε στους New York Times μετά τη σύλληψή της το 1985, ότι η Λανγκ «συνήθως είχε χρήματα», παρότι περιπλανιόταν «στην πανεπιστημιούπολη με ατημέλητα ρούχα, συνήθως φορώντας ένα πράσινο, Τυρολέζικου τύπου, καπέλο». Μια φορά η αστυνομία εντόπισε πάνω της περισσότερα από 800 δολάρια.
Όπως και το Stanford, το πανεπιστήμιο απασχολούσε έναν συμπεριφορικό ψυχίατρο με στρατιωτικές διασυνδέσεις, τον Δρ Donald Dudley, ο οποίος αργότερα έγινε διαβόητος για την διεξαγωγή πειραμάτων για την τροποποίηση της συμπεριφοράς.
Ο Dudley δίδαξε εκεί από τη δεκαετία του 1960 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και εργάστηκε επίσης σε κοντινά ψυχιατρικά ιδρύματα όπου η Λανγκ νοσηλευόταν περιοδικά.
Η αγωγή-ορόσημο που έβαλε τέλος στην καριέρα του Dudley, αποκάλυψε ότι το χόμπι του Dudley ήταν να παίρνει τους ασθενείς που του έφερναν για ελαφρύτερες ψυχικές ασθένειες, να τους τιγκάρει στα ναρκωτικά, να τους υπνωτίζει και να προσπαθεί να τους μετατρέψει σε δολοφόνους.
Το γνωρίζουμε αυτό χάρη στην αγωγή που έκανε η οικογένεια του Stephen Drummond, ο οποίος τέθηκε υπό την επίβλεψη του Dudley το 1989 για θεραπεία του αυτισμού.
Επέστρεψε στην οικογένειά του το 1992 υποφέροντας από σοβαρή κατατονία. Σύμφωνα με την κατάθεση στην αγωγή, ο Dudley έκανε ένεση ένα βαρβιτουρικό (sodium amytal) στον Drummond και τον υπνώτισε με την πρόθεση να «σβήσει» ένα μέρος του εγκεφάλου του και να τον μετατρέψει σε δολοφόνο.
Όταν η μητέρα του Drummond ήρθε αντιμέτωπη με τον Dudley, ο τρελός επιστήμονας απειλεί να την σκοτώσει, υποστηρίζοντας ότι εργαζόταν για τη CIA. Ο Dudley συνελήφθη λίγο μετά την αντιπαράθεση, σε ένα τοπικό ξενοδοχείο, όπου διέμενε για να «θεραπεύσει» έναν αυτοκτονικό 15χρονο περιπλανητή.
Ο Dudley έδωσε στο αγόρι βαρβιτουρικό και διάφορα άλλα ναρκωτικά, το υπνώτισε και το έπεισε ότι ήταν μέλος ενός μυστικού στρατού δολοφόνων. Η αστυνομία κλήθηκε όταν το αγόρι απείλησε το προσωπικό του ξενοδοχείου με ένα πιστόλι 44 χιλιοστών.
Λίγο αργότερα, ο Dudley πέθανε ενώ βρισκόταν υπό κράτηση και οι κληρονόμοι του αναγκάστηκαν να πληρώσουν αποζημίωση στη μεγαλύτερη αγωγή για αμέλεια στην ψυχοθεραπεία, όλων των εποχών. Κατά τη διάρκεια της δίκης, προέκυψε ότι ο Dudley πιθανώς είχε υποβάλει εκατοντάδες θύματα σε παρόμοια πειράματα. Το όνομα της Λανγκ δεν αναφέρθηκε.
Αν η Λανγκ είχε «στηθεί» για να χτυπήσει τον Νίκολας Ντικ, ήταν μέρος μια μακράς παράδοσης. Στα χρονικά της μαφίας, οι τρελοί δολοφόνοι είναι συνηθισμένοι χαρακτήρες.
«Οι τρελοί χρησιμοποιούνταν από καιρό σε καιρό, από συγκεκριμένους ανθρώπους για συγκεκριμένα θέματα», εξηγεί το πρώην δεξί χέρι του Τζίμι Χόφα, ο Φρανκ «ο Ιρλανδός» Σίραν, στα απομνημονεύματά του, “I Heard You Paint Houses”.
Ο Chuck Giancana, αδελφός του αρχηγού της μαφίας του Σικάγου, Sam Giancana, γράφει ότι άκουσε κάποτε τον αδελφό του να λέει ότι «το να διαλέξεις έναν τρελό, ο οποίος ήταν επίσης δεινός σκοπευτής» για να κάνει μια δολοφονία ήταν κάτι «τόσο παλιό όσο οι λόφοι της Σικελίας».
