Ἐπηρεάζουν τὰ πάθη τῶν γονέων τὰ παιδιά τους;
Πῶς προκύπτουν ὁμοφυλόφιλοι ἀπὸ τὰ πάθη τῶν γονέων τους;
Ἀπὸ ἐχθὲς (26-7-2019), γινόμαστε μάρτυρες ἑνὸς διεθνοῦς Κυβερνομπούλινγκ σὲ βάρος τοῦ Σεβ. Μητρ. Μόρφου Νεοφύτου ἀπὸ Δημοσιογράφους καὶ ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ παίρνοντας ἀπόσπασμα μίας ὁμιλίας του, διαστρέβλωσαν τὸ νόημα καὶ τὸ ἀπολυτοποίησαν σὲ μία “πιπεράτη” (γιὰ τὰ αὐτιὰ τῶν ἀπίστων) δήλωση, ὅτι δῆθεν “ὁ τρόπος” ποὺ προκύπτουν “οἱ” ὁμοφυλόφιλοι, εἶναι ἡ πρωκτικὴ σχέση τῶν γονέων τους.
Ὁμοφυλοφιλία λοιπόν, τὸ ἀγαπημένο θέμα τῶν “προοδευτικῶν” τῆς ἐποχῆς μας, μαζὶ μὲ “πιπεράτο” θέμα, ἄρα πουλάει δημοσιογραφικά! Κυρίως ἐπειδὴ νομίζουν ὅτι ἔχουν “στριμώξει στὴν γωνία” τὴν Ἐκκλησία, σὲ ἕνα “παρωχημένο” καὶ δῆθεν “ἀντιεπιστημονικὸ” θέμα, ἀφοῦ οἱ νόμοι τῆς κληρονομικότητας δὲν ἑρμηνεύουν κάτι τέτοιο.
Ὅμως πόσο ἀκριβὲς εἶναι αὐτὸ πού διαδίδεται; Καὶ τί διδάσκουν στὴν πραγματικότητα…
οἱ πνευματικοί τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ θέμα αὐτό;
1. Σὲ ποιοὺς ἀπευθύνεται αὐτὸ τὸ ἄρθρο
Τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει νὰ ποῦμε, εἶναι τό: Σὲ ποιοὺς ἀπευθύνεται αὐτὸ τὸ ἄρθρο. Ἐπειδὴ ΔΕΝ γράψαμε τὸ ἄρθρο αὐτό, ὡς “ἀπάντηση” σὲ ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὡς πληροφόρηση, σὲ πιστούς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ πιθανὸν νὰ προβληματίσθηκαν ἀπὸ τὴν διαστρέβλωση τῶν λόγων τοῦ Ἐπισκόπου Μόρφου Νεοφύτου, ποὺ ἔκαναν οἱ δημοσιογράφοι.
Παράλληλα, εἶναι μία εὐκαιρία νὰ ἐξηγήσουμε κάποια πράγματα ποὺ εἰπώθηκαν ἀπὸ Πνευματικούς, σὲ ἀνθρώπους πιστοὺς ἀλλὰ σαρκικούς, ποὺ μὴ ἔχοντας πνευματικὴ ἐμπειρία, κάποια ζητήματα τοὺς φαίνονται παράξενα.
Ἐγὼ ὁ γράφων, ὡς ἄνθρωπος σαρκικός, ἄκουσα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Χαρισματοῦχο Ἀνάδοχό μου, ὅταν ἤμουν κατηχούμενος στὴν Ὀρθόδοξη πίστη, καὶ τὸν ρώτησα γιὰ περισσότερες πληροφορίες, οὕτως ὥστε ἔλαβα μία ἐξήγηση τοῦ θέματος αὐτοῦ, ποὺ πρίν μοῦ εἶχε φανεῖ πολὺ παράξενο καί… μυθικό. Ἀκολουθώντας λοιπὸν τὸ δικό του παράδειγμα, θὰ ἐπαναλάβω ἐδῶ τὴν ἀπάντησή του, γιὰ ὅσους ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΥΣ ἔχουν τὴν ἴδια ἀπορία.
Στὰ πλαίσια λοιπὸν τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ γνώμη τῶν ἀσεβῶν συκοφαντῶν καὶ τῶν ξένων τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλὰ τὸ ἄρθρο αὐτὸ ἀπευθύνεται πρὸς πιστοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μὴ ἔχοντας ἐμπειρία πνευματικῶν ζητημάτων, ψάχνουν ἀπαντήσεις.
