Ο χρυσός της Ελλάδας έχει γίνει αφορμή για να χτιστούν πολιτικές καριέρες και να γίνουν σε εμάς γνωστοί πολλές προσωπικότητες που μηχανεύονται τις θεωρίες συνωμοσίας. Πού βρίσκεται σήμερα;
Ο χρυσός που διαθέτει η χώρα έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης και γέννησης πολλών θεωριών εδώ και δεκαετίες. Ποια είναι, όμως, η αλήθεια;
Σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ, το χρυσό της Ελλάδας έφτανε τους 150,3 τόνους και η αξία τους άγγιζε τα 5.261,8 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος σχεδόν το 50% των αποθεμάτων χρυσού βρίσκεται εντός της χώρας.
Το υπόλοιπο 50% φυλάσσεται στην Τράπεζα της Αγγλίας, στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης και στην Ελβετία. Αν και τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος δίνουν κάποιες πληροφορίες για το που βρίσκεται, εντούτοις τα ερωτήματα φαίνεται πως θα συνεχίσουν να υφίστανται.
Από τους 150,3 τόνους οι 30,65 συνιστούν απαιτήσεις και έχουν μεταφερθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο το μερίδιο του συναλλαγματικού μείγματος συμμετοχής της χώρας μας στον οργανισμό, όπως έχουν κάνει άλλωστε και τα υπόλοιπα 188 κράτη – μέλη.
Το άλλο μισό, τώρα, των ελληνικών αποθεμάτων σε χρυσό φαίνεται πως βρίσκεται στο υπόγειο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος επί της οδού Πανεπιστημίου. Σε θωρακισμένη κρύπτη που φυλάσσεται από τα πιο σύγχρονα συστήματα ασφαλείας, ο χρυσός της Ελλάδας βρίσκεται πίσω από μία ατσάλινη πόρτα η οποία και να παραβιαζόταν πάλι δεν θα έδινε πρόσβαση στο πολύτιμο μέταλλο.
Ωστόσο η πανδημία άλλαξε προς το καλύτερο τα πράγματα για το πολύτιμο αυτό μέταλλο, όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας που δημιούργησε ο κορονοϊός, οι επενδυτές παγκοσμίως στράφηκαν προς τον χρυσό προκειμένου να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους. Αυτό, άλλαξε φυσικά και την αξία του χρυσού της Ελλάδας.
Πώς ο χρυσός της Ελλάδας γλίτωσε από τους ναζί
Όταν στην αρχή αυτού του κειμένου αναφερθήκαμε σε θεωρίες συνωμοσίας, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και την συμβολή των Γερμανών ναζί σε αυτή την ιστορία.
Στο «Χρονικό της Τράπεζας της Ελλάδας», έκδοσης 1955 που επιμελήθηκε ο Ηλίας Βενέζης, αναφέρεται ότι όταν στις αρχές του 1941 έγινε αντιληπτό ότι η χώρα θα ερχόταν αντιμέτωπη και με την Γερμανία, βασιλιάς και κυβέρνηση κάλεσαν τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος να προβεί σε όλα τα προληπτικά μέτρα προκειμένου να μεταφέρει την έδρα της τραπέζης, αλλά κυριότερα τον χρυσό σε ασφαλές σημείο.
Όλα ξεκίνησαν το 1941 όταν και λίγο πριν φτάσουν οι ναζί στην Αθήνα, ο χρυσός μας φορτώθηκε στα αντιτορπιλικά του Πολεμικού Ναυτικού «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», προκειμένου να μεταφερθεί μυστικά στο υποκατάστημα της Τράπεζας της Ελλάδος στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Εν συνεχεία, όταν οι δυνάμεις τη Βέρμαχτ κατακτούσαν τη μια περιοχή μετά την άλλη και άπαντες αντιλαμβανόντουσαν ότι θα έφθαναν και στην Κρήτη, ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας Κυριάκος Βαρβαρέσος μαζί με τον υποδιοικητή Γεώργιο Μαντζαβίνο μετέφεραν με νέα αποστολή τον ελληνικό χρυσό στην αγγλοκρατούμενη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ακολούθως επειδή το λιμάνι δεχόταν βομβαρδισμούς, ακόμη πιο μακριά, στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από την απόληξη της αφρικανικής ηπείρου θα μεταφερθεί στο Λονδίνο και ακολούθως θα επιστρέψει στην Αθήνα.
Πάντως, ανάλογες κινήσεις φέρεται να έχουν κάνει οι Βρετανοί και με το γαλλικό χρυσό, ο οποίος φυλασσόταν στην γαλλική κτίση της Μαρτινίκα. Πιο συγκεκριμένα οι 286 τόνοι του γαλλικού χρυσού αμέσως μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς φορτώθηκαν στο γαλλικό καταδρομικό Emile Bertin με κατεύθυνση στο Χάλιφαξ της Βρετανίας.
