Οι πρώτες βουτιές στη θάλασσα ξεκίνησαν και ήδη πολλοί από εμάς αδημονούμε να έρθει το σαββατοκύριακο για να αδράξουν την ευκαιρία να βουτήξουν στα δροσερά νερά.
Εντούτοις, δεν είναι λίγες οι φορές που ο αρχικός µας ενθουσιασµός εξανεµίζεται καθώς φτάνουµε στην παραλία και βλέπουµε τη θάλασσα γεµάτη µε τα γνωστά µας φύκια, αυτές τις καφετί µαύρες κορδέλες, που είτε έχουν κατακλύσει την αµµουδιά και δεν έχουµε χώρο να απλώσουµε την πετσέτα µας είτε έχουν χρωµατίσει σκούρο το βυθό της θάλασσας, προκαλώντας µας συνήθως ένα αίσθηµα απέχθειας και φόβου. Γύρω µας, άλλοι απογοητευµένοι λουόµενοι φεύγοντας λένε χαρακτηριστικά «…η θάλασσα είναι βρώµικη, έχει φύκια…».
Πόσο όµως ισχύει κάτι τέτοιο;
Με σκοπό να αποφύγουμε τις “κακοτοπιές” η Ελληνική Φυκολογική Εταιρεία ετοίμασε έναν “Οδηγό” καθαρότητας των ακτών κολύμβησης με βάση τις κοινωνίες των μακροφυκών (φύκη ορατά με γυμνό οφθαλμό) που ζουν σε αυτές.
Δείτε ποια φύκια δείχνουν ότι η παραλία είναι κατάλληλη και ακατάλληλη για μπάνιο
Τα φύκη αποτελούν πολύ καλούς δείκτες καθαρότητας των νερών και χρησιµοποιούνται από τους επιστήµονες ως βιοδείκτες για τον έλεγχο της ποιότητας της θάλασσας. Η χρήση αυτή των φυκών βασίζεται στο γεγονός ότι υπάρχουν κάποια είδη τα οποία συναντώνται µόνο σε καθαρά νερά ενώ σε ρυπασµένες θάλασσες εξαφανίζονται.
Αντίθετα, υπάρχουν κάποια άλλα είδη φυκών που προτιµούν τα ρυπασµένα νερά. Σε γενικές γραµµές, τα καφετί και σχετικά µεγάλα φύκη αναπτύσσονται σε καθαρές θάλασσες, όπως τα είδη Cystoseira που µοιάζουν µε µικρούς θάµνους ή δεντράκια και έχουν σκληρή υφή
Στην Ελλάδα τα είδη αυτά είναι πολύ κοινά σε µικρά βάθη (0-1 µέτρο) σε καθαρές θάλασσες, και αν τα δείτε πάνω στα βράχια της ακτής θα ξέρετε µε σιγουριά ότι κολυµπάτε σε καθαρά νερά. Από την άλλη πλευρά, τα φύκη που προτιµούν ρυπασµένα νερά είναι συνήθως πράσινα και µοιάζουν µε ταινίες ή φύλλα, και έχουν µία µαλακή υφή που κάποιες φορές θυµίζει ζελέ.
Στην οµάδα αυτή πολύ γνωστό είναι το είδος Ulva, το οποίο λέγεται και µαρούλι της θάλασσας εξαιτίας της οµοιότητας του µε το γνωστό µας µαρούλι. Τα φύκη αυτά αναπτύσσονται σε µεγάλες ποσότητες σε ρυπασµένα λιµάνια, µώλους, µαρίνες, κοντά σε αγωγούς εκβολής λυµάτων, καλύπτοντας µαζικά την επιφάνεια βράχων σε πολύ µικρά βάθη – συνήθως στο σηµείο όπου σκάνε τα κύµατα.
Αν πάτε σε µία παραλία και εντοπίσετε µεγάλες πράσινες µάζες από φύκη πάνω στα βράχια (συνήθως είναι ορατά χωρίς να χρειάζεται να µπείτε µέσα στο νερό) τότε θα έχετε υποψίες ότι δεν βρίσκεστε και στην καθαρότερη παραλία του κόσµου!
