Ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων, Χρίστιαν Μίτσκοσκι, αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις που αφορούν τη χώρα του, εστιάζοντας στο μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τις σχέσεις με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.
Στις δηλώσεις του, άφησε υπονοούμενα σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για την έλλειψη ουσιαστικών αποτελεσμάτων στην ευρωατλαντική προοπτική των Σκοπίων. Παρά την υπογραφή συμφωνιών που θεωρούνται «ταπεινωτικές», οι οποίες θα έπρεπε να ανοίξουν τον δρόμο προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Μίτσκοσκι τόνισε ότι η χώρα δεν έχει δει τις προσδοκώμενες εξελίξεις.
«Ως έθνος κάναμε ό,τι μπορούσαμε, έχουμε υποστεί πολλές ταπεινώσεις και αποδεχτήκαμε πολλές κακές συμφωνίες προς χάριν της ευρωπαϊκής μας προοπτικής και της ένταξης στο ΝΑΤΟ» ανέφερε ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων σε εκδήλωση του Ατλαντικού Συμβουλίου στην Ουάσιγκτον που ήταν αφιερωμένη στο μέλλον των διατλαντικών σχέσεων στα Δυτικά Βαλκάνια.
Αρχικά, μίλησε για την Συμφωνία των Πρεσπών, χωρίς να την κατονομάζει, λέγοντας ότι:
«Η απογοήτευση στους πολίτες της χώρας μου είναι εξαιρετικά μεγάλη. Είμαι μάρτυρας ότι την εποχή που ήμασταν αντιπολίτευση, το 2018, πολλοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ΕΕ, πρωθυπουργοί από πολλές ισχυρές χώρες του ΝΑΤΟ, πρόεδροι, μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μας επισκέπτονταν και έλεγαν: απλώς αλλάξτε το όνομα και αυτή τη φορά θα καταστείτε άμεσα μέλος του ΝΑΤΟ, θα ξεκινήσετε διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και θα τις ολοκληρώσετε σε διάστημα 4-5 ετών και θα καταστείτε μέλος της ΕΕ. Αυτά τα 4-5 χρόνια πέρασαν πριν από δύο χρόνια και είμαστε στην ίδια κατάσταση με εκείνη πριν από 20 χρόνια, αλλά στο μεταξύ αλλάξαμε τη σημαία, το νόμισμα, το όνομα και τα πάντα» πρόσθεσε ο Χρίστιαν Μίτσκοσκι.
Σημείωσε επίσης πως η χώρα του βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο αίτημα, για αλλαγή του Συντάγματος και ότι αυτό δεν εγγυάται βεβαιότητα στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
«Υποδείξτε μου μια δεύτερη περίπτωση στην Ευρώπη που είναι έστω και λίγο παρόμοια με τη δική μας, δεν λέω περίπου παρόμοια. Αυτή τη φορά είπαμε: εάν το Pacta sunt servanda ισχύει για εμάς, ας ισχύει για όλους. Εάν εμείς εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, περιμένουμε και οι άλλοι να εκπληρώσουν», ανέφερε ο Μίτσκοσκι και πρόσθεσε:
«Γι’ αυτό ταξιδεύω τώρα σε όλο τον κόσμο για να διαδώσω το αφήγημα για το μακεδονικό πεπρωμένο, που είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα διπλά μέτρα και σταθμά».
Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων δήλωσε στην συνέχεια: «Πρέπει τώρα πρέπει να συμπεριλάβουμε μερικές εκατοντάδες συμπολίτες μας στο προοίμιο του Συντάγματος, που αποτελεί περιγραφή του Συντάγματός μας. Μιλάμε για τη βουλγαρική κοινότητα. Στο σύνταγμά μας έχουμε Μακεδόνες, Αλβανούς, Σέρβους, Τούρκους, Βόσνιους, Ρομά και Βλάχους, οπότε αν αναλύσετε τα πράγματα από αυτή την οπτική, αυτό δεν είναι σπουδαία υπόθεση».
Έπειτα, διερωτήθηκε: «Γιατί όμως να τους συμπεριλάβουμε στο προοίμιο; Ίσως μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, ίσως κάποιος παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα της βουλγαρικής κοινότητας; Ποιοι είμαστε εμείς οι πολιτικοί για να κρίνουμε εάν έχουν παραβιαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα κάποιου; Υπάρχει θεσμός στην Ευρώπη που ονομάζεται Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, το οποίο είναι υπεύθυνο να κρίνει εάν τα ανθρώπινα δικαιώματα κάποιου έχουν παραβιαστεί ή όχι. Και τί λέει αυτός ο θεσμός τα τελευταία χρόνια;».
Ο Μίτσκοσκι τόνισε επίσης: «Παραβιάστηκαν 14 φορές τα ανθρώπινα δικαιώματα της μακεδονικής κοινότητας στη Βουλγαρία και μηδέν φορές τα ανθρώπινα δικαιώματα της βουλγαρικής κοινότητας στη Μακεδονία. Δεκατέσσερις έναντι μηδέν. Πώς να το εξηγήσουμε αυτό στους πολίτες; Γιατί το κάνουμε αυτό, ενώ δεν λαμβάνουμε τίποτα;».
Στο τέλος, κατέληξε λέγοντας: «Γι’ αυτό λέμε, επειδή αυτό δεν είναι ουσιαστικής σημασίας, επειδή οι διαπραγματεύσεις σημαίνουν ενίσχυση των θεσμών, βελτίωση των δυνατοτήτων των θεσμών και όχι επίλυση διμερών ζητημάτων, είπαμε ότι θα το ολοκληρώσουμε αυτό, αλλά όταν ολοκληρώσουμε τις διαπραγματεύσεις μας, διότι φοβόμαστε ότι αυτό μπορεί να μετατραπεί σε μια ατέρμονη υπόθεση και θα ακολουθήσουν νέες και νέες απαιτήσεις και κανείς δεν ξέρει πότε αυτό θα τελειώσει».
