Αδαλής Γιώργος
Η συμμαχία AUKUS, έχει τρία επίπεδα που πρέπει να αναλυθούν προσεκτικά. Πρώτον ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι που στοχεύουν την Κίνα. Δεύτερον, γιατί επέλεξαν να ξεκινήσουν με την ταπείνωση της Γαλλίας. Τρίτον, γιατί όλο αυτό αφορά άμεσα στην Ελλάδα! Εκτός του πρώτου επιπέδου που έχει υπεραναλυθεί, αισθάνομαι ότι τα υπόλοιπα δύο δεν έχουμε ξεκινήσουμε καν να τα συζητάμε! Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ με το δεύτερο επίπεδο και στο επόμενο με το τρίτο.
Η AUKUS είναι η συμμαχία των Αγγλοσαξόνων που ουσιαστικά δεν έσβησε ποτέ. Η βασίλισσα της Αγγλίας θεωρείται βασίλισσα σε όλη την Κοινοπολιτεία, άρα και στην Αυστραλία και στον Καναδά! Γιατί άφησαν έξω τον Καναδά στην παρούσα φάση; Μάλλον, γιατί βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και δεν θα ήθελαν με τίποτα να ενισχύσουν τις αποσχιστικές τάσεις των γαλλόφωνων στην επαρχία Laval. Αλλά και γιατί ο Καναδάς αποτελεί την ζωοποιό δύναμη των ΗΠΑ σε πολλούς τομείς της Αγοράς.
Μπορούν οι Αγγλοσάξονες να τιμωρούν την Γαλλία, μια χώρα που έχει μεγάλη διείσδυση στον Καναδά και πάνω απ’ όλα ακύρωσε το μεγάλο συμβόλαιο της με την Ρωσία το οποίο προέβλεπε ναυπήγηση δύο ελικοπτεροφόρων πλοίων Mistral; Μόνο ένας τρελός θα ξεκινούσε τέτοια σύγκρουση με την Γαλλία, γιατί θέλει να κάνει πόλεμο με την Κίνα! Η AUKUS σαφώς στοχεύει την Κίνα. Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τους Αγγλοσάξωνες να ρισκάρουν, τις ισορροπίες στον Καναδά, στην Ευρώπη και στον Ινδο-Ειρηνικό, ταπεινώνοντας την Γαλλία; Γιατί δεν επέλεξαν έναν άλλον τρόπο να ενισχύσουν την πολεμική μηχανή της Αυστραλίας, χωρίς να πειράξουν το χρυσό συμβόλαιο των Γάλλων;
Η απάντηση βρίσκεται 13.107 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Σύδνεϋ και είναι θαμμένη κάτω από τις λάσπες άγνωστων περιοχών του Ιράκ, όπως το Ratawi, η Basrah, η Rumaila και η West Qurna! Ποιοι κατέχουν τα πεδία υδρογονανθράκων στο Ιράκ; Κυριαρχεί η εντύπωση ότι είναι οι Αμερικανοί που κατέχουν τις πετρελαιοπηγές. Αυτό δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Μερίδια σε πετρελαϊκά πεδία του Ιράκ έχουν όλοι. Αμερικάνοι, Ρώσοι, Κινέζοι, Ινδοί, Ινδονήσιοι, Καταριανοί, Ιάπωνες κ.α.
Πριν 100 χρόνια ήταν ένας Βραζιλιάνος που τα ανακάλυψε (πρόγονος της Petrobras) και οι Γάλλοι (με τον πρόγονο της Total). Και ενώ η επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ οδηγεί σε αυτοματισμούς του τύπου, “αφού οι Αμερικανοί έκαναν τον πόλεμο για το πετρέλαιο, άρα αυτοί θα έχουν και τις πετρελαιοπηγές”, αυτό ουδέποτε ίσχυσε. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατάφεραν και έδιωξαν τους Γάλλους από το Ιράκ. Εκεί είχαν πετρελαιοπηγές σχεδόν οι πάντες, πλην των Γάλλων.
