Μπορεί το πένθος να κυριαρχεί στους διαδρόμους του ελληνικού «Πενταγώνου», μετά και τις κηδείες των δύο Ικάρων μας, Αντιπτεράρχων πλέον Ευστάθιου Τσιτλακίδη και Μάριου Τουρούτσικα, ωστόσο, η στρατιωτική ηγεσία γνωρίζει καλά πως πρέπει όλοι να αφήσουν στο πλάι το αίσθημα της θλίψης και να συνεχίσουν με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα την απαιτητική αποστολή τους.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αδράνεια και εφησυχασμό. Το γνωρίζει αυτό καλά ο ίδιος ο Αρχηγός ΓΕΑ, Αντιπτέραρχος Θεμιστοκλής Μπουρολιάς, ο οποίος αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθένα πώς είναι το συναίσθημα να χάνεις έναν πιλότο της Πολεμικής Αεροπορίας. Το «πρώτο γεράκι» της χώρας, θυμίζουμε, είχε χάσει τον πατέρα του, επίσης χειριστή της HAF σε δυστύχημα στη Σούδα το 1979. Ο μαθητής τότε Θεμιστοκλής Μπουρολιάς, όχι μόνο δεν δείλιασε, όχι μόνο δεν φοβήθηκε τα μαχητικά, αλλά έναν μόλις χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του εισήλθε στη Σχολή Ικάρων, διέπρεψε ως πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας και έφτασε στο ανώτατο αξίωμα.
Λίγες ώρες μετά την τραγωδία με το F-4 Phantom, ο Αρχηγός ΓΕΑ ήταν ο πρώτος που διεμήνυσε «συνεχίζουμε». Αυτή είναι η μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας, αυτή είναι η μοίρα των Ελλήνων Ικάρων. Όσο αβάσταχτος κι αν είναι ο πόνος, όσο μεγάλη κι αν είναι η θλίψη, τα ελληνικά «φτερά» πρέπει και πάλι να σηκωθούν, πρέπει και πάλι οι μηχανές των F-4 Phantom να βγάλουν αυτόν τον βραχνό τους ήχο και να απογειωθούν για να προστατεύσουν την ελληνική κυριαρχία.
Πολλά μπορεί να ακούστηκαν αυτές τις ημέρες για τα Phantom. Ότι είναι γερασμένα, ότι είναι παλαιάς τεχνολογίας και άλλα πολλά. Η αλήθεια είναι πως όντως είναι παλαιότερης τεχνολογίας και μπαρουτοκαπνισμένα από τις χιλιάδες ώρες πάνω από την ελληνική επικράτεια, ωστόσο, τα F-4 θεωρούνται απολύτως αξιόπιστα μαχητικά που μπορούν ακόμα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Πολεμική μας Αεροπορία. Είναι πολύ καλά συντηρημένα και αυτό το αποδεικνύει και ο πολύ μικρός αριθμός βλαβών που παρουσιάζουν. Έχουν αναβαθμιστεί και έχουν ενισχύσει τις δυνατότητες κρούσης τους βάζοντας στη φαρέτρα τους τρομακτικής ισχύος πυραύλους. Τι σημαίνει αυτό; Πως μπορούν και θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα για αρκετά χρόνια ακόμα.
Η πτήση στα… χνάρια των Τσιτλακίδη και Τουρούτσικα, που πραγματοποίησαν οι συνάδελφοί τους από την 338 Μοίρα Διώξεως και Βομβαρδιμού «Άρης» για να τους τιμήσουν, στέλνει και ακόμα ένα μήνυμα: Πως οι «φαντομάδες» δεν πέφτουν ποτέ. Μόνο λίγο χαμηλώνουν τα φτερά τους και σηκώνονται ξανά. Την ερχόμενη εβδομάδα μάλιστα, η στρατιωτική ηγεσία έχει προγραμματίσει εκπαιδευτικές δραστηριότητες στις οποίες θα συμμετέχουν F-4 Phantom, ακόμα μια απόδειξη πως το ηθικό και η αυτοπεποίθηση των Ελλήνων χειριστών είναι στα ύψη.
Αυτό το αντιλήφθηκαν άλλωστε από πρώτο χέρι και οι ασεβείς Τούρκοι την εβδομάδα που μας πέρασε, μιας και την ώρα που η Πολεμική μας Αεροπορία θρηνούσε τους δύο Ικάρους της, αυτοί επιχειρούσαν παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου. Ενδεχομένως να πίστευαν πως η ψυχολογία των Ελλήνων πιλότων να ήταν πεσμένη ή να μην είχαν καθαρό μυαλό στις αερομαχίες. Η απάντηση που έλαβαν ήχησε και πάλι δυνατά στο cockpit τους: «Kill, Kill, Kill»!
Συκωνονται ξεσυκωνονται αεροσκαφοι του 1972 ειναι για τα μουσεια και οχι για ασκησεις……κρημα για τους ικανοτατος πιλκοτους μας που πεταναι με ιπταμενες νεκροφορες..