“Ἀδελφοί, καὶ ἐγὼ δὲν μπόρεσα νὰ σᾶς μιλήσω, ὡς πρὸς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ὡς πρὸς σαρκικούς, ὡς πρὸς νήπια ἐν Χριστῷ. Γάλα σᾶς πότισα, καὶ ὄχι στερεὴ τροφή· ἐπειδή, δὲν μπορούσατε ἀκόμα νὰ τὴ δεχθεῖτε· ἀλλά, οὔτε τώρα ἀκόμα μπορεῖτε, ἐπειδὴ εἶστε ἀκόμα σαρκικοὶ” (Α΄ Κορ. 3: 1-3).
“Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι τοῦ Θεοῦ δὲν τὰ γνωρίζει κανένας, παρὰ μονάχα τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς, ὅμως, δὲν λάβαμε τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ γνωρίσουμε ἐκεῖνα ποὺ χαρίστηκαν σὲ μᾶς ἀπὸ τὸν Θεό.
Τὰ ὁποία καὶ λέμε, ὄχι μὲ διδαγμένα λόγια ἀνθρώπινης σοφίας, ἀλλὰ διδαγμένα ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, συγκρίνοντας τὰ πνευματικὰ πρὸς τὰ πνευματικά.
Ὁ ψυχικὸς ἄνθρωπος ὅμως, δὲν δέχεται αὐτὰ ποὺ ἀνήκουν στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· ἐπειδὴ φαίνονται σ’ αὐτὸν ἀνόητα, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ γνωρίσει· ἐπειδὴ ἀνακρίνονται μὲ πνευματικὸ τρόπο.
Ἐνῶ μὲν ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος ἀνακρίνει τὰ πάντα, αὐτὸς ὅμως δὲν ἀνακρίνεται ἀπὸ κανέναν. Ἐπειδή: «Ποιὸς γνώρισε τὸν νοῦ τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ τὸν διδάξει;». Ἐμεῖς, ὅμως, ἔχουμε νοῦν Χριστοῦ” (Α΄ Κορινθίους 2: 11-16).
Σύμφωνα μὲ τὰ παραπάνω λοιπόν, τὰ μαργαριτάρια καὶ τὰ πολύτιμα πνευματικὰ μυστήρια τῆς πίστης μας, ἀπευθύνονται μόνο πρὸς πιστοὺς ἀνθρώπους, καὶ ὄχι πρὸς ὅσους δὲν ἔχουν τὶς προϋποθέσεις νὰ τὰ δεχθοῦν καὶ νὰ τὰ ἐκτιμήσουν, ὅπως εἶπε καὶ ὁ Κύριος:
“Μὴ δώσετε τὸ ἅγιο στὰ σκυλιά, οὔτε νὰ ρίξετε τὰ μαργαριτάρια σας μπροστὰ στοὺς χοίρους, μήπως τὰ καταπατήσουν μὲ τὰ πόδια τους καὶ στραφοῦν καὶ σᾶς ξεσκίσουν” (Ματθαῖος 7: 6).
Αὐτὴ εἶναι μία εἰκόνα ποὺ φέρνει ἔντονα στὸ μυαλὸ τὸ διεθνὲς κυβερνομπούλινγκ ποὺ δέχεται αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὁ σεβασμιώτατος Νεόφυτος, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ κατανοοῦν καὶ ἐκτιμοῦν τὰ πνευματικὰ τόσο, ὅσο ἕνας σκύλος τὰ μαργαριτάρια!
2. Ἀπολυτοποίηση, ἀπομόνωση καὶ στρέβλωση τῶν λόγων τοῦ Νεοφύτου
Ἂς δοῦμε λοιπὸν σὲ τί διαστρεβλώθηκαν τὰ λόγια τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπὸ τοὺς Δημοσιογράφους καὶ τοὺς πάσης φύσεως ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας:
α. Ἀπολυτοποίηση τῆς ὕπαρξης τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
Οἱ παραπλανητικοὶ τίτλοι ὅσων ἐπιτίθενται στὸν Σεβ. Νεόφυτο, εἶναι τοῦ τύπου: “Πῶς δημιουργοῦνται οἱ ὁμοφυλόφιλοι”, ἢ “Οἱ γκέι γεννιοῦνται ἀπὸ τὸν πρωκτικὸ ἔρωτα”, ἢ “Οἱ ὁμοφυλόφιλοι ὑπάρχουν ἐπειδὴ οἱ ἔγκυες κάνουν πρωκτικό, λέει ἱερέας”.
Ξεκίνησαν οἱ “φωστῆρες” Ἕλληνες δημοσιογράφοι, σὰν αὐτοὺς τοῦ ἀντιεκκλησιαστικοῦ in.gr, διαστρεβλώνοντας σὲ μικρὸ βαθμὸ τὰ λόγια του, καὶ ἀκολούθησαν οἱ ξένοι, ποὺ δὲν εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ τὸν κατανοήσουν στὴ γλώσσα του, ὁλοκληρώνοντας τὴ διαστρέβλωση!
Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ σεβασμιωτάτου ὅμως, εἶναι προφανὲς ὅτι δὲν εἶπε κάτι τέτοιο! Πουθενὰ δὲν εἶπε ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι ὑπάρχουν γι’ αὐτό! Αὐτὸ ποὺ μπορεῖ νὰ ἀκούσει ὁ καθένας στὸ ἐν λόγω ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας, εἶναι τὸ ἑξῆς: “εἶναι πρόβλημα ποὺ συνήθως τὸ μεταδίδουν οἱ γονεῖς… ἢ ὅταν γίνεται πρωκτικὴ πράξη τῶν γονέων κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κυοφορίας”.
Αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ λέει, ΔΕΝ εἶναι ὅτι “γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν ὁμοφυλόφιλοι”, ἀλλὰ ὅτι “ΣΥΧΝΑ (αὐτὸ σημαίνει τὸ “συνήθως”, καὶ ὄχι “πάντα”), τὰ παιδιὰ ἀποκτοῦν αὐτὸ τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὅταν οἱ γονεῖς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κυοφορίας ἔχουν πρωκτικὴ συνεύρεση”.
β. Ἀπομόνωση ἀπὸ τὸ συμφραζόμενο.
Μία δεύτερη παραπληροφόρηση, εἶναι ὅτι οἱ ἐπιτιθέμενοι στὸν σεβασμιώτατο, τὸν παρουσίασαν νὰ μιλάει ὡς ὁμοφοβικός. Ἐκεῖνος ὅμως, ἂν καὶ τὸ θέμα του ἦταν ἡ ὁμοφυλοφιλία, μιλοῦσε οὐσιαστικὰ γιὰ ἕνα εὐρύτερο θέμα, γιὰ τὸ πῶς ἡ πνευματικὴ κατάσταση τῶν γονέων, ἐπηρεάζει τὰ παιδιά.
Τὰ λόγια τοῦ σεβασμιωτάτου στὸ ἴδιο ἀπόσπασμα, εἶναι ἐπίσης χαρακτηριστικά, στὸ ὅτι μιλοῦσε καὶ γενικότερα, ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ χαρίσματα τῶν γονέων, ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπηρεάσουν τὰ παιδιά, καὶ ὄχι μόνο γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία, μιας καὶ ὁ σεβασμιώτατος εἶπε σαφῶς: “Αὐτὸ ὅταν ἀρέσει στὴν γυναίκα δημιουργεῖται ἐπιθυμία, καὶ αὐτὸ μεταδίδεται στὸ κυοφορούμενο βρέφος… ὅπως μεταδίδονται καὶ τὰ Χαρίσματα”.
Καὶ πρὸς τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας, λέει σαφῶς ὅτι “ὑπάρχουν ἄλλα φαινόμενα πιὸ δύσκολα ἀπὸ τὰ σαρκικά”, καὶ ὡς χαρακτηριστικὸ παράδειγμα παρουσιάζει τὴν “φιλοχρηματία”, ὡς “πιὸ ἀφύσικη” κατάσταση ἀπὸ τὴν ὁμοφυλοφιλία, καταλήγοντας: “ἂς μὴν ἀπολυτοποιοῦμε τὴν ἀγωνία μας μόνο στὰ σαρκικά”.
Βεβαίως οἱ Δημοσιογράφοι καὶ οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, θέλησαν νὰ τὸν παρουσιάσουν δῆθεν ὡς “ὁμοφοβικό”, καὶ νὰ πετύχουν μία διεθνῆ καταδίκη του, (καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τῆς Ἐκκλησίας), ἐπειδὴ θεωροῦμε τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀσύμβατη μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστη, σὲ πεῖσμα τῆς συντονισμένης διεθνοῦς προπαγάνδας νὰ τὴν καθιερώσουν ὡς δῆθεν “φυσιολογική”.
Ὅποιος ὅμως ἀκούσει καὶ τὰ συμφραζόμενα τῶν λόγων τοῦ ἐπισκόπου, θὰ διαπιστώσει ὅτι μιλάει καὶ γιὰ “Χριστιανοὺς ὁμοφυλόφιλους”, καὶ μάλιστα τοὺς ἀποκαλεῖ “μεγαλομάρτυρες”, ὅταν καταπνίγουν τὴν ἐπιθυμία καὶ δὲν τὴν κάνουν πράξη!
γ. Τὸ θέμα ὑποβιβάσθηκε σὲ σαρκικὸ – κληρονομικό.
