Εδώ και πέντε μήνες οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί βρίσκονται σε αναστολή εργασίας και αναγκάζονται να ζουν χωρίς μισθό και ασφάλεια.
Πρόσφατα, ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης κατά τη διάρκεια συνέντευξης του ανέφερε ότι εξετάζεται να υπάρξει ρύθμιση βάση της οποίας θα αποκλείεται από τις υπηρεσίες Υγείας, δηλαδή δεν θα προσλαμβάνεται όποιος είναι ανεμβολίαστος. Μια τέτοια ρύθμιση όμως μπορεί να ανοίξει το δρόμο για καταγγελία της σύμβασης εργασίας όσων βρίσκονται σε αναστολή. Αυτό πρακτικά σημαίνει απόλυση.
Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος μιλώντας στο Sputnik εκτίμησε ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε απόλυση υγειονομικών, μια κίνηση την οποία χαρακτηρίζει αντισυνταγματική.
«Εμείς λέμε πρώτα από όλα ότι πρέπει να εμβολιαστούν (σ.σ. οι μη εμβολιασμένοι υγειονομικοί που είναι σε αναστολή). Δεύτερον, θα πρέπει να επιστρέψουν στη δουλειά ειδικά τώρα που έχουμε συναδέλφους που εργάζονται με ενεργή νόσο και κάνουν τακτικό έλεγχο. Όταν με τις τελευταίες οδηγίες του ΕΟΔΥ εργάζονται άνθρωποι με συμπτώματα και μπορούν να μεταδώσουν τον ιό γιατί να μην δουλέψουν οι συνάδελφοι που βρίσκονται σε αναστολή; Η απόλυση είναι αντισυνταγματική» τόνισε ο κ. Γιαννάκος.
Όπως εξήγησε περαιτέρω «δεν υπάρχει τέτοια διαδικασία (σ.σ. απόλυσης) γιατί δεν υπάρχει πειθαρχικό παράπτωμα» και κατά συνέπεια όπως επισήμανε «θα πρέπει να τροποποιηθεί το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων και να θεωρείται κακουργηματική πράξη ο μη εμβολιασμός για να στοιχειοθετηθεί η απόλυση. Δεν υπάρχει άλλη διαδικασία».
Ο κ. Γιαννάκος ανέφερε ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση θελήσει να προχωρήσει διαδικασία απολύσεων «θα αντιδράσουμε», προσέθεσε ωστόσο ότι «δεν πιστεύουμε ότι θα υπάρξει τέτοια κίνηση».
Τα άρθρα 22 και 25 του Συντάγματος και η αρχή της αναλογικότητας
Ζήτημα συνταγματικότητας για απόλυση μη εμβολιασμένου υγειονομικού του δημοσίου βλέπει και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ, Κώστας Χρυσόγονος που όπως είπε αν το προχωρήσει η κυβέρνηση «θα το κάνει με διάταξη νόμου».
«Οπωσδήποτε υπάρχει ζήτημα συνταγματικότητας το οποίο θα δούμε πως θα κριθεί από τα Δικαστήρια. Αν το προχωρήσει θα το κάνει με διάταξη νόμου και το θέμα είναι κατά πόσο συνάδει προς το Σύνταγμα να απολύσεις κάποιον για μια πανδημία που προβλέπεται να τελειώσει σε δυο -τρεις μήνες με βάση όσα λέει η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας. Για μένα είναι προβληματικό» ανέφερε ο κ. Χρυσόγονος.
Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου επισημαίνει ότι τίθεται ζήτημα σε σχέση με την αναλογικότητα που προβλέπει το άρθρο 25 του Συντάγματος αλλά και με το άρθρο 22 που προβλέπει την προστασία της εργασίας.
«Υπάρχει ζήτημα σε σχέση με την αρχή αναλογικότητας το άρθρο 25 του Συντάγματος εάν και εφόσον ισχύει αυτό που είπε η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας ότι βρισκόμαστε στο τέλος της πανδημίας. Από αυτή την άποψη, κατά πόσο είναι αναγκαίος περιορισμός του δικαιώματος των ανεμβολίαστων υγειονομικών για εργασία κατά το άρθρο 22 του Συντάγματος η απόλυση τη στιγμή που επίκειται το τέλος της πανδημίας. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας το διευκρινίσει η κυβέρνηση. Επίκειται ή όχι το τέλος της πανδημίας. Διότι άλλα λέει η κα Γκάγκα και άλλα ο κ. Πλεύρης» ανέφερε.
Ανοίγει η πόρτα για απολύσεις στο δημόσιο;
Εάν τελικά υπάρξει ρύθμιση για την απόλυση ανεμβολίαστων υγειονομικών μπορεί αυτή να ανοίξει το δρόμο και για απολύσεις άλλων δημοσίων υπαλλήλων;
«Αν θεσπιστεί νόμος και αν αυτός κριθεί σύμφωνος με το Σύνταγμα από τα Δικαστήρια, πιθανόν. Δεν ξέρω» είπε ο κ. Χρυσόγονος.
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 22 του Συντάγματος το οποίο αφορά την προστασία της εργασίας αναφέρεται ρητά ότι «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας» ενώ το άρθρο 25 αφορά την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου και την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων αναφέρεται ότι «τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας».
