Ένα “αντίο” που “ραγίζει καρδιές” απευθύνει στον ανιψιό του Χρήστο, ο δημοσιογράφος Νίκος Δημαράς, αδελφός του υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιώργου Δημαρά.
Ο 38χρονος γιος του υφυπουργού σκοτώθηκε εχθές πέφτοντας από μπαλκόνι του σπιτιού που διέμενε με τους γονείς του στην Πεντέλη, σοκάροντας τον πολιτικό κόσμο.
Με ανάρτησή του στο Facebook ο θείος του άνδρα αναφέρεται σην ξαφνική του απώλεια.
Πως να αποχαιρετήσεις αυτό το παλικάρι;
Που να βρεις λόγια να στηρίξεις
τον πονεμένο αδελφό;
Πως να βρεις τρόπο να το πεις
σε φίλους κι αγαπημένους;
Πως να πεις ότι έφυγε ο Χρήστος μας
για το μεγάλο, το αιώνιο ταξίδι;
Αλήθεια, πως άντεξαν να ανοίξουν
την πόρτα του παράδεισου
σ’ ένα τέτοιο παλικάρι;
Γιατί Χρήστο μας βιάστηκες
να φύγεις στα 38 σου χρόνια;
Και δεν είχα προλάβει
να σου κάνω κριτική
για τον πίνακά σου, που μου χάρισες;
Γιατί ρε Χρήστο;
Ούτε για τα ποιήματά σου
πρόλαβα να σου πω τη γνώμη μου.
Να τώρα θα δημοσιεύσω ένα
για να μάθουν όλοι
ότι έγραφες υπέροχα.
Ναι, το δημοσιεύω
για να ραγίσουν και οι πέτρες
στα νταμάρια της Πεντέλης.
…………………………………………..
Πόσο αλήθεια είναι η ελπίδα
Μία σχισμή που ξεπρόβαλλε
και ένα όνειρο που χάθηκε
στις άκρες των κλωναριών
του έρωτα…
Δεκάδες σκιές να διαλύονται
στους ήχους της σιωπής…
Εκατοντάδες ίχνη να λυγίζουν
στο νήμα της ζωής…
Ένας αντίλαλος και μία αλήθεια.
Ο ρυθμός και η κίνηση.
Τα μάτια σου και το βλέμμα μου.
Οι σκέψεις μου και το όραμα σου.
Η πίστη σου και η αγάπη μου.
Ο βηματισμός μου και η παρέα σου.
Η αγκαλιά σου και η αύρα μου.
Οι νότες μου και το άγγιγμα σου.
Το χαμόγελο σου και το δάκρυ μου.
Η συγκίνηση μου και το άρωμα σου.
Τα λόγια σου και οι συνειρμοί μου.
Οι εικόνες μου και τα χρώματα σου.
Η ομορφιά σου και το πάθος μου.
Η έμπνευση μου και η φαντασία σου.
Η ζωή σου και η μοναξιά μου.
Το ταξίδι μου και η ελευθερία σου.
Η συνέπεια σου και το κουράγιο μου.
Η αισιοδοξία μου και η ειλικρίνεια σου.
Ο αυθορμητισμός σου και το ένστικτο μου.
Η ουτοπία μου και η ευαισθησία σου.
Ο ερωτισμός σου και η ευτυχία μου.
Η ύπαρξη μου και η συνύπαρξη σου.
Η αλήθεια σου και η ελπίδα μου.
………………………………………………………..
Καλό αιώνιο ταξίδι Χρήστο μας.
Και συγχώρα μας, που δεν προλάβαμε
να σου πούμε όλοι πόσο σε αγαπάμε…