Μὲ βάση τὶς προηγούμενες διαστρεβλώσεις, ἄρχισαν οἱ πάσης φύσεως “πνευματικοὶ κύνες”, νὰ κοροϊδεύουν (μὲ ὁμολογουμένως πολὺ ἀστεῖες ἐπεκτάσεις) τῶν λόγων τοῦ σεβασμιωτάτου, γιὰ τὸ τί… παιδὶ θὰ ἔβγαινε ἀνάλογα μὲ τὴ σεξουαλικὴ στάση ἢ μέθοδο τῶν γονέων. Καὶ κάποιοι δῆθεν “σοβαρότεροι”, νὰ συμβουλεύουν τὴν Ἐκκλησία νὰ μάθει γιὰ τοὺς νόμους τῆς κληρονομικότητας!
Εἶναι σαφὲς ὅμως στὰ λόγια τοῦ Σεβ. Νεοφύτου, ὅτι τὸ θέμα του, ΔΕΝ ἦταν θέμα βιολογικό, ἀλλὰ θέμα κυρίως ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ. Λίγο πρὶν τὴ μέση περίπου τοῦ βίντεο τῆς ὁμιλίας του, μιλάει σαφῶς γιὰ “πνευματικὰ μικρόβια”. Ἡ πνευματικὴ κληρονομικότητα, δὲν σχετίζεται μὲ τοὺς νόμους τῆς βιολογικῆς κληρονομικότητας, ἀλλὰ τῆς Πνευματικῆς! Καὶ μὲ τὴν ἐπιρροὴ ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει στὰ παιδιά, ἡ ζωὴ τῶν γονέων τους! Χωρὶς βεβαίως νὰ ἀρνεῖται καὶ τὸ στοιχεῖο τῆς βιολογικῆς κληρονομικότητας, μιας καὶ πράγματι τὰ παιδιά, φέρουν σαφῶς ψυχικὰ κληρονομικὰ γνωρίσματα τῶν γονέων τους, μιας καὶ ὁ γενετικός τους κώδικας παράγει σὲ μεγάλο βαθμὸ παρόμοιες ὁρμόνες!
Ὅμως τὸ θέμα του ΔΕΝ ἦταν κυρίως αὐτό.
Ὁρισμένοι δημοσιογράφοι (καὶ ὄχι μόνο), κοροϊδεύουν μάλιστα τὸν σεβασμιώτατο, ὅτι δὲν ξέρει ἀπὸ γενετική, καὶ ὅτι μίλησε γιὰ “δῆθεν ἀποδείξεις” γιὰ κληρονομικότητα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Δὲν γελᾶνε ὅμως, μὲ τὰ πορίσματα ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν, σὰν αὐτὴ στὸν παρόντα δεσμό, περὶ τῆς “ἐπιγενετικῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας”, ποὺ δικαιώνουν τὰ λόγια του σεβασμιωτάτου, ἀκόμα καὶ ὡς πρὸς τὴν κληρονομικότητα! Καὶ προφανῶς σὲ αὐτὴ τὴ μελέτη ἀναφέρεται ὁ σεβασμιώτατος, ὅταν μιλάει περὶ “πληροφορίας” ποὺ μεταδίδεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ ἄρθρο αὐτό.
3. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο;
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπηρεάσει τὰ παιδιά, ἡ πνευματικὴ κατάσταση τῶν γονέων τους. Γιατί ἡ οὐσία τοῦ θέματος εἶναι ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ, καὶ ὄχι ΕΙΔΙΚΑ ἡ ὁμοφυλοφιλία:
Ὅταν οἱ γονεῖς ζοῦν Χριστιανικὴ ζωή, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα βρίσκεται σ’ αὐτούς, ὡς Ναοὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
“Δὲν ξέρετε ὅτι εἶστε ναὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας;
Ἂν κάποιος φθείρει τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, τοῦτον θὰ τὸν φθείρει ὁ Θεός· ἐπειδή, ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιος, ὁ ὁποῖος εἶστε ἐσεῖς.
Κανένας ἂς μὴ ἐξαπατάει τὸν ἑαυτό του. Ἂν κάποιος ἀνάμεσά σας νομίζει ὅτι εἶναι σοφὸς μέσα σὲ τοῦτο τὸν κόσμο, ἂς γίνει μωρός, γιὰ νὰ γίνει σοφός. Ἐπειδή, ἡ σοφία τούτου τοῦ κόσμου εἶναι ἀνοησία μπροστὰ στὸν Θεό. Ἐπειδὴ εἶναι γραμμένο: «Αὐτὸς ποὺ συλλαμβάνει τοὺς σοφοὺς μέσα στὴν πανουργία τους». Καὶ πάλι: «Ὁ Κύριος γνωρίζει τοὺς συλλογισμοὺς τῶν σοφῶν ὅτι εἶναι μάταιοι».” (Α΄ Κορινθίους 3: 16-20).
Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικό, ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸ 2000 ἐτῶν, γράφοντας τὰ αὐτά, εἶναι σὰν νὰ μιλάει καὶ ἐδῶ ἄμεσα, στοὺς “ἐξυπνάκηδες” ποὺ κοροϊδεύουν τὸν Σεβ. Νεόφυτο, λέγοντάς τους, ὅτι ἡ δῆθεν “σοφία” τους, στὴν πραγματικότητα εἶναι “ἀνοησία” στὰ ζητήματα τὰ Πνευματικά τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ αὐτοὶ βλέπουν μυωπικὰ μόνο τὴν ὕλη καὶ τὴ βιολογικὴ ζωή, ἐνῶ ὁ Παντογνώστης Θεὸς γνωρίζει καλύτερα ἀπ’ αὐτοὺς τὰ Πνευματικὰ ζητήματα, ποὺ αὐτοὶ θωροῦν “ἀνόητα” καὶ “ὀπισθοδρομικά”.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα βρίσκεται μέσα στούς γονεῖς σὰν σὲ ναό, καὶ τοὺς δίνει Χάρη, ὁμοίως σὲ εὐσεβεῖς καὶ πιστοὺς γονεῖς, δίνει τὴν ἴδια χάρη καὶ στὸ κυοφορούμενο ἔμβρυο. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, βάσει τῆς προαιώνιας βουλῆς τοῦ Θεοῦ, συνήθως προνοεῖ νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, ἕνα παιδὶ ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται στὶς δικές τους εὐλογημένες ἰδιότητες, ὡς δῶρο τῆς δικῆς τους εὐσέβειας.
Ὅταν ὅμως οἱ γονεῖς αὐτοὶ ἔχουν κάποια πάθη, τὰ πάθη τους, (γενικὰ τὰ πάθη, καὶ ὄχι μόνο τὸ σέξ), ἔχουν καὶ αὐτὰ τὴν ἀντίστοιχη ἀνταπόδοση ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, στὸ παιδὶ ποὺ ὁ Θεὸς θὰ εὐδοκήσει νὰ γεννήσουν. Ἐπειδὴ ὑπάρχουν καὶ ἄλλου εἴδους πάθη, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σέξ, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ γονέας, καὶ αὐτὰ νὰ ἐπηρεάσουν τὸ παιδί. Λαιμαργία, Γαστριμαργία, Πλεονεξία, Τοξικομανία, Κλεπτομανία, Ὑπερηφάνεια, κλπ.
Ὅπως λοιπὸν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, χαριτώνει τὰ παιδιὰ εὐσεβῶν γονέων, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ, στὸ βαθμὸ ποὺ οἱ γονεῖς αὐτοὶ ἐκδηλώνουν ΔΙΑΦΟΡΑ πάθη.
Ἀλλὰ ὅταν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποσύρεται, τὸ “κενὸ” ποὺ δημιουργεῖται, ἔρχονται νὰ τὸ καλύψουν οἱ ἀντιθέες ἐκεῖνες ὀντότητες, ποὺ ἀποκαλοῦμε “δαιμόνια”.
Λέει λοιπὸν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός:
“Ὅταν τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα βγεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, περνάει μέσα ἀπὸ ἄνυδρους τόπους, καὶ ζητάει ἀνάπαυση, καὶ δὲν βρίσκει. Τότε λέει: Ἂς γυρίσω στὸ σπίτι μου, ἀπ’ ὅπου βγῆκα. Καὶ ἀφοῦ ἔρθει, τὸ βρίσκει ἀδειανό, σκουπισμένο καὶ στολισμένο. Τότε, πηγαίνει καὶ παίρνει μαζί του ἄλλα ἑπτὰ πνεύματα πονηρότερα ἀπ’ αὐτό, καὶ ἀφοῦ μποῦν μέσα, κατοικοῦν ἐκεῖ· καὶ γίνονται τὰ τελευταία χειρότερα ἀπὸ τὰ πρῶτα. Ἔτσι θὰ εἶναι καὶ σ’ αὐτὴ τὴν πονηρὴ γενεά.” (Ματθαῖος 12: 43-45).
(Ὑπενθυμίζουμε πρὸς τοὺς “πνευματικοὺς κύνες” ποὺ διαβάζουν αὐτὸ τὸ ἄρθρο καὶ δὲν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχουν δαιμόνια ἢ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι τὸ ἄρθρο γράφεται γιὰ τὰ υἱοθετημένα τέκνα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι γιὰ τὰ κυνάρια ποὺ δὲν πιστεύουν. Γι’ αὐτοὺς ἔχουμε ἄλλα ἄρθρα, ἀνάλογα μὲ τὶς φτωχὲς σαρκικές τους δυνατότητες ἀντίληψης, γιὰ τὸ ἂν ὑπάρχουν αὐτὰ ποὺ δὲν πιστεύουν).
