Νομίζεις ότι ένας επαγγελματίας αθλητής δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κακομαθημένο “τσογλάνι” που βγάζει κάποια (πολύ) καλά λεφτά επειδή είναι καλός στο να κλοτσάει ένα τόπι, να “μπιστάει” μια μπάλα, να οδηγεί γρήγορα ένα αυτοκίνητο κ.ο.κ; Λάθος. Ιδού οκτώ περιπτώσεις πού αναιρούν πανηγυρικά το εν λόγω κλισέ.
Sócrates
Διανοούμενος, φιλόσοφος, φανατικός καπνιστής, λάτρης του ποτού, επαναστάτης και… γιατρός. Ναι, ο Socrates αποτελεί ίσως τον μοναδικό αθλητή στην ιστορία του “βασιλιά των σπορ”, ο οποίος φάνταζε εξίσου ενδιαφέροντας τόσο εντός, όσο κι εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Όπως είχε παραδεχτεί σε κάποια συνέντευξή του, ήρωες του θεωρούσε τον Che Guevarra και τον John Lennon ενώ στον ελεύθερο χρόνο του συνήθιζε να μελετά κείμενα του Βρετανού φιλόσοφου Thomas Hobbes αλλά και του Niccolò Machiavelli. Παράλληλα, υπήρξε ένας από τους πιο σκληρούς επικριτές της στρατιωτικής χούντας, που έμελλε να ορίζει τις τύχες της πατρίδας του από το 1964 έως το 1985, φτάνοντας στο σημείο, μάλιστα, το 1982 να δημιουργήσει την περιοβόητη Democracia Corintiana, όπου μαζί με τους συμπαίκτες του στην τότε ομάδα του, την Sport Club Corinthians Paulista, αποφάσιζαν δημοκρατικά για ζητήματα που αφορούσαν τη λειτουργία του συλλόγου και την καθημερινότητα των παικτών σε αυτόν. Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ο Socrates υπήρξε ο αρχηγός της “καταραμένης” ομάδας της Βραζιλίας που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία, η οποία αν και θεωρείτο από πολλούς το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, αποκλείστηκε τελικά στο δεύτερο γύρο της διοργάνωσης από την (μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου) Ιταλία. Η μόνη δήλωση που είχε το κουράγιο να κάνει μετά από το θρυλικό ματς με τους “Ατζούρι”; “Σήμερα πέθανε το ποδόσφαιρο“.
Julius Erving (ή “Dr J”)
Απλά, ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες στην ιστορία του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο, του NBA ή, αν προτιμάς, ο άνθρωπος που ανέδειξε το κάρφωμα, την πεμπτουσία τού μπάσκετ για τους Αμερικάνους, σε αληθινή μορφή τέχνης, αγωνιζόμενος με τη φανέλα των New York Nets και κατόπιν των Philadelphia 76ers. Αν πάντως έπρεπε να διαλέξουμε ένα μόλις από τα εκατοντάδες-αν όχι, χιλιάδες- καρφώματα που έκανε κατά τη διάρκεια της δεκαεξαετούς καριέρας του, τότε μάλλον θα έπρεπε να καταλήξουμε σε εκείνο εναντίον των Portland Trail Blazers στους τελικούς του 1977, στο οποίο καρφώνει με μανία την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι έχοντας ξεκινήσει το άλμα του από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Επ’ ευκαιρία, από που νομίζεις ότι “ξεσήκωσε” τις κινήσεις του ο Michael Jordan;
James Hunt
Αλλιώς, ο μεγαλύτερος αλητάμπουρας στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο τελευταίος ροκ σταρ στην ιστορία της Formula 1 αν προτιμάς, ο οποίος, μάλιστα, κατάφερε να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το μακρινό 1976. Για ποιο λόγο “ροκ σταρ” και “αλητάμπουρας”, αναρωτιέσαι; Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα του σύντομου όσο και πολυτάραχου βίου του:
> 10 ετών: Αρχίζει το κάπνισμα, το οποίο και δεν έμελλε να κόψει ποτέ.
> 26 ετών: Κάνει το ντεμπούτο του στον μαγικό κόσμο της Formula 1 με την ομάδα της Hesketh. Στη φόρμα του, σε ευδιάκριτο σημείο, εκτός από τις επωνυμίες των χορηγών, αναγράφεται και η ατάκα “Sex: Breakfast of Champions” (μτφρ: “Σεξ: το πρωινό των πρωταθλητών”).