Ένα μη ανιχνεύσιμο χτύπημα είναι το καλύτερο χτύπημα, και το μυαλό ενός «τρελού» είναι εντελώς ανεξιχνίαστο. Ο συνεργάτης του Χόφα, Σίραν εντόπισε δύο γνωστά περιστατικά στην Αμερική.
Ένα συνέβη κατά τη διάρκεια της δίκης του Χόφα στο Νάσβιλ το 1962, όταν, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος της δίκης, ένας νέος παρανοϊκός-σχιζοφρενής, ονόματι William Swanson, μπούκαρε στο δικαστήριο και άρχισε να πυροβολεί τον Χόφα. Ο επιτιθέμενος είχε βγει από ένα ψυχιατρικό ίδρυμα της Καλιφόρνιας, λίγους μήνες πριν εμφανιστεί στο Νάσβιλ.
«Πάλευα με κάτι μέσα μου που μου έλεγε ότι έπρεπε να σκοτώσω κάποιον, για πάνω από ένα χρόνο, αλλά δεν ήξερα ποιον», δήλωσε ο Swanson στην αστυνομία μετά τη σύλληψή του. «Τότε μια φωνή μου είπε: “Πρέπει να σκοτώσεις τον Χόφα- το είπε δύο φορές”». Ο Χόφα πάντα υπέθετε ότι αντίπαλοι μαφιόζοι είχαν εκπαιδεύσει τον Swanson για να τον βγάλουν από τη μέση.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1971, ο κορυφαίος αρχιμαφιόζος της Νέας Υόρκης, Joseph Colombo, πυροβολήθηκε σε παρέλαση Ιταλο-αμερικανικής υπερηφάνειας από έναν 24χρονο αφρο-αμερικανό παρανοϊκό-σχιζοφρενή, ο οποίος σκοτώθηκε δευτερόλεπτα αργότερα από κάποιον από το πλήθος.
Η απόπειρα δολοφονίας του Colombo, που έμεινε παράλυτος, ήταν στα πρωτοσέλιδα (φωτό) για μήνες, και παρόλο που όλοι, από τον αρχηγό της αστυνομίας και κάτω, υπέθεταν ανάμιξη της μαφίας, το χτύπημα δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.
Ο επίδοξος δολοφόνος Jerome Johnson ήταν ένας μαύρος νεοναζί, όπως επίσης και εκπαιδευόμενος σκοπευτής και μέλος του NRA. Πίστευε επίσης ότι ήταν Θεός. Τη νύχτα πριν δολοφονήσει τον Colombo, έφθασε με λεωφορείο από το Cambridge της Μασαχουσέτης, μεταφέροντας έναν πίθηκο σε κλουβί. Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε ποιον επισκέφθηκε ο Johnson στο Cambridge, ποιος τον πλήρωσε ή γιατί είχε τον πίθηκο.
Η Λόις Λανγκ μίλησε στην αστυνομία και στους γιατρούς την ημέρα που αφίχθη με το λεωφορείο. Όπως και στις επόμενες συνεντεύξεις με τους ψυχιάτρους, δεν ήταν σε θέση να προσφέρει παρά μόνο ατελείς και ασυνάρτητες αυτοβιογραφικές πληροφορίες.
Νοσηλεύτηκε για οκτώ χρόνια πριν ο δικαστής κρίνει τελικά το 1993, ότι ήταν σε θέση να δικαστεί. Η ομάδα της εισαγγελίας βρήκε την υπόθεση πολύ περίεργη -ο περιφερειακός εισαγγελέας σύμφωνα με πληροφορίες εξακολουθεί να την σκέφτεται- αλλά δεν αφιέρωσε πολύ χρόνο για να μελετήσει τα κίνητρα της τρελής γυναίκας.
Η Λανγκ βρίσκεται από τότε στην πολιτειακή φυλακή του Bedford Hills. Ο για πολλά χρόνια δικηγόρος της, είναι νεκρός. Έχει αφήσει γενειάδα σαν του τράγου (φωτό) και αγνοεί όλα τα αιτήματα για συνεντεύξεις. Η πιο πρόσφατη ακρόαση της για αναστολή, ήταν τον Αύγουστο του 2011. Όπως και κάθε προηγούμενη φορά, δεν παρουσιάστηκε.
