Ποιος και γιατί σκότωσε τον ‘αρχηγό’ Π. Μπακογιάννη;
20 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Μπακογιάννη ένα νέο βιβλίο, «Ενέδρα στην οδό Ομήρου», φωτίζει τη διαδρομή του στο Μόναχο την εποχή της δικτατορίας αλλά και στην Αθήνα. Συγγραφέας ο Κώστας Πετρογιάννης.
Ο αναγνώστης θα πρέπει να φτάσει στο τέλος του βιβλίου «Ενέδρα στην οδό Ομήρου» (εκδ. Ηρόδοτος, 2009) για να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο ερώτημα ποιός σκότωσε τον ‘αρχηγό’ και κυρίως γιατί; Από τις πρώτες σελίδες όμως εύκολα αντιλαμβάνεται την ταυτότητα του ‘αρχηγού’. Πρόκειται για ένα άτομο ταπεινής καταγωγής, υψηλών δυνατοτήτων και ακόμα μεγαλύτερων φιλοδοξιών, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Και πρόκειται για τη διαδρομή του από τα γραφεία του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας στο Μόναχο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μέχρι τα έδρανα της ελληνικής βουλής στην Αθήνα και τη δολοφονία του στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989. «Δεν είναι ούτε μύθος, ούτε ιστορία, είναι ένα μείγμα αυτών των δύο», εξηγεί στη Ντόιτσε Βέλε ο συγγραφέας του βιβλίου, δημοσιογράφος Κώστας Πετρογιάννης. Τα ψευδώνυμα δεν εμποδίζουν τον αναγνώστη να αναγνωρίσει τους βασικούς πρωταγωνιστές.
O δημοσιογράφος, συγγραφέας του βιβλίου Κώστας Πετρογιάννης
Κοινός παρονομαστής για τη δολοφονία
Ο συγγραφέας δεν φιλοδοξεί να αποδείξει ποιός σκότωσε το Μπακογιάννη. Ξετυλίγει όμως σενάρια, όπως λέει, «πολύ πιθανά σενάρια και εκτιμήσεις που δεν απέχουν από την αλήθεια και δεν αποκλείω η αλήθεια να βρίσκεται και σε ένα συνδυασμό αυτών των σεναρίων». Το βασικό ερώτημα που θέτει το βιβλίο είναι, κατά πόσο η 17 Νοέμβρη χειραγωγήθηκε – με την πολιτική έννοια του όρου – για να οδηγηθεί στη δολοφονία του Μπακογιάννη.
Ήταν η εποχή με ανοιχτό το θέμα των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, μπροστά στη κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ και λίγο πριν τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Στη συγκυρία αυτή προστέθηκε η πολιτική στόχευση του «αρχηγού» για τον ελληνικό «ιστορικό συμβιβασμό» μεταξύ της δεξιάς και της κομμουνιστικής αριστεράς. Έτσι, κατά τον συγγραφέα, ο ‘αρχηγός’ κατέστη δυνητικός στόχος από πολλές «τελείως διαφορετικές πλευρές, υπήρχαν πολύ σοβαρά κίνητρα για την ενέργεια εναντίον του Μπακογιάννη και δεν αποκλείεται όλα αυτά να βρήκαν έναν κοινό παρονομαστή».
Η αμφίθυμη σχέση με τον ‘αρχηγό’
Ο Κώστας Πετρογιάννης έζησε από κοντά τον ‘αρχηγό’- ιδρυτή του Ελληνικού Προγράμματος του Μονάχου, του οποίου ο ίδιος διετέλεσε αργότερα διευθυντής επί 20 σχεδόν χρόνια. Παρακολούθησε τη δημοσιογραφική διαδρομή του ‘αρχηγού’ καθώς ήταν προϊστάμενός του, αλλά και τις πολιτικές στοχεύσεις την εποχή της δικτατορίας μολονότι δραστηριοποιούνταν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Το πλαίσιο αυτό διαμόρφωσε «αμφίθυμη σχέση που άρχισε πολύ άσχημα, αλλά εξελίχτηκε και στη διάρκεια των δεκαετιών διαφοροποιήθηκε». Κινούνταν πάντα μεταξύ γοητείας και απόρριψης αλλά ο ‘αρχηγός’ παρέμεινε «μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα». Θυμάται την πρώτη φράση του επικήδειου από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Μονάχου: «Ο Παύλος Μπακογιάννης ανήκε σε εκείνες τις προσωπικότητες που διαθέτουν ταυτόχρονα πολλούς εχθρούς και φίλους.»
Κώστας Πετρογιάννης: ο αργηγός ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα
Προσωπικές, ανθρώπινες ιστορίες
Το βιβλίο δεν έχει αξιώσεις ιστορικής έρευνας, τα πολιτικά γεγονότα είναι γνωστά. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο ότι ο συγγραφέας τα διηθίζει μέσα από την προσωπική οπτική γωνία πραγματικών προσώπων, προσθέτει ψηφίδες από αντιδράσεις και συμπεριφορές τους.