Τὰ δαιμόνια, οἱ ἐξωγήινες αὐτὲς πνευματικὲς ὀντότητες ποὺ ζητοῦν ἐξουσία πάνω στὸν ἄνθρωπο στὴ θέση τοῦ Θεοῦ, μὲ κάθε μας πάθος, ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΝΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΜΑΣ. Καὶ στὸ βαθμὸ ποὺ τοὺς δίνουμε ΕΜΕΙΣ αὐτὰ τὰ δικαιώματα, στὸν ἴδιο βαθμὸ ἐπηρεάζουν τὴ ζωή μας, δίνοντάς μας πειρασμοὺς καὶ προβλήματα, καὶ μεγαλώνοντας τὰ πάθη μας, ὅταν δὲν ἀγωνιζόμαστε νὰ τὰ νικήσουμε στὰ πλαίσια τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Στὸν καθένα μας, σὲ κάποιο βαθμὸ ἔχουν ἐξουσία τὰ δαιμόνια. Στὸ βαθμὸ ποὺ ΕΜΕΙΣ τοὺς δίνουμε τόπο, διώχνοντας τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἔτσι ὥστε νὰ τὰ ἀφήσουμε νὰ ἐγκατασταθοῦν αὐτὰ στὴ θέση Του.
Ὁ Μόνος στὸν Ὁποῖο τὰ δαιμόνια δὲν εἶχαν τὸ παραμικρὸ νομικὸ δικαίωμα πάνω Του, ἦταν ὁ Ἀναμάρτητος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός:
“Ἔρχεται ὁ ἄρχοντας τούτου τοῦ κόσμου, καὶ δὲν ἔχει τίποτε μέσα σὲ μένα” (Ἰωάννης 14: 30).
Ἀνάλογα λοιπὸν μὲ τὰ πάθη τῶν γονέων, τὰ ἀντίστοιχα δαιμόνια, ποὺ “εἰδικεύονται” στὰ πάθη αὐτά, (ἐπειδὴ καὶ τὰ ἴδια βρίσκουν ἀπόλαυση μὲ αὐτὰ στὰ ὁποῖα ὠθοῦν τοὺς ἀνθρώπους), μὲ ἔμμεσο τρόπο, λόγω τῆς ἐξουσίας τῶν γονέων πρὸς τὰ παιδιά τους, ἐγκαθίστανται καὶ στὴ ζωὴ τῶν παιδιῶν τους, καὶ γίνονται μία διαρκῆς καὶ ἐπικίνδυνη ἐπιρροὴ καὶ πειρασμός, πρὸς τὰ πάθη ἐκεῖνα, στὰ ὁποῖα πέφτουν οἲ γονεῖς καὶ ἱκανοποιεῖται ὁ δαίμονας!
Νὰ λοιπόν, πῶς εἶναι δυνατὸν τὰ παιδιὰ γονέων μὲ σεξουαλικὰ πάθη, νὰ μποροῦν νὰ ἐκτεθοῦν στὶς ἴδιες παθογόνες δαιμονικὲς ἐπιρροές, καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν στὸ ἴδιο ἢ παρόμοιο πάθος. Ὅπως ἕνα δαιμόνιο λαιμαργίας, μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὰ παιδιὰ στὸ ἴδιο πάθος τῆς λαιμαργίας μὲ τοὺς γονεῖς τους, ἢ κάποιο ἄλλο στὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας.
Ἀφ’ ἑνὸς τὸ περιβάλλον, ἀφ’ ἑτέρου ἡ δαιμονικὴ ἐπιρροή, ἀκόμα καὶ παρόμοιες γενετικὲς προδιαθέσεις μὲ τους γονεῖς, παίζουν τὸ δικό τους ρόλο.
4. Δὲν ἀντιτίθεται αὐτὸ στὴν ἐλεύθερη βούληση τοῦ παιδιοῦ;
Ἴσως ὅμως κάποιος ἀναρωτηθεῖ τὸ ἑξῆς: “Ἂν ἕνα παιδὶ ἀποκτάει ἕνα πάθος, ὅπως ἡ ὑπερηφάνεια, ἢ ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἢ ἡ πλεονεξία, ἢ ἡ σεξομανία, ἐξ αἰτίας τῶν γονιῶν του, τότε τί σημασία ἔχει ἡ ἐλεύθερη βούληση;” Πῶς ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ ὑπαίτιος τῶν παθῶν του, ἂν αὐτὰ ὀφείλονται στὰ πάθη τῶν γονιῶν του; Καὶ ἀντίστοιχα, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἐπαινεθεῖ καὶ νὰ ἀνταμοιφθεῖ κάποιος, ἂν τὰ χαρίσματα πού ἔλαβε, τὰ ἔλαβε χάριν τῶν γονιῶν του;
Ἐδῶ λοιπὸν θὰ πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουμε καὶ νὰ ξεκαθαρίσουμε μερικὰ πράγματα:
1. Ὅπως εἴπαμε, ἂν καὶ κάτι τέτοιο συμβαίνει συνηθέστατα, ΔΕΝ ἀποτελεῖ κανόνα. Ὅπως τὸ διατύπωσε πολὺ προσεκτικὰ καὶ ὁ Σεβ. Νεόφυτος, δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ μοναδικὸς τρόπος γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἕνας ἄνθρωπος πάθη ἢ χαρίσματα. Αὐτὸ ἦταν κάτι ποὺ τὸ γενίκευσαν οἱ δημοσιογράφοι.
