O Πέτρος Γαϊτάνος ήταν καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου και μίλησε για την Eurovision. Ο γνωστός τραγουδιστής εξήγησε, μεταξύ άλλων, γιατί θεωρεί πως στην Eurovision υπάρχει μια «δαιμονική» κατάσταση και πολλές σεξουαλικές εμφανίσεις.

Παράλληλα αποκάλυψε πότε ήταν η τελευταία φορά που εργάστηκε σε νυχτερινό κέντρο και γιατί έχει συνδεθεί τόσο πολύ με το Πάσχα.

«Το ότι έχω συνδεθεί τόσο στενά με το Πάσχα έχει να κάνει αφενός με το ότι είμαι από τους μοναδικούς που ασχολούνται τόσο εντατικά με τη θρησκευτική μουσική. Επίσης, υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη προβολή και ζήτηση στο να με ακούει ο κόσμος να ψάλλω. Οι εκκλησιαστικοί μου δίσκοι έχουν πουλήσει εκατομμύρια. Η πίστη μου στον Θεό ίσως με έκανε να παρασυρθώ και να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με το συγκεκριμένο μουσικό είδος. Η τελευταία φορά που δούλεψα σε νυχτερινό κέντρο ήταν με τον Γιώργο Χατζηνάσιο, την Αλέξια και τον Μιχάλη Χατζηγιάννη στα πρώτα του βήματα. Το 1991 τραγούδησα με Μητσιά, Ελένη Δήμου, Αρβανιτάκη και την επόμενη χρονιά με Μοσχολιού, Πουλόπουλο και Σπανό», εξομολογήθηκε ο Πέτρος Γαϊτάνος.

Σχετικά με τη Eurovision ο Πέτρος Γαϊτάνος αποκάλυψε: «Η Eurovision έχει κάποια στοιχεία που με βρίσκουν απολύτως αντίθετο. Το πρώτο που δε μου αρέσει και το θεωρώ πολύ σαχλό είναι η τόση εξωστρέφεια. Όλη αυτή η φιλαρέσκεια. Θεωρώ ότι ζημιώνουν τους νέους παρά τους ωφελούν. Επίσης, δεν μου αρέσει η τόση αναισχυντία, δεν χρειάζονται τόσο σεξουαλικές εμφανίσεις. Δεν είναι ωραίο αυτό. Ο Γάλλος εκπρόσωπος είδες ένα ωραίο τραγούδι, σεμνός, μετρημένος, μοντέρνος.

Πιστεύω ότι η Eurovision πρέπει να παραδειγματίζει και την εξέλιξη αυτό που λέμε καλό Ευρωπαϊκό τραγούδι σε λόγο και μουσική, να αντιπροσωπεύει τους λαούς και όχι μόνο μια αγγλική τάση. Είναι σαν να βλέπουμε αγγλικά συγκροτήματα που είναι καινούργια. Είναι σαν τους ποδοσφαιριστές που είναι ξένοι και τους βλέπεις στην Εθνική Ελλάδος. Όταν βλέπω την Εθνική Ελλάδος, θέλω να βλέπω Έλληνες.

Δεν θα πήγαινα στη Eurovision. Δεν μου αρέσει η τόση εξωστρέφεια. Θα πω κάτι που μπορεί να ακουστεί σκληρό. Αλλά υπάρχει πολύ δαιμονική κατάσταση, άγριες φάτσες, τελετές, μαγείες, κέρατα. Όλο αυτό το πράγμα τι χρειάζεται; Αναρωτιέμαι σε τι ωφελεί όλο αυτό το πράγμα; Επίσης, υπάρχει μία αγγλόφωνη τάση, ενώ θα έπρεπε να είναι η κάθε χώρα με τη γλώσσα και τον πολιτισμό της».