Μέσα από τις «ανθρώπινες ιστορίες» αποκαλύπτονται στον αναγνώστη βασικά στοιχεία του χαρακτήρα τους. Και αυτό έχει τη σημασία του, καθώς δεν περιορίζεται μόνον στο Μπακογιάννη αλλά αναφέρεται και σε άλλα πρόσωπα, ορισμένα εκ των οποίων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Κυρίως όμως ο συγγραφέας εστιάζει σε τρία πρόσωπα που θέλησαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα: «Ο Μπακογιάννης από το παρασκήνιο μέσω του πεθερού του Μητσοτάκη, ο Άκης Τσοχατζόπουλος που έφτασε στο παρά πέντε το 1996 να κυβερνήσει τη χώρα και φυσικά η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία το επιδιώκει ακόμη».
Γιώργος Παππάς
Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου
www.dw.com(Το κείμενο ανέβηκε στο διαδίκτυο στις03.01.2010)
O ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ “ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ” ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ “ΣΤΗΜΕΝΗ”
Τα μηνύματα αίματος για τον γοητευτικό, ατίθασο, σκληρό και καταπιεστικό «σώγαμπρο» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κυκλοφορούσαν μήνες πριν από την δολοφονία του μέσα στους σκληρούς πυρήνες των πρώην αντιστασιακών συντρόφων του που «είχαν ξεστρατίσει» στην ρότα του ένοπλου αγώνα και του την «είχαν στημένη».
Μόνον που δεν τα έβλεπαν και δεν τα άκουγαν όλοι. Κάποιοι που τα είδαν όμως και τα έμαθαν, δεν πρόλαβαν να του τα πουν για να φυλαχτεί και να γλυτώσει τη ζωή του. Ένας από αυτούς ήταν και ο 69χρονος σήμερα δημοσιογράφος Κώστας Πετρογιάννης. Ο πρώην διευθυντής της φημισμένης ελληνόφωνης εκπομπής της Ντόυτσε Βέλε, παλιός υφιστάμενος του Παύλου Μπακογιάννη στην Βαυαρική ραδιοφωνία, συνάντησε τον «αρχηγό» μια από τις τελευταίες νύχτες του Αυγούστου του 1989 στην ανηφόρα της Λεωφόρου Κηφισίας, στο ύψος του Ζηρίνειου.
«Φρενάρισε δίπλα μου ένα θηριώδες τζιπ μάρκας Mercedes…Από το διπλανό αυτοκίνητο με ατένιζε φιλικά και με ένα πλατύ χαμόγελο ο αρχηγός…
Πρέπει να σου μεταδώσω κάτι σημαντικό, του είπα. Την ερχόμενη εβδομάδα θα βρίσκομαι στη Γερμανία, πάρε με τηλέφωνο» του είπε ο Μπακογιάννης και σανίδωσε το γκάζι. Μόνος και άνεμος. Χωρίς φρουρά. Χωρίς καμία προστασία και σωματοφύλακες παρά τα όσα λέγονταν και γράφονταν τότε για τις απειλές που δεχόταν για τη ζωή του. Το ραντεβού στη Γερμανία δεν έγινε ποτέ. Το πρωινό της 26ης Σεπτεμβρίου, ο άνθρωπος που κινούσε τα νήματα στο κόμμα της Ν.Δ και «ήθελε να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας», έπεφτε νεκρός σε δολοφονική ενέδρα την ώρα που έμπαινε στο ισόγειο του πολιτικού του γραφείου.
