Ο λόγος της είναι χειμαρρώδης, με πολλές εικόνες, γλαφυρός και περιγραφικός, με την ίδια να μου εξηγεί τον λόγο που δεν χαρίζεται πλέον σε κανέναν.
«Δουλεύω από 18 ετών, δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου και απαιτώ σεβασμό. Ειδικά στον χώρο μας, υπάρχουν πολλά τσογλάνια, τα οποία δεν ανέχομαι και το λέω και στη μούρη τους. Για να πορευτώ σε αυτή τη ζωή, έχω γίνει άντρας με αρχ@#&α! Πριν από λίγο καιρό, κατά τη διάρκεια της παράστασης, χτυπούσε ένα κινητό. Το θέατρο ήταν φίσκα. Ο κάτοχος του δεν το έκλεινε. Κάποια στιγμή, δεν άντεξα, σταμάτησα την παράσταση και του είπα “Θα το σηκώσετε επιτέλους, κύριε;”. Ύστερα από λίγες μέρες, πάλι, ένας θεατής σηκώθηκε από τη θέση του την ώρα της παράστασης, πήγε λίγο πιο πίσω και άρχισε να στέλνει μηνύματα. Δεν είχε καν τη στοιχειώδη ευγένεια να βγει από την αίθουσα. Οπότε ξανά γύρισα, τον κοίταξα και του είπα “Κύριε, κλείστε το κινητό σας ή βγείτε έξω. Με ενοχλείτε αφόρητα». Ο συμπρωταγωνιστής μου, ο Μάνος Κωστής, πάγωσε. Αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι. Εκτός των άλλων, δεν πρόκειται για ένα ελαφρύ έργο, αλλά για μια δύσκολη παράσταση και μια παραγωγή που την έχω κάνει εγώ, χωρίς καμία οικονομική βοήθεια. Δεν σου κρύβω ότι σε αυτή τη, συνεργασία προδόθηκα από ανθρώπους. Και δεν μιλάω για την αδελφή μου, που είναι η συγγραφέας του έργου, και τον Γιάννη, που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια. Μάλιστα, πρόσφατα και ενώ έβαζα το φαγητό στον φούρνο σκέφτηκα αυτόν τον άνθρωπο και κάηκα. Την επομένη το κάψιμο αιμορραγούσε και από τόσους μήνες μετά ακόμα δεν έχει φύγει» αποκάλυψε η Δήμητρα Παπαδήμα
