“ΠΥΡΙΝΟΣ” λόγος από τον Σταμάτη Γονίδη: “Όπου υπάρχει Έλληνας χτυπά η καρδιά μου – Δεν συμφωνώ με τις αναστολές των υγειονομικών. Θα έλεγα στον Μητσοτάκη να σταματήσει τα πείσματα”

Συνέντευξη στον Focus Fm 103,6 και στον δημοσιογράφο Στέφανο Δαμιανίδη παραχώρησε ο γνωστός καλλιτέχνης Σταμάτης Γονίδης ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στην πίστη που έχει στο Θεό όσο και στην μεγάλη αγάπη που τρέφει για την Ελλάδα, τους Έλληνες και κάθε τι ελληνικό.

Εξέφρασε την άποψή του για τον αγώνα κατά της υποχρεωτικότητας που κάνουν οι υγειονομικοί θεωρώντας άδικη τη στάση της κυβέρνησης απέναντί τους ενώ εξέφρασε την επιθυμία να συναντήσει ο ίδιος τον πρωθυπουργό και να του πει να αλλάξει τη στάση του απέναντί τους.

Τι σημαίνει Θεός για το Σταμάτη Γονίδη. Ήσασταν πάντα θρήσκος ή περάσατε από 40 κύματα μέχρι να καταλήξετε κοντά στο Θεό;

Από σαράντα κύματα πέρασα σίγουρα αλλά το τι είναι Θεός θα σας το πω πολύ απλά. Είναι σαν μια λαμπάδα αναμμένη απ την οποία παίρνουμε όλοι φως. Μας δίνει φως , μας δίνει ζωή.

Είπατε στην αρχή της συνέντευξης ότι η κρίση, μας έφερε πιο κοντά μεταξύ μας, μας έκανε να πιστέψουμε στο Θεό. Ήταν κάτι συγκεκριμένο που σας έφερε πιο κοντά στην εκκλησία ή πολλά μαζί που σας οδήγησαν σ αυτό το σημείο;

Σίγουρα ήταν κάποια γεγονότα που συνέβησαν και μετά έφτασα σε ένα σημείο που είπα εδώ είναι το φως, τέλος.

Αγαπάει ο Σταμάτης Γονίδης την Ελλάδα;

Φυσικά και την αγαπάει. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, έχω βρεθεί μέχρι την Αλάσκα, τη Νέα Ζηλανδία και στους δύο πόλους και έχω να πω ότι σαν την ομορφιά της Ελλάδας δεν υπάρχει πουθενά.Στο μπαλκόνι μου υπάρχει πάντα η σημαία, η καρδιά μου χτυπάει όπου υπάρχει Ελληνας.

Υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων, οι υγειονομικοί, οι οποίοι τους τελευταίους 9 μήνες είναι απλήρωτοι και μάχονται κατά της υποχρεωτικότητας που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση. Ποια είναι η άποψή σας γι αυτό; Είστε υπέρ ή κατά της υποχρεωτικότητας;

Πόση αδικία υπάρχει, τι πείσμα είναι αυτό; Κάποτε τους χειροκροτήσαμε, ήταν ήρωες. Απλά πληρώνουν ένα πείσμα. Έτσι γινόταν και στο παρελθόν δυστυχώς. Έχουμε θανατώσει ανθρώπους που πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Για παράδειγμα το Νικηταρά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικογένειες. Το κράτος τους κρατάει δέσμιους αυτή τη ώρα. Που είναι η δικαιοσύνη; Θα έπρεπε τουλάχιστον να τους δίνει κάποια χρήματα για να ζήσουν. Αλλά τιμωρούν αυτούς τους ανθρώπους για να παραδειγματίσουν όλους εμάς. Για να μας δείξουν ότι δεν υποχωρούν από τις θέσεις τους. Δεν είμαι σύμφωνος με αυτό. Συμπάσχω  μ αυτούς τους ανθρώπους, το θεωρώ αδικία. Σε καμία άλλη χώρα δε συμβαίνει αυτό. Να έχει η κυβέρνηση τόσο πείσμα απέναντι σε κάποια ομάδα ανθρώπων που διεκδικεί την εργασία του… την ίδια του τη ζωή. Γιατί εδώ συμβαίνει αυτό; Μήπως επειδή είμαστε το καλό παιδί της νέας τάξης; Υπερβολικά καλό θα έλεγα. Τι στιγμή που δε βλέπεις ένα κλάδο ανθρώπων που υποφέρει είσαι άστοργος πατέρας.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται και αυτοί οι πολιτικοί έχουν οικογένειες παιδιά, είναι άνθρωποι δεν τους καταλαβαίνουν; Δεν είναι ρομπότ, είναι άνθρωποι. Ας δώσουν τόπο στην οργή, ακόμη και να φταίνε…τι κακούργημα έκαναν και τους φέρονται με αυτό τον τρόπο;

Εγώ θα ήθελα να παρακαλέσω επειδή το ξαναλέω και οι πολιτικοί έχουν οικογένειες και καρδιά να κάνουν υποχώρηση σ αυτό το θέμα. Θα τους βγει σε καλό, θα τους κρίνει ο κόσμος αλλιώς.

Μακάρι να μπορούσα να βρεθώ από κοντά με τον κ. Μητσοτάκη τον πρωθυπουργό, να τον κοιτάξω στα μάτια και να του πω «Κύριε πρωθυπουργέ, δώσε τόπο στην οργή, είναι αμαρτία, είναι κρίμα. Θα είναι καλό και για σένα γιατί ο κόσμος θα δει ότι έχεις αισθήματα, καρδιά.» Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος ηγέτης κράτους δε θέλει το καλό του λαού του.

Ακούστε εδώ: