Η Άλμα ειναι ένα κορίτσι 12 ετών από τη Γάζα. Όλη της η οικογένεια είναι νεκρή και αυτή προσπαθήσει να συνεχίσει να ζει χωρίς να θυμάται όσα είδε και έζησε
«Είμαι η Άλμα. Μην βοηθήσετε εμένα πρώτα. Βοηθήστε τη μαμά μου και τον μπαμπά μου. Και σας παρακαλώ βοηθήστε τον αδερφό μου Ταραζάν. Είναι ένα μωρό μόνο 18 μηνών».
Είναι τα λόγια της 12χρονης Άλμα Τζαρούρ στις 2 Δεκεμβρίου 2023. Οι διασώστες την είχαν μόλις εντοπίσει θαμμένη κάτω από τα συντρίμμια μιας πενταόροφης πολυκατοικίας που είχε καταρρεύσει μετά από έναν βομβαρδισμό στην πόλη της Γάζας. Η Άλμα βρισκόταν θαμμένη εκεί για περισσότερες από τρεις ώρες πριν την εντοπίσουν.
«Θέλω να δω τα αδέρφια μου. Μου λείπουν», φωνάζει σε ένα βίντεο που έχει καταγράψει ένας από τους Παλαιστίνιους διασώστες.
Οι διασώστες όμως έφτασαν πρώτα στην Άλμα και το κορίτσι κατάφερε να βγει χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια ανάμεσα από τα τσιμέντα και τις μεταλλικές ράβδους του κτιρίου. Ήταν καλυμμένη με σκόνη, αλλά δεν είχε σοβαρά τραύματα. Την ρωτούν πού είναι η οικογένειά της. Δείχνει τα ερείπια δεξιά και αριστερά της.
Τρεις μήνες μετά, η Άλμα λέει στο BBC την ιστορία της. Ο θείος της, ο Σάμι, κάθεται κοντά. Ζει σε ένα καταφύγιο μαζί με αυτόν και την οικογένειά του σε μια σκηνή στη Ράφα, στη νότια Γάζα.
Τα λόγια της είναι ένας χείμαρρος φρίκης και απώλειας.
«Θυμάμαι ότι ξύπνησα κάτω από τα ερείπια. Έλεγξα το iPad μου και είδα ότι ήταν 09:00. Ήλπιζα ότι ο αδερφός μου Ταραζάν θα ήταν ακόμα ζωντανός. Τον φώναζα και ήλπιζα ότι κάποιος από την οικογένειά μου θα ήταν ακόμα ζωντανός».
«Μπορούσα να μυρίσω το αίμα. Έσταζε πάνω μου. Ούρλιαζα, για να μας σώσει κάποιος. Άκουγα και άλλους να φωνάζουν», λέει στο BBC.
Αλλά αφού η Άλμα σώθηκε, είδε τα λείψανα του Ταραζάν.
«Σήκωσα την κουβέρτα που τον σκέπαζε. Τον βρήκα σε μια τραγική κατάσταση», λέει, «Το κεφάλι του ήταν κομμένο». Καθώς θυμάται αυτήν την εικόνα, η Άλμα σταματά να μιλά για λίγο. Μοιάζει να την έχει στοιχειώσει αυτό που είδε.
«Εύχομαι να πεθάνω, αφού είδα τον αδερφό μου έτσι», λέει. «Ήταν μόλις 18 μηνών. Τι έχει κάνει σε αυτόν τον πόλεμο;».
Όμως ο μικρός Ταραζάν (κεντρική ΦΩΤΟ μαζί με την Άλμα) δεν ήταν ο μόνος άνθρωπος που έχασε η Άλμα. Ολόκληρη η οικογένειά της σκοτώθηκε εκείνη την ημέρα δίπλα της: οι γονείς της Μοχάμεντ, 35, και Νίμα, 38 ετών. Τα αδέρφια της ο Γκανέμ, 14, και ο Κινάν, 6, και η αδελφή της Ριχάμπ, 11 ετών.
Οι γονείς της Άλμα είχαν προσπαθήσει σκληρά να αντιμετωπίσουν τους πρώτους βομβαρδισμούς του Ισραήλ και να κρατήσουν τα παιδιά τους ασφαλή. Η Άλμα λέει ότι η πρώτη περιοχή στην οποία κατέφυγε η οικογένεια βομβαρδίστηκε και το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη. Στο τρίτο μέρος που πήγαν για να ξεφύγουν, η βόμβα τελικά έπεσε πάνω τους.
Συγγενείς λένε ότι το κτίριο όπου κοιμούνταν η οικογένεια κατεδαφίστηκε από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή. Το BBC ρώτησε τον ισραηλινό στρατό αν όντως βρισκόταν πίσω από τον συγκεκριμένο βομβαρδισμό, ωστόσο υποστήριξαν ότι δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν χωρίς να έχουν τις συντεταγμένες για το κτίριο.
«Ήμασταν ευτυχισμένοι μαζί ως οικογένεια», λέει η Άλμα. «Συνηθίζαμε να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον όταν φοβόμασταν. Μακάρι να μπορούσα να τους κρατήσω όλους. Δεν είχα αρκετό χρόνο μαζί τους», λέει.
Και ακόμα περιμένει τα θάψει τις σορούς τους. Μόνο το σώμα του Ταραζάν ανασύρθηκε.
