Παγίδα σε ποιον στήθηκε στην Τουρκία ή στον Ερντογάν;
Του Σάββα Καλεντερίδη
Στην Τουρκία από το 2003 εμφανίστηκε μια τάση στο βαθύ κράτος και τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, που θεωρούσε ότι η συμμαχία και συστράτευση της Τουρκίας με τη Δύση (ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) θα οδηγούσε την Τουρκία νομοτελειακά στο διαμελισμό, κυρίως λόγω του Κουρδικού.
Κι αυτό γιατί οι αξίες της Δύσης, ευνοούν τα κινήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κυρίως των εθνικών ομάδων που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Η τάση αυτή επεδίωκε τη στροφή της Τουρκίας προς ανατολάς, ήτοι Ρωσία, Ιράν, Ευρασία και Κίνα.
Ο Ερντογάν παραδόθηκε στην κυριολεξία σ’ αυτήν την τάση μετά το πραξικόπημα, που τον έσπρωξε στην αγκαλιά της Ρωσίας και του Ιράν και τον απομάκρυνε από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση.
Αυτή η τάση, που έχει και πολιτικές εκφράσεις (παλιοί εθνικιστές αριστεροί, Μαοϊκοί κλπ), έπεισε τον Ερντογάν να εισβάλει στο Ιράκ και τη Συρία και να εμπλακεί στη Λιβύη.
Το κύριο επιχείρημα είναι η «επιβίωση» της Τουρκίας.
Το άρθρο που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό αυτής της τάσης και εντυπωσιάζει με την πειστικότητα που παραθέτει τα επιχειρήματά του ο αρθρογράφος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πολιτικά ορθά.
Ίσα ίσα, από τις εξελίξεις το ερώτημα που θέτει ο αρθρογράφος στον τίτλο του άρθρου που ακολουθεί, μπορεί να αντιστραφεί, όπως παρουσιάζεται στον δικό μας τίτλο:
Έστησαν όντως παγίδα στον Ερντογάν και την Τουρκία οι κύκλοι που επικαλείται ο αρθρογράφος ή οι ίδιοι οι κύκλοι του αρθρογράφου, που τον οδήγησαν στην αδιέξοδη επιλογή της στρατιωτικής επέμβασης σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, επικαλούμενοι το κίβδηλο δίλημμα της «επιβίωσης» ή όχι της Τουρκίας.
Η παγίδα που στήθηκε στην Τουρκία και το πρόβλημα επιβίωσής της
του Semih Koray
Η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη παγίδα στην Ιντλίμπ. Το Ιντλίμπ δεν είναι αυτό καθ’ αυτό η παγίδα, αλλά το όχημα, το μέσον. Η παγίδα που έχει σχεδιαστεί πάει πολύ πιο πέρα από την περιοχή του Ιντλίμπ. Ο στόχος είναι να συρθεί η Τουρκία σε μια σύγκρουση με τη Ρωσία στο Ιντλίμπ και τη Συρία, και να απομονωθεί. Ο στόχος είναι αποδυναμωθούμε, για να μην έχουμε τη δυνατότητα να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας σε όλους τους τομείς όπου υπάρχουν απειλές, που θα επηρεάσουν την ίδια την επιβίωση της χώρας μας. Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της παγίδας είναι να καταστεί η χώρα μας «ανοικτή σε επιθέσεις» και από το εσωτερικό αλλά και σε εκείνες τις περιοχές που οι στρατιώτες μας, στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, τον Εύξεινο Πόντο και τη Συρία.
Η «ΑΣΥΛΙΑ» ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Οι επιχειρήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων “Ασπίδα Ευφράτη”, “Κλάδος Ελαίας” και “Πηγή Ειρήνης”, είναι επιχειρήσεις που έγιναν για να εξασφαλίσουν τόσο την ασφάλεια της χώρας μας όσο και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Οι επιχειρήσεις αυτές, που στηρίχτηκαν στο δίκαιο της Τουρκίας και στην συνεργασία με τη Ρωσία και το Ιράν, στις συνόδους της Αστανά, μας έδωσαν μια φαινομενική “ασυλία”. Δεδομένου ότι ο Ελεύθερος Στρατός της Συρίας (FSA) συμμετείχε στις επιχειρήσεις που αποσκοπούσαν στην εξουδετέρωση του PKK-PYD και του Ι.Κ., τα οποία χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως εργαλεία για το διαμελισμό της Συρίας, έπαιξε αρνητικό ρόλο στη συνέχιση αυτής της “ασυλίας”. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση αυτή δημιούργησε ένα κατάλληλο έδαφος που άνοιξε το δρόμο για την ενσωμάτωση του FSA στην ακεραιότητα της Συρίας.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ
Το Ιντλίμπ δεν είναι το επίκεντρο του προβλήματος επιβίωσης της χώρας μας. Το Ιντλίμπ είναι ένα “πρόβλημα επιβίωσης” όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Η προσπάθεια να κερδίσει κανείς έναν ρόλο για τον FSA στη Συρία και να θέσει ως στόχο την “προέλαση μέχρι τη Δαμασκό” για χάρη αυτού του στόχου, δεν αποφέρει τίποτα στη χώρα μας. Αντιθέτως, οδηγεί τη χώρα μας πιο βαθιά στην παγίδα που έχει στηθεί γι’ αυτήν. Ο σκοπός της ασύμμετρης αντίδρασης στις επιθέσεις που γίνονται ενάντια στις ένοπλες δυνάμεις μας, είναι να αποτρέψουμε την επανάληψη τέτοιων επιθέσεων. Διαφορετικά, μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της σύγκρουσης, μας οδηγεί στην εμφάνιση της κατάστασης που αποσκοπεί η παγίδα που στήθηκε εις βάρος της πατρίδας μας.