Αν το βιαστικό ανθρώπινο υποπροϊόν ενός κακοσχεδιασμένου προγράμματος δολοφόνων της CIA πράγματι προσελήφθει από ένα από τα πολλά ύποπτα συνδικάτα του εγκλήματος για να σκοτώσει τον Ντικ, πώς συνέβη αυτό;
Ποιος έδωσε το όνομα της Λανγκ και σε ποιον; Ποιος την βοήθησε να αγοράσει εισιτήριο λεωφορείου για την Φλόριντα μέσω Τιχουάνα; Ποιος την βοήθησε να αγοράσει ένα φτηνό πιστόλι στο Ορλάντο και την έμαθε να πυροβολεί;
Μερικά από αυτά τα σκόρπια στοιχεία μπορεί να συνδυαστούν με το άνοιγμα κυβερνητικών αρχείων. Από τη δεκαετία του 1980, η CIA και το Υπουργείο Άμυνας έχουν αποκαλύψει χιλιάδες σελίδες εγγράφων και έχουν διευθετήσει μεγάλο αριθμό αγωγών που κατατέθηκαν από θύματα των διαφόρων πειραμάτων ελέγχου του νου.
Πρόσφατα, κατατέθηκε στα ομοσπονδιακά δικαστήρια μια σημαντική αγωγή για λογαριασμό περισσότερων από 7.000 βετεράνων που υποβλήθηκαν σε χημικά και βιολογικά πειράματα.
Ο Αρκάντι Κούλμαν, Διευθύνων Σύμβουλος της ING Direct, μπορεί να κατέχει μερικά σημαντικά στοιχεία. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με το Salon, ειπώθηκε στον Κούλμαν ότι η Λανγκ είχε νοσηλευτεί υπό την επίβλεψη τουλάχιστον ενός γιατρού με τεκμηριωμένο ενδιαφέρον για την επαγόμενη από ναρκωτικά, ύπνωση.
Δεν ξαφνιάστηκε καθόλου. «Πώς μια γυναίκα σαν αυτήν χειρίζεται ένα όπλο και καταφέρνει δύο επιτυχημένες βολές;» ρωτάει. «Αυτό είναι τύπου εκτέλεσης. Είναι δύσκολο το ένα λεπτό να λειτουργείς σαν εκτελεστής, αλλά να είσαι χαλαρός. Εκτός αν σου έχει γίνει πλύση εγκεφάλου σαν ένα ρομπότ».
Στη συνέχεια, έκανε μια ανακάλυψη που κρατούσε μέσα του, για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Στο Μακάο, είπε ο Κούλμαν, ένας από τους ερευνητές είχε την πληροφορία για πιθανή εμπλοκή δύο Αργεντινών γκάνγκστερ στη δολοφονία του Ντικ.
Η ομάδα του κατόρθωσε να εντοπίσει τις κινήσεις των ανδρών τους μήνες πριν τις δολοφονίες και ανακάλυψε ότι είχαν συναντηθεί με την Λόις Λανγκ στο Μαϊάμι, όχι μακριά από εκεί που η Λανγκ αγόρασε το φονικό όπλο της και πήρε το λεωφορείο για την Νέα Υόρκη. «Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι συναντήθηκαν με την Λανγκ», είπε ο Κούλμαν.
Ποια ήταν η ακριβής σχέση αυτού του διδύμου με τον Ντικ; Και πώς συνέβη να συναντήσουν την Λόις Λανγκ; Εδώ ο Κούλμαν παύει για πρώτη φορά.
«Γνωρίζω μερικά ακόμα πράγματα γι’ αυτούς», είπε. «Αλλά αυτό είναι λίγο επικίνδυνο. Δεν ξέρω πώς να παίξω αυτό το παιχνίδι. Δεν θέλω να γίνω ο επόμενος στόχος»
Ας φανταστούμε λοιπόν ότι η Λανγκ ήταν προϊόν ενός κυβερνητικού προγράμματος ελέγχου του νου. Εάν οι «ριγμένοι» γκάνγκστερ από την Αργεντινή και το Μακάο την χρησιμοποίησαν για να πάρουν εκδίκηση, τι θα μπορούσε ενδεχομένως να τους συνδέει; Ας κάνουμε μια ακόμη εικασία που βασίζεται στα αρχεία.
Καθώς η τραπεζική αυτοκρατορία του Ντικ κατέρρευσε τον Δεκέμβριο του 1984, οι καταθέτες όχι στις τράπεζες, αλλά στα τραπεζικά συγκροτήματα του Ντικ -συγκεκριμένα στην Deak-Perera Wall Street με έδρα το Connecticut και στην Deak-Perera International Banking Corporation, περιλάμβαναν πολλούς πλούσιους και σκοτεινούς Αργεντινούς, που πάρκαραν τα «μαύρα» μετρητά τους εκτός Αργεντινής.
