Ο παγκόσμιος πρωταθλητής ξιφασκίας με αμαξίδιο, Πάνος Τριαντάφυλλου, άνοιξε την καρδιά του σε τηλεοπτική εκπομπή.
«Η θέληση που έχω για ζωή και το πείσμα για να τα καταφέρνω είναι αυτά που με έκαναν να γίνω πρωταθλητής».
Αυτό είναι κατά τον Πάνο Τριαντάφυλλου το «μυστικό» που του έδωσε τη δύναμη να γίνει όχι μόνο ασημένιος» παραολυμπιονίκης του Ρίο αλλά και πριν λίγες μέρες παγκόσμιος πρωταθλητής αφού κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο ξιφασκίας με αμαξίδιο, στο Άμστερνταμ.
Μιλώντας στην εκπομπή «Αντιθέσεις» και στον Δημήτρη Τάκη, στο Αction 24 ο Πάνος Τριανταφύλλου αναφέρθηκε στο ατύχημα του, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ως άνθρωπος με αναπηρία στην αθηναϊκή καθημερινότητα αλλά και στο γεγονός ότι κάνεις, σε αντίθεση με τον Τσιτσιπά δεν του τηλεφώνησε για να τον συγχαρεί όταν κέρδισε το χρυσό.
«Μόνο η Μαρέβα μου έδωσε συγχαρητήρια, όλοι ασχολήθηκαν με τον Τσιτσιπά»
«Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα εδώ γιατί δίνεται η δυνατότητα μέσω της δική μου διάκρισης να προβληθεί παραπάνω ο χώρος των αναπήρων αθλητών και το άθλημα.
Μόνο η σύζυγος του πρωθυπουργού η κ. Μαρέβα Μητσοτάκη έκανε μία ανάρτηση στο Twitter και μου έδωσε συγχαρητήρια.
Δε με ενόχλησε ότι δεν μου έδωσαν συγχαρητήρια και ότι το ενδιαφέρον εστιάστηκε στο Τσιτσιπά.
Αντιλαμβάνομαι την αξία του Τσιτσιπά και αυτό που κατάφερε να κάνει.
Μέχρι τώρα όταν φέρναμε μετάλλια δεν υπήρχε καν η προβολή σε μας .
Έτυχε τώρα μέσω της δικής μου διάκρισης και μέσω της διάκρισης του Τσιτσιπά που έγιναν με διαφορά 2-3 ημερών να γίνει μία σύγκριση και να πουν πολλοί γιατί έγινε τόση προβολή για τον Τσιτσιπά και όχι για τον Τριαντάφυλλου.
Την προβολή την χρειάζονται όλοι οι αθλητές, τα συγχαρητήρια πρέπει να δίνονται σε όλους τους αθλητές που φέρνουν καλές διακρίσεις και όχι μόνο μεταλλεία.
Ακόμα και αν είναι στην τέταρτη ή στην Πέμπτη θέση».
«Πιστεύω βαθιά στο Θεό »
Αναφερόμενος στο ατύχημα που του συνέβη στις 21 Νοεμβρίου του 2004 ο Πάνος Τριανταφύλλου είπε πως πιστεύει βαθιά στο Θεό και μίλησε για μια σειρά συγκυριακών γεγονότων από την αρχή ακόμα της ζωής του.
«Σίγουρα πιστεύω στο Θεό.
Υπήρξε μια σειρά συγκυριών και γεγονότων που με έχουν σημαδέψει. Χτύπησα στις 21 Νοεμβρίου του 2004.
Όταν γεννήθηκα είχε ένα τροχαίο ατύχημα η μητέρα μου και γι’ αυτό και πήρα το όνομα Παναγιώτης ήμουν ταμένος στο όνομα της Παναγίας.
Το μέρος στο οποίο χτύπησα ήταν κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ που είναι ο προστάτης των παράλυτων.
Πιστεύω πως όλα για κάποιο σκοπό γίνονται.
Από την πρώτη στιγμή δεν είπα ποτέ “τι μου συνέβη” και “γιατί σε μένα”.
Ήμουν στο αυτοκίνητο μαζί με άλλους δύο φίλους.
Το αυτοκίνητο έπεσε στο γκρεμό, τα άλλα δύο παιδιά δεν έπαθαν τίποτα μόνο γρατζουνιές, εγώ πετάχτηκα έξω όταν έκανε κωλοτούμπες το αυτοκίνητο πέφτοντας από τον γκρεμό και γι ´αυτό και χτύπησα.
Με το συνοδηγό είμαστε κολλητοί φίλοι και τώρα με τον οδηγό δεν έχουμε επαφή γιατί είχαν γίνει κάποια πράγματα και μετά δεν έδειξε το ενδιαφέρον που θα έπρεπε να δείξει κατά την δική μου γνώμη.
Δεν το έδειξε, εγώ στη δική του περίπτωση θα έδειχνα ενδιαφέρον.
Κάποια στιγμή βάζεις τον εαυτό σου και ένα μέτρο σύγκρισης στην συμπεριφορά του απέναντι.»
Ο Πάνος Τριαντάφυλλου ανέφερε ότι ποτέ δεν το έβαλε κάτω ακόμα και όταν έμαθε από τους γιατρούς ότι δεν θα ξαναπερπατήσει.
«Οταν αντιλήφθηκα ότι είναι πάρα πολύ σοβαρή η κατάσταση μου είπα ότι αν είναι έτσι τα δεδομένα έτσι θα προχωρήσω.
Η οικογένεια μου και οι φίλοι ήταν αυτοί που με έκαναν να νιώσω άνετα με αυτό που έπαθα και να μην το βάλω κάτω.
