Προειδοποίηση από την Ιερουσαλήμ: Οι απειλές της Τουρκίας προς την Ελλάδα μπορούν να αποσταθεροποιήσουν την Ανατολική Μεσόγειο

Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Jerusalem Post δημοσιεύεται άρθρο γνώμης του γνωστού αναλυτή Seth Frantzman με τίτλο «Οι απειλές της Τουρκίας κατά Ελλάδας μπορούν να επηρεάσουν το Ισραήλ και την Ανατολική Μεσόγειο».

Υπότιτλος του κειμένου: «Η ρητορική της Τουρκίας παραπέμπει σε ενδεχόμενο σχέδιο εισβολής στη Συρία και αποσταθεροποίησης της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο αναλυτής αρχικά συνοψίζει την τρέχουσα κατάσταση: Η Τουρκία χρησιμοποιεί τις κρίσεις που τεχνηέντως προκαλεί, προκειμένου να απομονώσει και να στριμώξει την Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα καραδοκεί για να παίξει τα χαρτιά της στο θέμα της ενέργειας, μεσούντος του πολέμου στην Ουκρανία.

Προκειμένου να δημιουργήσει τις κρίσεις, η Τουρκία στοχοποιεί την Ελλάδα (ενώ αντίθετα συμφιλιώνεται με Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ και Ισραήλ) και κατηγορεί τους Έλληνες -αλλά και την Δύση συνολικότερα- ότι βάλλουν ομαδόν κατά της Τουρκίας.

Για παράδειγμα, ρεπορτάζ του δικτύου TRT επικαλείται ειδικούς διεθνών σχέσεων οι οποίοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα έχει αυξήσει τις παραβιάσεις του τουρκικού εναέριου χώρου για να εκφοβίσει την Τουρκία, επειδή η τελευταία επιλέγει να έχει αυτόνομη εξωτερική πολιτική.

Στο ίδιο πλαίσιο δημιουργίας κρίσεων, η Τουρκία «απειλεί ελληνικά νησιά και βγάζει στο προσκήνιο τα φαντάσματα του περασμένου αιώνα, εποχή κατά την οποία το ελληνικό μειονοτικό στοιχείο αφανίστηκε από εθνοκαθάρσεις επί τουρκικού εδάφους».

Ο Frantzman εξηγεί ότι η τουρκική στρατηγική δεν αποσκοπεί στον ανοιχτό πόλεμο με την Ελλάδα αλλά στη δημιουργία συνθηκών διαρκούς παρενόχλησης, με τελικό στόχο τον παραγκωνισμό της Ελλάδας από τις διεθνείς εξελίξεις σε ΝΑΤΟ και ενεργειακή σκακιέρα.

«Ο στόχος είναι να καταδειχθεί ότι Ε.Ε. και ΝΑΤΟ μπορούν να βασίζονται μόνο στην Τουρκία». Για να πετύχει αυτόν τον στόχο –και γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι η φήμη της έχει τρωθεί σημαντικά στις ΗΠΑ,- η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει μία τεχνητή κρίση εντός ΝΑΤΟ (σ.σ. βλ. υπόθεση S300), όπου αμέσως η ίδια θα αναδειχθεί ως ο αξιόπιστος εταίρος.

Ωστόσο, «η πολιτική της Τουρκίας είναι αντιευρωπαϊκή, αντιδυτική, φιλορωσική ενώ καλλιεργεί καλές σχέσεις με την κυβέρνηση του Ιράν και άλλους απολυταρχικούς ηγέτες». «Η Τουρκία ποτέ δεν απειλεί το Ιράν αλλά ‘γρονθοκοπεί’ την Ευρώπη και συμμάχους της στο ΝΑΤΟ» σημειώνεται.

Επιπλέον, η Άγκυρα έχει ήδη εισβάλει σε αρκετά σημεία της Συρίας και το πώς ενεργεί ο Ερντογάν στη Συρία μοιάζει με τον τρόπο που ενεργεί ο Πούτιν στην Ουκρανία». Εν ολίγοις, «Τουρκία, Ρωσία, Ιράν και Κίνα επιχειρούν εν χορώ να επιβάλουν μία γεωπολιτική τάξη όπου η αμερικανική ηγεμονία θα βρεθεί στο περιθώριο και οι δημοκρατίες σε αμυντική στάση.

Η Ελλάδα, το λίκνο της δυτικής δημοκρατίας είναι στόχος για την Τουρκία». Ταυτόχρονα, παρουσιάζοντας την Δύση ως εχθρό, προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα της επιτρέψουν την συνεργασία με Ρωσία και Ιράν και αργότερα την εισβολή στη Συρία.

«Πρώτα πρέπει να εξασφαλίσει την έγκριση από Ρωσία, έπειτα να διασφαλίσει ότι η Αλέπο και τα περίχωρα θα βρίσκονται εκτός ελέγχου Ιράν» και στο τέλος μπορεί να χτυπήσει τους Κούρδους εξουδετερώνοντας τις συριακές δημοκρατικές δυνάμεις που έχουν την στήριξη των ΗΠΑ.

«Το Ισραήλ» επισημαίνει ο αναλυτής «δεν έχει μπει ακόμα στο προσκήνιο αυτής κατάστασης». Ο Frantzman εκτιμά ότι αυτό συμβαίνει επειδή η Τουρκία έχει ανάγκη το Ισραήλ και προσπαθεί να το προσεταιριστεί για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένου και του σχεδίου να χρησιμοποιήσει το τελευταίο σαν δούρειο ίππο διάσπασης του ελληνο-ισραηλινού τριγώνου συμμαχίας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα διστάσει να επιτεθεί εάν το κρίνει απαραίτητο, εκτιμά ο αναλυτής και συνεχίζει «ήδη η Τουρκία «έδειξε τα δόντια της» αναφορικά με την τελευταία συμφωνία που έκλεισε ο τεχνολογικός κολοσσός της Google με το Ισραήλ[1].

Εάν η Τουρκία έχει όλα τα προαναφερθέντα κατά νου, τότε, ο συντάκτης υποστηρίζει πως η επιθετικότητα της έναντι της Ελλάδας πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’όψιν γιατί, ίσως, να αποτελεί τον πρώτο κρίκο στην αλυσίδα της πολιτικής αποσταθεροποίησης της Ανατολικής Μεσογείου.

[1] Πιθανότατα αναφέρεται σε χθεσινό δημοσίευμα του TRT World με τίτλο «Γιατί το πρόσφατο συμβόλαιο της Google με το Ισραήλ είναι ανήθικο και ανησυχητικό», όπου το Ισραήλ κατακρίνεται για τεχνολογικές συμφωνίες που ευνοούν την παρακολούθηση ατόμων και την στοχοποίηση φιλοπαλαιστινιακών απόψεων.