Ο Μπίλι Μουρ επέζησε από μια πραγματική κόλαση μετά από ποινή τριών ετών στην πιο σκληρή φυλακή της Ταϊλάνδης.
Η ιστορία του Άγγλου πυγμάχου Μπίλι Μουρ είναι μοναδική και έγινε ταινία. Γεννήθηκε στο Λίβερπουλ και όπως πολλοί άντρες της πόλης, του άρεσε πολύ να παίζει σε ερασιτεχνικό επίπεδο μποξ.
Όμως, δεν έγινε διάσημος λόγω της παρουσίας του στο ρινγκ. Ο Μπίλι Μουρ έγινε διάσημος για τον εθισμό του στα ναρκωτικά, τον αγώνα εναντίον του, καθώς και την απίστευτη βούληση. Αυτή τον έκανε να επιβιώσει σε μια από τις πιο επικίνδυνες φυλακές του πλανήτη, την Klong Prem στην Ταϊλάνδη.
Αφού τα κατάφερε, έγραψε και ένα βιβλίο που έγινε μπεστ σέλερ και στη συνέχεια η ιστορία του μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη. Η “μάχη χωρίς κανόνες” έκανε μια παγκόσμια αίσθηση, δείχνοντας πώς ο Βρετανός επέζησε.
Ο αλκοολικός πατέρας του τον βάραγε για διασκέδαση
Ο Μπίλι Μουρ μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη φτώχεια και η μητέρα του προσπαθούσε με διάφορους τρόπους να ταΐσει την οικογένεια, ενώ ο πατέρας του έπινε συνεχώς και τον χτυπούσε όταν ήταν ακόμη παιδί, έτσι απλά για να διασκεδάσει.
«Ήμουν ο μεγαλύτερος από έξι παιδιά στην οικογένειά μας. Ο αείμνηστος πατέρας μου ήταν αλκοολικός, απλά ήθελα να φύγω από αυτήν την κόλαση το συντομότερο δυνατό. Έψαχνα για ένα διαφορετικό περιβάλλον για τον εαυτό μου, αλλά σαφώς έψαχνα σε λάθος μέρη» θυμάται.
Η κάνναβη και η ηρωίνη
Ο Μπίλι είχε ως όνειρο να γίνει ένας σπουδαίος πυγμάχος και σε σχολική ηλικία, εγγράφηκε στο τμήμα πυγμαχίας, αλλά ο εθισμός στα ναρκωτικά κατέστρεψε τα πάντα. Ξεκίνησε με μαριχουάνα και στα 17 εθίστηκε στην ηρωίνη
«Ξέρεις, κατά κάποιο τρόπο όλα συνέβησαν κατά λάθος, δεν θυμάμαι καν πώς. Όλα ξεκίνησαν με την κάνναβη. Ήμουν 14 ή 15 ετών. Επίσης άρχισα να πίνω. Έτυχε να κλέψω χάπια tamazepam από το πορτοφόλι της θείας μου. Και σε ηλικία 17 ετών έχω ήδη επιλέξει την ηρωίνη» ανέφερε.
Δάσκαλος και παρανομίες στην Ταϊλάνδη
Το 2005 ο Μπίλι πήγε στην Ταϊλάνδη για αποκατάσταση από τα ναρκωτικά και στην αρχή τα πράγματα πήγαιναν καλά. Δούλεψε ως καθηγητής Αγγλικών σε ένα σχολείο.
«Στην αρχή της παραμονής μου στην Ταϊλάνδη, ήμουν απολύτως καθαρός, χωρίς ναρκωτικά, ένιωσα καλύτερα από ποτέ. Ωστόσο, όταν δίδασκα αγγλικά στο σχολείο, δεν με καταλάβαιναν όλοι λόγω της προφοράς μου. Στον ελεύθερο χρόνο μου, μπήκα στην Ταϊλάνδη σε παράνομους αγώνες, αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα με την αστυνομία» τόνισε.
Η διακίνηση ναρκωτικών και η φυλακή – κόλαση
Όμως, έπειτα από οκτώ μήνες όλα πήγαν στραβά. Έπαιρνε μέρος σε περισσότερους αγώνες για να βγάλει χρήματα. Σύντομα άρχισε να πίνει και επέστρεψε πάλι στα ναρκωτικά, αλλά αυτή τη φορά πουλούσε κιόλας. Στην Ταϊλάνδη υπάρχουν αυστηροί νόμοι σχετικά με τη χρήση και τη διανομή ναρκωτικών, ειδικά για αλλοδαπούς.