Οι ιδιοκτήτες κοιτασμάτων
Η διαφθορά στο Ιράκ καθώς και η αδυναμία του να πληρώνει τα τέλη και τις υποχρεώσεις του προς τους παραγωγούς που είχαν συμβόλαια εξόρυξης μαζί του, δημιούργησαν εκρηκτικό κλίμα με αρκετές supermajor εταιρίες να εκβιάζουν ότι θα φύγουν. Πρώτη η Royall Dutch Shell άρχισε τις απειλές για να ακολουθήσει ο συνεταίρος της, η ExxonMobil, ότι θα εγκαταλείψει ακόμα και το τεράστιο πεδίο West Qurna όπου κυριαρχούσε. Αλλά η Exxon έφευγε μένοντας! Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν ποιοι ήταν οι ιδιοκτήτες των κοιτασμάτων του Ιράκ:
Γιατί διαμαρτύρονται άραγε οι Αγγλοσάξονες; Στο θηριώδες πεδίο της Rumaila, δεν ήταν οι Άγγλοι και οι Γερμανοί με την ΒP που ως διαχειρίστριες εταιρίες έβαλαν σχεδόν ισότιμα την κινεζική Petrochina με ποσοστό 46.6%; Στο τεράστιο WestQurna-1 δεν ήταν η αμερικανική ExxonMobil που έβαλε τους Κινέζους ισότιμα με 32,7%; Στο WestQurna-2 που πέρασε από μια ντουζίνα χέρια πριν καταλήξει στην ρωσική Lucoil, γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς όταν απέκτησε το 25% η καταριανή NOC; Μήπως γιατί στέλεχος της NOC είναι μέλος του Δ.Σ. του ρωσικού γίγαντα Rosneft όπου προεδρεύει ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ και κάμφθηκαν όλες οι αντιστάσεις;
Για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος της επένδυσης, μόνο από ένα πεδίο στο νότιο Ιράκ (από τα δεκάδες εκεί), αυτό της Rumaila παράγεται ημερησίως 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, ολόκληρη η Λιβύη μπορεί δυνητικά να παράγει στην καλύτερη των περιπτώσεων σήμερα 1,25 εκατ. βαρέλια την ημέρα. Κακώς σήμερα οι Αμερικάνοι παραπονιούνται για την είσοδο των Κινέζων στο Ιράκ και απειλούν θεούς και δαίμονες. Αυτοί που έβαλαν τους Κινέζους στο Ιράκ ήταν τα μεγαθήρια των Αγγλοσαξόνων, BP, Shell και ExxonMobil, πουλώντας τους μερίδια. Και ενώ όλοι έφευγαν χωρίς όμως να φεύγουν, το Ιράκ απέκτησε σοβαρό πρόβλημα με την κρίση του 2020.
Ο ρόλος του Ιράν
Προκειμένου να αποφύγει το κραχ, ο Ιρακινός πρωθυπουργός, σε συνάντησή με τον Μπάιντεν, του ζήτησε να παρέμβει έτσι ώστε όταν φύγει η Exxon να πάρει την θέση της κάποια άλλη αμερικανική εταιρία, δείχνοντας την Chevron. Ο Αμερικανός πρόεδρος ούτε δέχτηκε να το κουβεντιάσει μιας και το Ιράκ δεν είχε εξοφλήσει τα χρωστούμενα τέλη προς τις ΗΠΑ.
Η προαναγγελθείσα αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν άνοιξε την όρεξη των Κινέζων, να πάρουν την θέση τους και στο Ιράκ, επιβάλλοντας μια παντοκρατορία από το Αφγανιστάν και τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας ως τον Περσικό Κόλπο! Ενώ, λοιπόν, στο Ιράκ έπαιζαν όλοι, απουσίαζε η γαλλική TOTAL, επειδή προφανώς δεν την ήθελαν στα πόδια τους.
Η πρώτη εμφάνιση της Total στο Ιράκ γίνεται με τρόπο έμμεσο. Όταν οι Kαταριανοί δημιούργησαν την NOC, στο joint venture σχήμα, μπήκε με 30% η Total. Αυτό το γνωρίζουν ελάχιστοι. Η εμφάνιση των Γάλλων έστω και έμμεσα, είχε τις ευλογίες του Ιράν και του Κασέμ Σολεϊμανί! Ο Σολεϊμανί, ως αρχηγός των Δυνάμεων Kuds, είχε αναπτύξει δράση σε Συρία και Ιράκ. Προσπαθούσε να διώξει από το Ιράκ τους Αμερικανούς και να δώσει τα κοιτάσματα σε Ρώσους, Κινέζους και Γάλλους!
Στόχος του ήταν να διώξει όλους τους Δυτικούς πλην των Γάλλων. Κάτι που δεν άρεσε καθόλου σε κανέναν, ούτε καν στον Ιρανό πρόεδρο! Η δολοφονία Σολεϊμανί από τις ΗΠΑ επί Τραμπ, έφερε κύματα λαϊκών αντιδράσεων σε Ιράν και Ιράκ όπου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός! Και παρά τις υποσχέσεις αντεκδίκησης, οι Ιρανοί, δεν προέβησαν, ποτέ, σε σοβαρά αντίποινα. Όσο για τους υπόλοιπους, μάλλον ανακουφίστηκαν με την εκτέλεσή του και οι μόνοι οι οποίοι εξέφρασαν την λύπη τους και την δυσφορία τους σε κοινή τους ανακοίνωση, ήταν οι πρόεδροι Πούτιν και Μακρόν.
