Όταν αναφερόμαστε στην αρχαία Αίγυπτο σκεφτόμαστε κατευθείαν τους σκλάβους και ότι κανένα δικαίωμα δεν είχαν οι άμοιροι για απεργία. Ωστόσο, οι σκλάβοι δεν αποτελούσαν το μοναδικό εργατικό δυναμικό. Υπήρχαν χτίστες, τεχνίτες και οικοδόμοι, οι οποίοι διέθεταν «επαγγελματικά δικαιώματα» και προέβαλαν απαιτήσεις.
Κατά το 29ο έτος της αυτοκρατορίας του Ραμσή Γ’, ένας μεγάλος αριθμός εργατών δούλευε στη νεκρόπολη της «Κοιλάδας των Βασιλιάδων». Ήταν το μέρος όπου βρίσκονταν οι πεθαμένοι Φαραώ και όπου θα έθαβαν και τον Ραμσή Γ’ όταν θα πέθαινε.
Η πληρωμή των εργατών γινόταν σε είδος και συγκεκριμένα σε σιτάρι αλλά εκείνη την περίοδο οι αμοιβές διαρκώς καθυστερούσαν. Παρά τα συνεχή παράπονα, οι πληρωμές είχαν αργήσει είκοσι ολόκληρες μέρες. Μην έχοντας άλλη υπομονή, οι εργάτες πήραν μία ανατρεπτική απόφαση και συμφώνησαν να σταματήσουν να δουλεύουν και διαδήλωσαν μπροστά στους επιβλέποντες, φωνάζοντας «Πεινάμε!».
Οι αρχηγοί του χωριού δεν εξοργίστηκαν. Άκουσαν με προσοχή τα αιτήματα των εργατών και έσπευσαν να τα εκπληρώσουν. Μάλιστα, ο Ραμσής Γ’ αποφάσισε να αυξήσει τους μισθούς τους. Μετά το γεγονός αυτό, οι απεργίες έγιναν συχνό μέσο διαμαρτυρίας στα χρόνια του Ραμσή Γ’ και οι εργασιακές συνθήκες βελτιώθηκαν έως τον θάνατό του.
Το περιστατικό έχει καταγραφεί σε πάπυρο από Αιγύπτιο γραφέα της εποχής και πρόκειται για την πρώτη καταγεγραμμένη εργατική απεργία στην ιστορία.
