Πριν είκοσι χρόνια, ένας άνθρωπος περιπλανιόταν στους ουρανούς της Ευρώπης, αναζητώντας καταφύγιο.
Πριν είκοσι χρόνια, ο ηγέτης ενός καταπιεσμένου λαού έτεινε χέρι φιλίας στους Ευρωπαίους, αναζητώντας μιαν ειρηνική λύση στο δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, των οποίων η γλώσσα, ο πολιτισμός, η ύπαρξη τους η ίδια διωκόταν. Κανένα ευρωπαϊκό χέρι δεν ήρθε σε ανταπόκριση. Όλες οι πόρτες απόμεναν ερμητικά κλειστές. Και εκείνος ο άνθρωπος συνέχιζε την περιπλάνησή του, ενώ γύρω του υφαινόταν μυστικά η συνωμοσία…
Πριν είκοσι χρόνια, κράτη και μυστικές υπηρεσίες έπαιξαν το πιο ύπουλο παιγνίδι, στις πλάτες του κουρδικού λαού. Περιέφεραν τον ηγέτη του από χώρα σε χώρα, από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, παριστάνοντας τους φίλους, με απώτερο σκοπό την προδοσία. Χώρες και άνθρωποι, χωρίς αιδώ, χωρίς ενοχές, ανίκανοι να αντιληφθούν την υψηλή αποστολή που τους είχε αναθέσει η Ιστορία, εξύφαιναν μυστικά μια συνωμοσία που θα γραφόταν με τα πιο μελανά γράμματα -και παραμένει ακόμη μια ανοιχτή πληγή στην ιστορία του Κουρδιστάν.
Πριν είκοσι ακριβώς χρόνια, ένας άνθρωπος περιπλανιόταν στους ουρανούς της Ευρώπης, αναζητώντας καταφύγιο. Στις χώρες της Ευρώπης όμως δε βρέθηκε χώρος γι’αυτόν. Στις χώρες της Ευρώπης δεν υπήρχε χώρος για τον αγώνα ενός κυνηγημένου λαού. Πριν είκοσι ακριβώς χρόνια, η “μεγάλη” και “σπουδαία” Ευρώπη αποδείχτηκε πολύ μικρή…
Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σε λίγες μέρες από την ολοκλήρωση της προδοτικής συνωμοσίας, με τη συμμετοχή κρατών και μυστικών υπηρεσιών, που οδήγησε στην παράδοση του ηγέτη του κουρδικού λαού, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, στους διώκτες του, τη μαύρη Δευτέρα, 15 Φλεβάρη του 1999.
Η “μαύρη μέρα” (Roja Res) για τους Κούρδους, για μία ακόμη φορά πλησιάζει. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, παρά τη σκληρή απομόνωση την οποία υφίσταται, παρά τις απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες ζει, εξακολουθεί να τείνει το ίδιο χέρι φιλίας, μέσα από το κελί της φυλακής του. Οι προσπάθειές του και η επιμονή του σε μία ειρηνική λύση για το κουρδικό ζήτημα εξακολουθούν να μένουν χωρίς ανταπόκριση από το τουρκικό κράτος. Η Δύση, αυτή η ίδια που τον έστειλε στο νησί-φυλακή του Imrali, εξακολουθεί να τον θεωρεί τρομοκράτη.
Όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει από το 1999. Η εκκωφαντική σιωπή με την οποία προσπάθησαν όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις να καλύψουν τον αγώνα του κουρδικού λαού έχει πια σπάσει. Ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, παρά την εικοσάχρονη απομόνωσή του στο νησί-φυλακή, εξακολουθεί αναντίρρητα να είναι ο ηγέτης των Κούρδων. Οι ιδέες του και η αντίστασή του αυτά τα είκοσι χρόνια αποτελούν έμπνευση για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Το συγκλονιστικό εγχείρημα της Ροζάβα -ένα πραγματικό θαύμα μέσα στη δίνη του εμφυλίου της Συρίας- αυτό της δημιουργίας μιας ισότιμης κοινωνίας χωρίς διακρίσεις, ανοιχτής σε κάθε εθνικότητα και θρησκεία, μιας κοινωνίας όπου η γυναίκα διεκδικεί και επιτέλους βρίσκει τη θέση της στη δημόσια ζωή, όπου η δημοκρατία εφαρμόζεται σε όλο της το μεγαλείο, ένα εγχείρημα που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον και το σεβασμό στους δημοκρατικούς και προοδευτικούς ανθρώπους του κόσμου, έχει ως ιδεολογικό αρχιτέκτονα τον Πρόεδρο Άπο.
Η λύση στη διαχρονική φρίκη που βιώνει η Μέση Ανατολή μπορεί να είναι μόνο ειρηνική. Και θα έρθει μέσα από τις ιδέες του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν. Το κουρδικό ζήτημα, που ταλανίζει την Τουρκία για δεκαετίες, δεν μπορεί να λυθεί μέσω του πολέμου. Για να χρησιμοποιήσουμε τα ίδια τα λόγια του Προέδρου Άπο: «Έχουμε φθάσει τώρα στο σημείο όπου τα όπλα πρέπει να σωπάσουν και η πολιτική να μιλήσει.»
Και η πολιτική δεν μπορεί να μιλήσει, ενόσω ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν παραμένει στη φυλακή. Είκοσι χρόνια μετά την προδοσία, έχει φτάσει πια η ώρα της απελευθέρωσής του. Έχει έρθει η ώρα ο δεσμώτης του Ιμραλί να αντικρύσει ξανά το λαό του. Και να τον οδηγήσει στην αληθινή ελευθερία.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΤΖΑΛΑΝ!!!
για την αριστερόστροφη δημοκρατία μας ρε γαμώτο…
τότε οι πρόθυμοι δώσανε τον Οτσαλάν
σήμερα οι πρόθυμοι δώσανε τη Μακεδονία
αύριο οι πρόθυμοι θα δώσουν Αιγαίο, Θράκη και Ήπειρο…