Με αφορμή τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκης, αναφορικά με το επιτελικό κράτους, που του καταλογίζεται – και ορθώς – ότι έχει δημιουργήσει, στην εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Πολεμικό Μουσείο το βράδυ της Δευτέρας, μάλλον ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για τις επιπτώσεις του επιτελικού κράτους: Την ολική και ανεξέλεγκτη κατάρρευση της ελληνικής κοινωνίας.
Διανύουμε ήδη την δεύτερη θητεία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και από πολύ νωρίς διαπιστώσαμε ότι οι πρακτικές που ακολουθεί μας οδηγούν εντελώς μεθοδευμένα στην πτώση. Αναρύθμιτες είναι οι νομοθετικές παρεμβάσεις που μας οδηγούν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Από την αντισυνταγματική κατάργηση του άρθρου 16, που ανοίγει διάπλατες τις πόρτες στην καθιέρωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τον νόμο Φλωρίδη που μπορεί να μας κατονομάσει όλους τρομοκράτες και να μας στείλει στην φυλακή επειδή τολμήσαμε ελεύθερα να εκφράσουμε δημόσια την άποψη μας, την ανομία και αστυνομοκρατία που έφερε η πανδημία και καθιέρωση η κυβέρνηση, μέχρι την τραγική αμέλεια που οδηγεί σε κορυφαίες καταστροφές, όπως αυτή που προκάλεσε η κακοκαιρία Daniel στη Θεσσαλία, και σε τραγικά εγκλήματα, όπως εκείνο των Τεμπών, δεν μπορεί παρά να μας γυρνάνε πίσω σε εποχές σκοτεινές ή να μας μεταφέρουν αυτόματα σε χώρες, όπως η Κολομβία, που με προκλητικό τρόπο κουμάντο κάνει η ολιγαρχία εγκληματιών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ρόλο καρτέλ μάλλον επιτελεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία φροντίζει να εξυπηρετεί με κλειστά τα μάτια τα συμφέροντα φίλιων της, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις ανάγκες των πολιτών.
Ζούμε στην χώρα όπου κάποιος μπορεί να δολοφονηθεί σε κοινή θέα και η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να διαχειριστεί ούτε επικοινωνιακά την τρομοκρατία και ανασφάλεια που προκαλεί ένα τέτοιο γεγονός.
Ζούμε στη χώρα που είναι πιθανό να πας φυλακή για μια ανάρτηση στο facebook, αλλά απίθανο να σωθεί μια γυναίκα από τον κακοποιητή σύντροφο – αδελφό – πατέρα – της, καθώς δεν υπάρχει καμία ουσιαστική μέριμνα για τα θύματα κακοποίησης.
Ζούμε στην χώρα όπου είναι ποινικά κολάσιμο να ανοίγεις πανό με συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης και να σε δέρνει η αστυνομία όταν θα κατέβεις σε πορεία, αλλά ο οποιοσδήποτε μπορεί να δολοφονήσει τη γυναίκα του έξω από αστυνομικά τμήματα, αφού κανείς δεν πρόκειται να το αποτρέψει.
Ζούμε στη χώρα που είναι πιθανό να πας φυλακή για μια ανάρτηση στο facebook, αλλά απίθανο να σωθεί μια γυναίκα από τον κακοποιητή σύντροφο – αδελφό – πατέρα – της, καθώς δεν υπάρχει καμία ουσιαστική μέριμνα για τα θύματα κακοποίησης.
Ζούμε στην χώρα που παραλύει κάθε φορά που βρέχει ή χιονίζει, που κάθε χρόνο καίγεται, αλλά κάθε χρόνο οι μόνιμες προσλήψεις πυροσβεστών είναι λιγότερες από του προηγούμενου έτους.
Ζούμε στην χώρα όπου προτεραιότητα οι ξένες επενδύσεις στον τουρισμό και στην ενέργεια, την στιγμή που οι πολίτες δυσκολεύονται να γεμίσουν το καλάθι του σούπερ μάρκετ λόγω ακρίβειας.
Ζούμε στην χώρα όπου δεν έχει παρθεί ακόμα καμία πρωτοβουλία για να μπει πλαφόν στα ενοίκια, την στιγμή που θεσπίζεται 6ήμερη εργασία, με αποδοχές που δεν αρκούν ούτε για την κάλυψη βασικών βιοτικών αναγκών.
Ζούμε στην χώρα που σε δωροδοκεί με επιδόματα για τουρισμό σε πληγείσες περιοχές, όταν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών δεν έχουν λάβει ακόμα αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστησαν.
Επενδύουμε στην αιολική ενέργεια, κάνοντας τα νησιά μας άγονη γη – ενέργεια την οποία η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα να αποθηκεύσει – την στιγμή που δεν έχει ληφθεί καμία ουσιαστική πρωτοβουλία για την διαχείριση της κλιματικής αλλαγής.Στερούμαστε δημόσιας και δωρεάν υγεία, αφού έχουν αφήσει άδεια από γιατρούς νοσοκομεία, έχουμε κλείσει κέντρα υγείας και άλλες μονάδες υγείας στην περιφέρεια, την στιγμή που υπουργοί διαφημίζουν ιδιωτικές κλινικές.
Οι γειτονιές μας έχουν γεμίσει αστυνομία που τραμπουκίζει και τρομοκρατεί κόσμο, την στιγμή που συμβόλαια θανάτου εκτελούνται σε κοινή θέα, οι νόμοι τηρούνται κατά το δοκούν και βουλευτές όπως ο Λ. Αυγενάκης ασκεί σωματική βία σε εργαζόμενους που απλά κάνουν τη δουλειά τους.
Το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη δεν λειτουργεί πουθενά. Το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη απλώς αφανίζει με θράσος κάθε ίχνος Κράτους που είχε απομείνει.
ΠΗΓΗ: neostrategy.gr