2. Τὸ νὰ ἔχει κάποιο παιδὶ ἀπὸ τὴ γέννησή του ἐλαττώματα (πνευματικὰ ἢ σωματικά), ΔΕΝ σημαίνει ὅτι δὲν μποροῦν νὰ ξεπερασθοῦν μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή του, καὶ τὴ βοήθεια γιατρῶν, πνευματικῶν ἢ σωματικῶν. Ὁμοίως, καὶ ἕνα παιδὶ ποὺ ξεκινάει τὴ ζωή του μὲ τὶς καλύτερες προϋποθέσεις Ἁγιοπνευματικῶν χαρισμάτων, δὲν σημαίνει ὅτι δὲν θὰ τὰ ἀπωλέσει ἢ δὲν θὰ κάνει κάποτε κακὴ χρήση τους.
3. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει προδιάθεση νὰ κάνει κάποια πράγματα καλύτερα καὶ κάποια πράγματα χειρότερα ἀπὸ κάποιους ἄλλους. Αὐτὸ εἶναι φυσιολογικὸ νὰ συμβαίνει καὶ μὲ τὰ πάθη ἢ τὰ χαρίσματα. Καὶ ὅπως καὶ μὲ τὰ ἄλλα πράγματα, ἔτσι καὶ μὲ αὐτά, μπορεῖ τὰ πάθη ἢ τὰ χαρίσματα νὰ τὰ ἀναπτύξει ἢ νὰ τὰ καταπνίξει ἐλεύθερα, κατὰ τὴν προαίρεσή του.
4. Ὁ Παντογνώστης Θεός, σὲ κάθε περίπτωση θὰ λάβει ὑπ’ ὄψιν Του κατὰ τὴν κρίση, τὶς ἰδιαιτερότητες τοῦ κάθε ἀνθρώπου, εἴτε αὐτὸς εἶχε ἀπὸ παιδὶ μεγαλύτερη ροπὴ πρὸς τὰ πάθη, εἴτε εἶχε μεγαλύτερη ροπὴ πρὸς τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἀναλόγως, θὰ εἶναι ἡ κρίση Του εὐνοϊκότερη ἢ ἀνάλογη τοῦ ἀγώνα τοῦ καθενός. Γιατί αὐτὸ ποὺ τελικὰ ἐπιβραβεύεται, εἶναι ὁ ἀγώνας, καὶ ὄχι τόσο αὐτὸ καθεαυτὸ τὸ ἀποτέλεσμα! Καὶ ἡ ἐπιβράβευση γίνεται καὶ βάσει τῶν εὐκαιριῶν ποὺ εἶχε ὁ καθένας στὴ ζωή του. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε πώς ὁ Κύριος ἐπαίνεσε ἀκόμα καὶ μία πόρνη, καὶ ἔσωσε στὸ σταυρὸ ἀκόμα καὶ ἕναν ληστή!
5. Τὸ νὰ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ὁ Θεὸς σὲ κάποιους γονεῖς, νὰ ἀποκτήσουν ἕνα παιδὶ μὲ ἐλαττώματα ἢ χαρίσματα ἀντίστοιχά τῆς δικῆς τους κατάστασης, ΔΕΝ σημαίνει ὅτι τὸ παιδὶ αὐτὸ εἶναι μία “μαριονέτα” ποὺ ἀκολουθεῖ ἀναπόδραστα τὸ δρόμο τῆς ἁμαρτίας ἢ τῶν χαρισμάτων. Ἔχουμε στὴν Ἐκκλησία μεγάλες μορφὲς ποὺ ἐξέπεσαν τῆς Χάριτος, καὶ ἀνθρώπους παθῶν, ποὺ ἁγίασαν. Ἔχουμε φονιάδες, ὁμοφυλόφιλους, πόρνους, ληστές, καὶ κάθε εἴδους ἀνθρώπους, ποὺ μὲ τὸν ἀγώνα τους νίκησαν τὰ πάθη τους καὶ ἔφθασαν στὴν Κατάπαυση τοῦ Θεοῦ. Ἁπλῶς ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ, κάποιους γονεῖς, (ἢ ἀντιθέτως προστατεύει κάποιους ἄλλους), ἀπὸ τὸ νὰ ἀποκτήσουν ἕνα παιδὶ ποὺ δὲν ἁρμόζει στὴν πνευματική τους κατάσταση, ἢ ἀπὸ ἕνα παιδὶ ποὺ θὰ παρασυρθεῖ ἀπὸ τὴν αὐξημένη πειρασμικὴ ἐπίδραση τῶν δαιμόνων. Ἀλλὰ οὔτε καὶ αὐτὸ εἶναι ἀπόλυτο, ἐπειδὴ ὁ Παντογνώστης, βλέποντας τὸ μέλλον τῆς δημιουργίας Του, γνωρίζει καὶ πότε αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμοσθεῖ, γιὰ τοὺς δικούς Του λόγους, σὲ ἕνα χαοτικὸ σύμπαν.