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΠΑΓΙΔΑ
Η παγίδα του Ιντλίμπ, στήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Σύστημα της Ατλαντικής Συμμαχίας και είναι μια παγίδα που στέφεται κατ’ ευθείαν εναντίον της Τουρκίας. Ο λόγος για τον οποίο τροφοδοτούν την ένταση και μας ενθαρρύνουν να ρίξουμε βενζίνη στη φωτιά που άναψε στο Ιντλίμπ, αντί να την κατασβέσουμε, είναι για να φτάσουν στο στόχο που έχουν βάλει στήνοντας την παγίδα. Κι αυτό γιατί η απώλεια της “ασυλίας” για τη χώρα μας, θα ανοίξει το δρόμο στις δυνάμεις που προσπαθούν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ στη χώρα μας, ούτως ώστε να είναι πιο αποτελεσματικές σε κάθε τομέα. Όμως, η απομόνωση της Τουρκίας θα έχει τα εξής αποτελέσματα:
- Θα την καταστήσει πιο ευάλωτη και θα προκαλέσει την ακόμα πιο επιθετική στάση των στόλων της Ατλαντικής Συμμαχίας εναντίον μας στην Αν. Μεσόγειο
- Θα καταστήσει ακόμα πιο επιθετικό εναντίον μας το PKK-PYD που υποστηρίζουν και εξοπλίζουν στην ΒΑ Συρία
- Θα ενισχύσει και θα αναζωπυρώσει στο εσωτερικό της χώρας την απειλή που προέρχεται από το PKK-HDP και από την οργάνωση του Γκιουλέν (FETO)
- Θα ενισχύσει και θα αναζωπυρώσει στο εσωτερικό της χώρας την απειλή που προέρχεται από τις πορτοκαλί δυνάμεις και από τις δυνάμεις εκείνες που ελπίζουν στη βοήθεια της Δύσης και θέλουν να καταλάβουν την εξουσία.
Η δημοσιοποίηση της έκθεσης του Rand Corporation με τίτλο “Turkey’s Nationalist Course” και οι αναφορές σ’ αυτήν για το ενδεχόμενο ενός «πραξικοπήματος» ή μιας «φιλο-Δυτικής κυβέρνησης», δεν έγιναν τυχαία.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Το πρόβλημα των αιτούντων άσυλο, το οποίο ήλθε και πάλι στο προσκήνιο λόγω της κρίσης στο Ιντλίμπ, μπορεί να επιλυθεί ριζικά μόνο με την εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας. Προϋπόθεση για την εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας είναι η διάλυση και αδρανοποίηση όλων των τρομοκρατικών ομάδων που δρουν στη Συρία υπό την καθοδήγηση του Ατλαντικού Συστήματος (σ.τ.μ. ΝΑΤΟ). Αλλιώς δεν μπορεί να λυθεί αυτό το θέμα. Επιπλέον, η προσπάθεια να συρθεί η Τουρκία ακόμα πιο βαθιά στη Συρία και να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία, αντί να λύσει το πρόβλημα των προσφύγων, θα το επιδεινώσει περαιτέρω. Από την άλλη πλευρά, η αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Συρία θα αναβληθεί σε μια άγνωστη ημερομηνία. Η παγίδα για την Τουρκία δεν αφορά ένα νέο κύμα “προσφύγων” προς τη χώρα μας, αλλά την αναβολή της “εξάλειψης των αιτίων που προκαλούν τα κύματα προσφύγων”.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Η χώρα μας σε όλες τις πολιτικές που ακολουθεί θα πρέπει να επικεντρωθεί στο “πρόβλημα επιβίωσης”. Ως εκ τούτου, είναι ουσιώδες σε όλα τα βήματα που θα κάνει, να έχει ως στόχο να εξουδετερώσουμε τις τρομοκρατικές οργανώσεις που απειλούν την ασφάλεια της χώρας μας, ιδιαίτερα το PKK-PYD και το FETÖ (Γκιουλέν). Η πηγή αυτών των απειλών είναι οι ΗΠΑ και το Ατλαντικό Σύστημα. Η διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας είναι δυνατή μόνο με τον περιορισμό και τη σταδιακή εξάλειψη της παρουσίας και της επιρροής του Ατλαντικού Συστήματος στην περιοχή. Γι’ αυτό το λόγο, η Τουρκία έχει ανάγκη από μια ολιστική στρατηγική στην περιοχή που εκτείνεται από το Αιγαίο Πέλαγος έως τον Περσικό Κόλπο και από την Αν. Μεσόγειο μέχρι τον Εύξεινο Πόντο. Ο δρόμος για να εξουδετερωθεί η Ατλαντική Συμμαχία στην περιοχή μας περνάει από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη με τη Ρωσία, το Ιράν και την Ευρασία, που έχουν τον ίδιο στόχο μ’ εμάς. Εκτός από τον στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, αν βάλουμε απέναντι στην Ατλαντική Συμμαχία τη βαρύτητα της Συμμαχίας της Δυτικής Ασίας σε κάθε τομέα, συνεισφέρει και θα συμβάλλει καθοριστικά στο κεντρικό ζητούμενο, που είναι το πρόβλημα επιβίωσης της χώρας μας.
Αλλος ενας που πινει “ληγμενα’….