Ο αθλητισμός ήταν που με βοήθησε και με έκανε πιο γρήγορα δυνατό.
Έγινε πιο γρήγορα ανεξάρτητος και έγινα ανεξάρτητος και έξω στους δρόμους της Αθήνας.
«Μια καθημερινή μου μέρα είναι να ξυπνήσω, να φάω το πρωινό μου, να πάω στην προπόνηση αλλά μέχρι να φτάσω στην προπόνηση χρειάζομαι το διπλάσιο χρόνο από έναν αρτιμελή άνθρωπο.
Θέλω τον διπλάσιο χρόνο να ντυθώ, να μαγειρέψω, να βγω στο δρόμο, να πάω στο αυτοκίνητο.
Μένω μόνος μου όμως δεν χρειάζομαι κάποιον άνθρωπο να με βοηθάει.
Είναι κάτι το οποίο προσπάθησα πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή.
Με έβαζαν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι μπάνιου για να κάνω μπάνιο.
Εγώ τους είπα οκ δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια αυτό.
Αφήστε με μόνος μου θα το προσπαθήσω μόνος μου και το κατάφερα μόνος μου.
Προσπάθησα να κάθομαι στο κρεβάτι, να κάθομαι στο αμαξίδιο, να μπαίνω και να βγαίνω από το αυτοκίνητο, να οδηγώ.»
«Πιστεύω στο θαύμα, ότι θα περπατήσω ξανά»
Σε ερώτηση αν πιστεύει σε ένα θαύμα προκειμένου να ξαναπερπατήσει απάντησε ότι είναι έτοιμος και για το καλό αλλά και για την εκδοχή να μην περπατήσει ποτέ ξανά.
«Πιστεύω γενικά στο θαύμα, το θαύμα έρχεται και από την ιατρική αν βγει κάποιο χειρουργείο που μπορώ να κάνω και μπορώ να περπατήσω θεωρώ ότι θα είναι ένα θαύμα.
Τον εαυτό μου τον έχω σκεφτεί και όρθιο, όχι να τρέχω δεν έχω σκεφτεί να τρέχω αλλά με έχω σκεφτεί όρθιο να περπατάω.
Έχω στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα ξαναπερπατήσω ή ότι θέλω να ξαναπερπατήσω, αλλά εάν δεν γίνει αυτό δεν μπορώ να σταθώ στο ότι κάποια στιγμή θα περπατήσω.
Προχωράει η ζωή εξελίσσεται η ζωή, πρέπει να είμαστε κοινωνικοί, να κάνουμε οικογένεια, να προχωράμε.
\Δεν θα απογοητευτώ αν τελικά δεν ξαναπερπατήσω γιατί ήδη το ζω αυτό 15 χρόνια».
Η δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν οι ανάπηροι
Η πρόοδος που έχει γίνει σε θέματα παιδείας και συμπεριφοράς σε σχέση με τους ανάπηρους τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι με ρυθμό χελώνας δηλώνει ο Παγκόσμιος πρωταθλητής.
«Είναι δύσκολη η καθημερινότητα για έναν άνθρωπο με αναπηρία.
Φτάνεις στο προορισμό σου και πρέπει να ψάξεις μια αναπηρική στάση στάθμευσης πρέπει να κατέβεις και δεν τη βρίσκεις διότι είναι κατειλημμένη από άλλους ασυνείδητους οδηγούς.
Είναι δύσκολο όταν θες να ανέβεις με το αναπηρικό αμαξίδιο και πάλι δεν μπορείς επειδή κάποιος έχει παρκάρει σε μια ράμπα.
Η πρόοδος που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια γίνεται με ρυθμούς χελώνας και αυτό γιατί δεν υπάρχει κατά την δική μου γνώμη παιδεία πάνω στο τι σημαίνει αναπηρία.
Πρέπει το παιδί από μικρή ηλικία να μαθαίνει τι σημαίνει αναπηρία.
Πολλές φορές πηγαίνουμε με άλλους αθλητές στα σχολεία και μιλάμε γι’ αυτό το θέμα.»
Τριανταφύλλου: Έτοιμος για το χρυσό στην Παραολυμπιάδα του Τόκιο
Ο Πάνος Τριαντάφυλλου δήλωσε έτοιμος για το χρυσό στην Παρολυμπιάδα του Τόκιο και κάλεσε τον καθένα που αντιμετωπίζει πρόβλημα αναπηρίας, να βγει από το σπίτι και να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
«Για το χρυσό στο Τόκιο, ψυχολογικά είμαι έτοιμος Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη θέληση, υπάρχει μια πάρα πολύ καλή ψυχολογία αλλά πρέπει να υπάρχει και τύχη.
Να είμαι γερός, δυνατός εκείνη τη μέρα και να έχω πολύ καλή ψυχολογία.
Θα πρέπει όλοι να βάζουμε στόχους, ο καθένας στον τομέα του να προσπαθεί να φτάνει όσο πιο ψηλά γίνεται, να προσπαθεί καθημερινά όπως εγώ που μέσω του αθλητισμού κατάφερα να γίνω πρωταθλητής και να φέρνω μετάλλια για τη χώρα μου.
Ετσι ο καθένας στον δικό του τομέα να προσπαθεί το αντίστοιχο.
Τα άτομα με αναπηρία πρέπει να ασχοληθούν με τον αθλητισμό οχι μόνο γιατί θα τους δυναμώσει πάρα πολύ αλλά γιατί θα τους κάνει ανεξάρτητους και δραστήριους.
Να βγούνε όλοι από τα σπίτια τους γιατί η ζωή είναι έξω δεν είναι μέσα στα σπίτια».