Τὸ μὲν δῶρο (ἢ ἡ ἀπομάκρυνση τῆς Χάριτος), δίνεται λοιπὸν πρὸς τοὺς γονεῖς, ὑπὸ μορφὴν ἑνὸς παιδιοῦ ποὺ νὰ τοὺς ἁρμόζει, τὸ δὲ παιδὶ ὅμως, ἔχει πάντοτε τὸν δικό του προσωπικὸ ἀγώνα, μὲ τὴν ἀνάλογη ἐπιβράβευση, στὸ κατὰ πόσον θὰ νικήσει τὰ πάθη ἢ θὰ διατηρήσει τὴ Χάρη τῶν γονιῶν του.
Ἐγὼ ὁ γράφων, ἔχω γνωρίσει προσωπικά, οἰκογένεια στὴν ὁποία ἀπὸ τὴν προγιαγιὰ ὡς τὴ δισέγγονη, κληρονομοῦσαν οἰκογενειακὸ δαιμόνιο πρωκτικῆς πορνείας, λόγω τῆς ἐνασχόλησης τῶν γυναικῶν τῆς οἰκογένειας μὲ τὸν ἀποκρυφισμό, τὸ ὁποῖο μάλιστα ἐμφανιζόταν καὶ φανερὰ μπροστά τους, παρουσία καὶ τοῦ γιοῦ τῆς οἰκογένειας. Καὶ ἔχω παρευρεθεῖ σὲ συζητήσεις τῆς μητέρας μὲ τὴν μικρότερη κόρη τῆς οἰκογένειας, στὸ κατὰ πόσον ἦταν διατεθειμένες νὰ σταματήσουν αὐτὸ τὸν φαῦλο κύκλο δαιμονικῆς ἐπιρροῆς στὴν οἰκογένεια, ὥστε σταματώντας τὸν ἀποκρυφισμό, νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸν δαίμονα, κατὰ τὸ γεγραμμένο: “ἀπὸ ὅποιον κάποιος νικιέται, γίνεται καὶ δοῦλος τοῦ” (Β΄ Πέτρου 2: 19)
Αὐτοὶ ποὺ σήμερα διασύρουν τὸν σεβασμιώτατο Νεόφυτο καὶ τὸν ἅγιο Πορφύριο, (τοῦ ὁποίου τὰ λόγια ὁ γέροντας μετέφερε), ἁπλῶς δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη δαιμονίων ἢ Θεοῦ, ἐπειδὴ εἶναι ἄπειροι τῶν πνευματικῶν ζητημάτων. Γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς εἶναι ἀδύνατον νὰ κατανοήσουν τὰ ζητήματα τῆς πνευματικῆς ἐπιρροῆς ποὺ ἔχουν τὰ ἔργα καὶ τὰ πάθη τῶν γονιῶν στὰ παιδιά τους. Τὸ θεωροῦν “παράλογο”, ἐπειδὴ ξεφεύγει ἀπὸ τὴ δική τους στενὴ μυωπικὴ θεώρηση τοῦ κόσμου.
Ὅμως ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ “ἔχουμε νοῦ Χριστοῦ”, καὶ διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν ΕΜΠΕΙΡΙΑ τῶν ἁγίων, πόσο ἀληθινὰ εἶναι ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα οἱ ὑλιστὲς αὐτοῦ τοῦ κόσμου, δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν καὶ νὰ ἐκτιμήσουν. Καὶ αὐτὰ τὰ πράγματα γίνονται τόσο πραγματικὰ γιὰ ἐμᾶς, ὅσο περισσότερο βαδίζουμε στὴ ζωὴ τοῦ Πνεύματος, καὶ τὰ βλέπουμε νὰ βιώνονται ἀπὸ πλῆθος συμπολιτῶν μας, καὶ τὰ ἀναγνωρίζουμε καὶ τὰ ἐπιβεβαιώνουμε κι ἐμεῖς ὡς ἐμπειρία.
Ν. Μ.
Ὀρθόδοξη Ὁμάδα Δογματικῆς Ἔρευνας
πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