> 29 ετών: Στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής στο πρωτάθλημα οδηγών της Formula 1. Φημολογείται ότι μέσα στις δύο τελευταίες εβδομάδες πριν από τον καθοριστικό αγώνα της Ιαπωνίας που επρόκειτο να κρίνει το πρωτάθλημα, πρόλαβε να κάνει σεξ με 33 αεροσυνοδούς της British Airways.
> 32 ετών: Αποσύρεται από την ενεργό δράση για να γίνει εκτροφέας ωδικών πτηνών (!) και σχολιαστής της F1 για λογαριασμό του BBC, θέτοντας τον όρο ο βρετανικός ραδιοτηλεοπτικός κολοσσός να μην εκπέμψει τους αγώνες που θα σχολίαζε στην Νότιο Αφρική, η οποία την εποχή εκείνη κυβερνιόταν από το ρατσιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ. Όταν διαπίστωσε ότι το BBC παρέβη τον συγκεκριμένο όρο, αποφάσισε να δωρίσει μέρος της αμοιβής του σε διάφορες οργανώσεις που αντιμάχονταν την τότε νοτιοαφρικανική κυβέρνηση.
> 35 ετών: Εμφανίζεται αργοπορημένος στο δεύτερο γάμο του. Ο λόγος; Καθ’ οδόν για την εκκλησία, διαπίστωσε ότι δεν φορούσε παπιγιόν -αξεσουάρ που, εν τέλει, αγόρασε για λογαριασμό του ο αδελφός του.
> 45 ετών: Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή.
Eric Cantona
Υποθέτουμε ότι αγάπη του Cantona για την υποκριτική τέχνη χρονολογείται πολύ πριν κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη και ειδικότερα το 1995, σε έναν μικρό ρόλο στην πολύ καλή γαλλική κωμωδία H ευτυχία είναι στο λιβάδι -αρκεί μόνο να θυμηθεί κανείς τις “θεατρικές” αντιδράσεις του προς συμπαίκτες, αντιπάλους και διαιτητές κατά τη διάρκεια κάποιου ματς, τον καιρό που “όργωνε” φορώντας τη φανέλα της Manchester United ή της Εθνικής Γαλλίας τα γήπεδα του κόσμου. Ωστόσο, παρά το τεράστιο πάθος (ή μήπως εξαιτίας αυτού;) που έβγαζε στον αγωνιστικό χώρο ως παίκτης, ο “Βασιλιάς Ερρίκος” του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δεν έπαψε ποτέ να βλέπει το ποδόσφαιρο ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα: ένα παιχνίδι το οποίο “τυχαίνει” να έχει εξελιχθεί σε μια μπίζνα δισεκατομμυρίων. “Αν το καλοσκεφτείς, όλο αυτό που συμβαίνει με το ποδόσφαιρο είναι εντελώς τρελό. Τρελή, όμως, είναι και η ζωή. Όσο μεγαλώνεις, τόσο συνειδητοποιείς ότι δε διαφέρει πολύ από ένα κανονικό τσίρκο” είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο. Κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του σε ηλικία μόλις 30 ετών και αφού προηγουμένως είχε κατακτήσει πέντε τίτλους στην Premiership μέσα σε μια εξαετία.Το φινάλε που αξίζει σε έναν αληθινό “βασιλιά”, δηλαδή. Ή, ενδεχομένως, σε έναν κορυφαίο “θεατρίνο”.
Eddy Merckx
Αν το όνομά του δε σου λέει πολλά, τότε μάθε ότι πρόκειται για τον κορυφαίο ίσως αθλητή στην ιστορία της ποδηλασίας που έμεινε στην ιστορία ως ο “Κανίβαλος”, για τον τρόπο που “κατασπάραζε” τον ανταγωνισμό του. Ιδού μερικοί αριθμοί που “μετράνε” το πραγματικό του μέγεθος:
> 525: Ο αριθμός των αγώνων που κέρδισε από τους 1800 περίπου στους οποίους συμμετείχε κατά τη διάρκεια της καριέρας του (που διήρκεσε από το 1965 έως το 1978). Να σημειώσουμε ότι την κορυφαία χρονιά της καριέρας του, το 1971, ο Merckx κατάφερε να κερδίσει το 45% των αγώνων στους οποίους ξεκίνησε.