Το συμβόλαιο των Γάλλων και η AUKUS
Είναι προφανές, ότι τόσο ο Σολεϊμανί όσο και άλλοι εργάστηκαν να επαναφέρουν τους Γάλλους στο Ιράκ μετά από απουσία ενός αιώνα περίπου, πράγμα που καθυστέρησε με την δολοφονία Σολεϊμανί. Μετά και την άρνηση Μπάϊντεν στον Ιρακινό πρρωθυπουργό για αντικατάσταση της Exxon, και τα τεκταινόμενα στο Αφγανιστάν, οι Γάλλοι φαίνεται ότι βγήκαν ευκαιρία και έπεισαν τους Ιρακινούς ότι μπορούν να τους σώσουν.
Έτσι, μέσα στον Αύγουστο κι ενώ στο Αφγανιστάν επικρατούσε εκρηκτικό κλίμα, κατόρθωσαν και πήραν ένα χρυσό συμβόλαιο. Βλέποντας οι Ιρακινοί το Αφγανιστάν να καταρρέει και φοβούμενοι ότι μπορεί να έχουν την ίδια τύχη, δέχτηκαν μια τεράστια επενδυτική πρόταση από τους Γάλλους. Ένα συμβόλαιο τεσσάρων επιπέδων, το οποίο μπορεί επίσημα να αποτιμάται στα 27 δισ. δολάρια, αλλά η αξία του ξεπερνά τα 100 δισ. σε βάθος 25ετίας. Γάλλοι και Ιρακινοί ήταν τόσο βιαστικοί που μάλιστα υπέγραψαν την συμφωνία γρήγορα, στις 5 Σεπτεμβρίου, ημέρα Κυριακή. Τα νέα μαθεύτηκαν αστραπιαία όταν ο Ιρακινός πρωθυπουργός ανακοίνωσε τις τέσσερις βασικές πτυχές της συμφωνίας:
Ανάπτυξη του Πεδίου Ratawi με στόχο τα 200.000 βαρέλια την ημέρα και έγκριση για παραγωγή 600 εκατ. κυβικών ποδιών ημερησίως σε φυσικό αέριο (mcf/d)!
Έγκριση για επεξεργασία φυσικού αερίου από τα παραπλήσια πεδία, WestQurna-2, Luhais, Majnoon και Tuba, ανεξάρτητα του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος!
Έγκριση για πρόγραμμα προμήθειας θαλασσινού νερού ύψους 4 δισ., που χωρίς αυτό δεν μπορούν να προχωρήσουν οι εξορύξεις νέων κοιτασμάτων σε όλο το νότιο Ιράκ. Κάτι που καθυστερούσε τους Ιρακινούς επί δεκαετία γιατί ουδείς αναλάμβανε το κόστος του.
Κατασκευή σταθμού ηλιακής ενέργειας ισχύος 1GW, το οποίο θα ενισχύσει την εγκατεστημένη βάση σε ΑΠΕ που έχει η χώρα και θα την κρατήσει κοντά στα πρότυπα της συμφωνίας του Παρισιού.
Επενδύσεις σε έργα υποδομών, κτηρίων και πολιτισμού.
Η Γαλλία, μέσω της Total, ουσιαστικά αναλαμβάνει τον ρόλο του αρχηγού των κοιτασμάτων σε μια εποχή που το πετρέλαιο είναι κοντά στα 75 και το φυσικό αέριο χτυπά τιμές-ρεκόρ κοντά στα 5,5 δολάρια. Και φέρνει την Γαλλία, πολύ κοντά στους Κινέζους και στους Ρώσους. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι η εξέλιξη αυτή, δεν ήταν αναμενόμενη από τις ΗΠΑ και την Βρετανία, οι οποίες πνέουν μένεα κατά της Γαλλίας και του Ιράκ. Διότι πτωχευμένες πετρελαϊκές χώρες, όπως το Ιράκ, η Λιβύη και η Βενεζουέλα, επέτρεψαν την άνοδο των ΗΠΑ ως πρώτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα διεθνώς. Και πάνω από όλα, η επένδυση αυτή επιτρέπει στην Κίνα να παίξει δυνατά το χαρτί της προμήθειας φθηνών υδρογονανθράκων που φέτος συναντά προβλήματα!
