Το επιστημονικό του όνομα είναι μέλισσα η φαρμακευτική, αλλά γενικά αναφέρεται και ως μέλισσα, μιλισσοβότανο και κιτροβάλσαμο, ενώ κατά τον Διοσκουρίδη ήταν το μελισσόφυλλο. Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό. Το όνομά του (μελισσόχορτο) το πήρε γιατί το χρησιμοποιούν οι μελισσοτρόφοι, όταν θέλουν να προσελκύσουν τις μέλισσες.
Το μελισσόχορτο ευδοκιμεί τόσο σε θερμές όσο και σε ψυχρές περιοχές, ενώ οι πιο κατάλληλες είναι οι ημιορεινές με ήπιο χειμώνα, δροσερό καλοκαίρι και μεσημβρινό προσανατολισμό.
Τα φύλλα του θεωρούνται ότι έχουν τονωτικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες. Το αφέψημά τους θεωρείται, επίσης, ότι δρα κατά των νευρικών παθήσεων, της υποχονδρίας, της υστερίας, των ιλίγγων, των χρόνιων καταρροών και των ρευματισμών. Το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται κυρίως στην αρωματοποιία, στην παρασκευή ηδύποτων και τελευταία ως συστατικό αναψυκτικών. Επίσης, χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική ως αντιμικροβιοκτόνο, επειδή περιέχει μεγάλη ποσότητα κιτράλης, στην οποία πολλοί μικροοργανισμοί είναι ευπαθείς.
Το μελισσόχορτο ακόμη και σήμερα απασχολεί την παραδοσιακή ιατρική με τις πολλαπλές ιδιότητές του, κυρίως στην αντιμετώπιση διαταραχών του νευρικού συστήματος.
Μήν ξεχνάμε καί τό τσάι από Βαλσαμοχορτο καθημερινά, που προστατεύει τήν ουροδόχο κύστη από Θηλώματα κατά 99% καρκινικά !