Ο Μπίλι Μουρ συνελήφθη έπειτα από καταγγελία πελάτη του και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή.
«Πρώτα κατέληξα στη φυλακή Τσιάνγκ Μάι στη βόρεια Ταϊλάνδη. Δεν ήταν τόσο μεγάλη – περίπου 4.000 άτομα, αλλά σύντομα για κακή συμπεριφορά μεταφέρθηκα στη Klong Prem στην Μπανγκόκ, όπου υπήρχαν ήδη περίπου 20.000 άνθρωποι στη φυλακή» δήλωσε.
Φόνοι, βιασμοί και απαγχονισμοί
Οι συνθήκες σε αυτήν τη φυλακή θύμιζαν Μεσαίωνα. Ο Μουρ κοιμόταν στο πάτωμα, ενώ έπρεπε να περάσει τη νύχτα δίπλα ακόμα και σε πτώμα. Το 99% των κρατουμένων είναι βάναυσοι δολοφόνοι και βιαστές. Ομαδικοί βιασμοί και δολοφονίες πραγματοποιήθηκαν ακριβώς μπροστά στα μάτια του Μπίλι σε ένα κελί φυλακής.
«Αν περιγράψεις τα πάντα με μία λέξη, τότε αυτή η λέξη είναι κόλαση. Η πιο πραγματική κόλαση στη γη. Στην πραγματικότητα, συνέβησαν πράγματα που δεν είχα δει ακόμη και στους πιο φοβερούς εφιάλτες. Οι άνθρωποι μαχαιρώνονται στα κελιά τους και στη συνέχεια πέφτουν στο πάτωμα, μέχρι την επόμενη μέρα που θα φτάσει ένα καροτσάκι για να τους παραλάβει. Η διοίκηση των φυλακών δεν διεξήγε καμία διαδικασία. Ομαδικοί βιασμοί συνέβησαν επίσης σχεδόν καθημερινά. Συχνά, εκείνοι που βιάστηκαν απλώς απαγχονίστηκαν και το πρωί τους πήραν με το ίδιο σιδερένιο καροτσάκι. Οι επιθέσεις δεν ήταν ποτέ ένας προς έναν» θυμάται.
Η ζωή του έγινε ταινία
Ο Μπίλι ήταν ο μόνος λευκός στο κελί, που ήταν όλοι Ταϊλανδοί και τον χτύπαγαν συχνά, αλλά λόγω των δεξιοτήτων του στο μποξ, αντιδρούσε όσο καλύτερα μπορούσε. Τουλάχιστον δεν βιάστηκε. Με βάση τη ζωή του, δημιουργήθηκε η ταινία “Fighting without Rules”.
Η αποφυλάκιση και η νέα φυλάκιση
Όταν αποφυλακίστηκε, επέστρεψε στο Λίβερπουλ. Το καλοκαίρι του 2016, υπό την επήρεια ναρκωτικών, λήστεψε το σπίτι ενός φίλου. Και το έκανε τρεις φορές σε μια μέρα. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε δυόμισι χρόνια.
«Εκτίμησα την ποινή μου στη φυλακή του Λονδίνου. Υπήρχαν περίπου 80 άτομα στο κελί, υπήρχαν κρεβάτια, αλλά κοιμήθηκα στο πάτωμα γιατί έτσι κοιμόμουν στη φυλακή Klong Prem. Μου ζητήθηκε να ξαπλώσω στο κρεβάτι, αλλά δεν είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι στην πραγματική κόλαση» είπε.
«Θα έρθω σπίτι και θα αγκαλιάσω σφιχτά τη μαμά μου»
Λίγο μετά τη φυλάκισή του, ο Μπίλι διαγνώστηκε με λέμφωμα τρίτου σταδίου μη-Χόντκιν και όταν ρωτήθηκε τι θα έκανε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, δίστασε για λίγο, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα απάντησε: «Θα έρθω σπίτι και θα αγκαλιάσω σφιχτά τη μαμά μου».
