Το «απρόβλεπτο» στοιχείο, βασικός πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, έχει παγιώσει την αντίληψη ότι η Τουρκία αποτελεί αποσταθεροποιητικό παράγοντα στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
«Η λογική της Τουρκίας είναι να βρίσκεται οπουδήποτε υπάρχει αναστάτωση. Οτιδήποτε υπονομεύει το status quo είναι καλό για εκείνη», έγραψε ο Galip Dalay, συνεργάτης του Robert Bosch Academy, σε μια πρόσφατη ανάλυση, σύμφωνα με το Ahval.
Ο Ερντογάν «θαμπώνεται» από τα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας που του φέρνει αυτή η στρατηγική, αλλά και από τα προβλήματα που βάζει κάτω από το χαλί και είναι διατεθειμένος να τη φτάσει μέχρι τα άκρα. Από την στιγμή που ξεκίνησε η κρίση στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο, τα ποσοστά δημοφιλίας του ανέβηκαν από το 48% περίπου στο 52-53%. Η κρίση είναι το αντίδοτο στην… κρίση.
Μέσα σε έναν μόλις χρόνο η Τουρκία έχει καταφέρει να εξοργίσει τους γείτονές της – και συχνά αψηφά τη Ρωσία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες – να πραγματοποιήσει δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, να αναπτύξει κομάντο στο Ιράκ, να αλλάξει την πορεία του πολέμου στη Λιβύη και να αποστείλει πολεμικά πλοία για έρευνες υδρογονανθράκων στα ύδατα που διεκδικούν η Ελλάδα και η Κύπρος
Πιο πρόσφατα, η Αρμενία, με την οποία η Τουρκία δεν έχει διπλωματικούς δεσμούς, την κατηγόρησε ότι ενεπλάκη στη σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ – έναν θύλακο που ελέγχεται από τους Αρμένιους από τη δεκαετία του 1990, αλλά αναγνωρίστηκε διεθνώς ως μέρος του Αζερμπαϊτζάν .
Ο Ερντογάν δείχνει αποφασισμένος να ζήσει και να «πεθάνει» με την πολιτική που χάραξε. Έχοντας μείνει μόνο με το Κατάρ ως σύμμαχο, και ένα «φτωχό Πακιστάν», το μόνο στήριγμα του σε αυτή την προσπάθεια είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Η αδράνεια των ΗΠΑ στο θέμα των κυρώσεων δίνει έξτρα ζωή στη «διπλωματία των κανονιοφόρων». Εάν όμως χάσει τις εκλογές, η κατάσταση αλλάζει δραματικά. Ο Ερντογάν σίγουρα γνωρίζει τι έρχεται. Αυτή τη στιγμή τα παίζει όλα για όλα. Το θερμό επεισόδιο όχι μόνο δεν αποκλείεται, αλλά φαντάζει πιο κοντά από ποτέ.
