Ο κορωνοϊός μπορεί να έχει αλλάξει τα δεδομένα των επισκέψεων μας σε εστιατόρια και ταβέρνες, έχει αλλάξει και κάτι ακόμα όμως, που μάλλον ελάχιστοι θα έχουν παρατηρήσει. Από τα τραπέζια μας πλέον λείπουν τα χαρακτηριστικά δύο γυάλινα μπουκαλάκια με το ελαιόλαδο και το ξύδι που αποτελούσαν σήμα κατατεθέν για όλες τις ταβέρνες. Ποιος είναι όμως ο λόγος;
Απαγορεύεται η χρήση επαναχρησιμοποιούμενων φιαλών με ελαιόλαδο στον κλάδο της εστίασης και αντιθέτως είναι υποχρεωτική η χρήση συσκευασιών μιας χρήσης με επώνυμο προϊόν. Οι λόγοι είναι καθαρά για την προστασία του πελάτη, καθώς το ελαιόλαδο πόσο μάλλον όταν δεν είναι καν εμφιαλωμένο δεν πρέπει να μένει εκτεθειμένο.
Οι φιάλες πρέπει να φέρουν στην ετικέτα όλες τις απαιτούμενες σημάνσεις που έχουν οι συσκευασίες επώνυμου ελαιόλαδου. Έτσι πάνω στα τραπέζια των εστιατορίων υπάρχει λάδι μόνο σε σφραγισμένες, μη επαναγεμιζόμενες συσκευασίες, ή σε συσκευασίες μιας χρήσης. Ως εδώ καλά.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία όμως, ο κάθε εστιάτορας είναι υποχρεωμένος, όταν σερβίρει ένα πιάτο όπως σαλάτα ή χόρτα, να περιλαμβάνει σε αυτό λάδι, ξύδι ή λεμόνι σε κανονικές ποσότητες, και φυσικά να μην χρεώνει εξτρά το πιάτο της σαλάτας, π.χ., για τη χρήση του λαδιού.
Αυτό που παρατηρείται παρόλα αυτά σε πολλές περιπτώσεις είναι ότι εστιάτορες προσφέρουν αυτά τα πιάτα χωρίς… σταγόνα λαδιού ή ξυδιού, ώστε τελικά ο καταναλωτής να υποχρεώνεται να το παραγγείλει ξεχωριστά, και φυσικά να χρεωθεί για κάτι, το οποίο δικαιούται και περιλαμβάνεται ήδη στη συνολική τιμή του πιάτου του. Για αυτό προσοχή!
Εχουνε μικρά μπουκαλάκια και όταν τα φέρνουνε είναι ξεσφραγισμένα γιατί τα ξαναγεμίζουνε.
Τα αλατοπίπερα που σχεδόν κανείς δεν ταχει αντικαταστήσει με χάρτινα φακελάκια 1 χρήσης δεν είναι επικίνδυνα που τα πιάνει το σύμπαν όλο;