> 5: Οι φορές που ήρθε πρώτος στο Tours de France, τον περιβόητο ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας. Επίσης, πέντε είναι οι φορές που κέρδισε τον ποδηλατικό Γύρο της Ιταλίας (“Giro d’Italia”), ενώ έχει καταφέρει να έρθει πρώτος και μια φορά στον αντίστοιχο αγώνα της Ισπανίας (” Vuelta a España”).
> 45: Τα λεπτά που έμεινε αναίσθητος μετά από κάποια σύγκρουση και πτώση που είχε σε κάποιον αγώνα του το 1969. Από τη συγκεκριμένη σύγκρουση και πτώση “κληρονόμησε” έναν τραυματισμό στη λεκάνη του που, όπως έχει δηλώσει, εξακολουθεί να τον ταλαιπωρεί ακόμη και σήμερα.
> 130: Είναι τα χιλιόμετρα που έκανε στο 17ο Eτάπ του Γύρου της Γαλλίας το 1969, μετά τη λήξη του οποίου απέκτησε το παρατσούκλι “Ο κανίβαλος” που λέγαμε προηγουμένως και πιο συγκεκριμένα από την κόρη του συναθλητή του, Christian Raymond.
Björn Borg
Θεωρείται ο πρώτος αληθινός σούπερ σταρ του αθλήματος με τα μικρά, κίτρινα μπαλάκια, μιας και υπήρξε ο πρώτος τενίστας πού κέρδισε 11 τίτλους Grand Slam. Αυτός, ωστόσο, είναι ένας μόλις από τους λόγους που τον καθιστούν ως έναν από τους πιο “κουλ” αθλητές στην ιστορία των σπορ. Οι άλλοι δύο είναι η “ροκ” εμφάνισή του την περίοδο που βασίλευε στα κορτς αλλά και οι παροιμιώδεις ψυχραιμία και αυτοέλεγχος που τον διέκριναν κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα -χαρακτηριστικό για το οποίο ο Ilie Nastase, ένας από τους καλύτερους τενίστες των ’70s, τον είχε αποκαλέσει “Εξωγήινο”. Ελάχιστη απόδειξη αυτού του τελευταίου, το βίντεο που ακολουθεί, από τον τελικό του τουρνουά του Wimbledon το 1980, στον οποίο ο Borg “πολέμησε” για το βαρύτιμο τρόπαιο εναντίον του John McEnroe.
George Best
O “αρτίστας της μπάλας”, ο “κορυφαίος Βορειοϊρλανδός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών”, ο “θρύλος της Manchester United” αλλά και ο πρώτος “ποδοσφαιριστής-σελέμπριτι”, ο “πέμπτος Beatle” και, κυρίως, ο άνθρωπος που χάρισε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στους “Κόκκινους Διάβολους”, σκοράροντας το νικητήριο γκολ εναντίον της Benfica στον τελικό του 1968. Κι όμως, ο λόγος που κατέχει περίοπτη θέση στο κομμάτι που διαβάζεις αυτή τη στιγμή δεν είναι κάποια από τις παραπάνω “ιδιότητες” αλλά μια και μόνη δήλωση, την οποία είχε κάνει το 1974, την τελευταία του χρονιά ως παίκτης της αγαπημένης του United: “Το 1969, έκοψα τις γυναίκες και το ποτό. Οφείλω να παραδεχτώ ότι ήταν το χειρότερο εικοσάλεπτο της ζωής μου“.
Ayrton Senna
“Κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άλλος. Ωστόσο, την ίδια στιγμή που θεωρείσαι από όλους ο κορυφαίος, ο ταχύτερος, ο άπιαστος, την ίδια ακριβώς στιγμή γίνεσαι απίστευτα εύθραυστος. Γιατί, αρκεί μόνο ένα δευτερόλεπτο για να έρθει το τέλος. Τα δύο αυτά άκρα, μοιραία, σου προξενούν και ακραία συναισθήματα. Συναισθήματα που, ωστόσο, μπορούν να σε βοηθήσουν να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, πιο βαθιά. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να κάνω αυτό που κάνω“. Φανταζόσουν ποτέ ότι η Formula 1, πέρα από ένα πανηγύρι ταχύτητας, διαθέτει και μια πιο “εσωτερική” διάσταση; Αν όχι, τα λόγια του, κατά πολλούς κορυφαίου πιλότου στην ιστορία του αθλήματος, θα σε βάλουν σε σκέψεις. Και θα σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις ότι εκτός από απίστευτο ταλέντο στην οδήγηση, ο Ayrton Senna ήταν κι ένας βαθύτατα φιλοσοφημένος άνθρωπος.
