Η προστατίτιδα είναι μια πάθηση που ταλαιπωρεί άντρες όλων των ηλικιών και συχνά προκαλεί επώδυνη ούρηση και πόνο στη βουβωνική χώρα, την περιοχή της πυέλου ή τα γεννητικά όργανα.
Οι βακτηριακές λοιμώξεις είναι υπεύθυνες για ορισμένες περιπτώσεις προστατίτιδας.
Ο προστάτης αδένας, ο οποίος έχει το μέγεθος ενός καρυδιού, βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη.
Περιβάλλει το ανώτερο τμήμα του σωλήνα που αποστραγγίζει τα ούρα από την ουροδόχο κύστη (ουρήθρα). Ο προστάτης και άλλοι σεξουαλικοί αδένες παράγουν το υγρό που μεταφέρει το σπέρμα κατά την εκσπερμάτιση.
Τα είδη της προστατίτιδας
Οξεία βακτηριακή προστατίτιδα: Τα πιο συχνά βακτήρια που την προκαλούν είναι τα E.coli, η Klebsiella και το Proteus. Το μικρόβιο μπορεί να μεταφερθεί με τη σεξουαλική επαφή διαμέσου του αίματος, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αποτελεί απόρροια επιπλοκής της βιοψίας του προστάτη.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, ρίγος, αδυναμία με συχνουρία και δυσουρία.
Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα: Πρόκειται για συνεχιζόμενη ή υποτροπιάζουσα βακτηριακή λοίμωξη συνήθως με λιγότερο σοβαρά συμπτώματα. Προκαλείται από τα ίδια βακτήρια που δημιουργούν την οξεία.
Σε λιγότερο συχνές περιπτώσεις ένοχοι θεωρούνται μικροοργανισμοί όπως ο γονόκοκκος τα χλαμύδια, μυκόπλασμα και οι μύκητες.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν συχνουρία, δυσουρία, νυκτουρία, αιμοσπερμία, πόνο στο υπογάστριο, στο περίνεο και στους όρχεις, πρόωρη εκσπερμάτιση και στυτική δυσλειτουργία.
Χρόνια προστατίτιδα: Πρόκειται για σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους, συνεχιζόμενο ή επαναλαμβανόμενο πυελικό πόνο και συμπτώματα του ουροποιητικού συστήματος χωρίς ενδείξεις λοίμωξης.
Ο πάσχων νιώθει πόνο ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, πόνο κατά μήκος της ουρήθρας ή στην κορυφή του πέους, πόνο χαμηλά στην κοιλιά, στους όρχεις και στο περίνεο και πόνο στη μέση. Ο ασθενής έχει συχνουρία, επώδυνη εκσπερμάτιση και διαταραχές της στύσης.
Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα: Υπάρχουν σημάδια φλεγμονής του προστάτη χωρίς συμπτώματα και η διάγνωση γίνεται μετά από επέμβαση στον προστάτη αδένα. Οι αιτίες που την προκαλούν είναι η λοίμωξη από Gram- αρνητικά μικρόβια, η βιοψία του προστάτη, η ενδοκυστική έγχυση BCG, η διουρηθρική προστατεκτομή και η φυματίωση.
Παράγοντες κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου για προστατίτιδα περιλαμβάνουν:
Προηγούμενη προστατίτιδα
Λοίμωξη του ουροποιητικού ή αναπαραγωγικού συστήματος
HIV λοίμωξη ή AIDS
Χρήση καθετήρα ούρων
Διαγνωστική δειγματοληψία προστατικού ιστού (βιοψία)
Πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου για σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας/χρόνιου πυελικού άλγους μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ψυχολογικό στρες
Νευρική βλάβη στην περιοχή της πυέλου λόγω χειρουργικής επέμβασης ή τραύματος
Επιπλοκές
Οι επιπλοκές της οξείας ή χρόνιας προστατίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν:
Βακτηριακή λοίμωξη του αίματος (βακτηριαιμία)
Φλεγμονή του σπειροειδούς σωλήνα που συνδέεται με το πίσω μέρος του όρχεως (επιδιδυμίτιδα)
Προστατικό απόστημα
Λοίμωξη που εξαπλώνεται στο άνω πυελικό οστό ή στην κάτω σπονδυλική στήλη
Οι επιπλοκές της χρόνιας προστατίτιδας /του συνδρόμου χρόνιου πυελικού άλγους μπορεί να περιλαμβάνουν:
Άγχος ή κατάθλιψη
Σεξουαλική δυσλειτουργία, όπως η αδυναμία επίτευξης και διατήρησης στύσης (στυτική δυσλειτουργία)
Αλλαγές στο σπέρμα και υπογονιμότητα
Δεν υπάρχουν άμεσες ενδείξεις ότι η προστατίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο του προστάτη και οι ερευνητές διερευνούν εάν η χρόνια φλεγμονή του προστάτη είναι παράγοντας κινδύνου για καρκίνο.
Πότε επιβάλλεται να επισκεφτείτε έναν ουρολόγο
Είναι σημαντικό να πάτε άμεσα στον γιατρό αν έχετε κάποιο από τα ακόλουθα συμπτώματα:
Αδυναμία ούρησης
Επώδυνη ή δύσκολη ούρηση, συνοδευόμενη από πυρετό
Αίμα στα ούρα
Σοβαρή δυσφορία ή πόνο στην περιοχή της πυέλου ή στα γεννητικά όργανα
Διάγνωση
Οι διαγνωστικές εξετάσεις για την αξιολόγηση της λοίμωξης πιθανότατα θα περιλαμβάνουν:
Ψηφιακή ορθική εξέταση (DRE)
Εξέταση ούρων
Εξέταση αίματος
Έλεγχο του υγρού του προστάτη για εργαστηριακό έλεγχο
Η θεραπεία της προστατίτιδας
Η θεραπεία της προστατίτιδας περιλαμβάνει ανάλογα με την αιτιολογία που την προκάλεσε τα εξής:
Αντιβίωση: Η διάρκεια λήψης της αντιβίωσης κυμαίνεται μεταξύ 4-6 εβδομάδων ανάλογα με την έκταση του προβλήματος.
Α’ αναστολείς: Στοχεύουν στην ανακούφιση της ουροδόχου κύστης και των μυϊκών ινών.
Αντιφλεγμονώδη: Ο ουρολόγος μπορεί να συνταγογραφήσει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