«Υπήρχαν 140 πρόσφυγες (κάτοικοι της Γάζας που είχαν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους λόγω του πολέμου) στο κτίριο και μόνο μερικά από τα πτώματα έχουν βρεθεί», λέει η Άλμα.
«Τα σώματα της οικογένειάς μου αποσυντίθενται κάτω από τα ερείπια. Λαχταρώ να τα δω και να τους κάνω μια σωστή ταφή», τονίζει.
Μερικές φορές, η Άλμα μπορεί να ξεχάσει όλα όσα έχει χάσει, αλλά αυτό είναι μόνο για μια στιγμή.
Κάθεται στο κρύο πάτωμα της σκηνής με τα νεαρά ξαδέρφια της. Φτιάχνουν έναν χαρταετό από υπολείμματα πλαστικού και μπόλικη φαντασία. Η Άλμα συμμετέχει, κουβεντιάζοντας και χαμογελώντας. Πλέον μπορεί και δεν κλαίει συνέχεια, γιατί ξέρει όπως λέει ότι οι γονείς της είναι «ευτυχισμένοι στον παράδεισο».
Ζει πλέον καλά με την οικογένεια του θείου της Σάμι, αλλά δεν είναι ασφαλής. Όπως κάθε παιδί στη Γάζα, θα μπορούσε να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή. Ιδιαίτερα ευάλωτοι είναι εκείνοι στη Ράφα, όπου το Ισραήλ συνεχίζει να απειλεί με χερσαία επίθεση. Στην περιοχή αυτή ζουν περίπου 1,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι.
Ο πόλεμος στη Γάζα πυροδοτήθηκε από τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, οι οποίες σκότωσαν περίπου 1.200 Ισραηλινούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν άμαχοι. Από τότε τα παιδιά της Γάζας έχουν πληρώσει το χειρότερο τίμημα.
Η υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά, η Unicef, λέει ότι 13.000 παιδιά στη Γάζα έχουν σκοτωθεί από το Ισραήλ από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, ένα ποσοστό θανάτου που η ίδια η Unicef το χαρακτηρίζει ως «ιλιγγιώδες».
Αξιωματούχοι του υπουργείου Υγείας στην περιοχή που διαχειρίζεται η Χαμάς λένε ότι ο συνολικός αριθμός των νεκρών στον πόλεμο είναι τουλάχιστον 31.923 άνθρωποι. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί τα στοιχεία τους αξιόπιστα και λέει ότι τα πραγματικά στοιχεία θα μπορούσαν να είναι ακόμη μεγαλύτερα.
Από την πλευρά του, το Ισραήλ λέει πως κάνει ό,τι μπορεί για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες αμάχων. Οι Παλαιστίνιοι ωστόσο υποστηρίζουν ότι οι ισραηλινές αρχές έχουν ρίξει πολλές βόμβες σε κτίρια κατοικιών που είναι γεμάτα από εκτοπισμένους, σκοτώνοντας οικογένειες σαν της Άλμα.
Οι συγγενείς της Άλμα δείχνουν στους δημοσιογράφους του BBC μια φωτογραφία. Δείχνει την Άλμα να χαμογελά πλατιά, περιτριγυρισμένη από μια ομάδα έξι νεαρών ξαδέρφων. Όλοι είναι πλέον νεκροί, εκτός από αυτήν. Σκοτώθηκαν στην επίθεση της 2ας Δεκεμβρίου, μαζί με την οικογένειά της.
Και δεν είναι μόνο τα παιδιά που έχουν χάσει τη ζωή τους. Πολλά είναι σαν την Άλμα. Ο πόλεμος έχει δημιουργήσει τουλάχιστον 20.000 ορφανά μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, σύμφωνα με προκαταρκτικές πληροφορίες που συγκέντρωσαν ερευνητές από το Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μια ανεξάρτητη μη κυβερνητική οργάνωση που υποστηρίζεται από την ΕΕ και εργάζεται επιτόπου στη Γάζα.
Ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι μεγαλύτερος, σύμφωνα με το κέντρο, αλλά αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί λόγω της δυσκολίας και του κινδύνου πρόσβασης σε πληροφορίες στη Γάζα.
Σε μια άλλη στιγμή που η Άλμα έχει μπορέσει να ξεχάσει παίζει σε μια αλάνα με τα παιδιά του θείου της Σάμι. Φαίνεται χαρούμενη και χαλαρή. Πριν ο πόλεμος τα πάρει όλα, της άρεσε να τραγουδάει και ήλπιζε να γίνει γιατρός, όπως την ήθελε ο πατέρας της.
«Είχα όνειρα που ήθελα να πραγματοποιήσω», λέει η Άλμα, «αλλά τώρα δεν έχω άλλα όνειρα. Αισθάνομαι πόνο στην καρδιά μου και θα μείνει μαζί μου για το υπόλοιπο της ζωής μου, επειδή ήταν η οικογένειά μου, οι γονείς μου, η αδερφή μου και τα αδέρφια μου. Και έφυγαν όλοι, σε μια νύχτα».
Τώρα, το μόνο που θέλει η Άλμα είναι να δραπετεύσει από τη Γάζα και να φτάσει στη γιαγιά της, που ζει στο εξωτερικό.
«Θέλω να πάω κοντά της, να την αγκαλιάσω και να νιώσω ασφαλής», καταλήγει.
