Πρωτοφανές προαναγγελθέν Συνταγματικό Πραξικόπημα υπό του Πρωθυπουργού

Είναι πρόδηλο ότι η λογική εάλω, καθότι πανθομολογείται ευθαρσώς μία συνειδητή και οργανωμένη Συνταγματική εκτροπή, ενόψει ήδη ενός προαναγγελθέντος Συνταγματικού πραξικοπήματος, υπό του  νυν Πρωθυπουργού και την άμεση συνέργεια των λοιπών πολιτικών κομμάτων, εξ αφορμής της ανερυθρίαστης ανακοινώσεως απαγορεύσεως της καθόδου του κόμματος «ΈΛΛΗΝΕΣ», με ιδρυτή τον Ηλία Κασιδιάρη, κατά τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

Υπό το φως της Συνταγματικής Νομιμότητας καθίσταται αντικειμενικά αδύνατο να πραγματοποιηθεί, καθότι όπως πλειστάκις έχουμε αναφέρει, αντίκεται προδήλως προς τις κείμενες διατάξεις ανατρέποντας άρδην το τεκμήριο της αθωότητας, κονιορτοποιώντας εν ταυτώ παν ψήγμα Νομικού Πολιτισμού και Δημοκρατικών θεσμών.

Ειδικότερον ότι συμφώνως με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, το τεκμήριο της αθωότητας αποτελεί έναν γενικώς παραδεδεγμένο κανόνα Διεθνούς δικαίου, ο οποίος προβλέπεται αφενός εις το άρθρο 6 της Ε.Σ.Δ.Α (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) η οποία κυρώθηκε με το Ν.Δ 5374 φεκ Α’ 256 και αφετέρου εις το άρθρο 14 παρ. 3 του Δ.Σ.Α.Π.Δ (Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων), το οποίο κυρώθηκε με τον Ν. 2462/1997 Φεκ Α’ 25, με αποτέλεσμα να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εσωτερικής έννομης τάξεως και να υπερισχύουν κάθε άλλης διάταξης νόμου. Πέραν όμως της υπερνομοθετικής αυτής κατοχύρωσης το τεκμήριο της αθωότητας, συνάγεται και από το άρθρο 2 παρ. 1 και 5 του Συντάγματος καθώς και από το άρθρο 71 του Κ.Π.Δ αλλά και από την κοχλίωση ενός έτερου πλέγματος άρθρων της προδικασίας αλλά και της κύριας διαδικασίας κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ( 239 παρ. 2, 274, 351 παρ. 1, 177).

Ως εκ τούτου όμως, παρά ταύτα, ήδη έχει επέλθει εν μέρει θεσμικό πραξικόπημα και μία μεταιχμιακή εκτροπή δυνάμει των άρθρων 92,93,95 του Ν. 4804/2021 δυνάμει των οποίων απαγορεύεται ρητώς το δικαίωμα του εκλέγειν, η κατάρτιση συνδυασμών και η εν τέλει κατάληψη υποψήφιου προσώπου σε επιτελική θέση κόμματος, εφόσον προηγουμένως έχει καταδικασθεί έστω και πρωτοδίκως οριστικώς και ουχί αμετακλήτως.

Οι ως άνω διατάξεις δηλαδή ήδη προσκρούουν εις το ανωτέρω άρθρο 53 παρ. 1 αποψιλώνοντας τον σκληρό πυρήνα της ως άνω Συνταγματικής διατάξεως η οποία ασφαλώς υπερτερεί έναντι οιουδήποτε εσωτερικού Νόμου ή υπό άλλη διατύπωση το άρθρο 120 παράγραφος 2 αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Σεβασμός στο Σύνταγμα και τους Νόμους που συμφωνούν με αυτό, αποτελεί  θεμελιώδη υποχρέωση του εκάστοτε Έλληνα Πολίτη.

Την ως άνω άποψη έχουν στηρίξει ευθαρσώς πλειάδα διακεκριμένων Συνταγματολόγων, μη φίλα προσκείμενων προς το ιδεολογικό πλέγμα του Πατριωτικού χώρου, διατηρώντας δηλαδή την επιστημονική τους σοβαρότητα και αξιοπιστία, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια περί της θρυλούμενης προπαρασκευής, δια νόμου απαγόρευσης καθόδου του κόμματος.

