Ο Νίκος Τζονιχάκης ήταν ο γιος του «Μπάμπη του Φλου». Υπήρξε καρδιακός φίλος του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Ζούσε τη ζωή του όπως εκείνος ήθελε. Πέθανε στα 75 του χρόνια από το κρύο. Ο Τζονιχάκης, έφυγε από το καφενείο του χωριού, σε μικρή απόσταση, έχασε την ισορροπία του και έπεσε στον δρόμο, μέσα στο χιόνι. Τον βρήκαν ύστερα από ώρες, προς το ξημέρωμα, ξυλιασμένο. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Χαλκίδας. Ήταν όμως αργά. Οι ώρες που έμεινε στο χιόνι, του είχαν προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη και ο Τζονιχάκης, δεν μπόρεσε να τα καταφέρει.

Για χρόνια ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού. Μάλιστα το 1980 ίδρυσε τον Οργανισμό Ενωμένων Υδραυλικών Ελλάδας. Παρότι αγράμματος υπήρξε σπουδαίος ποιητής ενώ ο Σιδηρόπουλος μελοποίησε ένα ποίημά του. Το «Τζονιχάκειον άσμα» το οποίο περιλαμβάνεται στο δίσκο «Εν Λευκώ». Επί δικτατορίας ήταν από τους πρώτους που άφησαν μακριά μαλλιά. Μάλιστα τον είχαν συλλάβει σε μπλόκο και ο συνταγματάρχης Λαδάς τον κούρεψε. Το 1968 για ένα διάστημα αντικατέστησε τον Δημήτρη Πουλικάκο στο συγκρότημα MGC.

Για πάρα πολλά χρόνια έζησε στο ημιυπόγειο εργαστήρι και σπίτι του στην Κυψέλη. Στην είσοδο είχε γράψει τα στοιχεία του και «ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΣΚΕΜΜΕΝΩΣ» που δήλωνε ότι με δική του θέληση ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού, αν και μουσικός. Στην πόρτα, μάλιστα είχε γραμμένο ΜΗΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ, αφού, αν και αγράμματος, εκτιμούσε πολύ το διάβασμα και τα βιβλία. Πολλές φιλοσοφικές συζητήσεις έκανε με φίλους του, στο εσωτερικό του εργαστηρίου, που ονόμαζε ΧΩΡΟ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ….

Πηγή: mixanitouxronou.gr