Η χώρα βρισκόταν σε αναταραχή μετά την πανωλεθρία του πολέμου στα Φώκλαντ που οδήγησε στην ανατροπή της σχεδόν φασιστικής χούντας της Αργεντινής και την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Για δεκαετίες, η Αργεντινή ήταν το καταφύγιο στην Λατινική Αμερική για μερικούς από τους πιο καταζητούμενους ανθρώπους στον κόσμο, και η πρωτεύουσα της, η πόλη του Μπουένος Άιρες με την Ευρωπαϊκή της επιρροή, ήταν για το κέντρο για τους Ναζί εγκληματίες πολέμου, τους διεθνείς μαφιόζους και τις Δυτικές υπηρεσίες κατασκοπείας.
Η ακμή της ήταν η δεκαετία του 1970, όταν η χούντα της Αργεντινής συμμετείχε στην «Επιχείρηση Κόνδωρ», μια επιχείρηση καταστολής αντιφρονούτων υπό την ηγεσία του Πινοσέτ, που έλαβε χώρα στον Νότιο Κώνο της Αμερικής (Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή, Βολιβία, Παραγουάη και Ουρουγουάη), και πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της CIA και των συμμαχικών δικτατοριών.
Η «Επιχείρηση Κόνδωρ» είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο δεκάδων χιλιάδων ύποπτων αριστερών, συμπεριλαμβανομένης της έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στην Ουάσιγκτον, με θύμα τον πρώην πρεσβευτή της Χιλής επί Αλιέντε στις ΗΠΑ, Ορλάντο Λετελιέρ (φωτό).
Αυτή η άνεση συνέχισε στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Μετά την εκλογή του Ρήγκαν, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Bill Casey ήταν να στείλει τους διοικητές των ταγμάτων θανάτου της Αργεντινής, ως εκπαιδευτές και διοικητές των ταγμάτων θανάτου εναντίον των Sandinistas στη Νικαράγουα, που είναι γνωστοί ως Κόντρας.
Αυτή η συμφωνία δούλεψε καλά μέχρι τα μέσα του 1982, όταν η Βρετανία βρέθηκε σε πόλεμο με την Αργεντινή για τα Φώκλαντ, και ο Ρήγκαν πήρε το μέρος της Θάτσερ. Μετά τον πόλεμο, η δομή εξουσίας της μαφιόζικης αργεντίνικης χούντας, κατέρρευσε.
Ξαφνικά πολλοί, πολύ τρομακτικοί Αργεντινοί με δεσμούς με τον υπόκοσμο και την CIA άρχισαν να μεταφέρουν με ασφάλεια τα χρήματά τους εκτός Αργεντινής, όπου ο Ντικ διατηρούσε μια μεγάλη επιχείρηση συναλλάγματος.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πτώχευση του Νίκολας Ντικ είχε ως αποτέλεσμα το «ρίξιμο» μερικών από τους πιο αδίστακτους, αιματοβαμμένους συμμάχους της CIA, την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Εξαιτίας των δεσμών του με την CIA και την δεξιά πολιτική σκηνή, ο Ντικ γνώριζε πολλούς από αυτούς προσωπικά.
Ο Κούλμαν αφηγήθηκε ότι λίγο μετά την είσοδό του στην επιχείρηση, ο Ντικ τον κάλεσε σε μια συνάντηση με έναν από τους κορυφαίους εμπόρους όπλων του Χιλιανού δικτάτορα, Πινοσέτ.
Τέτοιες σχέσεις που συνδυάζουν οικονομικά και πολιτικά δίκτυα, προσφέρουν ένα πιθανό σενάριο για το πώς οι εξαπατημένοι τραπεζικοί πελάτες του Ντικ θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν ένα πιθανό θύμα πειραμάτων τροποποίησης της συμπεριφοράς της CIA, όπως η Λόις Λανγκ.
Η φυγή κεφαλαίου του 1984 που είχε βαθείς δεσμούς με τη CIA και με τους ειδικούς της σε θέματα βασανιστηρίων, τεχνικών ανάκρισης και συναφούς «επιστήμης», δεν ήταν παρά η ελίτ της Αργεντίνικης χούντας, που το ‘βαζε στα πόδια.
«Η Λανγκ και οι Αργεντίνοι- είναι σαν παζλ», είπε ο Κούλμαν με αναστεναγμό. «Πρέπει να συμπληρώσεις το 30% που λείπει. Αυτό δεν στέκει σε δικαστήριο».
thetruth.gr