Ενάντιοι προς την ιταμή αυτή αντιδημοκρατική πρακτική τάχθηκαν και έτεροι πολιτικά κόμματα, υπό όλου του ιδεολογικού φάσματος καθότι η εν λόγω μεθόδευση κλυδωνίζει τα θεμέλια της Δημοκρατίας, παγιώνοντας ένα ιστορικό προηγούμενο, δια του οποίου, το εκάστοτε κόμμα εξουσίας έχει την ευχέρεια να δρα άκρως καταχρηστικά, καταφρονώντας ιταμά την λαϊκή κυριαραχία η οποία συνιστά το θεμέλιο του πολιτεύματος .

Εν τοιαύτη περιπτώσει το παρόν Κράτος, καταφρονεί την βούληση του λαού, καθότι το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη, καταδεικνύει μεγάλο βαθμό προτιμήσεως ενόψει των εκλογών, ένεκεν και συνεπεία της μαχητικότητας και εντιμότητας του, πλην όμως η κυβέρνηση, δοθέντος ότι ουδόλως ενδιαφέρεται ή έχει τέτοιες ευαισθησίες δια την πλειοψηφία της κοινωνίας, επιχειρεί αυθωρεί και παραχρήμα, να ακρωτηριάσει την επιλογή των πολιτών, παρά να έχει η ίδια διαρροή ψήφων, ή να εισέλθει ένα καινοφανές, διαυγές και διαφανές κόμμα στην Βουλή, επί τω τέλει, να εξαρθρώσει τα σκάνδαλα με όραμα δια εξυγίανση του δημοσίου βίου όπως ευαγγελίζεται.

Η ηθική κατάπτωση και η υπερεκχειλίζουσα κρατούσα σήψη αποδεικνύει ότι ο όζον πολιτικός βίος σύγκειται από διεφθαρμένα πρόσωπα, τα οποία λυμαίνονται την διοίκηση της Πατρίδας μας, ενδιαφερόμενοι αποκλειστικά και μόνον δια την νομή της εξουσίας και την αδιάλειπτη εξυπηρέτηση των ημέτερων άνευ ετέρου τινός, ενώ κατά τα λοιπά δε, καθίστανται παντελώς αδιάφοροι για το αληθές το μέλλον του τόπου.

Τηρουμένων των αναλογιών, την ιδιότυπη αυτή δικτατορία την βιώσαμε, με τον θάνατο του τέως Βασιλέως της Ελλάδας, όπου επλήγη διεθνώς το κύρος του έθνους μας, ένεκεν και συνεπεία μία άφρονας αποφάσεως του νυν Πρωθυπουργού, να στερήσει την δημοσία δαπάνη κήδευσή του, τιμής ένεκεν και δίκην αποτίσεως του δέοντος σεβασμού εις έναν ζωτικό θεσμό, αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης Ιστορίας, ένθα, αν μη τι έτερο, συνέβαλε δυναμικά προς την ευεργεσία του έθνους μας μακράν.

Η αντίληψη του νυν Πρωθυπουργού ότι διοικεί μία ανώνυμη εταιρία, εν τω πλαισίω μίας ορισμένης τοπικής έδρας, δημιουργεί ιδιαίτερες αγκυλώσεις και περιορισμένης εμβέλειας ερμηνεία της βουλήσεως και των αναγκών του λαού και του έθνους, τούτο δε τεκμαίρεται αμάχητα εκ της ελιτίστικης και από καθέδρας συμπεριφοράς των κυβερνώντων οι οποίοι περιφρονούν τον λαό, απλώς τον ποδηγετούν ασλεγώντας εις την λογική τους, δια των, τελούντων εν διατεταγμένη υπηρεσία, μέσων μαζικής εξαπατήσεως.

Εν κατακλείδι, παρά την πολύφερνη έξαρση της ψηφιακής πραγματικότητας και της αλματώδους αναπτύξεως της τεχνολογίας, η ανθρώπινη ευήθεια, τα ποταπά και ταπεινά ένστικτα, κυριαρχούν προς τον άνθρωπο ο οποίος καθίσταται δέσμιος και έρμαιο αυτών, με αποτέλεσμα να δρα ολοκληρωτικά και ουχί δημοκρατικά, ενδιαφερόμενος μόνον δια την καταστροφή και την εξουσία,

Ζούμε Οργουελιανές καταστάσεις, υποκείμενοι εις τις ερπύστριες του ολετήρα κατ’ επίφαση δημοκρατιών, κατ’ ουσίαν στυγνών δικτατόρων, οι οποίοι περίαπτονται απλώς του μανδύα της ελευθερίας αλλά κατ’ ουσίαν πρόκειται δια προβατόσχημους λυκοποιμένες.