Καθώς καταλαγιάζουν οι πανηγυρισμοί από τη νίκη Τραμπ, και αναλύονται τα ποσοστά που συγκέντρωσε, η επικράτησή του γίνεται ιστορική, καθώς «άλωσε» παραδοσιακά κάστρα των Δημοκρατικών.
Ενδεικτικά μόνο στην προηγουμένως συμπαγή μπλε, ισπανική κομητεία του Μαϊάμι-Ντέιντ, που δεν είχε κερδίσει ένας Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία για περισσότερα από 30 χρόνια, ο Τραμπ κέρδισε σε μεγάλο βαθμό από την υποστήριξη Λατίνων και Ισπανών ψηφοφόρων.
Στην Πενσυλβάνια, ορδές Πορτορικανών συνέρρευσαν για να του δώσουν την ψήφο τους.
Στο Ουισκόνσιν, τα exit poll έδειξαν αύξηση έξι μονάδων από το 2020, σε 43%, στην ισπανική υποστήριξη του Τραμπ, παρά την καταδίκη ορισμένων μεταναστών ως «εμπόρων ναρκωτικών», «δολοφόνων» και «βιαστών», αλλά και την υπόσχεση να πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη απέλαση.
Και μεταξύ άλλων μειονοτικών ομάδων, οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι Αμερικανοί στο Μίσιγκαν φάνηκαν επίσης ικανοί να παραβλέψουν την αμέριστη υποστήριξη του Τραμπ στη στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα για να εμφανιστούν μαζί του σε μεγάλους αριθμούς. Σε μεγάλο βαθμό, αυτή η κίνηση ήταν τόσο μια προσπάθεια να καταψηφιστεί η Καμάλα Χάρις , όπως πολλοί στην αραβική και μουσουλμανική αμερικανική κοινότητα εξέφρασαν την οργή τους με την κυβέρνηση Μπάιντεν -και κατ’ επέκταση τη Χάρις- για την υποστήριξή της στο Ισραήλ.
Οι αναλυτές, ενώ σημειώνουν ότι οι εκλογές διεξήχθησαν μόλις πριν από λίγες ημέρες και δεν έχει ακόμη εμφανιστεί μια πλήρης εικόνα των προτύπων ψηφοφορίας, προτείνουν πολλούς λόγους για τους οποίους ένας υποψήφιος τόσο ανοιχτά εχθρικός προς τους μετανάστες θα υποστηρίχθηκε από αυτούς σε τόσο μεγάλους αριθμούς.
Το σφάλμα, λένε, μπορεί να αποδοθεί στην αποτυχία των Δημοκρατικών να κατανοήσουν τις αποχρώσεις του πληθυσμού των Ισπανών και των Λατίνων που ψήφισαν. Υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ήδη από τον Ιανουάριο ότι η υποστήριξη του τότε υποψηφίου Τζο Μπάιντεν από αυτό το δημογραφικό είχε μειωθεί και η υποστήριξη του Τραμπ αυξανόταν.
Τελικά, ήταν τα οικονομικά μηνύματα των Ρεπουμπλικανών που έσπασαν τα περισσότερα, είπαν αρκετοί ειδικοί. Αυτό συνδυάστηκε στη συνέχεια με έναν θαυμασμό για το βομβαρδιστικό και επιθετικό ύφος του Τραμπ μεταξύ των Λατίνων ανδρών που, όσο οι λευκοί άνδρες και οι γυναίκες που αποτελούν τη βάση του, δεν έχουν πρόβλημα με τις προσβολές, τον ρατσισμό και τις απειλές του, επειδή δεν πιστεύουν ότι μιλάει για αυτούς.
«Φαίνεται να υπάρχει μια έλξη για τον Τραμπ μεταξύ των Λατίνων, των Λατίνων ανδρών, που θα μπορούσε να είναι ένα είδος αμυντικής αντίδρασης στην επιθετικότητα και την επιθετική του ρητορική», δήλωσε ο Γκιγιέρμο Γκρενιέ, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα.
«Μπορεί να λένε: «Δεν είμαι ένας από αυτούς, ξέρεις; Είμαι Αμερικανός πολίτης, σε ψηφίζω, δεν είμαι το απόβρασμα των βιαστών, δεν είμαι μαζί τους. Αυτά είναι τα άλλα παιδιά, οι άλλοι μετανάστες, όχι οι ψηφοφόροι μετανάστες».
Ο Γκρενιέ επισημαίνει επίσης την «αλαζονεία» των Δημοκρατικών να υποθέτουν ότι οι Λατίνοι και άλλες μειονοτικές ομάδες ψηφοφόρων θα έλκονταν προς αυτούς.
«Έχουν πάντα ένα είδος αίσθησης δικαιώματος στην ψήφο της μειοψηφίας. Δεν βάζουν τη δύναμη, αλλά πιστεύουν ότι οι Αφροαμερικανοί πρέπει να τους ψηφίσουν, ότι οι Λατίνοι πρέπει να τους ψηφίσουν, επειδή είναι το μεγάλο πάρτι της σκηνής», είπε.
«Αλλά βρισκόμαστε σε μια εποχή πολιτικών ταυτότητας. Δεν μπορείς να μιλάς γενικά για φιλοδοξίες, προσβασιμότητα και όνειρα, αν η αντίθετη πλευρά σκάβει πολύ βαθιά, εστιάζει και μιλάει απευθείας στους ανθρώπους που πρέπει να προσελκύσουν… Όταν οι άνθρωποι μιλούν για το γιατί τους αρέσει ο Τραμπ, είναι αυτού του είδους η ευθύτητα και αν δεν έχετε μια στρατηγική για να αντιμετωπίσετε αυτή την παράδοση, τότε απλώς παραμελείτε».
Ο Carlos Suárez Carrasquillo, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο κέντρο λατινοαμερικανικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, βλέπει τους Λατίνους άνδρες εξίσου επιρρεπείς στην καυχησιολογία του Τραμπ όπως κάθε άλλη ομάδα ανδρών.
«Αν οι λευκοί άντρες βρίσκουν τον Τραμπ ελκυστικό ως υποψήφιο, γιατί να μην το κάνουν και οι Λατίνοι;» είπε.
Άλλοι αναλυτές συμφωνούν ότι οι αποτυχίες της εκστρατείας της Χάρις μπορούν να εξηγήσουν τη συμμετοχή των Λατίνων για τον Τραμπ, η οποία σημείωσε αύξηση 14 μονάδων από τις εκλογές του 2020.
«Η ψήφος των Λατίνων ήταν να κερδίσουν τα κόμματα και όχι το αντίστροφο. Ένα σημαντικό ποσοστό Λατίνων δεν έχει ισχυρούς δεσμούς με κανένα από τα δύο κόμματα», δήλωσε η Ana Valdez, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Latino Donor Collaborative, σε δήλωσή της.
Όπως επεσήμανε «Η ψήφος των Λατίνων συνεχίζει να είναι το μεγαλύτερο τυφλό σημείο και για τα δύο κόμματα. Αλλά αυτή η τεράστια αλλαγή σε σύγκριση με το 2020 υπογραμμίζει ότι η νικήτρια πλευρά κατάλαβε καλύτερα τις απογοητεύσεις της λατίνο κοινότητας και επωφελήθηκε».
