«Είμαι λίγο ζωηρή, αλλά δεν είμαι αυτό που νομίζετε», έλεγε όλο νάζι η χυμώδης γειτόνισσα Ηρώ, στον ζαλισμένο από τα κάλλη της Κλέαρχο, που ατένιζε την θέα από την μισάνοιχτη ρόμπα της, στην ταινία της Φίνος Φιλμς «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός».

Η Πόπη Λάζου ήταν η πληθωρική ξανθιά του ελληνικού κινηματογράφου, που συνήθως υποδυόταν την εύπορη, άτακτη και δυναμική ζωντοχήρα. Δεν έπαιξε ποτέ πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά ανήκε στην κατηγορία των ηθοποιών, που αν και μέσα από δεύτερους ρόλους έκαναν αισθητή την παρουσία τους.

Γεννήθηκε το 1937 στα Καλάβρυτα, ενώ ακολούθησε μουσικές σπουδές στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε σε 25 ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, εκ των οποίων οι 4 ήταν με την υπογραφή του Φίνου. Αν και σύντομη η συνεργασία με την θρυλική εταιρεία, άφησε εποχή αφού μέσα από αυτήν γυρίστηκαν ξεκαρδιστικές ταινίες. Μάλιστα το 1961 μετά την πρεμιέρα στο «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» η ταινία παραλίγο να κατέβει γιατί θεωρήθηκε από τις αρχές προσβλητική για τον θεσμό της οικογένειας.

Οι υπόλοιπες ταινίες που έπαιξε ήταν «Τα κίτρινα γάντια», «Ζητείται ψεύτης» και «Η κυρία του κυρίου». Συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Ανήκε για μεγάλο διάστημα στον θίασο «Βασιλειάδου-Αυλωνίτη», αλλά υποδύθηκε και την ξαδέρφη του Κωνσταντάρα στην ταινία «ο γεροντοκόρος», που είχε βαλθεί να τον παντρέψει με κάθε τρόπο, βάζοντας στη ζωή του την καλή της φίλη Μάρω Κοντού, με σκοπό να τον σαγηνεύσει.

Ήταν επίσης ο «γλυκός γερμάς» του Νίκου Σταυρίδη, στην ταινία «Τρίτη και 13». Σημαντικό ήταν και το πέρασμα της από το θεατρικό σανίδι. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με το Εθνικό θέατρο, ενώ στην τηλεόραση συμμετείχε στο «Θέατρο της Δευτέρας» και συγκεκριμένα στις παραστάσεις «Το σταυροδρόμι» και το «Ταγκό». Το 2006, ο δήμος Αθηναίων την τίμησε με το «Μετάλλιο της Πόλης», για την συμβολή της στο θέατρο και τον κινηματογράφο.