Γράφει ο Μάξ Κέμεριχ στό βιβλίο του «Πρόρρηση» στη σελίδα 61 το εξής: Είναι πολύ σημαντικό αυτό που διηγείται ένας αυστριακός υπολοχαγός: «Είχε ξημερώσει εκείνο τό πρωί της γνωστής μάχης του Βάγκρμ (5 Ιουλίου του 1809)… Μέ πλησίασε ο δεκανέας μου, ονόματι Βιπνμπάρτ καί μέ παρακάλεσε να δεχτώ να φυλάξω το ρολόι καί τά μετρητά του, επειδή ήταν βέβαιος ότι εκείνο τό πρωί θα σκοτωνόταν …
Βέβαια πρώτα απ’ όλα τον ρώτησα για τις αιτίες μιας τέτοιας ανησυχίας. “Εσείς”, του λέει, “γνωρίζετε, ότι δε φοβάμαι κ. υπολοχαγέ και θα με πιστέψετε. Κουρασμένος από τη χθεσινή πεζοπορία κοιμήθηκα χθες τό βράδυ βαθιά και ήσυχα στο φρούριο ανάμεσα στους άνδρες μου.
Στ’ όνειρό μου ήρθε κάποιο ον ουράνιας ομορφιάς, στάθηκε μπροστά μου και γιά αρκετή ώρα μέ παρατηρούσε μέ απέραντη καλοσύνη. Προσελκύστηκα απ’ αυτό το ον μέ μια ανείπωτη αίσθηση, ώστε άπλωσα τα χέρια προς αυτό. Τότε εκείνο είπε:
«Ήδη, από σήμερα θα είσαι μαζί μου- δέξου αυτή την κορδέλα ως σημάδι της αλήθειας». Λέγοντας αυτό μου κρέμασε μία φαρδιά κόκκινη κορδέλα πάνω απ’ τό δεξί μου ώμο καί τό στήθος. Να γιατί είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η μέρα είναι η μέρα του θανάτου μου …”
Μόλις οι Γάλλοι παρατήρησαν τίς κινήσεις μας άρχισαν μέ βαριά κανόνια να ρίχνουν τή μια οβίδα μετά την άλλη. Παρατήρησα μία οβίδα που ερχόταν ακριβώς πάνω μου. Πήδησα προς τό πλάι καί φώναξα στους άνδρες μου: “Σκύψτε!” Μία στιγμή καί ο Βιτενμπάρτ μου κείτονταν ακίνητος και νεκρός. Ο δεξιός ώμος και τά στήθη του ήταν τσακισμένα».
Πηγή: ekklisiaonline