21 χρόνια μετά, ο Πετρογιάννης αποφάσισε να ξαναθυμηθεί τις υπόγειες διαδρομές των όσων προηγήθηκαν της δολοφονία του «αρχηγού» με το βιβλίο, «Ενέδρα στην οδό Ομήρου». Ο Παύλος Μπακογιάννης αποκαλείται σε όλο το βιβλίο «αρχηγός», η Ντόρα Μπακογιάννη «ψηλή θυγατέρα», ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «πεθερός και αρχηγός των γαλάζιων». Ο αναγνώστης ξεχωρίζει εύκολα όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Ο εκδοτικός οίκος «Ηρόδοτος», ο εκδότης Δημήτρης Σταμούλης και ο συγγραφέας κρατούν τα προσχήματα της «μυθιστορίας». Για κάθε νομικό ενδεχόμενο. Κάτι ήξεραν. Οι αντιδράσεις από το βιβλίο (κάποια αποσπάσματα του οποίου παρουσιάζουμε) ίσως να είναι πολλές. Για τον ψύχραιμο «ψηλό», τις υστερικές φωνές της «γοητευτικής κόρης με την ερωτική αδερφή της», την μαμά με τα κεφτεδάκια, για τις «γκομενοδουλειές» του αρχηγού. Για τους πρώην συντρόφους του στην χούντα που είχαν εκπαιδευτεί στη Κούβα, στη Παλαιστίνη και στα στρατόπεδα της Βόρειας Ιταλίας και δεν μπόρεσαν να τιθασεύσουν τους «άλλους» που πάτησαν την σκανδάλη και καθάρισαν τον σταθμάρχη της CIA Γουέλς στο Ψυχικό. Για όσους στο πρόσωπο του Παύλου Μπακογιάννη έβλεπαν τον μισητό εχθρό που έψαχνε στοιχεία για τους κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ στην Ανατολική Γερμανία, τα οποία έσερναν λαθρεμπόριο όπλων και πολεμικό υλικό που διακινούσε στην Ελλάδα ένας εσμός πρακτόρων που την μέρα έπινε καπουτσίνο και πείραζε ωραίες γυναίκες στην πλατεία Κολωνακίου. Το βιβλίο έχει πρόσωπα. Πολλά. Και ύποπτα. Κάπου εκεί, κάπου ανάμεσα στα περιστατικά των αφηγήσεων και στα πολλαπλά σενάρια, ζυμώθηκαν οι εντεταλμένοι πιστολέρο που έστειλαν τον άνθρωπο που φοβέριζε το παρακράτος με το ιταλικό παράδειγμα του ιστορικού συμβιβασμού δεξιάς-αριστεράς του Άλντο Μόρο, στον άλλο κόσμο.
Μαΐου 29, 2012. Από το makeleio.gr
Οτι ενοχλεί το σόι τον τρώει το μαύρο φίδι.
Και που ξέρουμε οτι οι μητσοτάκηδες δεν εβαλαν να φάνε το Μπακογιάννη;
Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο τον έβαλε στο στόχαστρο η 17 Νοέμβρη.
Ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν ένας ασήμαντος δημοσιογραφίσκος μέχρι τήν ημέρα πού τόν έκανε ο πρωθυπουργός τής Βαβαρίας Φραντς Γιόσεφ Στράους διευθυντή μίας ελληνόφωνης εκπομπής τής Βαβαρικής
Ραδιοφωνίας.Ηταν ευνοούμενος καί τσαράκι τού Στραους.Οι πιό πολλοί Ελληνες,όπως ο υπογεγραμμένος,
περιφρονούσαν τόν Παύλο Μπακογιάννη καί δέν τού είχαν καμία υπόληψη,διότι ήταν αναξιόπιστος.Η όπως τόν ονομάζαμε τότε “καλπικη δεκάρα”.Ενας κλασσικός οπορτουνιστής.Σήμερα έλεγε κάτι μαύρο τήν άλλη ημέρα τό έλεγε άσπρο.Οτάν έδιωξε ο Γιωργάκης ο Παπαδόπουλος τόν Γκλίκσμπουργκ από τήν Ελλάδα καί τόν έστειλε συστημένο μαζί με τήν μαμά του στήν Ρώμη,έτρεξε ο μεγαλοδημοσιογράφος Μπακογιάννης στήν Ρώμη καί πήρε
συνέντευξη από τήν αφτού μεγαλιότης.”Μεγαλειότατα θά γυρίσετε στήν Ελλάδα;”μέ ρουμελιώτικη προφορά.
Τό 1974 παντρεύτηκε στό Μόναχο τήν Ντόρα Μητσοτάκη καί εδώ αρχίζει η τραγωδία,τό χτύπημα τής μοίρας γιά τήν Ελλάδα.Αρχίζει η άνοδος τών Μητσοτάκηδων.Χωρίς τήν εκτέλεση τού Παύλου Μπακογιάννη στίς 26 Σεπτεμβρίου 1989 στήν Αθήνα δέν θά ήταν σήμερα ο Κούλης ο εξόφθαλμος πρωθυπουργός τής Ελλάδας,ούτε
ο ισοπεδωτής τής Αθήνας ο κρετίνος ντορογιός δήμαρχος τής Αθήνας.
Γιάννης Λάκων
Φίλε έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο σε όλα γράφεις. Έκατσε καλά στην σκατο-οικογένεια και όπως λέμε εμείς στην Κρήτη τους έφεξε ο κώλος τους.
Η σκατοοικογένεια μπορει να είναι πίσω απο τη δολοφονία του Μπακογιάννη.
Και τη Ντορούλα τόσο πολύ την πήρε από κάτω η δολοφονία του άντρα της που τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε….
Εγραψα ολόκληρη αναλυση για αυτο αλλα το Μακελειο χεστηκε πάνω του και δεν τη δημοσιευσε.
Ξαναγραφω. Ο αντιπαθεστατη νοικοκυρα στο λαό, μετά τη δολοφονία εγινε η κακομοιρη χηρα που τη λυπήθηκε ο λαός και που μπηκε στην πολιτικη προοριζομενη για πρωθυπουργος…