«Ποιο είναι το πρόβλημα των Παλαιστινίων με τη συνθηκολόγηση;» διερωτάται ο πρεσβευτής του Ισραήλ στον ΟΗΕ, σε άρθρο του που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα New York Times, παραμονή της έναρξης της διάσκεψης του Μπαχρέιν για το μεσανατολικό.
«Η συνθηκολόγηση είναι η αναγνώριση ότι, σε μια σύγκρουση, το να συνεχίσεις θα αποδειχθεί πιο δαπανηρό από το να παραδοθείς», διαβεβαιώνει ο Ντάνι Ντάνον, καταγγέλλοντας την «παράλογη στάση» που τηρεί ο Σαέμπ Ερεκάτ, ο γενικός γραμματέας της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
«Οι ΗΠΑ δεν αφάνισαν τον γερμανικό και τον ιαπωνικό λαό μετά τη συνθηκολόγηση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αντιθέτως τους βοήθησαν» να γίνουν «παγκόσμιες οικονομικές υπερδυνάμεις», συνεχίζει ο Ντάνον.
Αναφέρει επίσης ως παράδειγμα την Αίγυπτο, που ηττήθηκε στους πολέμους με το Ισραήλ το 1948 και το 1973. Αφού το Κάιρο «αποκήρυξε την ιδέα ότι θα μπορούσε να σαρώσει το Ισραήλ από την περιοχή» και μετά την υπογραφή της ειρηνευτικής συνθήκης του 1979, λαμβάνει εξωτερική και στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, σημειώνει.
«Ο κ. Ερεκάτ τηρεί την αντίθετη στάση: η διαπραγμάτευση με το Ισραήλ είναι πιο κοστοβόρα για τον παλαιστινιακό λαό από τα πολιτικά και οικονομικά μέτρα που εφαρμόζει σήμερα η Παλαιστινιακή Αρχή», υπογραμμίζει ο Ισραηλινός διπλωμάτης.
Η Παλαιστινιακή Αρχή μποϊκοτάρει τη διάσκεψη του Μπαχρέιν, στην οποία μετέχουν οι μεγάλες δυνάμεις του Κόλπου, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ΗΠΑ θα παρουσιάσουν το οικνομικό σκέλος του ειρηνευτικού σχεδίου τους για τη Μέση Ανατολή.
Για να στηρίξει τη θέση του, ο Ντάνι Ντάνον περιγράφει τον πολιτικό διχασμό των Παλαιστινίων, που «ίσως είναι ανεπανόρθωτος», μεταξύ της «τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς στη Γάζα και της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη». Καταγγέλλει επίσης την Παλαιστινιακή Αρχή ως «τόσο διεφθαρμένη» που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του 90% των κατοίκων της Δυτικής Όχθης.
«Η ανεργία πλήττει πάνω από το 30% των Παλαιστινίων, πάνω από 50% στη Γάζα», συνεχίζει, για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Δεδομένης αυτής της δραματικής κατάστασης, είναι προφανές ότι ο παλαιστινιακός λαός χρειάζεται έναν άλλον δρόμο».
Όμως, «ο Ερεκάτ και η παλαιστινιακή διοίκηση διατηρούν την ίδια πορεία και αρνούνται τον όρο συνθηκολόγηση. Δρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτουν την ενοχλητική αλήθεια για την παλαιστινιακή εθνική ταυτότητα: υποκινείται όχι από την οικοδόμηση μιας καλύτερης ζωής για τον πληθυσμό αλλά από την καταστροφή του Ισραήλ», καταλήγει.
